Vandaag is het 4 jaar geleden dat mijn allerliefste schoonzusje verongelukte, ze was net 30 jaar. Zij en mijn broer waren al bijna 12,5 jaar bij elkaar. 21 maart 2010. Het is een zondag en zoals elke zondag breng ik die dag door met mijn mannen. 's Avonds gaan we op tijd naar bed want F. heeft vroege dienst die week. Ook vind ik het fijn om vroeg in bed te liggen om mijn favo zondag serie in bed te kijken. Dus om half 9 lig ik in bed om The Ghost wisperer te kijken. Die avond ging de aflevering over een overleden iemand die was omgekomen bij een auto-ongeluk. Om half 10 heb ik de tv uitgedaan en ben ik gaan slapen... 23.00 uur.... De telefoon gaat! F. en ik schrikken wakker. Maar denken niks raars. Toen we nog in E. woonden gebeurde het regelmatig dat op zondagavond de telefoon ging en er niks was. F.gaat er uit en neemt de telefoon aan. Ik hoor hem praten en iets zegt me dat er iets aan de hand is. Ik vraag hem wie het is en wat er is. Hij zegt dat het mijn moeder is en er niks is.... (hij wil nog geen paniek zaaien) Dan krijg ik mijn moeder aan de telefoon. Ik vraag haar wat er is en dan krijg ik te horen dat er iets ergs is gebeurd. Ik vraag wat er is. En dan verteld ze dat D.een ongeluk heeft gehad en niet meer leeft...... En dan ben je verdoofd, staat stil in de kamer en vraagt je af of dit echt waar is. Ze vraagt of ik haar op kom halen. P. weet het nog niet en ook mijn vader weet het niet. Die kunnen ze telefonisch niet te pakken krijgen. Ik hang op en kleed me aan. Ondertussen belt F.zijn ouders of ze op willen passen op prinsje zodat wij weg kunnen. Nadat ik me aangekleed heb bel ik mijn moeder nog een keer. "Mam, weet je dat zeker en hoe weet je dat??" Ze verteld me dat ze gebeld is door L. (D.'s moeder). Ik hang op en ondertussen zien we ook op teletekst staan dat er een 30 jarige vrouw uit B. is verongelukt op de A35. Ik ga naar mijn moeder en dan hoor ik dat P.ook inmiddels op de hoogte is... Snel naar huis wachten op opa en oma. Als die er zijn besluiten ze om prinsje mee te nemen naar huis, zodat we rustig de tijd hebben om weg te blijven. Als ze weg zijn gaan wij ook gauw... Eerst paps uit bed halen en het nieuws brengen. Alle deuren zijn op slot en F.blijft aanbellen. Uiteindelijk wordt pa wakker en kijkt naar buiten. We zeggen hem dat ie de deur open moet doen. Helemaal verward en slaperig komt ie naar beneden. Als we binnen zijn vertellen we hem het verhaal. Paps kleed zich snel aan en dan gaan we naar P. toe. Ergens is er iets in mij dat niet beseft en geloofd dat het echt waar is.. Maar als we de straat in rijden en bij P. voor de deur een politie auto zien staan dan valt het kwartje......Het is echt waar! We bellen aan en een agent doet open. P.zit verslagen aan de tafel. Mijn hart breekt. Ik de gang verteld een agent wat er gebeurd is, P. wil het niet horen.... We praten even en dan besluiten we om naar D.'s ouders te gaan. Mijn moeder rijdt met de agenten mee in de auto en wij met onze auto. Voor we weg gaan slaat P.nog een lamp boven de tafel kapot..... Dat beeld blijft je bij. Dan naar D's ouders. daar komen we binnen en zien we 2 verslagen mensen zitten en even later komen ook D's broertje en schoonzusje binnen... We wachten tot er bericht is uit het zkh, D. moet geindenticifeerd worden en we willen mee. Dan is er bericht dat we in het zkh terecht kunnen. P. wil niet mee, hij wil haar zo niet zien. Hij wil haar onthouden zoals ze was. Paps en F.blijven bij hem. We brengen ze eerst naar pa's huis en dan gaat de rest naar het zkh. In het zkh aangekomen worden we verwachte door de patholoog. Die neemt ons mee naar het mortuarium. Hij verteld ons een beetje wat over D. Ze is flink verwond en ook haar gezicht is aangedaan. Hij heeft haar zo neergezet dat het goede deel vaan haar gezicht naar ons toe staat. En dan mogen we naar binnen...... Pffff ik schrik me rot...Daar op die tafel ligt D. Onder een wit laken en alleen haar gezicht is te zien. Op haar gezicht zit wat make-up om de wonden wat te bedekken. Ik schrik er echt van.. NEE het is echt D!!! Ik loop de kamer weer uit en begin te huilen... Mijn lieve schoonzusje D.leeft niet meer!!! Wat is er gebeurd? Hoe kon dit gebeuren??? Zoveel vragen komen er in mijn hoofd. Vragen waar niemand een antwoord op kan geven. Als D's ouders hebben aangegeven dat het echt D. is gaan we later weer weg. Op naar huis....Op naar een verslagen P. We blijven daar nog een paar uur en uiteindelijk om half 4 's nachts zijn we thuis. We liggen in bed maar slapen lukt absoluut niet meer... Als de krant in de bus valt gaat F. er gelijk uit. En het staat dus ook in de krant..... Dan moeten je dus mensen gaan inlichten en das wel heel moeilijk... In de dagen daarna zijn we druk met afscheid nemen van D. Alles wordt zo goed en zo mooi mogenlijk geregeld. Op 26 maart 2010 hebben we haar echt moeten laten gaan.... Op die dag huilde de hemel met ons mee, de regen kwam met bakken uit de lucht. Nu zijn we 4 jaar verder en ook vandaag huilt de hemel weer met ons mee. Ik mis je, mijn allerliefste schoonzusje...
Wat verdrietig zeg! Sterkte gewenst voor vandaag, blijft moeilijk. Ps je hebt af en toe een naam staan ipv een letter, denk dat je dat niet wilde (?)..
Heel veel sterkte vandaag! Je bent een goeie schoonzus! (Je hebt 1x de volledige naam in het verhaal geachreven) Edit: zie al dat je t hebt aangepast
Ik zit gewoon te huilen bij het lezen van jullie verhaal. Wat moet dat vreselijk zijn, zo verschrikkelijk. Heel veel sterkte, zo'n dag is en blijft moeilijk.
Heftig! Zoiets blijft op je netvlies gebrand. Onwijs veel sterkte! Dikke knuffel. Ps D.'s naam staat 1 keer volledig in je verhaal. Als D.'s ouders hebben. -edit- al aangegeven en aangepast!
Wat moet dat een heftige tijd voor jullie zijn geweest! Heel erg veel sterkte en kracht voor jullie, zeker vandaag, op deze moeilijke dag!
Pfff wat een heftig en verdrietig verhaal... Heel veel sterkte vandaag,het gemis zal altijd blijven...