Ik was vandaag met mijn stiefzoontje (4jr) de (echte) kerstboom aan het opruimen. Toen maakten we de grap dat de boom maar "pats billenkoek" moest krijgen omdat de boom me geprikt had. Waarop ik zei " Zullen we dat maar niet doen, want wij slaan niet he" Waarop hij antwoordd met "Maar mama doet dat wel als ik niet luister, en dat vind ik niet zo leuk." Wij voeden zelf niet op met losse handen en hebben eigenlijk nooit een issue met de kleine lieverd. Er is een co-ouderschap en hij woont 7 dagen bij ons en de erop volgende 7 dagen bij zijn moeder. WAT MOET IK HIERMEE!! Het doet me heel veel pijn om te horen, zeker omdat het hier thuis bewijst dat hij geen klappen nodig heeft om te luisteren.. Zelf net zwanger van zijn broertje of zusje. Dus de hormonen beginnen ook mee te spelen..
Niet jouw verantwoordelijkheid lijkt mij,of zijn er signalen waaruit blijkt dat hij echt niet goed behandeld wordt? Zeg niet dat ik voorstander ben van de corrigerende tik, maar als de moeder dat in haar verder liefdevolle opvoeding toepast dan is dat aan haar lijkt me. Dat hij zich bij jullie op een bepaalde manier gedraagt zegt niets over hoe hij bij zijn moeder is natuurlijk, een kind kan heel verschillend op een ouder reageren,zeker als ouders niet meer in hetzelfde huis wonenmet eventueel andere partners.
Je kunt het hoogstens aankaarten bij je partner. Het is aan hem om er evt over in gesprek te gaan met zijn ex.
Inderdaad even aangeven bij zijn vader. Verder geloof ik ook helemaal niet in slaan, maar een en ander is natuurlijk wel ook afhankelijk van de rest van de opvoeding. Hoe is het contact tussen de ouders?
Als ik dit bij zijn vader aangeef zal hij denk ik uit zijn dak gaan. Contact tussen hun is erg slecht omdat er nogal wat is voorgevallen waardoor hij hun huwelijk heeft beëindigd. Nogal veel leugens en mensen die na hun breuk hun bezorgdheid hebben geuit over moeders gedrag.. Waar mijn vriend nooit iets van wist. Zelf ben ik eigenlijk de persoon die het meeste contact heeft met haar mbt de kleine man. Hier heeft zij zelf akkoord voor gegeven tijdens scheiding en opstellen van het ouderschapsplan.
Daarnaast is het bij de wet verboden om kinderen te behandelen met elke vorm van geweld.. Ik wil dat hij goed contact heeft met zijn moeder omdat ik dit heel belangrijk vind, maar soms gooit ze er met de pet naar en neigt hij heel erg hierheen te trekken. Heel dubbel omdat hij hier altijd welkom is, maar ik zijn moeder net zo belangrijk vind voor zijn geest..
Denk je echt dat zij hem slaat of kan het iets zijn wat hij "bedacht " heeft? Mijn zoontje heeft ook eens gezegd dat oma hem had geslagen, maar dat was niet zo.
Dit. Slaan is bij de Wet verboden maar als je alle ouders aan moest spreken die dit nog als opvoedmethode.... Zolang je stiefzoon geen andere signalen geeft ( en je kunt er voorzichtig nog eens op doorvragen) van mishandeling / verwaarlozing, zou ik het zo laten. Een vriendje van mijn jongste zoontje krijgt regelmatig een pak voor zijn broek thuis. Hij heeft zelf (daardoor?) ook nogal losse handjes maar is verder een vrolijk mannetje die nog steeds dol is op zijn ouders en er geen schade van lijkt te ondervinden.
Ik vind dat iedereen behoorlijk lauw reageert. Ik vind slaan onacceptabel, ook een corrigerende tik. Of dit nu uit discipline of uit onmacht gedaan wordt. Bij de eerste vind ik zo iemand een autoritaire griezel en bij het tweede zou ik proberen de moeder zoveel mogelijk te ondersteunen omdat het haar mogelijk teveel wordt allemaal. Ik zou er zeker wel met je partner over in gesprek gaan. Maar daarbij wel aangeven dat hij even niet uit zijn dak moet gaan, omdat hij volwassen is en dit ook echt even moet zijn voor jou en zijn zoon. Van daaruit verder kijken naar wat er precies aan de hand is en hoe jullie kunnen helpen.
Ja lastig en in hoeverre klopt het wat hij zegt. Kinderen op deze leeftijd hebben een rijke fantasie en kunnen de dingen ook weleens verdraaien. Misschien heeft die inderdaad weleens een tik voor zijn billen gehad en heeft dat dusdanige indruk gemaakt dat dit steeds weer terugkomt. Hier verteld mijn 4 jarige tegen iedereen dat ze weleens haar arm heeft gebroken en toen roze gips kreeg (heeft nog nooit iets gebroken) Een meisje uit haar klas heeft dit wel gehad en daar maakt ze dan haar eigen verhaal van. Als je het echt wil weten dan overleg je het met je man en laat die zich niet direct als een dolle stier gedragen maar gewoon zoals een volwassen persoon hoort te reageren of vraag het aan de moeder zelf. Je kan wel zitten gissen maar daar word je ook niet wijzer van.
Slaan kan voor mij niet. Maar ik zou eerst maar even uitzoeken of het waar is wat hij zegt. Mijn dochter van 4,5 jaar zegt regelmatig huilend dat ik haar geslagen heb tegen haar vader, terwijl ik haar toch echt nog nooit zelfs maar een tik op haar billen gegeven heb.
Hier ook een keer gehad. Ik was de salontafel aan het afnemen en mijn 4 jarige was achter me komen staan en toe ik draaide kreeg ze mijn elleboog redelijk ongelukkig tegen haar hoofdje. Heb ik ook eindeloos moeten aanhoren en ik moest me ook nog een soort gaan zitten verdedigen als een klein kind.
Ik ga er zowiezo met mn vriend over praten als de kleine man op bed ligt. Natuurlijk vertellen kinderen soms een leugen. Maar hij kon mij heel duidelijk vertellen dat wij hem niet sloegen en zij hem wel en haar scharrel niet. In een bepaalde situatie merk ik aan hem wanneer hij de waarheid vertelt vandaag was zo'n moment. Mijn partner mag prima uit zijn dak gaan als hij het niet tolereert als zij hun kind slaat op welke manier dan ook. Hij heeft haar duidelijk gemaakt dat hij niet wil en het niet goedkeurt dat zijn kinderen geslagen worden. Misschien niet uiten waar de kleine man bij is, maar ze mag zeker wel weten hoe zijn vader hierover denkt. En ik heb wel eens geprobeert tot 3 te tellen, maar hij begint al te gillen en huilen als ik 1 zeg... Dan ga ik me natuurlijk wel zorgen maken. Het lijkt mij dat als een kind ervens geen nare ervaring mee heeft dat ze ook niet zo reageren.. Ik hou heel veel van dat mannetje, alsof hij van mezelf zou zijn.
Dat komt omdat kinderen altijd hun ouders trouw blijven. Zelfs kinderen die worden mishandeld nemen het voor hun ouders op. @TS. Ik zou het met je man bespreken!
Goh, nooit geweten dat mijn vader een autoritaire griezel is. Je kunt natuurlijk best een mening hebben over de corrigerende tik als opvoedmethode, maar om mensen zo te classificeren vind ik wel erg kort door de bocht. @TS: Moeilijke situatie, aangezien het contact niet echt goed is. Al begrijp ik jouw zorg dat vader uit zijn plaat gaat, toch denk ik niet dat je dit voor hem kunt achterhouden. Het is zijn kind. Ik weet niet of het wijs is om moeder nu al hierover te spreken, of dat je beter nog een tijdje oren en ogen kunt openhouden. Zoals je hebt begrepen uit mijn inleidende alinea, heb ik ook wel eens billenkoek gehad. Incidenteel, niet structureel. Hadden mijn ouders andere straffen kunnen gebruiken? Natuurlijk. Maar dit was de manier waarop ze een enkele keer straften. En het werkte denk ik voor mij niet beter of slechter dan een andere straf. Ik heb er soms van geleerd bepaald gedrag niet meer te laten zien. Ik weet dat mijn ouders van mij houden en ik houd van hun. Prima jeugd gehad, goed terecht gekomen. Het mag tegenwoordig niet meer en het is heel omstreden. Maar ik vind ook niet dat je het te zwaar moet maken. Tenzij je signalen hebt dat ze hier vaak en makkelijk naar grijpt en zoon zich niet veilig voelt bij haar. Overigens kan onze oudste ook behoorlijk dramatisch reageren als ik tot 3 tel. Terwijl hij echt nog nooit een tik heeft gekregen. Sterker nog: onze oudste krijgt zelden straf. Deze week toevallig een keer en man en ik hebben echt even moeten nadenken en overleggen hoe en wat, zo zelden is het nodig. Ik heb ook geen idee wat ik zou moeten doen als ik bij 3 ben Toch kan zoon half panisch worden. Net zoals hij panisch kan worden als ik een anderhalve meter voor hem uitloop als we onze fiets in de stalling zetten. Terwijl ik hem ook nog nooit alleen in een fietsenstalling (of ergens anders) heb achtergelaten. Hij heeft geen enkele reden om zo te reageren, maar toch doet hij het. Ik zou dus voorzichtig zijn om daar conclusies aan te verbinden.
Dat lijkt mij voor jou heel pijnlijk om te lezen, hoe ik over mensen als jouw vader denk Maar je reactie laat zien wat jackie al zei: kinderen blijven trouw aan hun ouders. En als jij niets mis vindt met een tik, of deze nu corrigerend is of niet, dan heb je wel degelijk 'iets' overgehouden aan je jeugd. Ik vind het echt niet kunnen om een kind te slaan. Het maakt zoveel kapot. Ook al zeg jij nu van niet en dan kan ik alleen maar met je meeleven.