Ik ben sinds afgelopen vrijdag opgenomen vanwege hernia-klachten. Ik lag thuis al sinds vorige week dinsdag op bed. Ik had heel veel pijn, en kon alleen maar op 1 bepaalde manier in bed liggen. Lopen en zitten ging absoluut niet. Ik had zoveel pijn dat ik dagelijks morfine spuiten kreeg van de huisarts, en uiteindelijk met een ambulance ben afgevoerd. Ik lig hier nu al weer bijna een week, het zh is een half uur rijden. Ik zie mijn zoontje 1x per dag een uurtje. Nu zorgen mijn man en mijn moeder voor hem, ze hebben gelukkig beide vakantie. Ze zorgen heel erg goed voor hem, daar maak ik me geen zorgen om. Maar ik mis hem vreselijk.... Ik had een hele sterke band met hem, wist precies wat hij bedoelde met elk geluidje. We hoefden maar naar elkaar te kijken... Affijn, dat snappen jullie. Ik gaf volledige borstvoeding, maar moest daar direct mee stoppen, zonder het met hem af te kunnen bouwen. En ik ben zó bang dat hij mij niet meer herkend als zijn moeder... Gisteren was hij weer hier voor een uurtje, hij lag bij me in bed, ik had hem een flesje gegeven en daarna was het alleen maar huilen, tot mijn man hem weer jn de wagen legde. Wat moet ik nou?? Groetjes vanuit het ziekenhuis...
Maak je maar geen zorgen, die band die je al hebt verdwijnt echt niet! Als hij nou tijdens zijn bezoeken huilt of huilerig is komt dat niet omdat jullie band verslechterd maar komt dat door Jou emoties en spanningen. Zo'n kleintje reageert heel erg op andermans emoties en zeker die van zijn eigen moeder! Heel veel sterkte met je herstel, focus je daar maar op en als je kleine mannetje er is moet je daar gewoon van genieten en proberen te ontspannen. Hopelijk ben je snel weer thuis!
Ach meid toch, wat erg Jouw onzekerheid en zorgen stralen ook af op je baby.. laat het nu even rusten voor zover je kan. Straks als je weer naar huis kan plak je je ventje gewoon aan je vast tot hij niet meer om je heen kan en je weer een goed gevoel hebt
Wat enorm vervelend zeg! Lijkt me echt verschrikkelijk om de kleine zo te moeten missen. Maar het komt wel goed! Hij weet echt nog wel wie z'n lieve mamam is! Neem straks als je weer thuis bent alle tijd. Héél veel knuffelen, samen in bad, etc. Dan kun je het samen lekker inhalen. En als je het heel graag zou willen (tenzij je medicatie moet blijven slikken) zou je wellicht kunnen relacteren om de borstvoeding weer op gang te brengen. Sterkte en ik hoop dat je snel weer naar huis mag!
Vervelend voor je! Maar het komt echt goed Toen mijn zoontje 3 maanden oud was ben ik ook opgenomen in het ziekenhuis. Zag hem 1a 2 uurtjes per dag. Sterkte ermee, hoop dat je snel naar huis mag en als je kleintje komt, geen zorgen maar geniet voor die paar uurtjes!
Bedankt voor jullie reacties, dat maakt me iets minder onzeker. Ik zou zeker heel graag weer de borstvoeding willen oppakken, ik heb daar wel rekening meegehouden. Ik kolf nu drie keer per dag (gooi de melk natuurlijk weg) en probeer dit in stand te houden totdat ik geen pillen meer slik. Daarna wil ik hem proberen drie keer per dag zelf te voeden. Vanavond mag ik naar huis! Ik ga zeker heel veel en heel lang met hem knuffelen. Helaas kan ik nog niet zo lang zitten, en tillen. Toch blijf ik het idee hebben dat de hechte band tussen Twan en mij een deuk heeft opgelopen hierdoor. Ik hoop dat dat gauw weer goed is. Misschien is het tussen mijn oren...
Ik herken het..en het is niet leuk!! Bij de eerste werd ik toen de kleine 3 weken was opgenomen..Ik zag heb 1x per dag want ja het was ver rijden enz... Bij de 2de had ik weer zoveel pech en 4 weken na de bevalling werd ik opgenomen gelukkig mocht ik op de kraamafdeling blijven omdat ik bv gaf...Ik moest wel vaak een voeding weg gooiden door medicatie..gelukkig had ik alleen medicatie als ik pijn aanvallen kreeg(galstenen)
Ik snap je gevoel alleen ben ik niet opgenomen geweest maar moest ook stoppen met de borstvoeding. Ik had het gevoel dat onze band abrupt was afgesneden. Ineens niet meer die intieme momenten. Het is denk ik wel een 'tussen de oren' gevoel en vergeet de hormonen niet.. Beterschap voor jou!
Wat die band betreft, die komt echt wel weer. Hij heeft negen maanden in je buik gezeten, 4 maanden heerlijk bv en zijn moeder dichtbij zich gehad. Je een weekje niet zien heft die sterke verbondenheid niet op. Ik heb mijn zoontje de eerste 3 maanden van zijn leventje soms maar een uur per dag bij me gehad maar volgens mij is hij perfect gehecht en ik ook