Hey allemaal, Misschien heel raar, maar in hoeverre kunnen extreme angsten voor dingen die niks met de zwangerschap zelf te maken hebben, wel komen door de zwangerschap/hormonen? Ik ben altijd wel wat banger geweest voor dingen maar sinds een paar weken vliegt de angst me echt naar de keel als ik iets over bv Aanslagen en oorlogen hoor of zie... Zit hele dagen te googlen naar nieuws erover en vind dan steeds meer dingen waar ik bang van wordt. Zo begon het bij het gedoe rondom de IS, maar inmiddels ben ik doodsbang dat er daardoor of door de onrust in Rusland een derde Wereldoorlog uitbreekt. Of dat de CIA idd erachter zit en 90 procent van de wereldbevolking uit probeert te roeien om de nieuwe wereld orde te beginnen. En mijn man reisde dagelijks met de trein naar zijn werk in Utrecht, maar nu ik gelezen heb dat Utrecht centraal een van de meest logische locaties voor een aanslag is, moet hij van mij iig tot aan de bevalling met de auto. Ik weet sommige dagen gewoon niet wat ik met mezelf en die angst aan moet en vraag me echt af in wat voor wereld ik mijn 20 maanden oude zoontje en de kleine die op komst is in heb gezet. Ben zo bang voor wat er allemaal kan gebeuren met hun als het hier fout gaat qua oorlog of aanslagen, of dat er iets met mijn man gebeurd waardoor ik allen kom te staan met twee kinderen.... Is dit iets waar meer zwangere vrouwen last van hebben (in meer of mindere mate)? Of staan dit soort angsten of sowieso angsten in het algemeen los van de zwangerschap?
Ik denk dat onze hormonen een groot deel de oorzaak van zijn. Je bent er nu op ingesteld om je gezin te beschermen. Wat reëel is of irreëel maakt voor je hersenen niet uit. Ik ken het in mindere mate ook. Als ik jou was zou ik je angstgevoelens ook met verloskundige bespreken.(en/of iemand anders in je omgeving die je vertrouwd) MisSchien lucht dat al beetje op en zet dat je voeten een beetje op de grond terug. Er is veel narigheid in de wereld, maar dat is altijd zo geweest. Je kunt niet alle leed in de wereld naar je toerrekken. De kans dat je bij een aanslag betrokken raakt is zo klein.. Probeer het te relativeren en bespreek je angst met de verloskundige
Niet zo extreem maar zeker herkenbaar...kijk weinig nieuws en geen enge films...wijsheid bij de derde zwangerschap en het gaat tot nu toe veel beter als bij de voorgaande zwangerschappen
Ik begrijp wat je bedoelt. Ik ben altijd wel een beetje angstig, maar nu 100 keer meer. Denk elke keer aks m'n man op de fiets stapt " als hij maar geen ongeluk krijgt" of - ik werk in Amsterdam - als er maar geen aanslag komt.., truc is voor mij: bezig blijven, en er af en toe om lachen. Je weet rationeel best dat (1) de kans dat het uitkomt heel klein is, en (2) piekeren het ook niet voorkomt. Probeer afleiding te zoeken in andere dingen en realiseer je dat je gewoo hormonaal bent nu! Geeft niks, gaat wel weer over!!!! Sterkte!!!
Ben blij te lezen dat ik gelukkig niet de enige ben en het dus ook echt wel door de hormonen kan komen. Stomme is dat ik normaal ook nooit het nieuws volg maar sinds ik meer angst heb er bijna obsessief mee bezig ben en ook echt alles tot in den treure Google en uitpluis. Wil het maandag ook wel bespreekbaar maken bij mijn gynaecoloog, en moet sowieso proberen om niet continu op internet te zitten op zoek naar elk nieuwsbericht erover.
Ik zou sowieso NU kappen met dat googlen. Je hebt er helemaal niets aan, de problemen worden er niet minder door en jij hebt je hoofd, hart en energie nu nodig voor je kindje.
Ja wat Eva zegt: ik ben heel erg bang dat m'n man wat overkomt en dat de zwangerschap niet goed zal verlopen. Het zijn eigenlijk angsten die nergens op gebaseerd zijn, maar ik kan ze niet even uit m'n hoofd zetten. Ik merk wel vaak dat wanneer m'n hormonen weer een piek maken (puistjes, m'n haar piekt aan alle kanten), dat ik ook sneller loop te piekeren over die dingen. Wat mij goed helpt is bidden, mijn angst hardop uit te spreken, maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Weet je wat wel zo is: of er nou een oorlog komt of niet, en of er nou aanslagen gebeuren of niet, je zult er nooit wat aan gehad hebben dat je er bang voor was. Als er een oorlog komt in ons land en alles ziet er heel slecht uit zul jij niet denken: 'pff maar goed dat ik er altijd zo over in zat' of 'zie je wel, ik had gelijk, yesss' Hopelijk kun je je aandacht op andere (mooie) dingen vestigen en doorloop je de rest van je zwangerschap met een glimlach
Nou dit is zo toevallig! Ben ook blij om dit te lezen... Heb hier sinds een week ook ontzettend last van! Eigenlijk al langer maar t begint nu echt heel vervelens te worden.. zat te twijfelen zelf een topic te openen toen zag ik die van jou.. Ik ben heel de dag gespannen en onrustig, kijk constant achter me en schrik van ieder geluidje in huis. Vooral snachts is het erg. Het begint een beetje op te breken en weet niet wat ik ermee moet. Ben van mezelf een nuchter persoon en nu zo een angsthaas. En waarvoor ik bang ben nou de gekste dingen hoor.. Ik lees graag mee naar eventuele tips want het begint nu echt te overheersen bij mij!
Had het ook, de eerste helft van de zwangerschap vooral. Niet zozeer aanslagen of oorlogen, maar vooral dat ik me opeens veel meer zorgen ging maken om mijn dochter, bij elk dingetje dacht ik 'oh wat als het iets ergs is' terwijl ik normaal juist geen overbezorgde moeder ben. Het werd bij mij later in de zwangerschap minder!!
Ik begrijp het,er gebeuren zulke nare dingen op de wereld. Probeer je tijd te verdrijven met een ouders van nu of een viva mamma ipv op het internet.
Ik ben ook wel wat angstiger dan voorheen maar ga dan ook niet nog eens alles lezen over aanslagen, daar word je toch niet vrolijker van? Je moet je gedachten gewoon omzetten en denken aan de leuke dingen die het leven te bieden heeft. Leven in angst is nergens goed voor.
Ik blok al vanaf het begin van m'n zwangerschap al het nare nieuws, en dus zo'n beetje al het nieuws moet zeggen dat het me erg goed bevalt. Maar heb het idd ook als mijn man weggaat naar z'n werk en of het met mijn dochter wel goed gaat, ook ben ik overbezorgd als het over de beeb gaat en ja ook voor mijn eigen gezondheid en die van mijn ouders ben ik bezorgd. Denk dat het idd ook door de hormonen komt. Maar mijn tip is echt om het nieuws gewoon niet meer te volgen.
Hier idem! Ik ben tijdens zwangerschappen ook extra angstig voor van alles, oorlogen, aanslagen, maar ook inbraken en moorden. Ik weer hier door ook echt het nieuws. Af en toe kijk ik nog mee met vriend maar merk dat gelijk, dan lig ik de hele nacht te piekeren. Als ik er niet teveel bij nadenk en het dus echt weer dan gaat het beduidend beter.
Stoppen met dat googleen, je schiet er niks mee op, je word er alleen maar angstiger van en angst is een slechte raadgever. Ik heb zelf sinds een paar dagen het nieuws verbannen, ik werd 3à4 x per nacht wakker van een nachtmerrie en nu slaap ik weer als een roos.
En toch... Zwangerschap of niet... Bespreek het met je vk.. niet dat je straks een of andere depressie. na.je bevalling krijgt.. gelukkig zijn dingen rationeel al maak je ze.zo groot dat.ze op het irrationele af zijn.. ik zou t Ff melden! En idd stop net Google meid! Er is Zooo veel ellende op de wereld, je hebt er geen invloed.op. probeer van jr zwanger zijn te genieten X
Ik ben ook doodsbang. S'avonds in bed gaan de meest enge dingen door mij hoofd. Bang voor een aanslag wat ik ook geloof dat gaat gebeuren. Waarom is dit allemaal mogelijk, waarom gebeurd er "niks"? Groeit ons kind straks op in angst? Ik probeer het te blokken , ook niet goed maar op dit moment het beste. Ik probeer geen verschrikkelijke berichten meer te lezen over 10 en 13 jarige meisjes die zichzelf moeten opblazen of levend worden begraven, dat ze dreigen naar belgie te komen en nederland. Zelfs nu draaf ik al helemaal door. Wat verschrikkelijk dat dit allemaal maar gewoon kan. Ik denk zeker dat onze hormonen hier in mee spelen , meer beschermend enzo maar ook dat veranderd niks aan de situatie.
Dingen gebeuren nu eenmaal om ons heen waar we zelf totaal geen invloed op uit kunnen oefenen. Probeer je te focussen op blijde dingen en te genieten van t leven. T leven is te kort om niet te genieten an elke dag dat we onze ogen open doen. T leven is een geschenk en jij draagt dit nu ook in je.
Thanks voor alle reacties, ben dus echt niet de enige met deze angsten. Ik vroeg gister ook al aan mijn man of het nu echt allemaal zoveel erger was dan vroeger, maar hij zegt dat je nu gewoon alles veel meer mee krijgt door internet en social media... Dat geloof ik deels wel, al vind ik alles wat er gebeurd toch ook wel serieus dreigend. Maar goed, erover piekeren houdt het idd niet tegen, mocht er iets gebeuren en erover googlen ook niet. Ga proberen al het nieuws te mijden iig en het idd bij de volgende afspraak aankaarten, want ik word echt gek van mezelf momenteel.
Ik herken dat soort gedachtes. Al had ik daar voor de zwangerschap ook al last van. Ik ben heel goed in doemdenken, maar gelukkig weet ik dat van mezelf en kan er nu wel wat beter mee omgaan. Op dat soort momenten probeer ik naar mijn verstand te luisteren in plaats van mijn gevoel. Afleiding zoeken. Het helpt mij ook om erover te praten met mijn man of moeder. Zij kunnen me dan weer even met beide benen op de grond zetten.