Ik snap dat je gedachten uitgaan naar stoppen. Is ook logisch. Je wilt deze stress en onzekerheid niet, en om daarva af te komen is er maar een mogelijkheid. Alleen, volgens mij heb je geen keuze. Als de kinderwens er is, moet je deze route bewandelen. Hoe moeilijk ook. Volgens mij is je wens opgeven veel moeilijker, zeker op lange termijn. Maar misschien praat ik nu voor mezelf? Je was heel duidelijk en aardig naar je vriendinnen. Wilde dat ik ook zo helder kon zijn, ik klets er maar wat om heen om hun belangstelling niet voor het hoofd te stoten. Hihi, ben benieuwd hoe het straks gaat bij de kapper. Mijn dochter heeft nog niet zoveel haar, dus kapper is nog errug buiten beeld.
Ik doe hem wat aan !!!!!! Friso naar boven gestuurd, uit zelfbescherming want ik kook van woede. Hij zit nu in zn kamer te huilen, en ik vind het niet eens zielig. Ben zo vreselijk boos nu. Rij helemaal naar Amsterdam voor een kinderkapper. Gevraagd of ze ook probleemgevallen doen, en ja, dat deden ze. Speciaal langere afspraak ingepland bij de kapster die goed was met dit soort gevallen. Friso kreeg alle tijd, en uitleg en aandacht om te kijken, te wennen, te spelen etc. Ze deed niets zomaar, alleen als het van hem mocht. En hij begint te krijsen, houdt zn handen ervoor en klaar was het. Nog 3 keer geprobeerd, ik was de geduldigheid zelve, maar t mocht niet baten. Volgende week nieuwe afspraak, weer proberen. Hoefde nu niks te betalen, maar wel 4 euro parkeergeld down the drain. Natuurlijk moet ik het nu luchtig houden, en leuk voor volgende week maar ik ben woest tekeer gegaan in de auto. Stumper helemaal over zn toeren, en ik maar bleren. Nu maar ff met hem praten....heb t een beetje van me afgeschreven.......pfffffff
nou, uiteindelijk mocht ik met de tondeuse aan de slag. Hou ik helemaal niet van, ik ben van een fris geknipt koppie, maar er moest iets met dat haar want het zag er niet uit. Met veel paniekgedoe en steeds stoppen en troosten en afleiden nog redelijk gelukt. Ik verdien echt een medaille voor mn geduld daar net.... wat betreft stoppen met de MMM, ik ben er nog niet aan toe, maar het begint wel steeds meer in mn hoofd te spelen. Tot het moment komt dat ik echt niet meer wil (of mn man?) gaan we door. Maar vind dat als we hiermee bezig zijn dat dan ook alle partijen hun best moeten doen. En eigenlijk baal ik dus dat het AMC niet goed getimed heeft met de IUI. Ze hebben dit toch vaker gedaan zou je denken.....
Zijn haar is dus nu kort. Wat een gedoe! Gelukkig is dat alleen bij knippen en niet bij andere verzorgende activiteiten. En timing van iui, volgens mij weet geen specialist hoe het precies zit. Ik heb me er altijd al over verbaasd dat elk ziekenhuis andere protocollen heeft. Ik moet dezelfde dag bij positieve Ovutesten, maar er zijn ook ziekenhuizen die juist zeggen een dag na de positieve test. Dan ook nog de verschillen bij het blijven liggen, het wel of niet adviseren van utrogestan, het aantal keren iui... Noem maar op. Blijkbaar is het zo verschillend, dat ze maar een soort gemiddelde aanhouden, en uiteraard kunnen wij net afwijken van het gemiddelde. Je houdt de weg toch nog wel open richting IVF? Dat is ( worst case) toch al over drie maandjes? Vol houden hoor!!! En de kansen bij IVF zijn volgens mij juist bij onbegrepen verminderd vruchtbaar erg goed! Gebruik je nu nog iets van hormonen?
Eekje, we zijn dus verplaatst, haha! Nee, ik gebruik nu geen hormonen, ook geen utro. Nou is mijn luteale fase 13 tot 14 dagen, dus niet afwijkend en daarom heb ik er niet om gevraagd. Volgende keer ga ik wel veel meer bovenop het plannen van de IUI zitten (en dus op mijn man als planning weer zo laat is, haha) Ik heb idd de afspraak 3 keer IUI dan door naar IVF. Het liefst zou ik nu meteen doorgaan naar IVF. Wel echt heftiger qua hormonen, maar dan is tenminste zichtbaar hoeveel eicellen ik aanmaak en of ze zich nog laten bevruchten. Nu weet ik alleen dat ik 1 follikel had, en niet eens of er ook echt een eitje inzat..... Als het echt tegenzit met de IUI dan ontstaan er cystes, die dan op de uitgangsecho op dag3 aan het licht komen. Die moeten dan eerst weg voordat je weer aan de volgende IUI kunt beginnen. Als dat me gebeurt is worst case scenario wel meer dan 3 maanden.....Maar daar gaan we nu ff niet aan denken. Ik baal wel dat het allemaal zo lang geduurt heeft met onderzoeken. Vorig jaar september 1e consult met paar onderzoekjes. Konden we meteen in december nog ff 2 keer het eigen risico van 2011 lappen, dus 340 eurootjes. Ondertussen ook weer 2 keer eigen risico van 2012 betaald, dit keer 440 euro. En volgend jaar wordt het 2 keer 350 euro....Jottum Ik wwet echt wel dat er velen zijn die op eigen kosten dit traject bewandelen, en dat deze investering peanuts is vergeleken met de kosten van een kind. En dat ik dit met liefde over moet hebben voor onze wens, maar ik baal er wel van. Te meer daar mensen die gewoon zwanger raken geen kosten hebben, want bevallings,- en kraamkosten vallen niet onder het eigen risico. Dus ik ga wel eind van dit jaar even goed evalueren met mn man hoe we er nog in zitten. Klinkt er materialistisch, maar het heeft er ook mee te maken dat ik nogal lastig beslissingen neem, en elke reden die ik kan bedenken neem ik mee in mn overwegingen. Best treurig dat ik nu al zo denk he? Overal op dit forum hoopvolle en zenuwachtige dames die de dagen na hun IUI wegkijken, en ik ben na 1 dag al zo bezig..... Is, mocht dit niet lukken, IVF nog bij jullie een optie?
Zit er ff doorheen..... Pffff...... Weet het echt niet meer... Of misschien weet ik het wel, maar is afscheid nemen van deze droom zo fucking moeilijk......
Hee meisje, wat is er gebeurd dat je je nu zo voelt?? Laat even rusten al die emoties, misschien ben je wel onderweg van iets moois. Laat je even lekker troosten door je man, deze route is ook grrrr...
Stewardess, gekke meis, niet opgeven. Echt je ben nog niet aan het einde van je traject,want daar wacht een prachtige baby op haar mama. Kop op, het is moeilijk, ik weet het, maar je kan het. Je bent dapper en je mag wanhopen, maar niet opgeven. Liefs Ps ik hb gezien waar we het allemaal voor doen en het is anderhalve cm lang ,van kop tot billetjes en weegt nog geen gram. Hou moed. Dikke knuffel
vandaag gewerkt, moet ook gebeuren. Misschien, het is er dus eentje?! En het ziet er dus goed uit? Geweldig nieuws, ben echt superblij voor je. Je lief en je dochter zeker ook in de 7e hemel? Eek, en Misschien, dank voor de lieve reacties. Had gesprek met mn man, over hoe we er nu in zitten. Ik gaf aan dat stoppen toch wel door mn hoofd speelt, maar nu nog niet. Maar dat ik wel overweeg om per 1 januari 2013 de stekker uit dit project te trekken, uiteraard in overleg met hem. En hij gaf aan er hetzelfde in te staan. Begon zich ineens af te vragen waar we nou eigenlijk nog mee bezig zijn. Het was zo welkom, maar we zijn nu al 2,5 jaar aan het wachten en tja, in t engels zeggen ze dan: the moment has passed..... Dus gaan we nog uitgebreid bespreken later dit jaar, maar we werden wel even geconfronteerd met onze eigen grenzen. Toen kwamen we op de babyspullen en kleertjes, en ik huilen. En besloten dat tzt samen uit te zoeken en weg te doen. Soms haak je vrijwillig eerder af op deze weg, maar is het verdriet om wat nooit is gekomen wel heel groot. En dus ben ik nu erg verdrietig.....En dat gaat wel weer over, en komt ook nog een paar keer terug. Het zal wel altijd een gevoelige plek blijven, maar daar zijn we nu nog niet. Voorlopig ben ik nog aan het meedoen met de IUI en dit topic, en hoop ik dat het gewoon snel raak is voor ons!!!!!! Zo eten bij schoonmoeder, hoest bij jullie?
hoihoi, nou fijn dat het je stoppen nog even 'uitstelt'. ik zelf zou het ontzettend moeilijk vinden om te stoppen terwijl het technisch gezien nog wel mogelijk is. Jouw berichtje heeft er wel toe geleid dat ik ook weer uitgebreid met mijn man heb gesproken. En hij staat er helemaal achter als we nog verder zouden moeten met IVF, en zelfs als we verder zouden moeten op een andere manier (je begrijpt wel wat ik bedoel?). Dat geeft in ieder geval wel rust. Want ik was wel geschrokken van je bericht, ik voel je pijn, en ook mijn eigen verdriet als je op dat punt terecht komt. geen bonbons gehad, maar wel een enorme portie ijs met chocolade en slagroom
Gek he, dat je door dit forum ineens sneller of eerder of anders over dingen gaat denken. /en dat er thuis ineens gesprekken komen over hoe en wat, terwijl het misschien helemaal nog niet im frage was. Wel heel fijn om wer even te evalueren met de wederhelft, vind ik. Weet je beiden weer even dat je er samen in staat..... Ik dacht dat ik hier heel relaxed mee om zou gaan, omdat ik helemaal niks verwacht en zeker nu die IUI timing vlgns mij te laat was. Maar dat valt dus vies tegen.....geen hoop maar wel al het verdriet dat het niet gelukt is. We kunnen dus concluderen dat je teleurstelling inderdaad niet kunt beinvloeden...hahaha
ja, dat doet zo'n forum. iedereen maakt beslissingen en keuzes over zijn eigen situatie, maar dat helpt je wel om al je overwegingen voor jezelf scherp te houden. en daarnaast is het prettig om te weten dat je niet de enige ben. hihi voor mijn man zijn er 2 momenten relevant, de dag van de iui en de testdag. en verder doet hij gewoon zijn ding. ik, daarentegen, ben er dagelijks mee bezig. ik weet precies waar ik ben in de cyclus, ik voel elk kriebeltje in mijn buik, en mijn aandacht gaat vooral uit naar onze wens. en dan is het fijn om ook tegen anderen aan te kunnen babbelen.
hoi Stewardess Hoe is het nu?? Ben je alles nog een beetje de baas? Hier rustig. In afwachting van de volgende IUI, ik ga er vanuit dat we morgen op pad gaan, of anders donderdag. Ik voel al paar steekjes in mijn buik, dus denk dat de follikel aan het groeien is. En dan volgen weer die eeuwigdurende wachtdagen aan, waar jij midden inzit. Heb je genoeg afleiding?
Eekje, Heb een druk kind maar wat wel echt vanaf 10 weken oud al de hele nacht doorslaapt. De keren dat wij eruit moesten waren zeldzaam..... tot op heden helaas.... Friso is ineens 's nachts een keer of 2 wakker en denkt dan dat de dag wel kan beginnen. En ik slaap na de eerste ronde niet meer in, dus lig de halve nacht wakker tot ong 1 uur voor de wekker gaat. Nu zoooooo moe! Tja, die wachtweken....bleeeh! Zelfs als je eigenlijk zeker weet dat de eisprong gemist is, blijft er zo' n heel klein addertje in denken 'misschien, heeeel misschien toch' En daar baal ik dan ook weer van, haha. Dus ik kan me voorstellen dat de wachtweken nog veel spannender zijn als de kans wel echt aanwezig is! Ik ben ook niet van plan te testen tot dag 15 na de IUI. Volgens mijn gevoel zou ik dan nl al 2 dagen ongi moeten zijn, dus dat wacht ik eerst af. Ergens een anti climax he? Eerst leef je zo naar de inseminatie toe, en dan ineens niets meer dan afwachten.
Hoihoi, Nou effe voor jou hart onder de riem. Heb vandaag zoveel buikpijn en steekjes dat ik echt zou denken dat ik mijn eisprong al heb. Maar nog geen positieve Ovutesten, ik verwacht morgen. Mijn punt, ik hoop dat jij het verkeerd heb gevoeld! Mij dochter van 14 maanden slaapt pas sinds twee maandjes door. Daarvoor meerdere keren per nacht eruit. Mij man en ik hadden om de beurt nachtdienst want anders trokken we het niet meer. Herkenbaar dus, je vermoeidheid. Sterkte er mee. Is vast een fase die snel weer over is. Zou ook niet te vroeg testen. Wanneer zit je op 15 dagen?
He eek, Wat gek dat je lijf je zo voor de gek kan houden! Heb jij ook na de eisprong dat je voelt dat ie geweest is? Nou, ik elk geval hoeft je man zn bespreking vandaag niet te missen... Spannend, wanneer je posi ovutest hebt....hoop morgen voor je! Hier eindelijk weer een rustige nacht, heeeerlijk. Zwaar respect voor jullie, een jaar lang elke nacht gebroken lijkt me erg heftig. Je zou me op kunnen vegen, pfffff Straks koekjes bakken met de kleine man. Zit zwaar op bericht vam zn toekomstige juf te wachten, over de wendagen. Friso wordt 20 oktober 4 jaar, en begint meteen na de herfstvakantie op 28 oktober...denk ik... Maar nog niks van de juf gehoord, anders ga ik morgen zelf maar bellen. Of is dat hysterisch? Mijn inseminatie was afgelopen donderdag, dus wil op zn vroegst pas volgende week dondg of vrijdg testen. Ik denk zelf dat ik nl op dinsdg al ongesteld word. Maar wie weet heb je gelijk, en was de timing toch goed? we zullen zien! Ik hoor wel wanneer jullie op pad moeten nr t zhuis?! Alvast succes!