hallo allemaal, 2 weken geleden kregen ik en mijn man te horen bij onze 9 wkn echo dat ons wondertje geen hartje had. Alsof mijn hart stil stond. Ik was al bang en onzeker voor die tijd, maar dit zie je toch niet aankomen! Ik wilde het direct uit mijn lichaam hebben, maar moest verplicht een week wachten voordat ik gecuriteerd kon worden! Na en week is het in het ziekenhuis verwijderd! Wat een vreselijke periode. Het verwijderen viel mee, al was het emotioneel heel zwaar. Nu een week later ben ik onzeker, begrijp mijn lichaam niet meer. Ben vaak niet helemaal lekker, nog steeds pijn in mijn onderrug en buik en neerslachtig! Mijn geneacoloog gaf bij het laatste bezoek aan dat er nog wat zwangerschapsslijm in mijn baarmoeder zit, dit zal er vanzelf uitvloeien zei hij. Vermoedelijk daarom nog die pijn in mijn rug en baarmoeder! Wie herkent dit verhaal? Ik hoor graag jullie verhalen, hier haal ik steun uit! Alvast bedankt! Groet Alex :
Ik weet zo goed hoe je je voelt na een miskraam. Je wilt zo graag, je droom valt in duigen, je verwijt het jezelf en je lichaam, maar dat moet je niet doen. Ik was zo teleurgesteld, en zo verdrietig, het is ook zo onverwacht. Je weet wel dat het veel voorkomt en dat het de eerste weken heel kwetsbaar is, een kwestie van afwachten, maar als je weet dat je zwanger bent ga je er nooit vanuit dat 'jouw kindje' er niet zal komen. Ik kan niet veel tegen je zeggen om je je beter te laten voelen, omdat niemand dat bij mij kon. Mensen bedoelen het goed als ze zeggen 'Aaahhhh, dan was er vast iets niet in orde', maar dat weet je zelf ook wel en dat wil je helemaal niet horen. Ik weet niet hoe je je nu voelt. Of je de wens hebt om zo snel mogelijk weer zwanger te zijn of dat je graag even wilt pauzeren. maar ik wilde het liefst zo snel mogelijk weer zwanger zijn. Ik was bang dat het niet zo lukken, of dat het misschien maaaanden zou gaan duren. Ik was na mijn miskraam 1x ongesteld en toen direct zwanger van Joey. Misschien een schrale troost voor je dat een miskraam echt niet betekent dat het niet gaat lukken. Sterkte.
Dit geeft heel veel hoop en doet mij goed! Wij willen ook zo snel mogelijk weer zwanger worden, maar de vraag is of het allemaal zo makkelijk zal gaan. Jou verhaal geeft mij wel weer hoop. We wachten in ieder geval af tot na de eerste menstruatie en dan gaan wij het gewoon weer proberen! Bedankt voor je lieve reactie! Groet Alex
Hoi Alex, Wat vervelend voor je zeg. Helaas spreek ik uit ervaring. Met 9,5 weken een echo waarop bleek dat het mis was. Uiteindelijk pas met bijna 13 weken gecurreteerd. Naast alle moeilijke emoties vond ik het ook erg lastig te verkroppen dat mijn eigen lichaam 13 weken zwanger bleef, terwijl het kindje maar 6 weken was. Weinig vertrouwen in mijn lichaam. Maar meis, het is moeilijk, maar zal snel wel weer wat beter gaan hoor. De scherpe kantjes gaan er vanaf. Je kunt, als je dat wilt, weer actief ergens voor gaan, i.p.v. te zitten wachten tot de miskraam is geweest en al het vloeien voorbij is. Het passieve verdriet wordt weer actief, het nare idee van een miskraam went, en je kunt gauw weer richting toekomst kijken. Ik hoop dat je steun hebt in je omgeving en je even de tijd neemt voor je verdriet. Het is erg moeilijk om mee te maken. Mummy
Wat naar voor je, ik herken je verhaal ook. Wat mij hielp, was er rationeel over nadenken, het accepteren en me zo snel als ik kon weer richten op een nieuwe zwangerschap. Je moet ook het vertrouwen in je lichaam niet verliezen, want het heeft je niet verraden of voor de gek gehouden. Een miskraam is iets heel normaals, als het je overkomt, hoor je pas hoeveel anderen het ook hebben meegemaakt. Het staat een volgende zwangerschap niet in de weg, en dit kindje heeft ook niets met het volgende kindje te maken. (dat je niet het gevoel hebt dat je dit niet kan ofzo) Maar krop je verdriet niet op, jank lekker de ogen uit je kop wanneer je daar zin in hebt en wees lief voor jezelf. (ik kocht allemaal lekkere en leuke dingen onder het mom "ik ben een beetje zielig" ) Veel sterkte meid!
Ik heb hetzelfde gehad, alhoewel ik al een mk had met 6 weken. We gaan er nu weer voor en hopelijk lukt het nu snel! Je geduld wordt wel elke maand op de proef gesteld. Sterkt en succes!
jouw verhaal is heel herkenbaar. Mijn eerst miskraam heb ik gehad in januari was toen 11/12 weken zwanger. Momenteel ben 6/7 weken zwanger en zit weer midden in een miskraam. eerste keer ben ik gecurreteerd hoop niet dat dit keer weer moet. Heel veel sterkte en er veel over praten en huilen helpt mij om het te verwerken. Wij gaan nu eerst om onderzoeken vragen voordat we weer zwanger gaan proberen te worden. Momenteel vraag ik mezelf af of ik nog wel een keer zwanger wil worden wat de verdriet die ermee loskomt is erg heftig. Ik was net over de eerste miskraam heen en de tweede stond alweer voor de stoep. Nogmaals heel veel sterkte de aankomende tijd en hoop dat je snel weer zwanger bent
Hartstikke bedankt allemaal, voor jullie reacties! Ik ben vandaag weer lekker aan het werk gegaan en dat helpt ook goed! Wat afleiding. Wat ik wel merk is dat ik weinig kan hebben. Zodra iets niet lekker loopt thuis of op het werk, zit ik weer in een dip! Maar ik ga mij inderdaad richten op de toekomst en goeie hoop houden. Bedankt en iedereen die hetzelfde meemaakt, heel veel sterkte! Groet Alex
Hoi Alex (ik heet ook zo ) Ik zit in mn 3e MK op dit moment en wacht op uitdrijving van het vruchtje. Ik snap je gevoel helemaal. S1980: ik weet ook niet of ik het nog wil, we izjn in 6 jaar 3x zwanger geweest wat uitliep op MK ik zou nog een keer 3 mnd in spanning zitten niet overleven denk ik.
Hey, Ook ik herken het verhaal ging voor termijn echo met 10 weken. bleek het vruchtje maar 6,5 week. Toen een week afgewacht en weer een echo (omdat het kon zijn dat ik minder ver was) Weer een week later naar de gyn voor afspraak voor curretage. Dag na dit bezoek kreeg ik bloedverlies en dit duurt nu 4 dagen heb ook heftige krampen gehad gister.Nu morgen weer voor echo in de hoop dat het er al af is gekomen. Sorry voor het lange verhaal maar ik vind het ook erg prettig dit te kunnen vertellen. Zo gauw het kan , gaan wij er ook weer voor. Ik hou me vast aan de gedachte dat mijn lichaam het niet toe heeft gelaten eenvruchtje met een(afwijking) tot ontwikkeling te laten komen. Had zelf ook een voor gevoel dat het niet in orde was. Als dit achter de rug is ga ik vol goede moed verder. Ik hoop dat je iets aan men verhaal hebt. Veel liefs sancho
hey. Ook ik herken je verhaal,Ik was 12 weken en 4 dagen zwanger,ik zou voor de eerste ego gaan op een 12 juli maandag maar kreeg die donderdag 8 juli een bloeding,me vruchtje bleek maar 5 weken Het vruchtje heeft dus 7 weken dood in me lichaam gezeten.Ik werk in een speelgoed winkel,en elke dag zie ik baby`s zwangere vrouwen en hoor trotse oma`s aan,Er zijn nu mensen die aan me vragen wat het geworden is,elke dag weer.En na heel veel pijn bloedingen hoop ik dat ik snel weer zwanger raak en dat het deze keer wel goed gaat maar wat zal ik onzeker zijn en bang dat het weer gebeurt,maar ik denk dat iedereen die het meegemaakt heeft het zelfde voelt...
Hai, bedankt voor je reactie! Ik ben nu inmiddels een maand verder en ben er ook nog steeds elke dag mee bezig! Alles wat ik doe herinnert mij eraan dat ik een maand geleden nog zwanger was. Ook ik hoop snel weer zwanger te zijn.. denk dat alleen dan de pijn minder wordt, alleen de onzekerheid sterker.... Sterkte
Bij mij precies hetzelfde! Ook met 10 weken een lege vruchtzak...die de grootte had van een zwangerschapsduur van 6,5 week. Moet dinsdag gecurreteerd worden en dan kijken we voorzichtig verder! We hebben één lichtpuntje op dit moment...we hebben al een dochter van bijna 2! Sterkte meiden allemaal!
hoi meiden,Ik vind een curretage een beetje vreemd,warrom?Ze wilden het bij mij niet er zaten teveel risico`s aan., ik heb ruim drie dagen moeten afwachten op een miskraam ik heb ook weeen gehad niet zo erg als bij een gewoone bevalling maar fijn was anders,heb samen met me man in de doche gestaan en daar heb ik mijn vruchtje eruit zien vallen.met veel vruchtwater en heel veel stolsel ik vond het net een horror film.Veel steun uit het ziekenhuis was er niet (vond ik)Ik heb ook ruim drie maanden in de ziektewet gezeten omdat ik zoveel bloeden.Kreeg daarbij ook nog zwaare bloed armoede en had een kiesten op me rechter eierstok dat moest ik maar gewoon afwachten,raar maar waar.Ik ben nu 5 dagen overtijd maar god wat ben ik bang.bang om me menstruatie te krijgen maar ook zo bang om zwanger te zijn want straks gebeurt het weer?niemand kan die gerantie geven,kon dat maar....
Herkenbaar verhaal. Ik ben vandaag voor een echo geweest (8 wk) en mijn vruchtje bleek niet goed. Klopte geen hartje en was te klein. Moet nu inderdaad ook wachten totdat het vanzelf uitdrijft maar wil het natuurlijk zo snel mogelijk uit m'n lichaam hebben. Je weet dat het mis kan gaan maar toch verheug je je er al helemaal op. Kwam echt als een klap. Nu maar hopen dat het snel weggaat en dat we weer opnieuw kunnen beginnen, het liefst zo snel mogelijk.... iedereen, sterkte!
Hallo CvdW, Bah, wat vreselijk voor je! Krijg je nog een dubbelcheck in het ziekenhuis? Echt heel veel sterkte en kracht toegewenst!