Hoi meiden, Miss een rare titel. Als je niet houdt van enge ziektes verhalen lees dan niet door. Ik zal t uitleggen. Afgelopen jaar is er bij mijn beste vriendin baarmoederhalskanker geconstateerd. Zij was toen 22 weken zwanger. Het kindje heeft ze hierdoor verloren en het is tot dusver onduidelijk of zij dit gaat overleven. Dit is zo n afschuwelijk bericht voor haar en haar gezin (ze had al een zoontje). Ik leef erg met haar mee en heb haar gelukkig veel kunnen steunen. Nu ben ik zelf in verwachting van ons derde kindje. Hoera! Heel blij mee! Dankbaar. En na de eerste Happines (en ook een beetje laten landen) ben ik nu opeens bang. Wat nou als ik ook iets heb zonder dat ik dat weet. Net zoals zij niet wist dat ze ziek was. Waarom nou dit ‘risico lopen terwijl ik 2 gezonde kindjes heb’. Zo n rotgedachte die ik hiervoor helemaal niet had. Het lukt me slecht om dit angstscenario uit mijn hoofd te zetten. Heeft er iemand advies/ tips hoe om te gaan met angst en dit soort doemscenario ‘s. Ik wil graag genieten van deze zwangerschap en niet hiermee rondlopen. Thx! Ps: ik ben niet op zoek naar meer ‘enge verhalen’ over wat er mis kan gaan want dan ga ik me straks nog meer in Mn hoofd halen. Ik zoek vooral advies. Dankjewel!
Ow pff wat erg van je vriendin zeg, wat een nachtmerrie. Nu het zo dichtbij gekomen is bij je door je vriendin die iers ergs heeft snap ik je angst heel goed. Van je af zetten en niet aan denken ga ik niet zeggen want dat lukt toch niet. Misschien met iemand praten of van je af schrijven? Ik heb zelf ook angsten gehad in mijn vorige zwangerschap en heb hierover gepraat bij een psycholoog. Ik had al gesprekken met haar voor iets anders maar was fijn de angsten hit te spreken tegen haar. Verder eigenlijk geen advies, behalve heel veel sterkte voor je vriendin en succes met je zwangerschap! Hopelijk lukt het toch om te genieten.
Ik lees even mee, heb hier zelf ook last van.. Hoe ver ben je? Bij mezelf merk ik wel dat hormonen het versterken.
Wat vreselijk van je vriendin zeg. Hopelijk zal ze genezen. Echt verschrikkelijk dat ze haar kindje is verloren hierdoor. Waar je angst vandaan komt is dus wel verklaarbaar. En je hormonen zullen niet meewerken, dat doet veel met je emoties. Maar probeer toch in je achterhoofd te houden dat je veeeeeel vaker niets raars onder de leden hebt dan wel.
Lief meiden dank jullie voor de reacties! Ik ga me vasthouden aan jouw zin Madelie: veeeeeel vaker niets onder de leden.
Ten eerste wat een verschrikkelijk verhaal van je vriendin! Heel veel sterkte... hopelijk kan ze de ziekte overwinnen. Ik wil je wel zeggen dat dit natuurlijk niet heel veel voorkomt. Ik heb in het traject gezeten omdat mijn uitstrijkje afwijkende cellen liet zien. Mijn gynaecoloog vertelde dat dit over het algemeen heel langzaam groeit. Ik weet niet hoe oud je bent!? Maar als je bijv onlangs nog een uitstrijkje heb laten doen met het bevolkingsonderzoek zou ik me niet zo’n zorgen maken. Daarbij nu je zwanger bent kan je geen uitstrijkje laten maken. En tuurlijk kan je ziek worden, maar je kan ook morgen onder een bus lopen. Ik snap gezien je het van dichtbij meemaakt dat het je echt wel aan het denken zet. Maar probeer het ook een beetje los te laten. ( ja i know, lekker makkelijk lullen vanaf deze kant van mijn scherm) Sterkte en gefeliciteerd met je zwangerschap.