hoi allemaal, ik wil even mijn hart luchten hoor. al die tijd dat ik zwanger ben heb ik niet 1x tegen de bevalling opgezien, maar nu het toch wel snel dichtbij komt, vind ik het toch wel een beetje eng worden hoor. nog maar een maandje en dan ben ik MOEDER... echt een raar idee hoor, ben er wel helemaal klaar voor, maar het blijft een raar idee. ik hou me maar voor dat er elke dag overal in de wereld mensen bevallen en dat het meestal goed gaat, dus bij mij vast ook wel. hebben jullie dat ook als het dichterbij komt dat je toch wel een beetje bang wordt.... groetjes cindy
Nee helemaal niet eigenlijk. Ik heb al die tijd en nu nog de instelling gehad dat er ten eerste geen weg meer terug is, de baby zal er toch uit moeten en ten tweede al zoveel vrouwen me voor zijn gegaan en het overleefd hebben dat ik het toch ook moet kunnen. Laat het maar gewoon over je heen komen, wat je precies te wachten staat weet je toch niet en een weg terug is er niet!
Hoi cindy, Het kriebelt wel bij mij met de gedachte dat het ieder moment kan komen nu, maar bang ben ik niet! Ik vind het wel een grappig idee dat je dan binnenkort ineens een klein leventje in je armen hebt, die daarvoor nog in je buik zat. Maar moeder dat ben je nu al hoor, ookal zit het nog in je buik, je zorgt nu al voor je kleine beeb En met de bevalling dat komt vanzelf en de baby moet er toch uit hoe je het went of keert, nee ik ben niet bang om te bevallen. Ben juist heel benieuwd hoe me kleine mannetje eruit ziet en zeker het eerste oog contact en zo! Hoe dan ook je moet nu nog even genieten van die buik en straks lig je kleine beeb bij jou op je buik! Succes, maak je niet te druk en zeker niet met dit weer Gr. Patricia
Bij mij kan het ook elk moment gebeuren. Ik ben niet bang, maar heel nieuwsgierig. Zelfs naar de pijn van de bevalling. Je hoort toch allemaal verhalen tijdens de zwangerschap. Bij de één heeft het heel veel pijn gedaan, bij de ander was het goed te doen. Maar niemand kan je echt uitleggen hoe het voelt. Ik reken erop dat het gruwelijk veel pijn gaat doen, maar het moet er toch uit. En ik hou mezelf maar voor dat iedereen geboren is en dat er nog nooit 1 kindje is blijven zitten. Kom op meid, je kunt het!
haha nee inderdaad er is er nog nooit 1 blijven zitten. ach je hoort tegenwoordig zoveel van die rare dingen zoals het blijven zitten van de placenta en kindjes die tijdens de geboorte sterven of zuurstoftekort hebben, maar dat zal ook wel komen omdat je er nu zelf voor staat dat zulke dingen opvallen. ik ga er gewoon vanuit dat alles goed gaat en ook ik ben zeer benieuwd hoe onze kleine knul eruit zal zien. groetjes cindy
Ik vind de gedachte aan te moeten bevallen ook heel eng hoor, dus ik begrijp het wel. Ik probeer het zo ontspannen en relaxed mogelijk op te vangen allemaal, meer kan je er ook niet aan doen ben ik bang. Ik vind het ook een vreemd idee dat ons leven straks helemaal anders zal zijn. Maar wat erin zit... moet er ook uit zegt mijn moeder
Wordt voor mij de 4e keer, maar heb het evengoed ook wel een beetje hoor. Komt wat dichterbij dus wordt allemaal 'echt' nu. Verhalen over zuurstofgebrek etc. waren er vroeger ook al hoor, maar door het internet lees/hoor je er nu meer over. hartslag van de baby wordt steeds in de gaten gehouden, dus die kans dat dat gebeurt is echt minimaal hoor!
Bij mij duurt het dan nog wel ietsjes langer dan bij de meeste van jullie, maar ik vind het ook een heel erg spannend idee. Vanwege mijn gezondheid moet ik in het ziekenhuis bevallen en vind dat eigenlijk helemaal niet leuk, maar wat moet dat moet he! Ik weet ook nog niet precies wanneer we nu naar het ziekenhuis toe moeten gaan of wanneer het "echt" begonnen is. Ik denk dat ik mijn gynacoloog daar de eerst volgende keer maar eens over moet gaan raadplegen. Voor degene die mij voor gaan: een hele gezonde bevalling toegewenst en zoals ik inderdaad zelf ook denk, er is er nog geen eentje blijven zitten en ze komen er hoe dan ook allemaal uit! Heel veel liefs, Qwizzle.
Mmm, ik ben er niet bang voor, maar wel nerveus. Zal het allemaal meevallen, of doet het echt allemaal zo vreselijk veel pijn. Zal alles goed gaan? Etc. Ik ben wel een beetje bang voor inknippen/uitscheuren/e.d. Brrrrrrrr. Maar idd, wat erin zit, moet er ook uit. Daar ben ik gelukkig wel heel nuchter in. En voor de rest is het gewoon afwachten en hopen dat het gewoon mee zal vallen.
Moet zeggen dat het nu inderdaad wel erg kortbij komt en dat je er dan toch tegenop gaat kijken! Je kunt je gewoon niet voorstellen dat je over een maandje moeder bent.... Maar ik denk dat je het het beste gewoon over je heen kunt laten komen
Dat heb ik ook. Ik had in het begin van mn verlof (3wk geleden) wel dat ik er meer over na ging denken (had tijd over hè? ) en dat ik dan dacht van; "ojee, zou ik het wel kunnen, strax gaat het giga veel pijn doen enzo", maar daar ben ik ook al weer vanaf. Net als Sweetangel100 zegt; er is geen weg meer terug, het kindje is er ook in gekomen en moet er strax toch uit en iedereen op deze aarde is ooit geboren, dus die hun moeders konden het ook. En wij kunnen het dus ook! Groetjes!
Ik schijt echt alle kleuren in me broek Ik hoop echt dat alles goed verloopt... zelf me eerste kind... maar jah mijn broertje is dus 1tje van zuurstof te kort waar ik dus heel bang voor ben dat het kindje niet 100 procent gezond is... verder de zwangerschap is echt helemaal goed verlopen... last gehad van elk kwaaltje wat er is... maar jah nu kan ik tog gaan bevallen de kans dat het gebeurt neemt met de dag toe... zelf beval ik ook thuis... dus al helemaal bang dat er wat fout gaat en dat ze er niet snel genoeg bij zijn hoe werkt dat als het thuis bevallen word? dan houden ze het hartslagje toch niet bij???
Jawel hoor Sjarrel, daar luisteren ze steeds naar. Hoef je je geen zorgen over te maken. Anders kun je ook nog even aangeven bij je VK dat je daar bang voor bent of ze wat extra wil luisteren naar het hartje van de baby.