Paniek!

Heel herkenbaar hoor. Ik roep al weken dat ik wil bevallen, gister ben ik gestript en kreeg gisteravond toch een paar behoorlijk pijnlijke harde buiken/weeën waarvan ik dacht. O mijn god hoe moet ik straks ooit weer bevallen, dat trek ik niet.
Maar ga er vanuit dat het straks net als de vorige keer goed komt. Dat je op een gegeven moment een manier vind om die weeën op te vangen en door te komen.
We zijn al een keer eerder bevallen dus dat moeten we nog een keer kunnen toch ?

 

Ik ben nog niet zwanger maar we willen wel graag terug zwanger worden en ik herken je angst zoooo goed! Ik heb er nachtmerries over en zie het mezelf ook echt niet nog eens ondergaan.

Maar ik wil ook absoluut geen ruggenprik! Zou het een beetje oneerlijk vinden tov het tweede kindje omdat ik het bij m'n zoontje ook zonder gedaan heb...

 

heel herkenbaar, maar de eerste bevalling was wel echt een (lang) drama die eindigde in een spoedks. Met de gyn had ik afgesproken om een ruggeprik te krijgen wanneer nodig en ze zouden me niet te lang laten aanmodderen. Ben nu vaginaal bevallen (pemig wat een pijn) maar herstel is veel sneller.

Maak afspraken van te voren die je gerust stellen, en laat ht verder over je heenkomen.
Succes!

 

Hier nog 1 die af en toe peentjes zweet.. We weten nu wat er komen gaat maar het is ons gelukt en we gaan het weer doen! En aan het einde van de zwangerschap ben je het zat (ik iig wel!) en ben je blij als het zover is. En denk maar aan het wondertje wat je naderhand in je armen hebt

Hier eerste uiteindelijk spoedkeizersnee en bij deze gaan we het vaginaal proberen.

 

Hoi Bibi!

Ik heb precies hetzelfde, het ene moment denk ik.. ze moet er ooit een keer uit. En het andere moment ben ik echt bang. Maar er zijn al zoveel vrouwen ons voor gegaan, dan moeten wij het ook kunnen, toch??

Ik ga voor het eerst bevallen en ik laat het maar op me afkomen, heb geen idee wat ik kan verwachten. Dus ga vanaf nu proberen me er niet al te druk over te maken, schiet niemand wat mee op.

Ik zat afgelopen week in de wachtkamer bij de gyneacoloog en daar lag een boek, ik zat wat te bladeren en daar opeens zag ik de 'kop' Iedere gezonde vrouw kan 10 uur ontsluitingsweeen aan, daardoor voelde ik me een stuk beter. Ik hoop dat het waar is hihi.

Daarbij spelen bij mij steeds vaker de gedachte dat het wel erg zwaar wordt nu, krijg allerlei klachten. Last van mijn heupen, enorm veel vocht vasthouden.. mijn voeten doen gewoon zeer ervan, krampen de hele nacht, ik heb een te hoge suiker...moet de laatste weken nog op een streng dieet en ga zo maar door. Ik heb het er graag voor over voor ons meisje maar het begint langzaamaan tijd te worden dat ik haar in mijn armen kan houden. Dit helpt mee richting de bevalling, op een gegeven moment wil je gewoon bevallen!!!

 

Bij de eerste dacht ik "ik zie het wel, ik kan het wel, er zijn zoveel vrouwen die bevallen" enz. enz. Zelf als ik terug denk aan de bevalling ben ik positief........maar toch zie ik er verschikkelijk tegenop het weer te moeten doen in september

 

Wat mij ontzettend hielp tijdens de bevalling was de gedachte dat de wee die ik op dat moment voelde nooit meer terug zou komen. Daarnaast brengt elke wee je dichter bij het eind. Tijd draait zeggen ze altijd .

 

Ik zat er ook heel erg tegenop.. maar op dat moment kan je het aan. Lekker cliché en je hebt er niks aan.. ik weet het..

Maar op dat moment komen er zoveel hormonen, stoffen etc. vrij dat je alles aan kan. Ookal ben je een mieperd.. misschien dan juist wel..

 

Ik zie er ook vreselijk tegenop, maar vooral vanwege dat het misschien wel weer ingeleid moet worden wegens serotiniteit. Als het spontaan begint, laat ik het wel over me heen komen, maar van de gedachte aan een inleiding breekt toch het angstzweet me uit.

 

ik denk dat je dat wel bij elke bevalling een beetje hebt, ik ben voor de 3e keer zwanger,nog pril maar denk nu ook soms aan de bevalling en dan wordt ik er zenuwachtig van

 

Inderdaad bibi! Ik denk als het eenmaal begint we er niet eens tijd voor hebben
En wacht maar tot we onze baby in de armen hebben.. ik kan niet wachten!

 

Bij de eerste een drama bevalling gehad en toch voor de tweede gegaan en die viel 100% mee!! Was een eitje vergeleken met de eerste. Nu moet ik straks voor de derde en zag er toch heel erg tegenop, emdr gehad voor de eerste bevalling de verwerking daarvan en ik heb nu zoiets van kom maar op! Tuurlijk gaat het pijn doen maar het is het meer dan waard als ik dan straks mijn derde klein man in mijn armen heb.

 

Ik herken het gevoel heel erg. Heb er de laatste dagen ook last van al moet ik in prinvciepe nog wel een aantal weken.

De eerste hebben ze met 36,6 ingeleid en is toen vanaf het inleiden in 4,5 uur geboren. De eerste opmerking van de gyn tegen mijn man was dan ook de volgende kunt u onderweg opvangen.
Die opmerking maakt me bang want mijn man is minimaal 1 uur onderweg voordat hij thuis is als ik hem bel.

Nu weet ik dus niet hoe een natuurlijke bevalling gaat maar ik heb begrepen dat een inleiding normaal langer duurt dan natuurlijk. Het is dus niet de pijn of zo maar de tijd om oppas voor Max te regelen, mijn man thuis te hebben en naar het ziekenhuis te gaan. Ben bang dat het te kort is.

Sta ook onder begeleiding van gyn dus geen vlos of thuisbevalling mogelijk als het snel gaat.

Heeft iemand hier ervaring mee? En hoe gaat het dan?

Bah, de eerste was echt rustiger met we zien het wel dan de tweede. Denk soms dat we teveel weten doordat we het al een keer hebben gedaan.

Veel sterkte allemaal en samen komen we ook wel door deze stress heen.

Groetjes,
Krissa

 

Als je bevalling natuurlijk begint, begin je met gebroken vliezen of weeën die om de zoveel minuten komen. Zodra een van de twee gebeurt zou ik je man bellen, dan kan hij naar huis komen, de oppas voor de oudste kan gebeld worden en je kan dan richting het ziekenhuis. Als je weeën beginnen is het zelden zo dat ze meteen om de vijf minuten komen maar eerst om de tien minuten ofzo dus niet zoals bij inleiden dat je meteen volop in de weeën zit

 

Het is ook zo anders bevallen een tweede keer!
Je weet gewoon wat er op je af komt...ergens is dat best fijn hoor. Ik kon erg goed met de weeën omgaan en wist dat het nog wel een standje erger ging worden tijdens de bevalling aahhhh...

Weet niet of het er no ooit van komt maar een derde keer lijkt me ook weer zo anders!
Hier ging het trouwens niet sneller dan de eerste keer wat je vaker leest..en ook nog later bevallen....

 

Dank je voor je reactie Ingrid.
Het wordt dus inderdaad wat ik dacht gewoon afwachten en mijn man met zijn vrachtwagen zo dicht mogelijk bij het bedrijf laten werken.

Hopelijk gaat het op de natuurlijke manier inderdaad wat minder snel want nog sneller overvalt je denk ik helemaal.

Nog minimaal 8 weken wachten en dan weten we het.

Groetjes,
Krissa

 

grappig dat het voor iedereen verschillend is! Dit maakte mij juist heel onrustig en super geirriteerd als iemand dat ging zeggen haha!

ik ben nog niet zwanger maar dat houdt me nu 2,5 jaar later nog steeds erg bezig. Ik zou er ook tegenop zien! Maar probeer te ontspannen, dan is het kindje er des te sneller. Als je in paniek raakt dan gaat het niet opschieten en meer zeer doen zelfs.
Was je tijdens de vorige bevalling ook 'in trance' ? Bij mij ging het zo snel en zo'n heftige weeenstorm dat ik niet kon praten. Ik heb toen alle moed verzameld om te vragen of mijn man me knockout wilde slaan. hihi. Voor je het weet is het voorbij en lach je erom!

relax, het komt goed! en praat met je man erover!