2 jaar geleden was ik hier dagelijks te vinden letterlijk verslaafd haha. Nu mag ik weer want we hebben besloten voor een tweede te gaan. Ik.vind het weer zooo spannend en zoo leuk krijg er kriebels van in mn buik. Ben wel een beetje bang geworden van de verhalen dat het superlang duurt bij sommige mensen. Even mn menstruatie afwachten die moet volgende week komen en.dan kan ik er ook tegenaan! Wie doet nog meer mee voor een tweede
Hier weinig twijfel, maar ook voor tweede begonnen en ook ik vind het weer net zo spannend en merk dat mijn testdrang en forum-checken etc weer helemaal terugkomen Had niet gedacht dat dat weer net zo sterk zou zijn! Gek he!
Ook wij gaan voor een kindje, voor allebei ons 2de kindje maar wel de eerste van ons samen Vind het erg spannend maar zie er ook ontzettend naar uit.
Jouw.zoontje is bijna.1 toch wat goed dat je aan tweede begint! Hier wel veeel twijfel of meer angst of ik.et allemaal wel aan kan maar heb me.erover heen gezet. Ik merk ook dat ik weer dagelijks aan.t. Kyken ben haha en heb ook al.test in huis gehaald. Ik twijfel alleen nog over ovulatietesten.. Ga jij.dat wel.doen
Wij gaan ook voor een tweede! Dochterlief wordt in april 2. Ik vind het ook weer reuzespannend en zit ook meteen weer hier haha!
Ja, ik ben al iets ouder (voor mn gevoel althans - 34) en heb PCOS, dus wie weet hoe lang het duurt... Ik heb vanwege die PCOS de vorige keer ovulatietestne gebruikt en ben daarna nu idd weer mee begonnen. Echt spontaan is het dan niet, maar ik vind het gevoel van enige controle toch wel fijn... Waar twijfel je precies over of je het aankunt? Heb je een lastige babytijd gehad met de eerste..?
Ik twijfel nog steeds.... mijn vriend niet die wil dolgraag een tweede! Ons zoontje is inmiddels al 3.5 jaar. In mei 2014 heb ik een miskraam gehad bij 11 weken. De maand er op was ik weer zwanger. Dit ging mis bij 4 weken. Daarna zijn we er nog een paar maand voor gegaan maar steeds niet zwanger. Toen ivm het werk wat op ons pad kwam eerst de wens opzij gezet. Inmiddels zitten we alweer een dik jaar op ons nieuwe stekkie met onze nieuwe banen en begint het toch weer een beetje te kriebelen.. ik heb alleen nog best wat twijfels. Ons zoontje begint wat zelfstandiger te worden en gaat na de zomervakantie naar de basisschool. Nog meer vrijheid en dat is met ons werk wel erg handig. Het is nu soms best lastig plannen allemaal. Lichamelijk zie ik er ook wel tegen op. Na de bevalling kreeg ik erg last van mijn bekken. Ben hiervoor ook naar een bekkenfysio geweest en het gaat nu gelukkig wel een heel stuk beter. Maar ik merk gewoon als ik te veel doe en ook bij de zwangerschap die mis ging met 11 weken dat toch die bekkenpijn weer op komt zetten. Tijdens de bevalling heb ik een flinke knip gehad die erg moeilijk wilde genezen. Hier heb ik ook echt nog een half jaar last van gehad na de bevalling. Ik zie best wel op tegen die lichamelijke klachten. En psychisch vind ik het ook erg lastig. Het is al 2 keer misgegaan en vooral die eerste keer bij 11 weken heeft er behoorlijk ingehakt. We hadden al een kloppend hartje gezien en de dag zelf vd miskraam heb ik ook best wel als heel erg naar ervaren. Ook is het qua werk wel wat onzeker. We hebben beide geen vaste contracten en het is gewoon wat onzeker allemaal. Zijn we onze baan kwijt dan zijn we ook ons huis kwijt. Met zn drietjes tijdelijk bij mijn ouders in trekken zou kut zijn maar nog wel te overzien.. maar met zn drietjes en nog een klein babytje of hoogzwanger lijkt me toch verre van ideaal. Aan de andere kant zoontje is nu 3.5 jaar. Ik wilde nooit zoveel tijd tussen de kinderen en 2 of 3 kinderen leek me altijd heel erg leuk en gezellig. Ook lijkt het zwanger zijn me nog super leuk om nog een keer mee te maken want opzich de zwangerschap zelf vond ik op de paar standaard gebruikelijke lichamelijke ongemakken na best heel erg leuk en heb ik ook echt van genoten. Sorry het is een beetje een lang verhaal geworden maar ik vind het echt heel erg lastig. Ik ben bang dat ik misschien later spijt krijg en denk waren we toen maar voor een tweede gegaan.. maar bij de gedachten dat het weer mis zal kunnen gaan, het kindje misschien wel niet gezond is, ik er lichamelijk nog meer aan over zal kunnen houden dan de klachten die ik nu heb, we, als we onze banen en huis kwijt raken, op straat staan met 2 kinderen... pfff erg lastig... Ik wil jullie in ieder geval heel veel succes wensen en hoop dat jullie wens allemaal snel in vervulling mag gaan
Ja dan begrijp ik et wel. Ik ben zelf 25 jaar. Ik wil zelf ook.ovulatietesten gebruiken bij mn eerste was ik.ronde 1 zwanger hopelijk.nu weer. Baby was zelf niet lastig.maar ik had een.depressie na de bevalling. Ik vond t zo vreselijk moeilijk en borstvoeding kwam.daardoor ook.niet.op gang. Ben bang dat ik.et weer krijg..
Als ik.je verhaal zo lees zou ik zeggen meid ga er gewoon voor. Jullie hebben nu eindelijk een leuk huisje en allebei een baan. Natuurlijk kan het misgaan maar dat kan ook met een vast contract. En als je daarop gaat focussen dan gebeurd het.nooit. Je kindje.is.3,5 jaar echt ideale leeftijd hij kan al veel zelf en hij gaat naar school. Alleen lichamelijke.klachten zijn natuurlijk lastig maar dat weet je eigenlyk ook.nooit van tevoren. En anders moet je wat minder werken tijdelijk als dat mag. Ik.zou het wel.doen als ik jou was zo leukk.voor je kleine mannetje
@snne wat een moeilijke beslissing voor je! Ik ben zelf ook geneigd tot piekeren en beren op de weg zien maar heb geleerd dat je je niet door angst moet laten leiden in je leven. Alles kan gebeuren, je hebt er geen controle over. Vertrouw erop dat je op het moment dat er iets gebeurt (samen) een oplossing kan bedenken. Het is echt moeilijk en spannend maar angst is een slechte raadgever! @essie ik heb een goede vriendin die hetzelfde mee heeft gemaakt als jij. Ook zij was depressief na haar bevalling. Had t ook al in een ander topic gezegd maar praat erover met je huisarts of evt psycholoog als je die had. Zij kunnen je helpen en adviseren. Het hoeft een volgende keer niet te gebeuren! Maar zou het gebeuren dan zijn er echt middelen en oplossingen voor! Je huisarts kan je dat natuurlijk beter uitleggen dan ik, maar dat scheelt je misschien nu een hoop stress en gepieker!
Hier na wat twijfelen gaan we nu ook voor een 2de en ook ik zit weer volop hierop het forum haha we gaan nu net de 1ste ronde in
Je hebt echr gelijk ik ga desnoods naar een psycholoog als het moet. Alhoewel ik denk dat die mij niet kunnen helpen ik moet t uiteindelijk zelf doen Maar met mn eerste was ik geschrokken van hoe zwaar t was en leefde echt in paniek dacht sat ik alles verkeerd deed. Maar nu heb ik dat niet meer ben heel.zelfverzekers nu en daarom denk ik dat et niet nogmaals.zal gebeuren.
Joepie wanneer is jullie nod?? Mijne 26 febr 😀 Jij had in 2013 voor mij gependeld en het klopte toen haha
@Essie; herken de "paniek" inderdaad, het was zeker zwaar. Maar vind het nu zoveel makkelijker en denk daarom dat ik bij een 2e niet meer zo van slag zou zijn... Je weet nu dat het na die eerste dagen en weken makkelijker wordt! @chantallcindy: jij begint ook best snel alweer voel je je weer helemaal goed? Spannend zeg! Mijn nod is 4 feb... Denk ik... Ik heb een positieve ovulatietest (smiley van cb) gehad, maar ik test nog door... Dat was nl heel erg vroeg voor mij en ik heb pcos, dus denk dst de echte piek nog moet komen... Verwarrend.., stiekem vanmorgen ook al een zwangerschapstestje gedaan, hartstikke negatief natuurlijk.. Maar de verslaving is terug ik heb weer een stapel action testen ingeslagen Jullie ook zo'n neiging om tests te doen?
@1982eva hoi Eva ja klopt idd wel snel maar wij hebben voor jelmer 3 een miskraam gehad uit eindelijk 3 jaar er over gedaan voordat we dus echt papa en mama waren. We zijn dus ook een beetje bang dat het weer zo lang gaat duren en we willen niet een al te groot leeftijdsverschil dus dan maar snel beginnen. Voel me super en voel er ook wel weer klaar voor Haha herken die verslaving van testen dacht dat dat minder zou zijn nu met de 2de maar nee