Heel herkenbaar. Ik was bij nummer 4 het meest bang voor de bevalling. Had er ook vooral mee te maken dat ik ineens bij de 3e ma de bevalling veel bloed verloor denk ik. Alhoewel ik ook zeker wel deels bang was voor de pijn ondanks dat mijn 3e qua pijn heel goed te doen was.
Ruggenprik zou ik niet meer willen denk ik, tenzij de bevalling heul heftig langdradig is. Maar ik vond het best eng bij de 2e dat mn been opeens in de lucht schoot toen de anesthesist prikte. Ook denk ik dat er vaak toch complicaties komen wat ik om me heen hoor, misschien omdat t dus vaak stagneert en dan gaan ze klooien met oxytocine, of ik lees geen persdrang en dan vacuümpomp met knip. Mijn eerste is met vacuum verlost. Ik vond de remifentanil bij 3e bevalling t prettigst, t maakte t net dragelijk ofzo en vooral ik kon wat beter ontspannen. Dus ik denk dat ik daar weer voor ga
Vervelend zeg. Ik heb 1 advies... Praten... Mijn eerste bevalling was door een lompe verloskundige in het ziekenhuis ook verre van prettig. Luisterde niet naar mijn wensen en deed maar. Ik ben te lang alleen gelaten en er kwam niemand op de bel. Ook de nazorg was ruk. Wat je zegt, geen heel schoon bed, moest ff in 10 minuten eten en douchen want de dienst zat er op. Geen informatie hoe verder en of we naar huis mochten of wat we mochten met de baby... Bij de 2e met de aankomende bevalling in een ander ziekenhuis heel goed over gesproken. Tijdens mijn inleiding ook aangegeven wat me was overkomen en waar ze rekening mee konden houden. Heb echt een perfecte bevalling gehad. Bij deze bevalling merkte ik dat ik het er niet zonder tranen over kon hebben bij de gyn. Dus ondanks die fijne bevalling, zit er nog trauma van de eerste. Dat zal ook onderdeel van je blijven. Dus ook nu zal ik weer duidelijk aangeven waar ze rekening mee kunnen houden en wat ik graag wil. Hopelijk komt deze net zo prettig als de 2e. En qua weeën opvangen: niet toegeven aan de pijn! Ik moest heel stil blijven liggen en rustig ademen. Bewoog ik ook maar iets, of ademde ik te snel, kon ik de wee niet opvangen. Puffen was dus echt een no go voor mij. En bedenk dat iedere wee je dichter bij je kindje brengt! Zet hem op!
Oh je hebt zo gelijk over dat puffen, ik deed dat altijd omdat ik dacht dat het moest maar bij de 3e pufde ik gewoon heel langzaam en niet wat ik op die cursus heb geleerd, meer gewoon in en uit ademen op normaal tempo. Ja ik ga het inderdaad bespreken en proberen wat assertiever te zijn over wat ik wel of niet wil. Heb ook het verhaal vd 2e bevalling in mijn bevalplan gezet.
Heel goed! Ik heb het besproken met de gyn en alles wat ik wilde doen zij ook gewoon. Even aangeven tijdens de bevalling nogmaals kan geen kwaad, maar ze heeft ze ontzettend gerust gesteld. Hopelijk werkt dit voor jou ook rustgevend en heb je straks een fijne bevalling!
Ik moet savonds gewoon echt niet aan bevallen denken, zo weer aan het panieken. Hele avond al harde buiken en dan word ik nerveus, je merkt gewoon dat het voorwerk gaat beginnen en kan best nog 2 of 3 weken duren maar brrrrrr Niet aan denken niet aan denken niet aan denken!
Die tip van remfintinil neem ik mee! Moet zelf in augustus voor de 3e keer bevallen, ben de vorige 2 keer in paniek geraakt tijdens de laatste cm en het persen. Hoop dat het nu beter gaat. Ruggenprik was hier ook een drama, weeën weg en hartslag baby dipte Wel een voordeel dat je een hele grote baby hebt gebaard, dan zou ik mij geen zorgen maken om jullie kleinere exemplaar maar het blijft spannend natuurlijk. Ik zie er ook erg tegenop.
Ja misschien moet iedereen als eerste gewoon een groot kind krijgen , de eerste bevalling is toch het zwaarst, is in ieder de weg ruim gemaakt
En ik raad je echt remifentanil aan bij paniek, ik was zo relaxt dat mijn man jaloers was. Ik zat tussen het weg puffen vd weeën grapjes te maken. Sommige vrouwen zijn zo relaxt dat ze dit zelf kunnen zo ontspannen zijn maar ik hoor niet bij die groep
Lijkt me super. Moet eens navragen of ons ziekenhuis dit ook geeft. Heb er hier in Duitsland nog niet echt van gehoord. Als je iets tegen de pijn wilt, bieden ze paracetamol of een ruggenprik aan, geen tussenweg... Mijn eerste dochter was ook best groot, ben zo erg uitgescheurd en had erg lang last van mijn spieren in de bekkenbodem. Tweede dochter was even groot, maar ik had niks, enkel een schaafwondje. Ook het herstel was super makkelijk. Succes in ieder geval!
Paracetamol Sorry, maar dat slik ik bij menstruatie pijn, bieden ze dat aan tijdens de bevalling? Herstel v de 2e en 3e is niet te vergelijken, bij de eerste een knip en scheur (vacuümpomp), de kraamweek was ik gezwollen, beurs, gekneusd in dat gebied. Gevoel alsof er een vrachtwagen uit was gekomen. Bij kind 2 en 3 zat ik alleen maar te miepen over de aambeien in de kraamweek, echt minimaal last gehad van knip/scheur. Bij de 3e ben ik geloof ik ook niet gescheurd
Ja, maar dit was wel helemaal aan het begin van de bevalling. Ik heb er geen gebruik van gemaakt, want ja, wat heb je daar nou aan, zelfs bij lichte weeën doet het niks voor je. Maar hier bieden ze eigenlijk standaard de hele bevalling door pijnstillers aan, heel anders dan in Nederland. Alleen stom dat ze in ons ZH maar 2 opties aanboden, PCM of ruggenprik...
Ik was doodsbang bij bevalling nr 5. Niet zozeer voor de weeën maar voor het persen. Net ervoor toen ik de persweeën voelde zei ik al ik durf niet en doe het niet. Door ee. Hele lieve verloskundige en verpleegkundige viel het allemaal achteraf erg mee
Ja ik heb ook het meeste pers angst! Sommige vrouwen vinden dat deel juist fijn en ik vind het doodeng, vooral als je tijdens het persen voelt "ik ga nu exploderen down under".. En dan er doorheen persen. Ik probeer mezelf maar gerust te stellen dat exploderen meestal niet gebeurt, je vagina is er toch voor gemaakt een kind uit te persen
Heel normaal toch, je weet steeds beter wat het is?!! Volgens mijn verloskundige worden de meeste vrouwen bij elke zwangerschap iets ‘banger’ enkel zijn dat niet echt de verhalen die vaak verteld worden als je iemand even snel spreekt. Ik vindt het heel logisch, bij de eerste dacht ik nog ‘laat maar komen’ maar die onbevangenheid ben ik ondertussen ook wel kwijt
Dit lijkt mij ook een fijne pijnstiller. Ik zie heel erg tegen de bevalling op. Bij onze zoon een spoed kz onder narcose dus echt helemaal niks mee gekregen. Ik heb een angst voor naalden en alleen al de gedachten dat bij een ruggenprik een naald in mijn rug gestoken word zorg er al voor dat ik bijna neer ga. Heel stom hoor want heb veel operaties gehad en dus veel geprikt. Bloed prikken vind ik overigs weer niet eng. Infuse weer wel door het hoeveelheid fout prikken.. Ik vind het vooral eng omdat ik niet weet wat me te wachten staat. Wel weeën gehad bij onze zoon maar nooit als extreem pijnlek ervaren en ook nooit het echte werk dus niet te vergelijken.
De reden dat mijn keus remifentanil is is omdat ik bij een ruggenprik toch meer bang ben voor complicaties, omdat je geen of minder persdrang hebt. Maar ik snap wat je zegt hoor eng zo'n ding in je rug, maar ik vond dat juist minder vervelend dan het infuus inbrengen in m'n hand. Dus ik zou me daardoor niet laten tegenhouden. Ik sta wel ook nog open voor een ruggenprik als 't een moeilijke bevalling is.. De angst is de laatste dagen minder, maar misschien als de bevalling start komt dat weer terug