Mijn zoontje is nu bijna 5 maanden, maar al sinds dat hij zo’n 6 weken oud is eenkennig. Het gaat nu iets beter, in het begin ging hij al pruilen als een ander tegen hem praatte. En na het pruilen komt huilen. Zodra ik hem dan pak of troost is hij direct rustig. Nu gaat het wel beter met mensen die hij wat vaker ziet. Zoals mijn twee zoons, die kunnen nu met hem spelen zonder dat hij gaat pruilen-huilen. Vandaag was mijn moeder er en liet ik haar bewust een aantal dingen met hem doen. Dit omdat zij over een tijdje af en toe gaat oppassen. Maar hij was continu gespannen. Als ze hem pakte was het oké, maar ik zie dan al dat hij het spannend vindt. Af en toe kwam er een pruil, maar als ik tegen hem praatte was het oké. Totdat ze hem de fles wilde geven, toen was het huilen en lukte het niet. Ik werk nog niet, daar begin ik per september mee. In augustus starten we met 2 dagen opvang per week (ik ga 3 dagen werken, m’n man neemt 1 dag voor z’n rekening). Het duurt gelukkig nog even, maar ik zie er zó tegenop. Ik vind het echt moeilijk om te zien dat hij zich niet op z’n gemak voelt. En ben bang dat het kdv enorm wennen voor hem gaat zijn, en dat invalkrachten echt een no go zijn. Ik merk ook dat ik me niet erg serieus genomen voel als ik dit deel met anderen. Alsof ik een overbezorgde moeder ben. Maar ik heb al 2 zoons, en die hadden dit echt niet. Ik heb er al eerder een topic over geopend, was ik alweer vergeten, maar het houdt me dus nog steeds bezig. Vooral dus het feit dat het me tegenhoudt hem aan anderen toe te vertrouwen (we hebben bijvoorbeeld binnenkort een bruiloft waar hij niet mee naartoe mag), en met de opvang die steeds dichterbij komt ben ik bang dat hij zich daar totaal niet comfortabel gaat voelen. Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen. Wat kan ik doen hem zoveel mogelijk te helpen zodat zijn vertrouwen groeit? Gaat het met de tijd beter, of wordt het straks met de verlatingsangst juist erger? En waarom al zo vroeg? Ik lees op internet alleen maar dat het begint bij 6 maanden...
Ik weet niet meer met hoeveel maanden de oudste het had, maar de jongste na een paar weken al. Mensen zeiden dat dat niet kon, maar het was toch echt zo. Bij de opvang was vooral het afscheid nemen lastig voor haar, maar doordat er toch vaak dezelfde juffen waren ging het daarna wel goed. Bij de meeste kinderen is het een fase die voorbij gaat. Bij de een duurt het alleen wat langer dan bij de ander. Mijn dochter vindt onbekende mensen nog steeds lastig, andere mensen maken zich er wel eens zorgen om, maar vergeleken met vroeger is ze zoveel gegroeid dat ik er vertrouwen in heb dat het goed komt. 6 maanden zal een gemiddelde zijn, soms begint het eerder, soms later. Als hij altijd bij jou is, dan is dat wat hij gewend is. Denk dat los van de eenkennigheid ook gewoon erg moet wennen aan dat er andere mensen voor hem zorgen. Dat kost tijd. En soms gaat het wel goed of beter als de ouder er zelf echt niet is. Ik zou het dus blijven proberen en zelf op een gegeven moment ook even weg gaan, eerst even naar het toilet, later wat langer, enz. Opbouwen, zowel voor je kind als voor jezelf. En ook dat je kind leert dat je weer terug komt (al is ie daar nu nog wat jong voor).
Ons mannetje was ook al met een paar weken eenkennig. Na het jaar werd het wat minder. Hij begon zijn opa’s ook echt te herkennen. Tot die tijd moest hij ze minimaal wekelijks zien ik ze te herinneren, wat zeker met Corona niet ging. Nu is hij 1,5 en is hij nog steeds wel eenkennig, maar een heeeeeeeeel stuk minder. Durf nu wel met hem op visite te gaan. Dat is vanaf het jaar gekomen denk ik zo. Maar het kan naar ons idee dus zeker wel! Ik ben altijd thuis gebleven, zijn oma’s passen wel wekelijks op. Aan hen was hij wel gehecht. Dus misschien hecht jullie kleintje zich wel aan de medewerkers van het kdv.
Nog even terugkomend op jouw berichtje. De verlatingsangst werd gelukkig niet erger maar steeds een beetje beter. Dit ging is fases, dus tijdens een sprongetje bijv een terugval. Oefenen hielp bij ons niet echt, niet als het telkens andere mensen waren. Maar als hij wekelijks dezelfde mensen zag, dan kon hij zich wel aan die mensen hechten. Dus ik verwacht dat het bij jullie ook goed komt als hij niet elke week een andere leidster heeft op het kdv. En August is natuurlijk nog wel even weg. Tegen die tijd heb je weer een totaal ander kind
Hihi ja wie weet. We gaan komende week drie kinderdagverblijven bekijken en continuïteit qua leidsters staat bij ons hoog op het lijstje. Ik weet dat ze daar niet altijd goed op scoren. Ik denk inderdaad dat het vooral werkt hem te laten wennen aan vaste gezichten.
Ja hoor herkenbaar.. mijn dochter vind 'nieuwe vreemde' mensen helemaal niks haha. Gewoon hier thuis met nieuwe menswn voor haar, is het geen probleem trouwens. De 1e keer dat ik haar bij mijn schoonvader bracht om te wennen, heeft ze de hele dag alleen maar gehuild en wilde geen fles drinken, ze zijn toen terug naar ons thuis gekomen. 2e keer ging al veel beter en inmiddels is ze daar helemaal gewend. Afgelopen week was ik bij een vriendin op bezoek, m'n dochter was mee maar zodra m'n vriendin wat zei tegen haar kwam er een pruillip tevoorschijn haha. Bij de opvang geen probleem gehad gek genoeg, daar ging het direct goed en kan haar ook zo afgeven zonder dat ze gaat huilen.
Even vanuit een andere hoek bekken; je zoontje zal positief ervaring gaan' opdoen dat het heus niet zo vreselijk is als anderen voor hem zorgen. Zeker bij een kdv met veel kindjes, zijn ze zo afgeleid. Maar om een positieve ervaring op te doen', zal Hij vast spanning en ongemak ervaren. Daar moet hij toch even doorheen... Hier ook die ervaring met mn derde.
Thanks lady's! Fijn om te horen dat het wel went uiteindelijk Pfoe het idee hem te moeten achterlaten en dat ie dan de hele tijd huilt vind ik echt lastig, maar is waar we mogelijk wel doorheen moeten. @Spectre Dat kan dus ook nog, dat het op het KDV wel direct goed gaat @Vogelmeisje Ja ik hoop inderdaad dat het gegeven dat er andere kinderen rondlopen maakt dat hij wat meer afgeleid is en daardoor wat sneller oke is daar! En je hebt gelijk dat positieve ervaringen met anderen die voor hem zorgen ook waardevol kan zijn. Zo leert hij hopelijk juist ook comfortabel te zijn bij anderen.
Plus nu zie je het als hij zich ongemakkelijk voelt en/of veel huilt, als je straks werkt niet. Misschien nogal een ontaarde opmerking hoor maar wat niet weet wat niet deert (plus hij voelt evt jouw spanning ook niet..).
Ja, hier sluit ik me bij aan. Kindjes zijn zo gevoelig en ik snap heel goed dat je je er druk om maakt, of een rotgevoel hebt bij alleen al de gedachte hem ergens achter te laten, al dan niet onbewust. Dat voelen zij ook. Positieve ervaringen gaan ook echt bijdragen, heeft misschien wat tijd nodig. Voor jezelf ook fijn, weer wat tijd voor jezelf op werk! zo ervaar ik dat tenminste.. ik kan echt een betere mama zijn als ik dingen te doen heb voor mezelf. Soms voelt dat trouwens wel ‘verkeerd’.. maar ja, het werkt voor mij.
Ik zou afspreken dat je de eerste keren bv. na een half uur en/of een uur even belt om te vragen hoe het gaat. Waarschijnlijk huilt hij niet de hele tijd, bij de meeste kinderen is dat enkel bij het afscheid. In het begin misschien iets langer ivm wennen, maar in de meeste gevallen wordt het daarna snel beter. En ik zou het voor die tijd thuis ook al uit gaan breiden, zodat hij weet dat je ook weer terugkomt. Al is het in het begin alleen maar even naar de wc ofzo en daarna bv. een rondje lopen of boodschappen doen terwijl je vriend/man en later iemand anders bij hem is. Wie weet kun je na verloop van tijd wel een keer een middagje weg om het te proberen ofzo. Dan hoef je hem niet in één keer een hele dag bij 'onbekenden' achter te laten. En wie weet kun je ook het KDV wel opbouwen, moet alleen kunnen met je werk. Hoe we het op het KDV hebben gedaan weet ik niet meer, volgens mij ook opgebouwd, maar ik heb dat bij de jongste bv. met school en BSO ook zo geregeld, omdat het voor haar niet werkte om in één keer hele dagen in een nieuwe omgeving met nieuwe mensen te zijn.
Mijn jongste was en is eigenlijk nog steeds eenkennig. Corona heeft natuurlijk ook niet hierbij geholpen. Er hoefde maar iemand naar hem te kijken en hij begon al te huilen. Ik vreesde ook voor het kdv. Vond het daardoor zo lastig hem daarnaartoe te brengen. Hij moest even wennen in het begin ook wel veel huilen, maar het ging al snel heel goed! Ik zou er zelf niet snel voor kiezen om langzaam op te bouwen (als in 1 dag per week ipv 2 of 3) want dan kan het juist weer langer duren voordat hij gewend is.
Dank je voor je reactie! Toch fijn om wat herkenning te lezen. Inderdaad huilt mijn zoontje ook vaak zodra iemand al naar hem kijkt (bij mijn vader nog afgelopen zondag bijvoorbeeld ). Fijn om te lezen dat het KDV toch alsnog snel wende en goed ging. Ik ga er vanuit dat het de eerste paar keer veel huilen zal zijn, maar hij het dan vanzelf wel oppakt. We hebben helaas maar voor 1 dag plek vanaf het begin, en na 3 maanden ook voor de 2e dag. Dat is wel lastig tav het wennen... Ik overweeg nu om een extra dag af te nemen op de rustige dagen voor die 3 maanden (de woensdag of de vrijdag), zodat hij toch vanaf het begin 2 dagen kan gaan ipv 1 dag. We hebben die dagen eigenlijk geen opvang nodig.