Wie kan mij van advies dienen bij het volgende probleem? Het is een lang verhaal, maar ik hoop dat vele van jullie de moeite nemen om het te lezen en advies te geven... Wij hebben een Jack Russel Terrier van 8,5 jaar oud. Tot ruim een jaar geleden (ik was toen nèt zwanger...) hebben wij nooit enig probleem met haar haar gehad. Ze kon altijd goed alleen zijn en het enige kritiekpuntje zou kunnen zijn dat ze altijd wat nerveus is geweest. Vorige jaar juni - ik was toen nog geen 2 maanden zwanger - begonnen de problemen: Het begon met 's nachts janken. Al gauw deden wij geen oog meer dicht en we kochten een grote draadbench voor in de garage. Dit leek een poos goed te gaan. Als we weg gingen, ging ze er zonder problemen en met een kwispelend staartje in. Maar toen begonnen de 'ongelukjes'... Eerst zo af en toe, maar al snel bevuilde ze haar bench iedere dag en nacht. Zelfs als ze maar kort alleen was geweest en ik haar voor het vertrek nog had uitgelaten. Wat het extra vervelend maakte, was dat ze in haar eigen uitwerpselen ging liggen / zitten, waardoor we niet alleen minimaal één keer per dag de bench moesten schoonmaken, maar ook de hond in bad moesten stoppen... Gestraft hebben we haar echter nooit hiervoor, omdat we weten dat dit geen zin heeft en zelfs averrechts werkt! Tegen het eind van mijn zwangerschap hebben we de hulp van een gedragstherapeute ingeroepen. Zij heeft het hele verhaal aangehoord en kwam tot de conclusie dat onze hond aan verlatingsangst leed. Daarnaast schreef ze voor tijdens de kraamtijd kalmerende medicijnen voor. Een conclusie waar wij onze twijffels bij hadden, aangezien onze hond 7,5 jaar prima alleen heeft kunnen zijn. Op haar verzoek hebben we ook video-opnames gemaakt van haar. Toen we die bekeken sprongen de tranen in onze ogen: Ze jankte het hele bandje lang en probeerde continu uit de bench te ontsnappen. Na het zien van deze beelden hebben we de bench meteen opgeruimd en de hond voortaan in haar reisbench in de woonkamer laten slapen. Overdag was er vlak na de bevalling altijd iemand thuis... Dat ging goed zolang ze onder de kalmerende middelen zat. Maar toen die op waren, begon het gejank opnieuw. Met als gevolg weer slapeloze nachten (terwijl onze dochter notabene doorsliep... ). Toen hebben we geprobeerd om onze hond los in de woonkamer te laten 's nachts en als we weggingen. Dat ging al snel fout, met als toppunt een aangevreten hoekbank...! Ook luisterde ze steeds slechter. Vanaf het begin hebben we haar aangeleerd om netjes in haar mandje te blijven wanneer ik Jasmijn voedde. Dat ging in het begin prima, maar op een gegeven moment kon ze me echt aankijken met zo'n blik van: 'Sorry vrouwtje, je kan zeggen wat je wil, maar luisteren doe ik toch niet!' Naast dit hele verhaal speelt nog feit dat ze bijna een kindje van een jaar oud heeft gebeten. Ik stond er met mijn neus bovenop en het kindje deed niets 'verkeerds'. Gelukkig had ik de hond kort aan de riem, zodat ze niet aan het kindje kon komen, maar de intentie was er wel... Ook maakt onze hond geen happy indruk. We hebben ons vantevoren goed in de combinatie baby-hond verdiept en hebben de adviezen die hierover gegeven worden goed ter harte genomen. Maar ze maakt een levenloze indruk en ligt het grootste deel van de dag apatisch in haar mand (ook nu ze allang nadat ze van de medicijnen af is...) en houdt niet langer meer van bezoek. Dit alles leidde ertoe dat wij er serieus over na gingen denken om voor onze hond een ander baasje te zoeken, maar dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen. Het voelde alsof ik mijn eerste kindje wegdeed... Een aantal weken geleden hebben we een traphekje in het halletje geplaatst, zodat de hond daar kon slapen. Dat ging een maand (heel erg goed), maar sinds een week heeft ze ontdekt dat ze op de kast kan komen, met als gevolg dat ze aan onze spullen heeft geknabbeld (handtas, beurs). Toen zonk me dus écht de moed in de schoenen, want ik weet niet meer waar ik onze hond nu wel nog met een gerust hart alleen kan laten. Maar het toppunt gebeurde een paar dagen geleden: Voor het eerst stak Jasmijn een handje uit naar de hond om haar te aaien... en onze hond trok een lip op en begon te grommen. Ik kon wel janken...! Wie heeft een (zinnig) advies voor mij? In mijn hart weet ik dat onze hond elders gelukkiger zou kunnen zijn, bijvoorbeeld bij oudere mensen zonder kinderen... Maar naar het asiel brengen... no way! Ik heb mensen die hun hond 'zomaar' naar het asiel brengen 'omdat' er een kindje komt zelf altijd veroordeeld en nu wil ik niet hetzelfde doen. Vandaar nu mijn hulpkreet: Wie weet raad en wat zouden jullie doen in deze situatie? Er móet iets gebeuren: Jasmijn kruipt sinds een poosje en zij moet ook de vrijheid krijgen om door de kamer te kruipen. Wanneer ik de hond dan telkens moet vastleggen of opsluiten, is het hek van de dam... Alvast bedankt voor het lezen van dit lange verhaal en voor je mening! Liefs, Lola
Lastige situatie... Wij hebben zelf een labradorteef... 15 augustus wordt ze 1 jaar dus er zit nog heel veel leven in We hebben al besproken als we een kindje hebben om haar dan de eerste weken en muilband aan te doen... Kweet dat is een drastische oplossing maar het is het proberen waard. Als een kindje begint te kruipen dat bevindt het zich in het territorium van de hond, dus vandaar best verhinderen dat jullie hond haar zeker niet kan bijten... Hopelijk komt alles goed...
Een muilband vind ik idd wel heel drastisch Vertoont je labrador wel agressie dan? Wij hebben ook een labrador teef van iets meer dan een jaar, maar ik ga haar echt niet muilkorven o.i.d.
Zo te lezen heb je alles al geprobeert, het blijft moeilijk, ik zou niet weten wat te doen. Kun je niet via een jack russle club je hondje proberen te herplaatsen http://www.nvjrt.nl/ Een collega van mij had een Golden retriever, deze hebben ze via de Golden Retriever club weten te herplaatsen, baasjes worden dan gescreend en er wordt gekeken of de hond bij het nieuwe gezin past. Je kan dan voor 90% zeker zijn dat je hond een goed plaatsje krijgt ! Ik snap hoe moeilijk het is heb zelf twee Bouviers, zou ze nooit kwijt willen.. Succes ! @Mariska, ik denk dat als je je hond meteen een muilband omdoet na de geboorte van jullie kindje dat je dan meer kans hebt op dat het misgaat. Je moet de hond ook een kans geven. Als het kindje oud genoeg is om te kruipen dan moet het kindje ook leren waar de hond slaapt en dat hij daar niet mag komen en andersom ook.
Ja zo te lezen heb je alles geprobeerd. Mijn hond kan ook sinds de geboorte van mijn zoontje niet meer alleen thuis zijn, ja minimaal een uur en dat is alleen als ik thuis ben niet als me vriend en ik samen thuis zijn. Slaapt ook bij ons op de kamer, en mag vreemde mensen totaal niet en hoeven hem ook niet te aaien of bij ons of hem in de buurt te komen. En begrijp jou heel goed dat je het heel erg vind en dat je hem niet weg wil doen, ik doe mijn hond ook niet weg ook al is het soms vervelend. Maar mijn hond is niet zo naar mijn zoontje toe, wat eigen is en wat hij kent is geod. Ik zou denk ook niet weten wat ik zou doen als hij tegen me zoontje zou grommen. En je hond muilkorven is niet slim, ze groeien met het kindje op en als die gaat kruipen blijven ze nog steeds lager als hun. En mijn hond houd ook niet van kinderen maar mijn zoontje doet hij ook niks. Misschien kan je een andere gedragstherapeut om advies vragen? Soort second opion? Laat je weten hoe het verloopt Succes meid!
Ja, zou ik ook doen denk ik. Heb zelf 3 berner sennen honden en een pasgeboren baby. Mijn honden zijn geen kinderen gewoon, maar ze doen niks naar de kleine. Heb ze ook meteen in contact gebracht met Kyani toen we thuiskwamen van het ziekenhuis. Ze er direct bij betrekken, want uiteindelijk horen ze er toch ook bij!
soms voelt een hond zich gewoon niet (meer) thuis in een gezin, onze jack russell heeft vier jaar lang bij ons gewoond en je zag dat hij helemaal niet gelukkig was. Nadat we een ander gezin voor hem hadden (overigens ook met kinderen) bloeide hij helemaal op, hij woont er inmiddels alweer tien jaar. Soms, heel soms, is een ander huisje zoeken gewoon het beste voor het beestje.
heb je dr al laten nakijken door de dierenarts? Misschien iets medisch? Dit na aanleiding van mijn oudste hond die totaal niet meer happy was toen ons zoontje geboren was. Heel down op de bank liggen, niet eten, bank kapot knauwen, binnen plassen. Naar de dierenarts geweest en ze heeft lymfeklierkanker. Ze heeft niet lang meer te leven. Ze heeft pijnstillers gehad en nu is ze weer happy. Helaas zal dat niet lang meer duren...... maar goed. Als het niets medisch is, tja. Dan zou ik idd een second opinion vragen aan een andere gedragstherapeut. En als dat niks uithaalt dan is het misschien echt beter om een ander baasje voor dr te zoeken. Want het kan natuurlijk ook zijn dat ze gewoon niet van kinderen houd.. Er zijn ook genoeg mensen die niet van kinderen houden. Dus het kan maar zo zijn. succes en sterkte!
@Guppie81: Dank je wel voor je pb-tje en dat je de moeite hebt genomen om mijn verhaal door te sturen naar een deskundige. @Mariska1982: Een muilkorf zie ik persoonlijk niet zitten, ik ben ook bang dat een hond zich daardoor nog erger gaat 'misdragen'... @Jimmy: Ik heb al op de site van de Jack Russell Verening gekeken, maar deze site biedt helaas geen mogelijkheid om je hondje online 'aan te bieden'. Ik ga wel nog contact met ze opnemen, wellicht hebben zij ook nog tips of misschien kunnen ze me zelfs wel aan het adres van een gedragstherapeute helpen die gespecialiseerd is in Jack Russells... @Shirleyke: Onze hond direct bij thuiskomst (na de bevalling) bij Jasmijn betrekken, hebben wij inderdaad ook gedaan. Mijn man droeg de Maxi Cosi, ik kwam eerst het huis binnen en begroette de hond. Daarna hebben we haar voorzichtig aan Jasmijn laten ruiken. Dit ging toen goed, maar toen zat ze dus wel onder de kalmerende middelen... @Kiowa: De dierenarts heeft onze hond nagekeken en niets gevonden. Het was ook de dierenarts die ons het visitekaartje van de gedragstherapeute gaf, zij hadden daar goede ervaringen mee... Wel heeft onze hond een paar keer (ik heb het twee keer gezien, maar misschien is het wel vaker gebeurd...) een soort van tia-achtige aanval gehad, met uitvalsverschijnselen aan één kant. Maar nogmaals, de dierenarts kan geen lichamelijke oorzaak vinden... onze hond was vroeger gek op kinderen, maar ze gaat hen sinds een aantal jaren uit de weg. Wellicht dat er eens iets is voorgevallen op een moment dat wij er niet bij waren, maar daar kom je dus nooit meer achter...
is 8,5 jaar niet oud voor een rashond? ik zou zeggen dat het ook daardoor kan komen. groetjes marieke
Sorry dat ik het zeg maar wat jij wil doen haal je problemen mee op je nek! Ik heb meer dan 10 jaar ervaring als hondentrimster en heb een paar jaar les gegeven. Weet je wat er gebeurt als jou hond geen muilband om heeft dan zal hij zijn kans waarnemen. betrek gewoon je hond bij alles en leer hem dat het kind er bij hoort.En dat hij zachtjes moet doen.Geef je hond ook genog aandacht en je zal geen problemen krijgen.als je de muilband/korf pas om gaat doen als je kind in huis is dan ziet hij dat van hee kind in huis sinds dien heb ik een band om dus dat kind brengt dat met zich voort.Ga info zoeken over kind en hond.dat vind ik een betere oplossing. En nu even op het topic terug te komen. Wat ik denk is dat jouw hond erg jaloers is op de kleine.en probeert op alle mogelijke manieren aandacht van jullie te krijgen.Misschien is het beter als je ander huis zoekt.Maar ook een ander deskundig iemand raadplegen lijkt mij ook nog handigen dat je een soort trainings programma opzet.Meid ik hoop dat je er uit komt het is altijd moeilijk. Mijn hond is gelukkig erg rustig met de kleine hij is al 9 en niet gewend met kinderen. De eerste dag dat onze kleine thuis kwam is hij overal bij geweest zelfs mee naar boven.Hij heeft alles bekeken en vind nu alles best.Als de kleine nu huilt als hij beneden is. Is hij er als eerste bij.Het enigste wat ik kan zeggen betrek je hond erbij en stuur hem niet weg.Anders stel je hem achter en hij was echt als eerste in huis en zal anders je baby als indringer zien.
8,5 is voor een kleine hond niet enorm oud. voor een grote(re) hond is de senior fase dan net aangebroken. zo te horen hebben jullie je uiterste best gedaan. hoe pijnlijk ook, misschien dat je toch zou kunnen overwegen de hond te herplaatsen bij mensen van wie de kinderen bijvoorbeeld al uit huis zijn, gepensioneerden, mensen die veel thuis zijn. zo sneu als het dan zo moet lopen! het arme diertje kan er ook niks aan doen en voor jullie zo moeilijk en pijnlijk! ik hoop dat jullie een oplossing vinden!
Lola, Wat erg is dit voor jullie.... Ik kan me heel goed voorstellen dat je hierover in zit. Ik moet er nl niet aan denken ooit voor deze situatie komen te staan met onze hond. Ik ken je inmiddels een beetje en weet dat je alles zou doen om ongelukken met Jasmijn te voorkomen. Maar je hondje herplaatsen...die stap zet je niet zomaar. Maar heel eerlijk gezegd denk ik dat je alles geprobeerd hebt om je hondje gelukkig te laten zijn. En als ik jouw verhaal zo hoor, is ie dat nu niet. En zijn lip optrekken en grommen....ik denk niet dat jij er nog een moment gerust op zal zijn als Jasmijn en de hond samen zijn. Persoonlijk denk ik dat hij zich misschien beter voelt bij een ander. Ergens waar geen concurentie/gevaar van een klein kindje is. Welke maatregelen je nu ook neemt, je zult nu steeds wantrouwend naar hem zijn denk ik. Als je de beslissing neemt om hem te herplaatsen, hoef je je hier niet schuldig over te voelen hoor. (mmar ja, dat is een nuchtere redenatie, zo zul jij het niet voelen natuurlijk) Je hebt alles geprobeerd om het goed te laten gaan en hebt hem niet bij het eerste de beste "probleempje" weg gedaan. Ik ken het hondje niet en ben geen hondengedragsdeskundige hoor, maar ik kan me heel goed voorstellen dat je dit niet langer meer aan durft. X X X
@Marieke1983: Een Jack Russell kan met gemak 13 jaar oud worden, kleine rassen worden meestal ouder dan grote rassen... @Sonjaw: Onze hond vindt het ook leuk om mee naar boven te gaan als Jasmijn wordt verschoond en daar heb ik ook helemaal geen problemen mee. Wat jij schrijft over dat jullie hond er als eerste bij is als Kenji huilt, dat herken ik (helaas) niet. Onze hond negeert Jasmijn eigenlijk. Dat ze mee naar boven loopt, is meer omdat ze altijd al achter je aanliep. Dat doet ze ook bij mijn moeder en schoonouders... @Noralien: Jij ziet ons hondje woendag zelf en misschien krijg je dan een bepaald idee over haar, maar het ook zijn dat ik haar die dag naar mijn schoonouders breng. Ik ben wel erg blij met je lieve reactie... Weet je: Dit is ook absoluut GEEN situatie waarvan je kunt zeggen: 'We zien wel waar het schip strandt', want dan is het al te laat! Ik ben zelf als 5-jarige door een hond gebeten en in mijn herinnering heb ik toen ook niets gedaan om de beet uit te lokken. Bij een vriendje thuis hadden ze een grote hond en die moeder liet ons met die hond alleen (?!) Toen mijn vriendje moest plassen en mij alleen met die hond achterliet, stond ik stijf van angst. Volgens mij heeft die hond dat aangevoeld... Het was al de tweede keer dat die hond iemand beet, dezelfde avond is-ie afgemaakt...
Dat was heel heel erg dom van die mensen om een 5jarige alleen te laten met een hond. En dan nog wel een kind dat niet tot de roedel behoort. Die hond is dus afgemaakt omdat incompetente mensen voor die hond zorgden. Uiteraard beet hij je, je zal iets gedaan hebben waarom hij jou, als lager geplaatste nieuweling, even moest corrigeren. Dat iets kan werkelijk van alles zijn. Triest.
Ja, mijn angst waarschijnlijk, want ik durfde haast nog niet naar hem te kijken, laat staan aaien... Maar wat is jouw advies of mening met betrekking tot onze eigen hond...?
Lola: erg vervelend van jullie hondje. Onze hond kruising maltezer/shi-tzu wilde tijdens mijn zwangerschap bij ons op de kamer slapen, terwijl ze normaal altijd op de gang lag met een plank voor de deur. Ze sprong er nooit over, maar deed het die nacht een paar keer. We hebben het toen zo gelaten, nu lukt het natuurlijk niet meer om haar uit de slaapkamer te krijgen. Wel geprobeerd met het nieuwe huis, maar geen succes. Ik heb het idee dat zij bij ons wil zijn en op deze manier gaat het goed. Misschien zou je dat eens kunnen proberen.
@Nynke: Ik heb ook het idee, dat ons hondje 's nachts het liefst op onze slaapkamer wil slapen, maar daar trek ik de grens en wel hierom: - Ik doe geen oog meer dicht, want ze snurkt nogal. - De kans dat ze onze slaapkamer 'verbouwt' als ze alleen is, is erg groot (het probleem met het alleen zijn los je hier niet mee op). - Ik wíl eigenlijk ook helemaal geen hond in mijn slaapkamer! - Je plaatst de hond dan (onbewust) hoger in rang, want: de baby 'mag' níet op de ouderlijke slaapkamer en de hond wél...
Heeft ze misschien een hersentumor? Dat kan vaak leiden tot veranderd/agressief gedrag! Ik zou haar eens goed na laten kijken door een DA. Anders kun je misschien nog eens advies vragen bij een erkende hondenschool...
ik denk niet dat dit door je kindje komt omdat het ervoor al begonnen is. Dat huilen lijkt heel erg op verlatingsangst. er moet bijna iets in huis zijn wat zij echt niet leuk vind, en dat is begonnen toen je 2 maanden zwanger was. Heb je in die tijd mischie een nieuw apparaat aangeschaft er zou ee peip in kunnen zitten die wij niet horen. Hoe is ze buiten? is ze gesteriliseerd mischien is ze wel schijzwanger geweest daar kunnen honden echt heel erg door veranderen Je kan het testten door is allemaal zachte speeltjes neer te leggen en kijken wat ze er mee doet hormonen maakt een hond net zo gek als ons. je kan ook met haar op curcus gaan (ook al heb je dat al gedaan) aar dat is dan echt haar avondje. Ik zal je een website pben daar kan je je vraag stellen of nog beter mail het naar het email adres van de vereniging. Heel veel sterkte weet hoe je je voelt ik heb zelf meerdere jack's en zou ze voor geen goud willen missen.