Allereerst sorry voor alles wat ik nu ga zeggen. Ik hou echt vreselijk veel van mijn kind, maar ik kan niets goed doen. Werkelijk niets is goed: in box niet, uit box niet, bij mama niet, niet bij mama niet, op het speelkleed niet, rug niet, buik niet etc. Ik heb werkelijk alles al geprobeerd. gedoseerd natuurlijk; als ik hem overprikkel heb ik de poppen nog meer aan het dansen. Het begint 's morgens al als hij wakker wordt; hij wordt babbelend of een beetje jengelig wakker, ik kom er heel vrolijk aan "hallo mannetje, lekker geslapen" aai over de bol. Hij ziet mama: meteen huilen!!! Leuk he....'s middags idem dito. Hij wil gewoon niets van me weten. Ik loop inmiddels de hele dag dat hij wakker is te entertainen, de clown uit te hangen, en maar lachen, lief praten, zachtjes zingen, hard zingen....Nogmaals gedoseerd omdat ik hem niet wil overprikkelen. Het is niet zo dat hij constant huilt (wel redelijk veel denk ik), maar hij lijkt wel apatisch. Hij vindt gewoon werkelijk waar niets leuk. Hij kijkt ernaar, en thats it...Alleen de mobile wil een keer per dag nog wel voor een lachend koppie en vrolijk gebabbel zorgen. Ik zit dit nu huilend te typen; ik voel me zo'n slechte mama omdat hij blijkbaar ongelukkig is... Ik wil zo graag een vrolijk mannetje. Niet voor mijzelf, maar voor hem! Ik wil dat hij kan genieten en zich blij voelt! Hij heeft vanaf zijn geboorte (geboortetrauma) erg veel spanning gehad, zowel mentaal als fysiek. Hiervoor hebben we rust en regelmaat met inbakeren toegepast, is bij een osteopaat geweest en bij een kinderfysio. Alles heeft vreselijk goed geholpen; een wereld van verschil. Maar waarom lijkt hij dan nog steeds zo, tja...ongelukkig? Sorry voor dit tranendal, maar ik ben echt even radeloos. Morgen valt het misschien weer allemaal mee.
even een aanvulling. Hij eet goed en slaapt zeker 's nachts prima. Klokje rond van ongeveer 19 uur tot 7 uur. Ik ben dus niet oververmoeid....Maar wel moedeloos... Hij ligt nu in de box onder zijn mobile, en weet zelf niet of hij moet babbelen of huilen. zit er een beetje tussenin...
Ik snap wat je bedoelt. Heb vandaag zelf ook een topic gemaakt hierover (ik ben overigens wel oververmoeid). Misschien dat hij een mentaal sprongetje maakt of gewoon even niet lekker in zijn vel zit. Wij hebben zelf ook weleens een off-day. Mocht het lang aanhouden dan zou ik naar de ha gaan. Verder kan ik je niet helpen, sorry. Ben al blij dat mijn zoontje net in bed ligt en slaapt. Even geen gejengel.
Heeft de Osteopaat niets kunnen constateren? Misschien een allergie? Of wervelbeknelling? Heeft hij zijn vuisten altijd gebald of zijn zijn handen ontspannen? Het lijkt me wel echt een drama! Ik kan me voorstellen dat je dit echt heel erg vind maar het ligt echt niet aan jou. Ik denk dat als al het andere niet helpt dat hij gewoon meer wilt doen dan hij kan en een beetje gefrustreerd is. Dit wordt minder naarmate ze meer kunnen maar daar heb je nu niets aan. Is het ook zo als papa in de buurt is?
@ Ellen: ik herken je gevoel, dat je blij bent als hij op bed ligt! even adempauze... Lijkt me superzwaar als je ook nog eens zo moe bent. Ik heb je topic nog niet gelezen. Zal dat straks eens doen. Hij is overigens 15 weken, gecorrigeerd 13 weken. Ik snap niet hoe datdan precies werkt met een sprongetje, omdat het lijkt of Thije altijd wel een sprongetje heeft...Soms zijn er ook dagen dat het supergoed gaat hoor, maar ik denk echt 7 van de 10 dagen zijn drama! @Beatrice, ostheopaat heeft he\m inderdaad behandeld voor verkramping en zeer hoge spierspanning. Ook heeft ze de zenuwbanen ontspannen (?). In ieder geval heeft het echt heel erg goed geholpen. Daarvoor was het nl. wel altijd huilen, niet slapen, slecht eten....en dat iedere dag! Nu hebben we deze problemen niet meer.
en wandelen vind hij dat wel prettig? Of een badje? Misschien is zwemmen wel ontspannend voor hem? Het lijkt mij ook erg moeilijk hoor. Hier wel een meisje wat heel vaak ging huilen als ze me zag, maar meestal betekende dat hier: Mama ga niet weer weg! Ik wil méé! Buik ligging wilde ze ook niet, dat was een heel drama hier... Wipper vond ze het prettigst, maarja, dat mag ook weer niet te lang. Gelukkig kon ze zich in de box wel een half uurtje vermaken. Maar oke.. Ik kan me herinneren dat er hier met 4 maanden ook niet heel veel gelachen werd ofzo hoor. Je moest wel heel erg je best doen, ook al kon ze het goed genoeg. Maar het was niet zo dat ze ontevreden was, dus tja. Moeilijk hoor - hopelijk wordt het gauw wat gemakkelijker, als je kindje zich over een paar maandjes zelf wat kan gaan verplaatsen etc. En hopelijk komen er nog goede tips, waar je wat aan hebt!
ik zat ook te denken aan een sprongetje. alyssa had hier ook veel last van rond die tijd, niks was leuk. tijdens de sprongetjes heb ik veel gewandeld met alyssa en dan viel ze vaak in slaap en daarna ging het dan weer even. ik deed alyssa ook vaak in bad (ene dag zonder sop en de andere met) en dat werkte wel ontspannend voor haar. ik let altijd erg op hoe alyssa zich gedraagt en daardoor kan ik ook redelijk inschatten wat ze wil en waar ze behoefte aan heeft. als je hem bij je hebt zit je dan te tutten met hem of doe je andere dingen? misschien kan je een boekje voorlezen (met leuke plaatjes) of gezellig tegen hem kletsen. ik heb rond die tijd de meest onzinnige dingen tegen alyssa verteld en dat wilde soms nog wel eens helpen om dr wat rustiger te krijgen. kijk goed naar wat je kindje doet als ie niet huilt, misschien dat je er dan wat beter achter komt wat ie leuk vind. heel veel sterkte ermee. liefs doris
allereerst allemaal heel erg bedankt voor de lieve reacties! We hebben hem vanavond weer lekker in badje gedaan. Dat doen we om de dag, en daar geniet hij (en wij!) echt van. Daarna de laatste voeding en dan heerlijk slapen. Dat zijn ook echt de momenten dat ik echt ontroerd wordt door Thije! Wandelen vindt hij heerlijk, vooral als de kap naar beneden kan en hij de blaadjes van de bomen kan zien, maarja....met het weer van de afgelopen dagen....Dit zijn inderdaad de dingen waar hij erg van geniet, maar hij kan moeilijk de hele dag in bad Wat Beatrice zegt over dat Thije misschien gefrustreerd kan zijn, omdat hij meer wil dan dat hij kan. Ik denk dat dat inderdaad wel eens kan kloppen. De laatste week merk ik dat hij steeds verder probeert te reiken met zijn koppie, en dat hij naar voor of naar achter wil. Dit lukt natuurlijk nog niet. Hoewel....als hij zijn benen en billen in de lucht gooit, kan hij een stukje achteruit "rugwiebelen" . Ziet er geweldig uit overigens! Ik hoop maar dat als hij wat meer kan, hij dan ook lekkerder in zijn vel komt te zitten. Heeft iemand misschien ideeen hoe wij hem hiermee kunnen helpen? Of moeten we het gewoon op zijn beloop laten?
Hoi duveltje, Als ik je verhaal lees dan word ik een beetje verdietig. Wat zal dit zeer doen. Ik wil 1 ding zeggen meid, als ik het zo lees dan vind ik je een topmoeder. Je doet zo onwijs je best voor je kleintje. Ik hoop voor je dat het huilen snel stopt hoor. Weten ze zeker dat er niets anders aan de hand is met je baby'tje? Ik zou niet goed weten wat het zou kunnen zijn. Maar jij bent absoluut geen slechte moeder hoor. Als je dat maar weet!
Hoi Doris, Als ik hem bij me heb ben ik eigenlijk vooral met hem bezig: liedjes zingen, dansen, alles in huis laten zien en voelen, en inderdaad boekjes lezen. Dan is hij voor korte tijd ook wel even tevreden (lees: huilt hij niet, maar lachen en het leuk vinden....). "er komt een muisje aan gelopen" oogst nog wel succes! Maar helaas, en dat is een tekortkoming van mij, in de ongeveer 8 wakkere uren per dag, weet ik af en toe echt niet meer wat nu weer te doen. Als je eens wist hoe vaak ik bijvoorbeeld "in de maneschijn" zing per dag...Hij kan overigens best goed alleen spelen voor ongeveer een half uurtje. Het geeft ook niet dat ik er heel veel voor moet doen, maar het lijkt geen effect te hebben. Hij zit zo vaak uitdrukkingsloos op mijn schoot te "ondergaan" wat ik doe. En dan probeer ik hem er meer bij te betrekken met handjes in de lucht ofzo, maar dat maakt geen verschil.
Dank je wel Banjabes! Wat lief! Het probleem is niet zo zeer het huilen, dat valt echt wel mee, maar meer het apatische, het "niet naar zijn zin hebben". Ik denk niet dat er verder iets (medisch) met hem is, en ga er vanuit dat dit maar een fase is.
Helemaal herkenbaar, alleen had ik ook nog een baby met lichamelijke klachten als beknelde nekwervel, extreme darmkrampen, verborgen reflux. Het klinkt nu net alsof je de hele dag hem aan het entertainen bent en dat je nogal gefrustreerd raakt als je kind niet blij naar je lacht maar apatisch zit te kijken? Begrijpelijk hoor, maar als jij gespannen of onrustig bent, dan voelt je kindje dat. Helemaal als hij een prikkelbare baby is. Vind je het wel leuk om heel de dag met je kindje thuis te zijn, is dit wat je ervan had verwacht? Ik vind het dus super om heel de dag met mijn kindje bezig te zijn. Het kost veel energie, maar ik krijg er nog meer voor terug! Nu heb ik ook wel een enorm vrolijk mannetje nu het lichamelijk goed met hem gaat. Ik was ook bang dat hij nooit happy zou zijn, want hij huilde wat af. Gelukkig was dat dus alleen fysiek en niet mentaal. Ik ben op een cursus babymassage geweest en dat vindt hij echt lekker, wordt hij rustig van en het is echt een uurtje heel intensief en ontspannen contact hebben met je kindje. Misschien is dat wat? En pas je nog steeds r&r toe? Verder zingen we veel en doen oefeningetjes op het speelkleed. Ik vlieg hem als een vliegtuigje terug op zijn kleed want hij tijgert als een dolle achteruit en dan schaterlacht hij echt! We gaan vaak en lang wandelen (deze week dus niet) en ook boekje lezen vindt hij helemaal leuk. Maar dat doe je allemaal al... Ik vind het wel sneu voor je, maar misschien is "gelaten" wel gewoon het karaktertje van je kind?
Hij is nog maar zo klein en er gebeurd al zoveel. Kan het niet zijn dat hij het prettig vind om gewoon op zijn gemakkie een beetje rond te kijken? Ik denk dat je met een heel goed hart met hem bezig bent maar kleintjes vinden het ook erg leuk om hun ogen ergens op te focussen en dan lekker te kijken. Ik zou ook niet blij worden van het hele entertainment programma. Hij is net zijn hele lijf aan het ontdekken en dat kost ook tijd
Hoi Petra, Zoals ik in mijn eerste berichtje heb geschreven doe ik alles heel gedoseerd, juist omdat hij gevoelig is. Dus OF een boekje lezen, OF dansen, OF huis laten zien... Tuurlijk niet alles tegelijkertijd!! Zelfs niet alles iedere dag. Hij kan ook heel goed alleen spelen. Wat Doris dacht ik bedoelde, is wat ik doe als ik hem echt bij mij (op schoot) heb. En tuurlijk laat ik hem ook rustig rondkijken, ik besef heel goed dat hij de wereld nog aan het verkennen is, en dat hij dat op zijn gemakje moet kunnen doen zonder het " geclown" van zijn moeder..... Maar met hem rustig te laten kijken ben ik ook met hem bezig vind ik. Ik ben niet aan het bellen, tv kijken, computeren oid, en dat is wat ik begreep uit de vraag die Doris stelde. Snap je?
Jeetje wat moeilijk zeg... Kan me voorstellen dat je je echt heel rot voelt. Mijn dochtertje heeft ook zo'n periode gehad toen ze een maand of 2 was, maar dat bleek toch aan haar voeding te liggen. Het enige wat hielp was wandelen, heel veel wandelen. Het lijkt er toch op dat je zoontje niet helemaal lekker in zijn vel zit. Ik hoop dat jullie er snel achterkomen wat het is en dat je zoontje snel weer heel vrolijk is. Heel veel succes!