Ik wil er niet meer zoveel mee bezig zijn... hoe doen jullie dat?

Ging bij mij wel zo.
8 maanden proberen met ovulatiesticks (onregelmatige eisprong, dus moeilijk te bepalen wanneer ik vruchtbaar was)elke maand geld weggesmeten aan zwangerschapstesten,...
En iedereen rondom mij werd maar zwanger.
Toen heb ik gezegd, nu ga ik een maand geen sticks gebruiken, niet.om de dag 'klussen', niet met mijn heupen omhoog liggen nadien,...

Ik denk dat we het toen maar 3 keer gedaan hebben die maand, en plots was ik zwanger. Of het er nu mee te maken heeft of niet, dat weet ik niet.
Maar bij mij was het toen wel gelukt.

 

Wat verdrietig dat je ook een MA hebt gehad!!

Niet de wens om graag een tweede kindje los laten , maar het idee dat je er ook maar enige controle op hebt wanneer het gebeurd...
Ik zie in je onderschrift dat jij al een dochtertje hebt en helaas een ma hebt gehad. We kunnen dus wel aan nemen dat je gelukkig zwanger kunt worden. Dus dat is positief!
Zie mijn onderschrift. Ik heb ongeveer het zelfde mee gemaakt. ik realiseerde me vorige week toen ik helaas weer ongi was geworden dat ik eigenlijk heel boos op mezelf was. Ik vond stiekem toch dat ik gefaald had. Op het moment realiseerde ik me ook, dat ik absoluut niet vond dat ik gefaald had. Ik kon er immers niets aan doen.
De dag erop zat ik met een oude vriendin bij te praten ( spreek haar helaas maar een paar keer per jaar ivm emigratie) en zij spreekt ook haar wens voor een 2e uit. En ze verteld hoe dankbaar ze is voor de eerste en hoe relaxt ze met haar partner gaan voor de tweede. Het inspireerde mij enorm,. Ik wil niet meer zo krampachtig omgaan met zwanger worden of met andere zwangeren om mij heen. Mijn tijd komt ook nog wel. Ik kan tenslotte zwanger worden. Net als jij, we hebben alleen geen enkele invloed wanneer het gaat gebeuren. Maar we mogen er wel vanuit gaan DAT het gaat gebeuren en dan is de kans zeer groot dat we een mooi kindje gaan krijgen.
Dus zo probeer ik het zwanger worden los te laten.
Hopelijk heb je wat aan mijn verhaal.

 

Ik denk dat het bijna onmogelijk is om het los te laten, dat is ook helemaal niet erg echter moet je er wel plezier in hebben.
Bij mijn eerste zwangerschap was het de eerste echte ronde, ik had die maand echter al opgegeven omdat ik dacht dat mijn ei al geweest was die maand hadden we het maar 1x gezellig gemaakt en van die ene keer ben ik toch zwanger geraakt.
Deze zwangerschap eindigde in een MA, daarna leek de wens nog wel sterker aanwezig en was ik er iedere ronde wel heel veel mee bezig.
De focus lag eigenlijk alleen nog maar op zwanger worden en binnen 3 rondes was het weer raak helaas dit keer een MK.

Ik ben dus in beide gevallen snel zwanger geworden, het ermee bezig zijn is na mijn idee dus ook wel een beetje onzin.
Wel ben ik van mening dat het ermee bezig zijn leuk moet blijven.

 

In het begin kon ik t prima loslaten. We zien wel waar t schip strand. Inmiddels is t een heel ander verhaal. Maar ja t leven gast door en ik probeer toch te genieten vd kleine dingen.

 

Ik persoonlijk denk als je graag zwanger wil worden dat je er altijd wel mee bezig zal zijn ook al zou je anders willen.
Ook denk ik dat als je er teveel mee bezig bent dat het minder snel zal lukken want er ligt dan een druk op maar dat is mijn mening.
Ik vermijdt ovu testen etc en ga ook niet verplicht klussen anders zou het voor mij een obsessie gaan worden en dat wil ik dus juist vermijden het moet wel leuk blijven voor beide.

 

Het loslaten.. tja makkelijk gezegd maar moeilijk gedaan. Ik ben telkens maar 2 of 3 rondes bezig geweest maar ook ik deed ovulatietesten etc. Loslaten gaat ook een beetje moeilijk aangezien er (vind ik) zo veel verandert. Je menstruatie is anders (of in mijn geval; plots aanwezig), na de seks moet je blijven liggen (voorheen meteen naar de badkamer), je hormonen vliegen alle kanten op (plots moet je lichaam alles zelf regelen), en als ik het dan eventjes kon vergeten vroeg mijn man wel 'of ik al wat voelde' of 'of ik dacht dat het raak zou zijn'. Los daarvan; als je kindjes wil, wil je ze ook. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe het moet zijn voor vrouwen waarbij het langer duurt om zwanger te raken, maar het lijkt me heel frustrerend.
Niet loslaten heeft geen invloed op een eventuele zwangerschap is mijn ervaring maar zou jouzelf misschien wel meer rust geven. Hoe is voor mij lastig te zeggen. Voor sommige helpt praten, voor anderen afleiding en in mijn geval hielp het juist om erover te lezen op internet en in magazines. Zo kon ik er toch op een andere manier 'mee bezig zijn'.

Heel erg veel succes!

 

Ach het loslaten en dan sneller zwanger worden...tja dat is de afgelopen tijd zovaak tegen mij gezegd. Tot uit onderzoek bleek dat mijn linker eileider dus niet doorgankelijk was.

Ik had nooit zwanger kunnen worden ookal had ik het losgelaten. Vind het altijd van die stomme dingen die gezegd worden.

Wel ben ik me altijd bewust geweest van het feit dat er meer is dan zwanger worden. Dus ben wel blijven genieten van het leven (lekker uit eten gaan, weekendje weg, leuke dingen doen). Echter het loslaten dat heb ik nooit gekund.

 

Ik geloof niet dat t sneller of minder snel gebeurd als je t los laat. Ik denk wel dat t jou een stukje rust kan geven. Ik heb dat tussendoor wel eens gedaan; geen testen, niet tempen en vooral niet op t forum haha

 

Zoals mijn voorgangers al schreven, echt loslaten kan denk ik niet. Maar ik was er ook vrij veel mee bezig. volgens m'n man wel meer dan vrij veel Ik las van alles op internet en dacht vaak aan dat ene moment.
Wat mij erg veel rust gaf was niet testen voor of op nod! Gewoon afwachten op m'n ongesteldheid. Scheelt ook nog eens geld. Ik werd zwanger in een maand dat ik het totaal niet verwachtte. We gingen rond m'n eisprong(dacht ik) op vakantie met m'n moeder en haar vriend! Van klussen was die week geen sprake (wel voor en na de vakantie). Die maand zou het dus niet gaan lukken. Je raadt het al, ik werd niet ongesteld en bleek zwanger!

Geen idee of het 'niet mee bezig zijn met' hier heeft geholpen, maar het zou zomaar eens kunnen!

Ik hoop dat het bij jullie ook snel raak mag zijn

 

Ik ben van het kamp die denkt dat je 'zwanger worden' tussen je benen doet en niet 'tussen je oren'. Ik ben er nl sinds 2013 ontzettend 'veel mee bezig' en ik ben nu voor de 5e keer zwanger. Vind ik behoorlijk vaak. Tot nu toe geen succes verhalen, maar dat is het topic niet

Ik geef er overigens volledig aan toe: als ik zin heb om te testen (ovulatietest of zs), dan doe ik dat, ik stoor er niemand mee. Ik geef mn vriend aan dat 'volgende week prime time is', dan kan ie daar vast rekening mee houden. Dus toegeven met een knipoog!

 

Voor mij onmogelijk. Als ik ergens voor ga dan is dat constant in mijn gedachte en ga ik er ook voor 100% voor. Zo ook met een kinderwens. Helaas duurde het 5 jaar voor we bij de eerste zwanger waren dus dat heeft wel wat energie en ongeduld gekost
En ik gaf ook geheel toe aan testen voor NOD

 

Bij zoontje duurde het 10 maanden, toen ovulatietesten gebruikt en de maand dat ik dat had losgelaten zwanger geraakt.
Nu wens voor tweede kindje. Eerst weer zo spannend dat ik er veel mee bezig was, eerste twee maanden. Vorige maand overtijd en uiteindelijk ongesteld. Nu in maand vier en gebruik nog steeds geen testen, wil van mijn zoontje genieten en heb het gevoel dat ik dat minder kan als ik bezig ben met een nog niet gecreëerd kind (even hard gezegd). Wij realiseren ons hoe gezegend we zijn met ons zoontje, en dat we daar vooral van moeten genieten. Nog een kindje zou fantastisch zijn, maar daar hebben we, vooralsnog, niet de stress van (in onze ogen) gedoe met testjes, zeer gericht klussen, voor over.

 

Als je met behandeligen bezig bent vind ik dat het heel moeilijk is om het los te laten. Ik bijvoorbeeld was er totaal niet mee bezig de eerste 6/7 maanden. Daarna ben ik begonnen met ovu testen. Nog nooit een positieve test gehad.. En na 12 maanden begonnen met behandelingen helaas. Nu heb ik wel positieve ovu testen maar helaas is het (nog) niet raak. Indien je nog pas bent begonnen raad ik je aan om afstand van site te nemen. Klussen wanneer je wilt. En geen ovu testen gebruiken. Indien het voor je is weggelegd komt het vast wel. Succes!

 

Ik denk dat het op zich niet zo'n kwaad kan om er veel mee bezig te zijn, maar probeer je ook op andere dingen te focussen, te ontspannen. Stress is sowieso niet goed (nergens voor )
Ik heb nooit ovulatietesten gebruikt, wel getemperatuurd, dan kan je in ieder zien wanneer je eisprong is geweest (ik had onregelmatige cyclussen, bij de eerste helemaal geen cyclus en met hulp van het ziekenhuis zwanger geworden). En vrijen deden wij om de 2 dagen, zaad blijft een paar dagen leven dus dat kan prima en hoeft zeker niet elke dag. Van de tweede ben ik zwanger geworden van seks 2 dagen voor mijn eisprong . In de zomervakantie . Ik heb verder nooit dingen veranderd wat betreft benen omhoog, blijven liggen enzo, dat bleef allemaal gewoon hetzelfde.

 

Er is denk ik maar één manier om een wens los te laten, en dat is focussen op waar je nu gelukkig en tevreden mee bent in plaats van waar je in de toekomst gelukkig en tevreden mee wil zijn. Voor mij is dat voornamelijk mijn zoontje.

 

Ik weet hoe moeilijk het is of kan zijn. Voor ons zoontje hebben wij ruim 12 maanden geprobeerd. De laatste maand waren de afspraken in het ziekenhuis gepland. Ik gooide de ovulatietesten weg, maar we hadden nog wel seks op het moment dat ik dacht een eisprong te voelen. Die maand was het raak. Vrienden van ons zeiden: Ja, jullie waren er niet meer mee bezig! Zie je, dan is het raak!
Terwijl wij er echt wel mee bezig waren. Ik dacht constant: waarom lukt het niet? Ligt het aan hem of aan mij? etc.

Nu einde ronde drie voor een tweede kindje (en die is niet gelukt, ongesteldheid breekt zojuist een beetje door).
Ik heb na de bevalling de ziekte van Graves gekregen en daarna een jaar in t ziekenhuis gelopen om dat te behandelen. Nu is het stabiel en heb ik groen licht. Ik merk dat ik er nu makkelijker mee om kan gaan (tot nu toe dan!). Zoonlief zorgt voor veel afleiding, ik doe een studie naast mijn werk dus dat is ook lekker druk. Toch wel de twijfel om ovulatie testen aan te schaffen. Ondanks dat dat de vorige keer dus niet leek te helpen. Verder ben ik ook een beetje bang dat het weer lang duurt, of misschien nog langer!

Ik probeer alles nu wel meer te relativeren. Dan denk ik: wij hebben een prachtige zoon, een fijne relatie, een mooi huis, allebei werk, fijne familie en vrienden. Niks om te klagen! Ik probeer daar dan echt bewust bij stil te staan en van te genieten. En dan zeg ik tegen mijzelf: het was nog niet onze tijd. Wie weet volgende maand.

 

Wat naar dat je een MA hebt gehad Dan is het helemaal moeilijk om je er vanaf te zetten. Helemaal loslaten is natuurlijk ook niet de bedoeling. Je mag er best mee bezig zijn! Als het maar niet al te veel extra zorgen/stress met zich meebrengt.
Het hoeft ook helemaal niet zo te zijn dat 'het er teveel mee bezig zijn' de oorzaak is dat je niet zwanger wordt. Maar het is wel het proberen waard om je aandacht te focussen op iets anders.

Als je je er vanaf wilt zetten, zou ik zeggen dat je het beste iets anders op kunt pakken, wat helemaal niet met zwangerschap te maken heeft. Bijvoorbeeld een cursus, of ga je huis opknappen of verbouwen, of nieuwe plannen maken voor de tuin (mocht je die hebben). Een nieuwe hobby zoeken kan sowieso helpen. Iets waar je langer dan een paar dagen mee bezig bent. En iets voor jezelf. Dat zal de stress ook goed doen.
Ik zat niet in dezelfde situatie als jij, maar een vriendin van me wel. Zij is een jaar bezig geweest, had al een afspraak in het ziekenhuis staan en is in de maand dat ze ging verhuizen en echt geen tijd had om er mee bezig te zijn zwanger geraakt. Toeval? Misschien. Het proberen waard? Zeker!