5 jaar en onhandelbaar

heel herkenbaar, ik lees even mee, want ik ben op dit moment ook even het spoor bijster... ik heb van alles geprobeerd maar ik voel me gewoon helemaal uitgeput en ze neemt hier ook gewoon een loopje met me en lacht me gewoon uit, wat ik ook doe... jonger zusje is partner in crime, dus dat valt dan wel mee, maar vraag me af hoe dat moet worden als ze beiden ouder worden...

 

Wat lastig.

Onze zoon vertoonde dit probleemgedrag bij een bepaalde juf op school.
Ze was niet duidelijk genoeg en gaf hem toch echt teveel ruimte. Een juf die al 23 jaar ervaring heeft met kleuters en ook heel leuk en goed is. Maar bij hem paste haar methode echt niet. Uiteindelijk kun je consequent zijn maar als je consequent bent in iets wat niet werkt dan ben je geen stap verder.

Misschien zijn jullie toch nog steeds niet duidelijk in jullie grenzen?

Ik ben thuis best makkelijk...maar binnen grenzen. En dat weten mijn kinderen heel goed. Ik kan dan erg streng zijn als het wordt overtreden. Hier heb ik dus nooit last van vervelend gedrag van hem ( nog niet..) ook niet als ik een maand alleen ben ( als man moet werken).Bewaren

 

Misschien zijn die huisregels helemaal geen gek idee, maar dan ook met een beloningsysteem eraan vast? Een sticker per dagdeel zonder problemen bijvoorbeeld en een leuk uitje aan een vol stickervek verbinden?

 

Wat moeilijk voor jullie als gezin zeg!
Mij klinkt het in de oren of je zoon echt dol is op jouw aandacht en alles doet om jouw ogen maar op hem gericht te krijgen. Kijk jij even om, dan is hij uit zijn element en begint hij impulsief dingen te doen waarvan hij weet dat ze jouw aandacht weer zullen trekken. Dat zeg ik omdat hij schijnbaar wel heel lief kan spelen met dingen waar hij zich echt op moet concentreren, waardoor hij even niet na kan denken over wat hij van jou wil.
Een oplossing is misschien om hem kortere periodes zonder sturing te laten, en duidelijk aan te kondigen hoe lang hij alleen moet spelen. Samen maken jullie dan plannen voor wat hij gaat doen, en wat de grenzen daarvan zijn. Voor iedere vijf à tien minuten dat hij zich vervolgens aan die afspraak houdt krijgt hij een compliment en een dikke knuffel, en soms misschien wat lekkers tussendoor (iets wat hij toch al gekregen zou hebben, maar koppel het in je bewoording dan vooral eens aan zijn goede gedrag).
Let op: hij is nog erg jong, dus hij kan afspraken snel vergeten of dingen impulsief doen waarvan hij weet dat het niet mag. Vraag hem daarom niet direct om een kwartier alleen te spelen, maar hooguit vijf minuten. Vergeet ook je stroom aan complimenten niet. Die lach op jouw gezicht en jouw goedkeuring kunnen hem veel goed doen.
Op straf reageert hij duidelijk niet goed. Probeer gedrag dat niet mag daarom zo veel mogelijk te voorkomen, en als het per ongeluk toch gebeurt te negeren. Die brullen kun je bijvoorbeeld best negeren - ze vormen geen echt probleem en het gaat vanzelf over. Zeker als niemand erop reageert en er geen enkele voldoening uit gehaald wordt. Straf alleen voor dingen waarbij er geen andere optie is dan ingrijpen. Dingen slopen en gevaarlijke stunts vallen daaronder. Straf je dan, zet hem dan het liefst met zijn neus in een hoek. Heel moeilijk voor zo'n kleintje, dus een minuut of 3 à 4 zal echt genoeg zijn. Ga dan ook een gesprek aan waarin je laat weten wat er wel van hem verwacht wordt en waarin je hem uit laat leggen waarom het gedrag niet toelaatbaar was. Straffen alleen is eigenlijk heel ineffectief, dus laat het zwaartepunt altijd op jouw complimenten liggen.
Dat hij bij jouw straffen niet teleurgesteld kijkt is denk ik een poging alles zo leuk mogelijk te houden. Waarschijnlijk bedoelt hij het niet eens zo rot als het eruit komt.

 

Denk dat dit wel een goeie is. Probeer het om te buigen van negatieve aandacht naar postitieve aandacht.
Verder als hij rommel maakt/express knoeit zelf laten opruimen. Hier is de jongste wat onhandig, ze moet daarmee leren omgaan, door het zelf op te moeten ruimen denkt ze hopelijk de volgende keer wat beter na

 

Los van wat hierboven al staat beschreven (duidelijke regels, duidelijke consequenties), vraag ik me af of straffen zoveel zin heeft. Straffen veronderstelt dat een kind daarvan leert en dat is bij een kleuter nog maar de vraag. Kinderen leren veelal onbewust, dat brullen doet hij waarschijnlijk ook niet zo bewust maar het is misschien wel gegroeid dat hij weet dat hij daarmee aandacht krijgt. Ik vind brullen overigens wél een probleem (zeker als er nog een jonger kindje is dat misschien nog slaapt overdag).

Dus ik kan me voorstellen dat hij ook onbewust kan leren dat hij postieve aandacht kan krijgen als hij zich rustig gedraagt. Dus als hij brult, zeg je er wat van ("als je nog een keer brult, gaan de dino's weg"), doet hij het nog een keer dan mag hij met wat anders gaan spelen. Als hij dan rustig is, kun je er even bij gaan zitten en samen knutselen/bouwen etc.: positieve aandacht in plaats van negatieve waar hij om vraagt. Dan "leert" hij (onbewust) dat hij door rustig te spelen veel meer leuke aandacht krijgt dan door zo te brullen. Dat brullen doet hij waarschijnlijk niet eens zo bewust en voor hem is het ook niet leuk als hij de hele dag door gestraft wordt.

Dit gezegd hebbende: het lijkt me lastig om mee om te gaan hoor! Succes...

 

Ik krijg de indruk dat jullie eigenlijk al heel goed bezig zijn.
Hoe gaat het verder op school? je zegt dat het duidelijk is dat hij aandacht probeert te trekken. Misschien loopt hij erg op zijn tenen op school en komt het thuis allemaal eruit? Heb je een idee of hij vriendjes heeft en hoe is de interactie met de leerkracht? Gaat hij naar opvang en zo ja hoe gaat dat?

 

Dit zou ik persoonlijk juist niet doen. Lekkerijen niet koppelen aan een beloning voor goed gedrag, dat kan ik de hand werken dat ze later eten als troost gaan gebruiken als ze zich niet goed voelen. Dan zou ik eerder als beloning een leuke activiteit naar zijn keuze doen, hem laten kiezen wat er de volgende dag gekookt wordt, of iets anders wat hij heel leuk vindt. Verder ben ik het helemaal met je eens, hoor.

 

Het inderdaad omgooien, goed gedrag belonen met aandacht. Dus bijvoorbeeld: je mag nu even 2 minuten lang brullen. Daarna de ochtend niet meer (kan hij klokkijken? Dan bijvoorbeeld: tot 11 uur). Lukt dat, dan belonen met een spelletje met jou doen (blijkbaar is dat wat hij wil, aandacht van jou).
Of als het hem lukt om twee uur lang niet aan zijn broertje te zitten, dan mag hij computeren ofzo (geen idee wat bij jouw kind werkt, mijn zoon is dol op computeren en mag een half uur per dag. We hebben een tijdje ingesteld dat als hij een half uur aan tafel bleef zitten met avondeten (of dat nou ondersteboven of half was maakte niet uit, als hij maar niet echt opstond en wegliep), dan mocht hij na het eten 10 minuten extra. Daar deed hij het geweldig op.
Of een beloningssysteem met een 'grotere' beloning zoals na 10 stickers (die hij bijv per ochtend of middag kan verdienen, en dan heel duidelijk zijn welke regel erbij hoort, dus niet 10 dingen waar hij zich aan moet houden, dat is onoverzichtelijk), dan mag hij samen met jou ergens wat drinken of naar de film of weetikveel wat hij leuk vindt

 

Wat een lastige situatie.
ik heb hier net zo'n jongetje lopen. Wij zaten ook erg met het handen in het haar omdat we al vanalles geprobeerd hebben. Ook de stickers voor wel goed gedrag. Dit gaat 2/3 dagen goed en dan vind hij er niks meer aan. Dus hier was dat de oplossing ook niet.
Als hij hier iets doet wat niet mag en echt staf voor krijgt, mag hij naar z'n kamer door. (Hij vind dit vreselijk) als we hem op de trap zetten vind hij het te leuk en begint net als jou zoontje te trappelen op de trap. Herrie maken en schreeuwen. We maken hem duidelijk zolang hij niet het gedrag vertoont wat wij verwachten (dus zolang hij door gaat met herrie maken op de trap en niet rustig na kan denken over wat hij fout heeft gedaan) dan blijft hij daar zitten tot hij wel rustig is. (Tussendoor geven we hem dat ook aan als hij op de trap of kamer zit) zolang hij nog in die bui zit, kan er niet gepraat worden. Er komt dan toch niks binnen. Soms zit hij er maar heel even en soms heeft het even nodig. En het werkt. Zodra hij van de trap of van z'n kamer komt is hij rustiger en kan dan weer lief doen en rustig spelen.
Vaak vinden ze de trap al te leuk om op te zitten en maakt het ze niet uit. Probeer een plek te verzinnen waar hij echt de pest aan heeft om even te zitten en rustig te worden. Dat werkt veel beter.

Success

 

Als je het consistent zo doet, dan is het inderdaad niet handig. De boodschap "als jij lief bent gaat het er hier leuk aan toe" is echter een prima boodschap, en als een lekker tussendoortje daar eens in de zoveel tijd onderdeel van uitmaakt geloof ik niet dat het echt kwaad kan. Maar daar mag je het rustig me oneens zijn.

 

Misschien heb je iets aan het boek How 2 talk 2 kids. Ik denk dat dat aansluit bij de opvoedingsmethode die jij aanvankelijk voor ogen had. (Er is een ook facebookpagina van, dan kun je een beetje zien wat het inhoudt.)

 

Ik zou van je positieve aandacht idd niets voorwaardelijk maken..
Veel succes!

 

Heel toevallig heeft iemand net een link geplaatst ergens anders op zwangerschapspagina.nl, ik denk dat je hier ook wat aan hebt:
http://www.zwangerschapspagina.nl/mama-gezin/630694-even-helderheid-over-onvoorwaardelijk-opvoeden.html

 

Herkenbaar! Bij ons liep het ook uit de hand en hij begon steeds meer aandacht te vragen, brutaal te zijn, niet luisteren etc. We hebben het roer omgegooid, noodgedwongen, en nu zijn we nog 10x meer consequent. Voorheen konden we bij kleine dingen nogal een vaker waarschuwen, zoals ineens schreeuwen, of niet netjes woord zeggen (dan weer net niet gaan schelden, echt uittesten). En nu is het om; bij alles wat gewoon niet door de beugel kan, grote kond, zusje duwen etc is het 1 waarschuwing en daarna direct naar zijn kamer! Vindt hij ook vreselijk en hij gaat dan schreeuwen etc maar... Na 10 min wordt hij rustig en daarna gaat het echt een stuk beter! Wij dachten al heel duidelijk en consequent te zijn (en waren we denk ik ook wel, bij zijn zusje werkt het super) maar hij heeft blijkbaar, op dit moment in zijn leven, meer nodig. Nu we erg kort en duidelijk zijn, en zijn slaapkamer gebruiken om hem af te laten koelen, gaat het zoveel beter!

Ik weet hoe frustrerend het is, niets lijkt te helpen en het kan een hele dag verpesten, voor alle gezinsleden. Ik kan je alleen vertellen dat hier echt flink aanzetten, echt heeft geholpen... Succes, rotfase!

 

Zo herkenbaar haha. Precies wat je schrijft. Dacht dat ik de enige was met een brutaal en opstandig kind haha. Hier nog geen ervaring met duwen en slaan van broertje of zusje. Dat zal ook nog wel komen. Wij dachten indd ook dat we al consequent en duidelijk waren. Maar nu merken we indd verschil dat we dat dus blijkbaar voor hem niet waren haha. Net wat je zegt. Sommige kindjes hebben die strengere aanpak soms nodig om te weten wat er wle en niet kan. Vond het in het begin echt lastig en had het idee alleen maar streng en duidelijk te moeten zijn. Ik dacht dat komt de sfeer niet ten goede. Maar juist alles is hierdoor anders geworden ..