Sinds kort gaat ons kindje 1 dag per week naar kdv. Het is een kindje wat graag dingen onderneemt, snel contact zoeken met mensen enz. Het is een bezig dametje. Nu valt mij iets op wat ik moeilijk vind. Als ik wegga of haar kom ophalen reageert ze nauwelijks op mij. Je kunt denken, ze jeeft het te druk met andere dingen. Ik vraag me af of dit wel helemaal goed is. Kan het zijn dat ze niet goed gehecht is? Ik heb zelf geen fijne moeder gehad, ben ook niet goed gehecht met haar. Misschien maak ik me te druk, maar ik heb er gewoon geen goed gevoel bij.
Het kan ook zijn dat ze juist zo goed gehecht is dat ze de vrijheid die ze op het kdv goed gebruikt. Ze voelt zich zo veilig want ze weet dat jij er altijd zal zijn voor haar. Zl heeft ook zo'n periode gehad... hij had het gewoon te veel naar zijn zin.
Ik snap je angst helemaal hoor (heb zelf een slechte hechting met mijn vader), maar dit klinkt echt niet zorgelijk. In het begin vinden ze het zo fascinerend in een nieuwe omgeving, dat er dan bijna geen oog is voor mama of papa. En ik weet niet hoe oud je dochtertje precies is, maar het kan er ook mee te maken hebben dat ze nog geen gevoel heeft voor afstand (lees; weten dat jij weg kunt gaan en weer terug kunt komen). Het heeft mijn zoontje heel lang ogenschijnlijk koud gelaten of wij hem wegbrachten of weer ophaalde haha, sinds een tijdje zie je echt respons bij ophalen en wegbrengen. No worries
Bedankt voor de geruststellende reacties! Het klinkt wel positiever als ze heel goed gehecht is en daarom zo reageert ze is 11,5 maanden.
Ik sluit me helemaal bij de bovenstaande reacties aan. Juist als je kindje heel stevig gehecht is kan het afscheid heel makkelijk gaan (maar als het moeilijk gaat betekent dat uiteraard niet, dat het niet stevid gehecht is!). Mijn jongste is echt goed gehecht en loopt soms zó bij me weg op het kdv. Ik zie het maar als een goed teken: ze voelt zich er prettig en vindt het er leuk.
mijne boeit het weinig als ik weg ga, ophalen gaat ze soms zelfs tegen stribbelen, maar toch is onze band gewoon sterk ze voelt zich gewoon erg op haar gemak.
Met mijn zoontje gaat 't precies zo. Ik ben er eigenlijk alleen maar blij om, maar ik snap gezien je eigen band met je moeder wel dat je je er zorgen om kan maken. Maar dat is dus niet nodig.
Ik begrijp dat je er een beetje mee zit, maar het lijkt mij normaal. Het klinkt als een goede hechting. Als ik mijn dochter wegbreng naar de oppas, kijkt ze ook niet meer. Geen kusje, niet zwaaien. Voor mij niet zo leuk, maar ik zie het maar als een goed teken.
Hier een zoontje van 11 maanden. Als hij me thuis bijvoorbeeld naar de wc ziet gaan is het brullen en ook als er vreemde mensen te dicht bij komen en ik ben er niet. Hij gaat als ik werk altijd naar mijn zus. Daar begint hij altijd meteen te spelen en heeft hij totaal geen oog meer voor mij als ik weg ga! Mij gaf het altijd een fijn gevoel, een teken dat hij het naar zijn zin heeft daar. Sinds kort is het brullen als ik juist weer binnen stap. Haha! Puur omdat hij dan mijn aandacht wil en opgetild wil volgens mij.
Nou mijn dochter van 11 maanden zet je neer op het kdv en ze ziet je niet eens meer staan. Soms kom ik haar ophalen, kruipt ze me straal voorbij!! Ze heeft het zo leuk daar, lekker spelen en met de andere kindjes. Ook als familieleden oppassen is ze vrolijk en lief. Als wij er bij zijn is ze wat vervelender en heeft ze echt een voorkeur voor mama of papa. Ze is gek op ons, ik krijg ook veel knuffels van haar, zit echt wel goed hoor wij hoeven niet de enige te zijn waar ze zich thuis mag voelen
Tot ongeveer 12/13 maanden reageerde mijn zoontje ook niet als wij weggingen. Totdat .....de fase van verlatingsangst kwam. Nu is het krijsen en brullen als we weggaan . Het ophalen is heeel leuk. Dan komt hij op ons afrennen. Zo lief