Mijn eigen broertjes en ik schelen 9 en 11 jaar en dat is heel veel. Ik had er niets mee, maar dat ik misschien ook wel het aard van het beestje. Haha, mijn beste vriendin vond hun wel heel leuk. Ik vond ze niet stom, maar ik speelde ook niet heel erg met hun ofzo. Ik was meer met mezelf bezig. Onze dames schelen iets meer dan 3 1/2 jaar. De oudste neemt echt wel de grote zussenrol op zich. Echt helpen, met haar lopen met de wagen, voor haar zingen enzo. Is echt leuk!
Hier alleen ervaring vanuit mijn oppaskids, ze schelen 8 jaar (oudste en jongste), maar zijn zo leuk samen!! De oudste is een meisje en 'moedert' echt een beetje mee over haar kleine broertje en hij is zodol op haar, haha heel schattig om te zien *smelt*
Oudste is 19 Jongste is 14 En nog een onderweg die wordt in feb 2014 verwacht. Ik vind het wel ok de oudste ging al naar school toen de jongste kwam handig had ik meer tijd voor haar en ook wat Quality time. Het leeftijd verschil wat we nu hebben is wel veel maar ik ben inmiddels gescheiden van de vader van mijn dochters en heb sinds 4 jaar een nieuwe relatie en die man heeft geen kinderen. Dus ik beleef het nu heel anders en nu komt er een zoon na 2 meiden
Wij denken er ook zo over. twijffelen heel erg of we voor een 2de gaan en als we toch voor een 2de gaan dan pas als onze dochter op de basisschool zit dus 4 is. Mijn zusje werd geboren toen ik 5 was,......wat ik alleen niet leuk vondt was dat ik toen naar school werd gestuurd en mama met mijn zusje samen naar huis gingen daar heb ik het toen wel ff moeilijk meegehad volgens mijn ouders. we speelden vaak samen en ik leerde haar rekenen/lezen etc. dan ga je naar de hogere en dan wordt het verschil wat groter en groei je iets uitelkaar. dan wordt je beide weer ouder en nu zijn we 32 en 27 en prima !! samen winkelen, samen zelfs zwanger geweest (onze dochters schelen 5 maanden). Maar ik ga ook weleens met mijn zusje van 19 winkelen die is behoorlijk volwassen voor haar leeftijd en kunnen het goed met elkaar vinden. mijn broertje is bijna 17, is met ons pas 2 weken naar Tenerife geweest ging super goed en reuze gezellig! Denk dat leeftijd niet veel zegt maar meer hoe ze met elkaar omgaan en wat de karakters zijn.
bij ons wordt het ook het eerste kindje voor mijn vriend. mijn jongens wonen de helft van de tijd bij mij en de andere helft bij hun vader. dus ik ben eigenlijk wel een beetje verwend, dat zal wel weer even wennen worden als er straks weer een kleintje bij komt. al lijkt het me ook wel heel leuk om dan een kindje te hebben dat er altijd is. veel mensen vinden het vreemd dat ik nog een keer opnieuw wil beginnen, maar mij lijkt dit juist heel leuk. mijn jongste zoon slaapt ook nog steeds niet iedere nacht door (al vanaf zijn geboorte) dus dat snacht's opstaan doe ik nog regelmatig.
Mijn zoontje was 5 1/2 toen zijn zusje werd geboren. Een bewuste keus. Mijn eerste zwangerschap was erg zwaar en heb 3 maanden plat gelegen en aangezien dit bij een tweede zwangerschap ook goed mogelijk zou zijn, zag ik het niet zitten dan een peuter in huis te hebben. Soms vind ik het leeftijdsverschil wel een nadeel. Echt samen spelen is er niet echt bij, vooral de eerste 3 jaar niet. Maar mijn dochter is nu 3 1/2 en ik merk dat ze nu steeds meer samen gaan doen. Samen tv kijken, stoeien, winkeltje spelen... Aan de andere kant; als we met z'n vieren naar de Efteling gaan, splitsen we vaak op. Ik ga met mijn dochter naar het sprookjesbos enzo, manlief gaat met de oudste alle achtbanen in. Dat is nu nog even niet anders, maar over 3 jaar zullen ze wel weer samen in attracties kunnen. Het grote voordeel vind ik dat ik voor mijn zoon alle tijd heb gehad voordat hij naar school ging en ik nu overdag tijd heb voor mijn dochter als hij op school is. Mijn zus en ik schelen net geen 3 jaar, maar zijn erg verschillend. Heb daardoor niet echt een hechte vriendschap met haar, hoewel ik wel heel erg veel van haar hou. Maar we hebben gewoon weinig raakvlakken en dat was als kind al. Ik denk dus dat er geen ideaal leeftijdsverschil is. Overal zitten voor- en nadelen aan. Maar ik zou het zeker niet laten om het leeftijdsverschil!
Als júllie zelf graag nog een kind willen, dan moet je dat doen (ervanuit gaande dat t ook lukt en kan..). Je weet van te voren toch niet hoe het gaat lopen. Andersom vind ik persoonlijk dat je niet voor je kind nóg een kind 'moet' krijgen (omdat t anders zielig is ), je moet het in de eerste plaats voor jezelf willen.
Tussen mijn zoon en dochter zit 4jaar 10 maanden. We hebben een hele tijd in een 3 kamerflatje gewoond waar wij geen 2e kindje wilde krijgen ivm ruimte. Ook was ik daar niet aan toe. Nu wonen we ruim 1,5 jr in een eengezinswoning met een 3e slaapkamertje. Toen we Goed en wel woonden nogmaals gesproken over een 2e en er uiteindelijk voor gegaan. Voordelen: - meer tijd voor de baby omdat mijn zoon op school zit - hij begrijpt beter dat de aandacht verdeeld wordt - hij kan zichzelf aardig redden (zelf eten,spelen,plassen etc) Nadelen - korte nachten met baby en evengoed vroeg naar school met zoonlief - zoontje ophalen van school terwijl de kleine net slaapt en dus weer wakker gemaakt moet worden ( en nee, dat valt lang niet altijd te plannen qua slaapjes want ja, moe is moe) - zoon wil zoveel (naar het strand dit jaar bijvoorbeeld) wat gewoon nog niet gaat met een hele kleine baby ( bij ons niet iig) Maar ik denk dat er in beide gevallen voors en tengere bedenken zijn en dat het een niet beter is dan het ander. Daarbij wilde wij een tweede kindje om het kindje zelf en niet vanwege het 'anders enigst kind blijven' etc. Dus wbt het wat aan elkaar hebben, hebben wij niet speciaal mee rekening gehouden. Ik wilde een 2e ECHT willen en niet omdat het 'moet' mbt allerlei andere bijkomende argumenten. Ik vind het weer super leuk en geniet er enorm van. Zeker om dat het klein zijn, alweer een tijdje ver van me af stond. Ben dus ook heel bewust bezig met alle stappen van ontwikkeling. Gewoon omdatde andere al zoveel groter is en we het (waarschijnlijk) niet nog eens zullen meemaken.
Ik denk niet dat langer ertussen minder druk is. Het is anders druk. En de aandacht verdelen: dat moet je evengoed. Want hoe groot ze ook al zijn als ze 4-5-6 jaar zijn, er zijn ook een hoop dingen die ze nog niet begrijpen dan, waardoor ze zich juist ook nog erg tekort gedaan kunnen voelen als de jongste dan een hoop aandacht, (zorg) krijgt. Ik denk dus dat als je denkt dat meer leeftijdsverschil gaat maken dat het minder druk is of dat het gemakkelijker is om de aandacht te verdelen, je wel eens van een koude kermis thuis zou kunnen komen.
Mijn dochters schelen precies 9 jaar in leeftijd. Eigenlijk geen problemen mee. De meiden zijn gek op elkaar en maken net zoveel ruzie als kinderen met minder leeftijdverschil. Het enige nadeel vind ik dat mijn dochter zich vaak als moeder opsteld ipv als zusje. Zelf heb ik een broertje van 11 jaar jonger en 2 zusjes van 14 jaar jonger. Met hen heb ik beter contact dan met mijn broertje met wie ik maar 4 jaar in leeftijd scheel. En zijn mijn ene zusje en ik echt 2 handen op 1 buik ondanks het leeftijdsverschil. Laat je dus niet afschrikken door het leeftijdsverschil. Voor jezelf is het ook lekker omdat de een al wat zelfstandiger is.
Mol81, als ik je onderschrift lees ik wel wat je graag zou willen. Mijn vriend en zijn broer schelen 4 jaar, als kind te veel om wat aan elkaar te hebben. Pas toen mijn vriend ging studeren groeiden ze meer naar elkaar toe. En bij het overlijden van zijn vader was het ook prettig dat hij nog een broer heeft. Vind het wel een interessant topic. Ik heb het idee dat het echt heel verschillend is.
Waar ik tegenaan liep was dat mijn zoontje, toen hij 2,5 jaar oud was, erg jaloers was op zijn tweelingbroertjes die 3 kwartier over een fles deden, en hen ging slaan. een wat ouder kind kun je bijvoorbeeld aan tafel iets laten knutselen tijdens een fles/ borst, of aan een andere activiteit zetten. Als ze erg klein zijn dat lukt dat nog niet zo. Ik hoorde ook van mensen met oudere kinderen dat zij de kinderen de fles lieten geven aan 1 van de tweeling. Wanneer je kindje 6 jaar is, dan zou hij hierbij mee kunnen helpen, als het echt moet dan he? Mijn zus en ik schelen 1,5 jaar en mijn broertje en ik schelen 1 jaar. We hebben allemaal een goede band met elkaar. Toch denk ik niet dat we een minder goede band met elkaar zouden hebben gehad wanneer er meer leeftijdsverschil tussen zou hebben gezeten, we lijken qua doen en laten op elkaar.
Onze oudste was 7 toen zijn kleine zusje geboren werd. We willen nog graag een 3de maar nu zal het leeftijdsverschil geen 7 jaar worden. Haha
Niet bij mij, wel bij mijn directe collega. Haar dochter scheelt 6.5 jaar met haar jongere broer. Ze had er zelf een beetje voor gevreesd, maar het gaat fantastisch tussen die twee! Grote zus ziet haar broer echt als een "levende pop" . Vertelt er hele verhalen tegen, speelt ermee, ... En broerlief laat voorlopig maar redelijk betijen (is 9 maanden). Bijkomend voordeel: De oudste gaat naar school, heeft vriendjes, is zelfstandig, ... Collega heeft er overdag dus sowieso maar 1 op te vangen op dagen dat ze thuis is. Het lukt zo goed dat ze op die dagen zelfs nog een neefje ook opvangt . De appel valt niet ver van de boom want zelf komt ze ook uit een gezin waar zij 5 jaar scheelde met jongere zus 1 en 10 jaar scheelde met jongere zus 2. En ze komt met beide zussen overeen, maar het beste met de jongste zus. Ik scheel dan weer 3.5 jaar met mijn zus, maar wij zijn gewoon té verschillend qua karakter. Het was niet gepland om er zo lang tussen te laten, maar mijn moeder vond het achteraf gezien ook best praktisch dat ik al naar school ging (hier gaan kinderen naar school vanaf 2.5 à 3) toen mijn zus kwam. En dat ik al behoorlijk zelfstandig was. Iedereen zei overigens dat die band "nog wel zou goedkomen", maar ik ben ondertussen 29 en zus 25 en ik weet wel zeker dat we altijd véél te verschillend zullen zijn om echt iets aan elkaar te hebben. Of daar nu 3 jaar of 5 jaar of 10 jaar had tussen gezeten.
Hier zelf een leeftijdsverschil van 16, 14 en 2 jaar. Het beste contact heb ik met mijn broer die 2 jaar ouder is, zeker vroeger. Mijn andere 2 broers heb ik nu ook meer contact mee na de komst van mijn kinderen. Gezien hen altijd wel in een andere levensfase zaten dan ik, had ik er vroeger niet veel aan. Zelf heb ik een dochter van 6 en een zoon van 4. De wens voor een derde is er... Maar ik hoop wel dat het niet te lang duurt voor ik zwanger mag zijn. Het lijkt me juist heerlijk om nu nog een kleintje te krijgen, nu mijn andere 2 kinderen wat zelfstandiger worden en op school zitten.