Hi dames, Ik wil toch even m'n verhaal bij jullie kwijt.. Momenteel ben ik zes weken zwanger, ben er onwijs blij mee. Mijn man heeft al voor de zwangerschap verteld het graag pas bekend ge willen maken zodra we het geslacht weten. Een rare gedachte naar mijn mening maar ik heb altijd gezegd we zien het wel als het zo ver is. Nu ben ik 6 weekjes en merk zoveel veranderingen aan mezelf. Ik heb wisselende symptomen als duizeligheid, misselijkheid maar vooral kromme zin. Nu hadden we gisteravond een etentje met mijn schoonmoeder en mijn ouders.. Tijdens dit etentje werd ik zo geobserveerd door mijn schoonmoeder dat ik er heel gefrustreerd van werd. Door dat ik zo gefrustreerd was ben ik tijdens het etentje kwaad geworden op mijn man (niet goed, ik weet het ) Bij thuiskomst heeft hij me genegeerd en me laten voelen dat ik niet goed bezig was. Ik heb de hele nacht nagedacht en vind het heel erg moeilijk dat ik het zolang niet tegen m'n moeder kan zeggen, want zij kan me juist helpen. Ik had dus ook besloten het zonder pardon direct na de echo aan mijn moeder te vertellen. Toen ik vanmorgen naar mijn werk wilde vertrekken begon ik te huilen en is mijn man direct opgestaan om met me te praten. zonder dat ik iets vertelde over mijn gevoel gaf hij direct aan het na de echo aan onze ouders te willen vertellen, hij zag dat ik dit nodig had. Ook kwam er uit het gesprek dat ik gewoon heel erg bang ben dat er me de echo iets niet goed is, omdat ik zoveel wisselde symptomen heb.. Heeft iemand hier ervaring mee of iemand enig idee hoe ik me een Bertje aardig kan gedragen als ik me echt kl*te voel na een dag werken? Ik doe staand werk en heb een reistijd van 2u per dag en merk dat de duizeligheid me zooo niet goed doet.. Liefs!
Ik ga het vandaag vertellen tegen onze ouders, kan echt niet wachten tot de echo hoor! En wisselende symptonen is heel normaal hoor, niks om je zorgen over te maken. En stop wat druivensuiker in je tas, misschien helpt hrt tegen de duizeligheid. Ik denk dat het enige wat je kan doen is positief blijven denken en anders veel met je man praten. Meer kan je eigenlijk niet doen want het blijft altijd spannend een zwangerschap en de echo's die je krijgt.
Wat ik niet snap is dat je man t in eerste instantie pas wilt vertellen als jullie terug geslacht weten. Dat is pas over een week of 10! En misschien zie je dan al dat je zwanger bent. Wat is er nou fijner dan t meteen delen met je moeder/ouders! En eerste echo is super spannend! Wij waren ook super trots toen we een boontje zagen! Maar elke echo ga je spannend vinden! En je wisselende kwaaltjes horen erbij. Gaat alleen maar meer worden. Ene dag dit andere dag dat. Heel veel succes met vertellen! Ps wel fijn dat je met je man kan praten!
Ik zou het gewoon lekker na de echo aan alle mensen vertellen die je wilt. Je kan altijd wachten met de rest tot na de geslachtsbepaling als je dat wilt.. Indd even druivensuiker in je tas en dextro energy voor de duizeligheid.. had ik ook altijd. Zelf heb ik ook staand werk gehad, geen reistijd maar wel 40 min heen en weer fietse. Ik heb het gewoon vol gehouden tot 34 weken.. werd wel heel erg vermoeiend en om 3 uur was ik er echt klaar mee.. maar wel bijna altijd gebleven tot 6 uur Gefeliciteerd met je zwangerschap en heel veel succes en plezier met je echo