er moet me even iets van het hart. Volgende week wordt Vigo 1 jaar, een mijlpaal dus. Nu hadden we vorige week de uitnodigingen de deur uitgedaan nadat we eerder al mondeling de datum hadden doorgegeven, we vieren het klein voor opa's en oma's en ooms en tantes. Nu kwam ik net mijn vader tegen tijdens het boodschappen doen en hij zei terloops dat hij en zijn vrouw (mijn stiefmoeder) niet naar Vigo's verjaardag komen want ze gaan een weekendje weg.. Mijn vader is pas geleden geopereerd aan darmkanker, heeft dus best wat meegemaakt en ik snap dat hij toe is aan even wat rust. Maar dat dat nou uitgerekend op de eerste verjaardag van zijn enige kleinkind moet.. Ik ben echt zo teleurgesteld! Kijk, mijn zoon zal het niet merken, die snapt het toch niet, maar voor mij is het wel gewoon belangrijk. De relatie met mijn vader kent nogal wat ups en down maar juist sinds hij opa is ging het veel beter, en toonde hij zich betrokken, vind het opa-zijn geweldig etc.. Is het onterecht dat ik me er zo rot over voel?
Hoi Puppy78, nee het is echt niet gek dat je je er rot over voelt. Door allerlei gedoe zal mijn moeder ook niet bij mijn dochters eerste verjaardag zijn en dat is gewoon klote. Sterkte.
Hoi, Ik begrijp dat je het rot vindt, maar zoals ik het lees is het de viering van de verjaardag, dus misschien is dat niet de dag van vigo's geboorte? Kun je je vader dan niet op die dag uitnodigen, om het zo te compenseren? Mijn ouders waren ook op reis tijdens zijn eerste verjaardag, en ik vond het niet zo erg. Rond de tijd van de verjaardag had ik wel veel herinneringen en vond ik het jammer dat ik die niet even met mijn moeder kon delen, maar het feestje zelf, dat was ook zonder hun bijzonder genoeg. Veel plezier toch nog.
We vieren het een dag later, hij is de 23e jarig en we vieren het de 24e. Ironisch genoeg is Vigo op een bijzondere dag geboren, nl. op de verjaardag van deze opa.. Maar goed, dan is hij er dus ook niet. @deelight, rot voor je! je wilt dat soort mensen er eigenlijk juist bij hebben.
Mijn ouders waren ook op vakantie....vond ik zelf niet zo erg...de volgende dag kwamen ze alsnog aanzetten....geen problemen mee gehad dus...
Ik kan me goed voorstellen dat je er teleurgesteld door bent! Ik zou het ook echt niet kunnen waarderen wanneer mijn ouders of schoonouders er niet zouden zijn. Sterker nog mijn broer komt ook nooit op dochters verjaardag, hij moet dan altijd werken (flauwekul want hij is niet verplicht om in de weekends tewerken, hij kan ook zeggen dat hij niet komt). Dat kan ik al niet eens waarderen (cadeautje geeft hij mee aan mijn ouders)!
heb je je vader al verteld wat het met je doet? bij voorkeur zeg je hem dat vanuit je kwetsbaarheid en wat het met jou doet ipv hem ergens de schuld van te geven.
Mijn hele schoonfamilie was op vakantie op zoonliefs eerste verjaardag. Tsja... vond het ook niet leuk, maar kan ze moeilijk onder dwang hier houden.
nee, ik heb nog niets gezegd, ik was zo verbouwereerd dat ik compleet dichtsloeg. Ik geef hem ook nergens de schuld van maar ik krijg wel het idee dat hij allemaal niet zo boeiend vindt. En ergens heb ik ook het idee dat zijn vrouw hier een beetje achterzit, die heeft nl. niks met onze zoon.
Ik zou het dan eerst eens kenbaar maken...wie weet beseft hij het allemaal niet! En misschien dacht ie wel dat het gewoon op de geboortedatum gevierd zou worden....of is ie er dan ook niet???
Tja, ik begrijp niet waar je je zo druk om maakt. Mijn ouders zijn er ook niet als mijn dochter jarig is - ze zijn op vakantie. Ze werken in het onderwijs dus kunnen niet zomaar een week eerder of later weg, en dochter's verjaardag valt nu eenmaal midden in de vakantie. Jammer, maar zoals jij zelf ook schrijft: je kindje heeft er (nog) geen weet van! Is het niet belangrijker dat je vader en zijn vrouw op heel veel andere dagen van het jaar een leuke opa en 'stiefoma' zijn voor je kindje?
ik snap dat niet... mensen die een vakantie boeken op de datum dat hun kleinkind jarig is !.. zoiets weet je toch.. boek dan gewoon een weekje later of eerder.. is toch niet zo moeilijk
Als ze niet anders kunne vind het nog anders. Maar mijn vader werkt niet meer, hij kan bij wijze van spreken alle weekenden van het jaar weg, dat is ook voor zijn vrouw geen probleem.
nee. dat is er dag ervoor, dan gaan ze weg. Ik had weken geleden al gezegd wanneer het was, voordat ze überhaupt iets geboekt hadden.
Je hebt natuurlijk alle recht om er wèl mee te zitten, en als je het zo jammer vindt dat je vader uitgerekend dat weekend weg gaat, kun je dat toch tegen hem zeggen: begin gewoon een gesprek met: ik vind het zo jammer dat jullie er niet zijn op het feestje van *naam*. Maar bedenk wel dat je er misschien niets mee verandert; je vader zal waarschijnlijk niet zijn weekend weg annuleren toch?
Ik denk dat het komt omdat mijn vader me al op veel momenten in mijn leven teleurgesteld heeft. Nu had ik eigenlijk het idee dat we dat achter ons hadden gelaten, en dat hij het met zxijn kleinkind anders ging aanpakken, we hebben het hier ook weleens over gehad. Ik denk dat het me daarom zo teleurstelt. Om een voorbeeld te geven: Toen ik vorig jaar bevallen was (op een donderdag) en hem die middag belde om het te vertellen en te vragen hoe laat ze langs kwamen, zei hij: "we komen dit weekend wel een keer langs" . Gelukkig zag hij het licht daarna en kwam hij alsnog spontaan langs maar het is wel typerend voor mijn pa.
nee waarschijnlijk niet, en dat zou ik dan weer niet willen want, noem me eigenwijs, ik wil dat hij zelf de behoefte heeft om te komen en niet omdat hij het gevoel heeft dat het van mij "moet" . Mijn man is er heel nuchter over, die heeft zoiets van "de opa's en oma's die er echt toe doen, die altijd voor ons klaarstaan, die zijn er wel en daar gaat het om. Deze opa mist straks gewoon wat en dat is jammer voor hem, niet voor Vigo". En zo is het ook natuurlijk, dus die gedachte probeer ik nu vast te houden .
Ow dat is een ander verhaal! Dat zou ik ook lullig vinden! Balen meid...Het is niet leuk als je vader bewust deze keuze maakt! Kus voor jou!
Ik begrijp je heel goed. Ik heb afgelopen 3 juli de 1e verjaardag van mijn zoon gevierd en uitnodigingen gestuurd. Nu weet ik van mijn schoonmoeder dat ze niet komt omdat ze johova getuige is en dus niet aan verjaardagen doet. Mijn zwager van 46 (is geen jehova getuige, alles behalve) woont bij mijn schoonmoeder (ja ja is een apart geval) en we hadden hem ook apart een uitnodiging gestuurd voor hem en zijn zoontje (zijn zoontje woont bij zijn eigen moeder dus heeft de uitnodiging waarschijnlijk niet eens gezien). We hebben 2 keer aan mijn schoonmoeder gevraagd of ze wist of mijn zwager zou komen want hij is nooit bereikbaar. Vervolgens horen we niets en is hij ook niet komen opdagen op de verjaardag. 6 juli was mijn zoon echt jarig en hij heeft ook niet eens gebeld......schandalig toch! Groetjes, Wendy
die behoefte heeft hij kennelijk niet anders zou hij wel komen. dus als het je er ECHT om gaat dat hij zelf zin moet hebben om te komen kun je nu 2 dingen doen; 1. accepteren dat dit is wat het is en hij blijkbaar niet dezelfde behoefte heeft als jij. niks mis mee, ieder mens zijn behoefte 2. je er rot om blljven voelen. of het moet zo zijn dat je het toch ook wel fijn zou vinden als hij het voor jou zou doen. daar is toch ook niks mis mee. we doen toch vaker iets voor een ander omdat we weten dat het voor diegene belangrijk is..