Hi allen, Er zijn hier natuurlijk al tig topics over.. maar toch probeer ik het. Ik heb een zoontje van 15mnd en maak sinds augs16 een postnatale depressie door. Bij mij is het eigenlijk zeker gekomen door het afbouwen van de borstvoeding (met 9mn in sept uiteindelijk gestopt) en mijn eerste menstruatie die die maand weer door kwam. 2 grote hormoonbommen.. tel daarbij een aantal andere zaken van het nieuwe ouderschap bij op en daar ga je.. Nu slik ik sinds eind okt het duphaston hormoon + vit b6 en heb ik om de 2 weken een gesprek met een psychologe. Nu ben ik dus een half jaar op weg en het gaat al een stuk beter dan in het begin! Alleen... ik baal er zó van dat ik weer even in een dip zit!! Ik ben weer angstiger, banger dát ik nare gedachten krijg (die ik dan weer voor me zie wat ik zou kunnen gaan denken.. goed inbeeldingsvermogen helaas) Ik woon bijv op 6 hoog en daar zit ook 1 van de angsten in moeilijkere tijden.. bang dat ik wat naars denk mbt hoogte en mijn zoontje. Want dat heb ik namelijk gedacht. Alleen op dat moment overviel de gedachte me en brak het zweet me uit.. nu denk ik meer, wat áls ik dat weer denk. En dat geeft ook een rotgevoel maar kan er wel wat rustiger onder zijn dan vroeger. Toch vraag ik me af, hoelang duurde jullie postnatale depressie uiteindelijk? zijn dit soort gedachtes van wat als ik dit of dit weer denk herkenbaar? Het is zo vermoeiend af en toe! En had in januari echt een aantal goede weken, dat ik er eigenlijk helemaal niet mee bezig was. Ontspannend en leuk met me gezin doorgebracht. Vervolgens weer een beetje rare, lichte menstruatie gehad, nu weer na eisprong en de angst zit er toch weer in tot waarschijnlijk mijn volgende menstruatie. In ieder geval, hoop denk ik op wat positieve ervaringsverhalen dat ook dat denken ooit helemaal weggaat! Thnx meiden
Hey meid, Wat rot voor je! Ik snap je helemaal. Ik heb ptss en last van angsten. Gedachtes nekken mij vooral. Ik ben vorige maand begonnen met AD en heb veel last gehad van bijwerkingen dua het werd heel langzaam opgehoogd. Ik ben heel blij dat ik die stap genomen heb. Het is niet zo dat je door alle hulp je elke dag helemaal happy voelt. Dit heb je normaal gesproken ook niet. Waars weet je dit wel, maar voelt het zo rot als je even in een dip zit. Als ik een dag (of meerdere) een dip heb, ga ik afleiding zoeken. Lukt niet altijd omdat ik ook met vermoeidheid te maken heb en dan is de zorg voor mijn zoontje al genoeg. Ik zoek afleiding door, als mijn man thuis is, savonds even weg te gaan. Naar een vriendin of gewoon een stuk lopen. Om een hele dag weg te gaan heb ik moeite mee. Ik voel me dan schuldig tov ZL, toch ga ik proberen om binnenkort een dag naar de sauna te gaan. Afleiding kan ook in kleine dingen zitten: domweg de was doen en je helemaal concentreren op het vouwen of opruimen. Hetzelfde met stofzuigen en dweilen. Gedachten op nul en gaan met die banaan. Als je privé wil kletsen mag je altijd pb sturen. Sterkte!
Oh wat naar ook een ptss! Lijkt me inderdaad een goede stap geweest om met ad te beginnen! Heb ik ook nog aan gedacht en getwijfeld maar omdat ik echt denk dat het hormonaal is bij mij, wil ik doorzetten met alleen de Duphaston voorlopig nog even..tenzij het echt te langzaam gaat. Wat je zegt is inderdaad het beste, afleiding afleiding en afleiding! Op het moment dat je in een denkcirkel terecht komt wordt het alleen maar erger! Ik probeer te borduren op dat moment of leuke film aan te zetten op Netflix en dan idd huishoudelijke klusjes te doen! En inderdaad de scheidingslijn tussen even dag chagrijnig of gelijk in een dip is nog te dun op dit moment.. Nou wens jou ook veel sterkte! Ik probeer altijd het topje van deze bergen te zien waar we ons weer helemaal fijn en goed voelen!
Niemand anders die mij en misschien meelezende vrouwen die hetzelfde doormaken een opkikker kan geven?
Hé hoi, ik denk dat je je moet beseffen dat het herstel met ups en downs gaat en dat je langzaam vooruit hobbelt. En misschien een geruststelling dat het hormonaal lijkt, hopelijk komt het zsm weer beter in balans. Zijn er mensen in je omgeving die je even zou kunnen bellen op het moment dat je gedachten heel angstig zijn? Afleiding zoeken lijkt me prima, maar je moet er ook voor zorgen dat je niet alleen maar afleiding aan het zoeken bent. Want je kunt niet altijd wegrennen van momenten van stilte en nietsdoen, dat houdt je ook niet vol.
Na de geboorte van onze jongste zoon heb ik een postnatale depressie gehad. Met therapie en AD ben ik er bovenop gekomen. Hoewel de postnatale depressie als een complete verrassing kwam, weet ik van mezelf dat ik altijd wel een piekeraar ben. Dat piekeren is onder invloed van hormonen en slaapgebrek doorgeslagen naar angst en paniek. Hoewel dat nu wel over is, blijf ik een piekeraar. Dat inbeeldingsvermogen uit jouw verhaal herken ik dus wel. Ik heb nog steeds wel eens een nacht dat ik slecht slaap en lig te piekeren over akelige dingen die kunnen gebeuren, maar het slaat niet meer door. Je moet weer leren vertrouwen op je mentale weerbaarheid en dat kost tijd. Voor mijzelf geldt dat ik weet hoe het voelt als ik afglijd naar echte angst/paniek en dat ik heel zeker weet dat er hulp voor me is als dat me ooit weer overkomt. Ik kan niet met zekerheid zeggen dat het me nooit meer gebeurt, dat weet niemand. Maar ik ben er inmiddels 2 jaar bovenop en heb in die tijd geen echte paniek gehad. Ik herken bepaalde buien van mezelf, zeker rond mijn menstruatie. Maar dat is meer PMS dan angst/paniek. Nogmaals, dat kost tijd. Bespreek je angst voor angst ook vooral met je psycholoog. Sterkte!
Thnx voor jullie antwoorden! @superjollie fijn te horen dat jij er boven op gekomen bent! Lees idd vaak wel dat het een gevoelig iets blijft die hormonen en menstruatie periodes. Heb idd ook veel aan de gesprekken want dat laat je weer wat rationeler nadenken, ipv al die gevoelens. @livelifelovely. Je hebt helemaal gelijk met dat je niet alleen maar afleiding moet zoeken. Gelukkig heb ik al heel veel dagen gehad de laatste tijd die ik rustig heb doorgebracht met me zoontje samen, als een hele normale moeder! Alleen die downs zijn gewoon ff kut op het moment dat je erin zit..