Hallo allen, Afgelopen april bleek ik zwanger. Wat een wonder! Alles verliep voorspoedig. Had een innige band met het toilet, had overal kotszakjes, snoepjes doekje met lekkere geurtjes. Eerste echo was goed, een kloppend hartje. Symptomen bleven. Naar het ziekenhuis voor de combinatietest. Voor de test nog even flink gespuugd in het ziekenhuis. Gynaecoloog zet de echo op mijn buik en mijn kleintje bleek niet meer te leven. Zo onverwacht was ze (het voelde als een meisje) ineens weg. Alleen bleef ze zitten waar ze zat, en uiteindelijk dmv een curettage moesten we afscheid nemen. Ons meisje ging mee naar huis, en we hebben haar begraven in de tuin. Langzamerhand pakte ik mijn leven weer op, moest ook wel, we hebben nog een kind. En met ups en downs gingen we toch weer verder. Vandaag zou ik uitgerekend zijn, en ipv tonnetje rond of met een baby rond te sjouwen ben ik ontzettend verdrietig. De afgelopen dagen ging het best goed, maar nu...pfffff......Ik had mij deze dag 8 maanden geleden zo anders voorgesteld, ik had het zo graag gewild, maar het leven besliste anders.....