Hallo dames, Ik ben inmiddels bijna 11 weken zwanger van de 1e. Onwijs welkom en onverwacht ivm pcos. Echt een kadootje. Ik kwam er met ruim 5 weken achter en was natuurlijk ontzettend blij. Maar sindsdien maak ik me eigenlijk alleen maar zorgen. Heb vrijdag een echo. Vroege echo gehad met 7 weken en alles was goed, hartje klopte al Alleen ik ben zo bezorgd dat er iets mis gaat. En lichamelijk is het ook best zwaar. Ik heb eerder een biochemische zwangerschap gehad en klachten gehad tot een week of 3 na de nod. Nu vanaf week 6 tot 9 echt veel gespuugd, daarnaast borsten die vooral snachts veel pijn doen en bandenpijn. Heb fibromyalgie dus dat zal niet helpen. Daarnaast ontzettend snel emotioneel en huilen. Iedereen om me heen zegt dat ik er vooral van moet genieten nu. Alleen voor mijn gevoel doe ik dat niet. Ik kan niet wachten tot de kleine er is maar nog 30 weken zo lijkt me op dit moment heel pittig! Iemand tips? Om het beter te maken. Ik wil absoluut niet ondankbaar overkomen want ben echt blij met het kindje. Alleen het zwanger zijn is tot nu toe voor mij nog niet genieten. Ik maak me toch wat zorgen ofzo.
Ik las de titel en dacht meteen: JA! Ik heb ook pcos. Clomid, gonal f, LEO operatie en 2 jaar verder zwanger. Kind gekregen. Daarna 3 miskramen om vervolgens zwanger te raken van kind 2. Ik ben enorm dankbaar voor mijn kinderen maar zwanger zijn is echt niet mijn ding. Extreme misselijkheid en spugen tot week 20 en 24, bekkenklachten en daar bovenop zo bang dat het mis zou gaan. Dat laatste kon ik beide keren na een goede 20 weken echo en toen ik ze goed kon voelen steeds beter loslaten. Je hebt dan ‘bewijs’ dat het goed gaat en dat hielp mij enorm. en heel eerlijk: nu ze 1 en 4 zijn is het nog steeds wel eens pittig. En dat mag. Je hoeft niet non stop dankbaar te zijn omdat je fertiliteitsproblemen hebt gehad. mijn tip: laat wat anderen als goede raad geven van je afglijden. Goede raad komt met het moederschap en af en toe pik je er mooi advies uit en verder lekker ene oor in en andere oor uit. Elke zwangerschap is anders, elke bevalling, elke kraamtijd, elk kind.
Helaas de roze wolk is voor velen niet weggelegd. Alleen je hoort er lang niet altijd over. Ook als je baby er straks is wil dat niet zeggen dat je in de wolken zit. Ik herken je gevoel heel erg van toen ik zwanger was van mijn zoon. Ik vond het afzien. Daarvoor ook veel gebeurd waardoor het emotionele rollercoaster was en ook fysiek was het ronduit hels te noemen. Blijdschap kreeg ik pas een maand of 8 na de bevalling toen ik wat hersteld was. Ik hoop voor jou dat dat eerder komt gelukkig bij mijn dochter ook een andere ervaring gehad.. waar het nog zwaar was maar niet compleet afzien. Verstop je gevoel niet (deed ik wel is niet handig) en praat erover. Of uit het creatief of fysiek. Het mag zwaar zijn. En weet dat het ok is .. je wordt er geen minder goede moeder door en de liefde voor je kind zal uiteindelijk ook niet minder zijn. Verder als tips (die werkten voor mij voor jou mogelijk niet), ook vast wat praktische gezien de fibromyalgie: - zeg elke dag tegen jezelf dat het OK is dat je je rot of onzeker kan voelen en dat dat ook weer beter gaat, dat komt weer goed - zoek afleiding in leuke activiteiten die wel lukken - kijk naar wat wel lukt. Eventueel met aanpassingen. Wordt lopen moeilijk, pak voor elk klein stukje de fiets. - vraag hulp. Of het nu je partner is, een familielid, vriend of buurvrouw. Mensen zijn meer bereid te helpen dan je denkt, vaak juist mensen die verder van je af staan. - vraag iemand op de parkeerplaats je boodschappentas in je auto te tillen als het zwaar wordt (doe ik bij opvlamming van mijn reuma ook altijd, vindt niemand een probleem) en bij thuiskomst de buurman/vrouw het op het aanrecht te zetten. - zwemmen vond ik heel fijn dat lukte tot het eind, zo kwam ik toch aan mijn beweging. Kan je ook gelijk douchen daar, scheelt thuis weer. - regel een douchekruk om zittend te kunnen douchen - kijk per week wat je wilt doen want uitkijken naar de uitgerekende datum is ontmoedigend als je het zwaar hebt Succes bij de echo en gefeliciteerd
Ik moet eerlijk zeggen dat ik die 'roze wolk' nooit zo goed begrijp. Zwanger zijn is pittig. Een aanslag op je lichaam. Het doet onwijs veel met je hormoonhuishouding, je lichaam.. Het is zwaar en het is spannend en in zekere zin onzeker. Het is ook heel mooi en bijzonder. Je draagt leven. Straks ga je dat leven voelen..het meest magische wat er bestaat. Het is een onwijs mooi voorrecht dat mee te mogen maken. Maar dat neemt niet weg dat zwanger zijn ook gewoon echt zwaar is. Lichamelijk, mentaal... Zwanger zijn is echt topsport.
Enige tip: vecht er niet tegen. Je mag je rot voelen. Accepteer vooral dat je je zo mag voelen van jezelf. Bespreek het met je verloskundige ook. Eventueel gynaecoloog om te kijken of ze je pijn kunnen managen en ik vond zelf af en toe de psycholoog spreken fijn. Heel eerlijk? Het idee dat ik nooit meer zwanger hoef te zijn maakt mijn hart een sprongetje van. Ik hou onwijs van mijn kinderen, maar zwanger zijn was zo'n belemmering in mijn leven. Bij de 3e was het fysiek het beste, mentaal t rotste en ik kreeg na de bevalling te horen 'o jeetje wat zie je er goed uit, je hele energie is verandert!' Zwanger zijn is een middel voor mij, om een kind te krijgen. Moet ook zeggen dat bevallen voor mij ook een ramp is. Mijn lijf snapt dat niet ofzo, die weigert te bevallen. En zwanger worden snapte mijn lijf ook al niet. Zwangerschap van nr1 heeft mijn lijf dusdanig gesloopt dat ik zelfs niet meer kan werken. Sterkte! Goddank is zwangerschap een tijdelijke toestand.
Zwanger zijn terwijl je fysiek al wat problemen hebt is natuurlijk extra zwaar, daarnaast is het voor veel mensen ook gewoon niet fijn, vooral die eerste maanden. Je bent misselijk, ziek, vermoeid, voelt je gewoon ellendig. Geen wonder dat die roze wolk er (nog) niet is. Ik ben ondertussen 25 weken en heb vorige week voor het eerst zo'n moment gehad dat ik me echt superblij voelde, maar over het algemeen voel ik me best rot. En dat mag ook best! Laat je niet wijsmaken dat je op die roze wolk moet zitten en dat je MOET genieten, maar maak het wel bespreekbaar met je VK zodat je niet te ver afglijdt in de nare gedachten. Verder helemaal eens met @GroeneBomen: Goddank duurt het maar een paar maanden Ik hoop voor je dat je je snel beter voelt!
Hoewel ik echt wel momenten heb gehad waarop ik even heel bewust kon genieten van de zwangerschap en ook de kraamtijd, waren er achter altijd wel zorgen. Ik zou het nooit een roze wolk hebben genoemd, soms vond ik bv die zorgen en lichamelijke klachten gewoon intenser dan het positieve ervan, zeg maar? Dan was het doorzetten, mezelf bv afleiden van die zorgen, en dan kwam er wel weer zo’n fijn momentje met bv een mooie echo, trapjes voelen, etc.
Wat een fijne reacties allemaal! Lucht op om het even te kunnen zeggen. In mijn omgeving is dit echt een taboe. Als ik aangeef dat ik het best veel vind allemaal krijg ik vaak een "neee het is leuk geniet ervan!" terug. Mijn man probeert te helpen waar nodig maar geeft vooral aan het niet te voelen dus niet te snappen. Ik werk normaal 4 dagen in de week maar op dit moment maar 2. Moet binnenkort weer alle dagen en maak me er druk om! Nu is mn werk wel een goede afleiding van de onzekerheid maar ook vermoeiend.
Die roze wolk ken ik niet hoor. "Geniet er maar van" vertaalde ik meer naar "wat fijn dat deze kleine uk jullie gegund is, tot zover" Slaapgebrek door t zuur, bekkenissues, aderontstekingen aan 2 kanten...mja joy!!! In de regel heb ik zelden wat, maar als ik zwanger ben krijg ik t hele menu 3x zo hard terug. Dus laat je niet gek maken door roze wolk mensen. Zie t maar als een insta foto filter, leuk als het zo zou zijn maar volgens mij komt t maar zelden voor.
Niemand kan jou vertellen wat je zou (moeten) voelen. Dat zijn van die uitspraken die je gewoon het andere oor uit moet laten gaan. Probeer open te staan voor de leuke momentjes. En zoek hulp als de wolk grijs wordt. Ik vind het ook een periode van persoonlijke verandering. En dat is niet altijd even makkelijk. Bij de eerste ga je helemaal naar een nieuwe fase. Maar bij de vierde heb ik nu ook nog best een proces gehad. Je maakt ruimte in jouw leven voor de kleine die eraan komt.
Waarom vraag je niet even een consult bij de bedrijfsarts? Misschien werkt 4x halve dag wel veel beter. Weet niet wat voor werk je doet wat mogelijk is maar zou ook ochtend 3 kunnen werken dan lekkere middagdut of even zwemmen en dan s middags weer 3.
Ben zzper dus dat is helaas geen optie. Vanuit huis werken ook niet. Maar mocht het echt niet gaan kan ik wel altijd minderen. Financieel alleen een flinke klap.
Je zorgen zijn heel erg begrijpelijk. Ik weet niet of het een tijdje geduurd heeft voor je zwanger raakte, maar mogelijk speelt dat ook een rol? Dat je ervaart dat het niet vanzelfsprekend is bedoel ik.. Je wilt dat het goed blijft gaan en maakt je zorgen, dat lijkt me heel normaal. Daarbij kan een zwangerschap ook best pittig zijn, dus dat je die roze wolk niet ervaart vind ik ook niet gek. De enige tip die ik op basis van mijn eigen ervaring aan je kan geven is, laat je gevoel er zijn. Veel vrouwen ervaren om diverse redenen die roze wolk niet. Daar lijkt een soort taboe op de rusten, want je krijgt een baby en moet vooral blij zijn. Natuurlijk ben je blij, maar ook onzeker, bang en daarbij ervaar je lichamelijke klachten wat ook geen pretje is. Laat het er zijn en probeer je gevoelens vooral te uiten bij de mensen die dichtbij je staan, of hier op het forum. Je bent echt niet de enige die dit zo ervaart…Sterkte en een dikke digitale knuffel!
Ook geen roze wolk gehad hoor. Was er 9 maanden ziek van en zo onzeker of het wel goed ging. Ik liet al die goed bedoelde opmerkingen maar van me af glijden. En soms beet ik iemand toe dat ik tot dusver enkel kotsmisselijk, moe en beroerd was en dat ik dat niet echt genieten vond. Ik zou graag een tweede willen, maar zwanger zijn vond ik 100% kut.
Hier ook nooit een roze wolk gezien. Ja tot en met vijf minuten na de positieve test, en toen kwam hij na de bevalling weer om de hoek kijken . Ik vind zwanger zijn echt een noodzakelijk kwaad, en kon er ook echt niet van genieten. Heb ik me in het begin ook echt rot over gevoeld, vooral omdat we een lang fertiliteitstraject hebben gevolgd. Vaak zeiden mensen ook: ''je wilde toch zo graag zwanger worden...''. Nou, die mensen mogen ze van mij aan de hoogste boom hangen. Luister goed naar jezelf en je 'moet' niets. Ja, een beetje lief voor jezelf zijn Ik wens je een-zo-fijn-mogelijke zwangerschap toe. En ik kan je wel vast toezeggen dat het het allemaal waard is!
Hmm dat is vervelend..ik zou denk ik kijken of je toch op een of andere manier meer/langere pauzes kan inbouwen dan. Bij de meeste soorten werk kan dat, het is alleen niet altijd gebruikelijk .. en snel een broodfonds of iets dergelijks regelen straks om toch iets van een vangnet te krijgen als zzp-er? Succes!
Herkenbaar! Ik had van tevoren gefantaseerd dat ik huilend naast de wc zou zitten van blijdschap nadat ik over een zwangerschapstest had geplast en die tweede streep zou zien De realiteit was dat ik alleen maar zwaar verbaasd was, en bleef. Ik voelde wel opluchting, omdat de wens er al zoveel jaar was, maar ik ben nooit echt euforisch geweest.. zo gek. De angst dat t niet goed zou gaan was er gelijk. Toen werd ik erg misselijk heel de dag vanaf vijf/zes weken, en om de paar dagen migraine.. nee genieten was er het eerste trimester gewoon echt niet bij. En de enorme zorgen dat t mis ging, dat ging gedeeltelijk weg bij de 13 weken echo, maar na de 20 weken echo begon pas echt het genieten. En ik moet zeggen daarna vond ik het een geweldige tijd. Met hier en daar echt wel zorgen, als ik dr even niet voelde. En vanaf 14 weken checkte ik af en toe de hartslag, tot ik haar ging voelen
Ik denk dat dit gewoon de realiteit is van een zwangerschap, erg herkenbaar dus. Tuurlijk ben je superblij dat je zwanger bent! Maar het is ook gewoon erg zwaar, vooral in het begin en zeker op het einde, en er gaat zoooveel door je hoofd. Fysiek en mentaal is het gewoon heel erg wennen. En onderschat die hormonen niet! Jeetje wat een gedoe kunnen die teweeg brengen zeg Beste advies dat ik kan geven is gewoon om ieder gevoel, fysiek of psychisch, te aanvaarden. Zowel tijdens je zwangerschap als daarna met een baby erbij. Vandaag voel je je zus of zo.. en dat is oke
Hier is zwanger zijn ook een noodzakelijk kwaad om het gezin te worden wat we willen zijn. Ik heb vriendinnen die roepen "ik zou echt heel graag nog eens zwanger zijn, want dat vond ik echt fantastisch. Maar wij zijn compleet". Nou, ik had bedacht 3 of 4 kinderen te willen m. Maar dit is de laatste zwangerschap, dus als alles goed gaat hebben we er straks 2. Ik overweeg zelfs sterilisatie icm een keizersnede, zodat ik me nooit meer zo hoef te voelen. Niks geen roze wolk, enkel infusen, kots en slapen. Zwanger zijn kan een fantastische en bijzondere periode zijn, maar dat hoeft echt niet. Ik hoop deze keer wat meer te kunnen genieten van de kraamtijd, bij onze dochter kwam het genieten pas na een maand of 6.
Hier ook niet bepaald een roze wolk en ben morgen 14 weken zwanger. Eerder onzeker. Mijn eerste zwangerschap vond ik wel erg fijn en zorgeloos. Mijn tweede zwangerschap was absoluut niet fijn, ook gestopt met 14 weken. Deze zwangerschap verloopt goed tot op heden en voel me opzich ook lekker. Gewoon erg bang dat het nog zou kunnen misgaan door de tweede zwangerschap. Hoop wel dat dit gevoel stilaan mag weggaan en dat ik een beetje kan genieten van het beebje in mijn buik.