Zindelijk is hij al lang, zeker een jaar. Maar wel alleen thuis en elders als papa of mama in de buurt is. Sinds een week nu ook eindelijk bij oma ... Van alles geprobeerd, uiteindelijk was hem laten bellen met mij en telefoon mee naar de wc de oplossing. Maar goed, op school maar ook bij andere opa en oma plast hij in de broek. Het idee om te bellen "wil hij niet" daar. Elke dag dus natte broeken .. Soms zelf hele dag ophouden. Ik ben er al een jaar mee bezig als het gaat om creatieve ideeën, verschillende benaderingen, straffen, belonen, geen aandacht aan besteden etc. Ik weet het niet meer en kan ondertussen echt wel janken. Het is gedrag, want hij kan het. Hij kan niet vertellen waarom hij niet gaat. Ik ben zo bang dat hij over een jaar nog in de broek blijft plassen Ervaring, hoopvolle verhalen, tips (wie weet heb ik toch iets niet geprobeerd....) zijn meer dan welkom!!!! Sam is nu dus 4..
Dan vindt hij het naar de WC gaan dus gewoon eng. Hij voelt zich alleen veilig als jullie er bij zijn. Die angst moet dus op een of andere manier doorbroken worden. Hebben jullie ook al boekjes met hem gelezen over plassen op het potje/de WC? Er zijn heel wat boekjes te koop die je samen met hem kunt lezen. Hij moet leren dat naar de WC gaan normaal is en dat het niet eng is. Hij gaat thuis ook nog niet alleen naar de WC? Misschien daar dan mee beginnen? Dat hij jullie pas mag roepen als hij geplast of gepoept heeft? Anders een beloningssysteem introduceren?
bol.com | Op de grote wc, Kathleen Amant | 9789044804218 | Boeken bol.com | Het Droge Broeken Boek, Vivienne van Eijkelenborg | 9789087150129 | Boeken... Gaat hij ook wel eens met jullie mee naar de WC of heeft hij dat wel eens gedaan? Zo zien ze ook dat poepen en plassen op de WC iets is wat iedereen doet en wat papa en mama ook zeker niet eng vinden.
Sam gaat zonder problemen zelfstandig naar de wc thuis. Zonder problemen! Wij hoeven dan niet mee. Echter als er bezoek is moet er wel een van ons mee.... Ik plas lekker met de deur open, vertel hem hoe normaal het is. Boekjes ook.... Kan hij bijna letterlijk vertellen . Alleen met buurjongetje wil hij ook wel. Is zijn grote vriend. Helaas is die nog maar 3 en dus nog niet naar school.
Het droge broeken boek heb ik net besteld. Goede recensies dus ach.. Wie weet en anders voor zijn broertjes
Nu ben ik wel héél benieuwd of het droge broeken boek gaat helpen... want dan bestel ik hem ook Dus als er mama's zijn die daar echt tevreden over zijn, graag jullie verhalen...
En een foto van jullie mee naar de wc? Anders misschien toch een verwijzing vragen want dit is wel gedrag waar je iets mee wilt..
Zoals jij het beschrijft is hij gewoon hartstikke zindelijk. Het probleem zit volgens mij tussen zijn oren. Wellicht kan een kindercoach/orthopedagoog/kinderarts/kinderpsycholoog uitkomst bieden. Ben je al eens bij de huisarts langs geweest?
Tot nu toe haalt het boek nog niks uit wel een leuk boek om je kind zindelijk te krijgen, zeker als hij/zij al een jaartje of 3 is en het ook echt goed begrijpt. Ik ben idd geneigd om eens naar de huisarts te gaan voor een eventuele verwijzing. Want het zit ook in zijn koppie en ook behoorlijk hardnekkig. Hij komt zelf ook met allemaal oplossingen maar doet het vervolgens niet. Ondertussen echt al zoveel geprobeerd. Ik merk dat ik ondertussen mijn geduld ook verlies. Ik wil niet boos worden maar soms lukt me dat gewoon niet. Hij "liegt" soms ook... Zegt dat hij geweest is maar dat is niet zo. Dat breekt mijn hart soms ook.... Zegt hij dat om mij blij te maken... Pffff. Zo moeilijk. Het zou voor hem zo fijn zijn gewoon te gaan. Volgens de juf is hij ook de hele middag onrustig en aan het wiebelen, omdat hij zo nodig moet.
Klinkt als angst, ik zou daar echt hulp voor zoeken voor hij er op een andere manier mee gaat dealen. Bv heel weinig drinken en het ophouden. For the record; ik had als kind enorme angst voor wc's, thuis ging het wel met maniertjes (bv trekkoord om door te spoelen mee op de gang, ik durfde niet bij de wc zelf door te spoelen). Maar buitenshuis zorgde ik al heel snel voor mnimaal drinken en oohouden. Logeren? Ik hield het een heel weekend op. Uiteindelijk was die angst zo ingesleten dat ik er tot in de 20 last van heb gehad. Echt veel last. Ik studeerde ver van huis, maar kon nergens naar de wc; dat werkte zo beperkend! Zorg dus dat je die angst nú aan pakt met hulp ipv pas over 20 jaar zoals ik...
Dank voor je reactie Fuddey! Sam houdt soms ook zijn plas op: zo'n 8 uur soms. Meestal plast hij ook pas vlak voor ik hem van school haal in zijn broek. Vanaf maart gaat hij naar de BSO 1x per week... Dat zal ook niet mee werken Ik neem aan dat ik eerst naar de huisarts moet dan he.... Het is idd angst maar hij kan het niet uitleggen. Hij is ook nog maar 4 natuurlijk.
Voor mij geeft het nu wel wat houvast.... er staan verschillende stappen in en ik hou me voorlopig aan de routine stap. Luierbroek aan en op vast momenten op het potje... en dus eventjes er weer een gewoonte van maken. Hopelijk geeft ze het op den duur wel aan wanneer ze moet. Mijn stickerblad heb ik ook even weg gedaan. Wat je zoontje betreft, ik zou inderdaad eens verdere hulp zoeken, want hij kan het, dat is duidelijk. Alleen moet hij zover geraken dat de omstandigheden niet meer belangrijk zijn... Succes!
Hoe vindt hij het op school? Gaat hij graag? Vaak is angst (ook voor plassen) eigenlijk een angst voor iets anders. Onzeker zijn op school, geen aansluiting vinden bij klasgenoten, een juf die hem niet goed aanvoelt, faalangst e.d., kunnen bij hem spelen wat zich uit in niet durven plassen. Ik zou eens goed vragen aan de juf of ze hem in de gaten kan houden wat dat betreft. Voelt hij zich veilig? Kan hij gekoppeld worden aan een rustig kindje zodat ze samen wat kunnen optrekken?
Carino: we hebben een paar gesprekken gehad met de juf die erg fijn meewerkt, alles wil proberen en Sam zelf geeft aan de juf lief te vinden. Sam doet het goed op school, loopt wat voor. Hij gaat met veel plezier. We zijn nog niet binnen of hij zegt "ga maar weer hoor mama". Ook tijdens de kerstvakantie gaf hij aan wel weer naar school te willen. Hij heeft er een paar jongens met wie hij optrekt. Eigenlijk allemaal heel normaal.. Dit is ook niet een nieuw probleem. Sam heeft er een tijd over gedaan om ook thuis zindelijk te worden. Wilde eerst niet eens zitten op het potje. Het is allemaal met kleine stapjes gegaan en het was een proces van een jaar voordat hij helemaal alleen naar de wc ging. Bij de opvang wilde hij ook nooit, maar toen kreeg hij een luier, want anders wilde hij niet. Bij mijn ouders wil hij nog steeds niet als ik of papa er niet bij zijn. En bij mijn schoonmoeder sinds kort gelukkig wel... Heeft dus ook lang geduurd. Als ik naar zijn persoonlijkheid kijk is hij erg gevoelig. Heeft bevestiging en waardering nodig. Hij kan erg boos worden als iets niet lukt.. Dan praten we over dingen die hij wat mij betreft niet eens hoeft te kunnen op deze leeftijd... Hij is bij volwassenen soms wat verlegen, maar bij bekenden vrolijk kereltje. Niet heel druk maar ook niet heel rustig. Hij is gevoelig voor sferen en emoties. Maar of bovenstaande te maken heeft met het toiletprobleem...... ?