Hallo allemaal, Vandaag ben ik er achter gekomen dat ik zwanger ben. (na vijf zwangerschapstesten ) Maar hoe vertel ik het mijn vriend nu? Deze baby is niet gepland (ben/was gewoon aan de pil) dus ben beetje bang voor zijn reactie. Lieve groet, Elena
oei das lastig he. Hebben jullie het ooit weleens over kinderen krijgen gehad? En tsja hij zal het ooit een keer moeten weten he het is wel zijn kind. Is er iets misgegaan met de pil? Ik snap dat je het moeilijk vind maar ik zou het wel vertellen. En ben je zelf blij met je zwangerschap?
Hey Meis, Jeetje dan is het inderdaad even spannend om te vertellen. Heb je enig idee hoe je vriend tegenover het krijgen van kinderen staat? Toen ik zwanger raakte van mn dochtertje kenden mn vriend en ik elkaar net 2 maanden dus dat was ook niet echt gepland. Door mn gedrag hadden zowel mn moeder als mn vriend al een paar keer gevraagd of ik zwanger was maar ik zei dat ik gewoon ongesteld zou gaan worden. Wist gelukkig wel dat mn vriend dolgraag papa wou worden dus dat maakte het al een stukje makkelijker. Toen hebben we 6 dec (de avond voor de verjaardag van mn zoontje) toch maar een test gedaan nadat mn moeder mn vriend had gebeld om te zeggen dat hij het beter mee kon brenngen omdat ze het zo goed als zeker wist (ik gedroeg me net zo tijdens mn vorige zwangerschap) Tja die test was dus positief.... heb eerst n half uur naar die test staan kijken, tussendoor vroeg hij en? toen zei ik dus kijk zelf maar Hij vond het gelijk geweldig en na een paar uur was ik ok al aardig aan het idee gewend. Nu is onze dochter bijna 6 maanden en is nummer 3 op komst Dus.... als hje vriend er positief tegenover staat hoeft het feit dat het niet gepland is echt geen probleem te zijn. Wat vind je er zelf eigenlijk van? als je ff wilt kletsen mag je me altijd een pbtje sturen. Liefs mij
Hallo meiden, Bedankt voor jullie lieve reacties. Gisteravond toch maar aan mijn vriend verteld, was wel even slikken hoor! Vervolgens hebben we de halve nacht liggen praten over wat we nu moeten gaan doen. Abortus is voor mij absoluut geen optie maar we willen hier wel goed over nagedacht hebben. Het is natuurlijk wel een babytje dat je op de wereld brengt. Mijn vriend en ik zijn nu bijna drie jaar samen en kennen elkaar al zo'n vijf jaar. We wonen bijna een jaar samen op een middelgroot twee-kamer appartement. Verder heb ik nog zo'n anderhalf jaar te gaan voor ik mijn opleiding heb afgerond. (dit hoeft geen probleem te zijn, want ik kan het een en ander wel switchen in het programma) We hebben twee onwijs schattige kittens en ook qua geldzaken enzo zouden we het (makelijk) kunnen redden. Toch bijna de perfecte situatie he? Op dat school na dan, wat dat is eigenlijk ons grootste zorg. Ook vinden we onszelf toch nog best wel jong (ik ben vandaag 22 geworden en mijn vriend zal 24 zijn als de baby wordt geboren) Wat zouden jullie dames doen? Liefs, Elena
als eerste gefeliciteerd met je verjaardag ! nou als ik in jou situatie zat had ik het kindje zeker gehouden en ik weet zeker dat ook dat jouw vriend vanaf de eerste echo helemaal verliefd is op het rupsje in jouw buik ! ik was zelf ook 21 toen ik door de pil heen zwanger was geworden, we hebben een filpmje op youtube gezien over abortus, nou dat kon ik echt niet verdagen was toen 6 of 7 weken toen ik erachter kwam dat ik zwanger was nou dan kijk je op echo's op nternet van 6/7 weken is het echt al een klein minimensje. nee abortus zag ik niet zitten. dat heb ik mijn vriend verteld ik ga geen abortus doen want dat is geen optie voor mij. ookal ging hij bij me weg als hij het niet wou.. wij zaten in een nog slechtere situatie: we hadden nog geen jaar een relatie, maar toch zat het goed tussen ons. ik woonde nog bij mijn ouders en mij vriend op een studentenkamertje je weet wel war je de douche wc en keuken moet delen.. later na een dag of 12 is hij bijgedraaid en zegt hij: ik blijf bij je want het is ook mijn kind en ik hou van jou. nou hij moest zijn stage nog af maken, gelukkig kon hij daarna een fulltime contract krijgen daar. ik werkte 30 uur bij kfc. we hebben uiteindelijk bij 6 maand zwangerschap een huisje gekregen, waar we nu nog heerlijk wonen. we hebben een schat van een zoontje. we hebben even moeten doorbijten in een lastige periode. maar wat zijn we blij met ons zoontje niet te geloven! we zijn inmiddels getrouwd, ben bijna 24 en nu is ons 2e wondertje op komst dit keer zijn we er echt voor gegaan. blij dat we hem niet hebben weg laten halen. het is echt een wonder. en als je de baby hebt dan pas je je er helemaal op aan. en met oppas kom je er vast ook wel uit voor je studie. je zegt dat je nog anderhalf jaar moet naar school. nou de eerste 9 maanden dus je zwangerschap en daarna nog 9 maand als je kleine er is. met de school valt vast wel wat te regelen met dat je een aantal weken verlof krijgt als de kleine is geboren. ik weet zeker dat het allemaal goed komt. je krijgt ook kinderbijslag en ander geld dan. dus om het geld hoef je het echt niet te laten, anders krijg je vast spijt later. kijk en lees ff rond over abortus, praat er met je ouders/schoonouders over als je wil of iemand anders die je vertrouwd. en veel met je vriend erover praten. maar de keus ligt natuurlijk bij jullie, die beslissing kunnen jullie zelf het beste maken ! niet een ander ! en neem de keuze niet te snel om het weg te laten halen je hebt nog zat tijd om over na te denken.
heyhey! Ik was zelf 20 toen ik door de pil heen zwanger raakte, mijn vriend en ik kenden elkaar al wel 8 jaar, maar hadden pas 3 maanden een relatie toen ik zwanger raakte. mijn vriend was 22. We kwamen er ook pas na 10 weken achter, omdat ik gewoon ongesteld was geworden. Voor mij was het standpunt over afbreking van de zwangerschap hetzelfde, het kindje bleef, of mijn vriend nu bleef of niet. Gelukkig reageerde hij super! Ik woonde op een studentenkamer en zat in het eerste jaar van mijn studie, mijn vriend woonde 100 km verder op een 50m2 2 kamer apartement. We hebben al vrij snel besloten dat ik door ging met mijn studie en dat we zouden gaan samenwonen. In augustus kochten we ons huis en in november werd ons zoontje geboren. Geweldig! Ik heb geen vertraging opgelopen in mijn studie en ben nu aan het afstuderen. Als je je er goed voor inzet, er goed over nadenkt en er samen voor gaat dan lukt het! nu is de tweede (net) op komst en we zijn zo blij dat we jonge ouders zijn! en even goed bekeken, als je in de 20 bent is het voor je lichaam echt de beste periode om zwanger te zijn/raken! Succes met wat jullie ook gaan doen, maar weet dat het absoluut mogelijk is!
Enne..GEFELICITEERD MET JE ZWANGERSCHAP!!!want het is toch echt een van de mooiste en meest bijzondere dingen in het leven!
gefeliciteerd met je verjaardag. ik ben erg trots op je dat je het aan je vriend vertelt hebt, want ook al heb je weinig keus, dan is het nog zeker niet gemakkelijk. doe wat je hart je ingeeft dat is het enige juiste. ik denk dat je vriend er al heel anders tegenaan kijkt als hij voor het eerst zijn spruit kan bewonderen op een echo. veel praten, heel veel praten. als jullie een goede relatie hebben komen jullie hier vast wel doorheen en kunnen jullie uiteindelijk zelfs samen gaan genieten. veel succes!
Hallo allemaal, Na een paar dagen beraadt zijn mijn vriend en ik er nog steeds niet helemaal over uit wat we met dit babytje aan moeten. Mijn vriend is als de dood voor de veranderingen die dit babytje zal gaan veroorzaken en daarom is hij nog steeds aan het twijfelen of hij er al wel klaar voor is om vader te worden. Ik ben echter van mening dat je er nooit echt klaar voor zal zijn, het komt altijd als een verassing of je er nou wel of niet mee bezig bent. Vinden jullie ook dat een babytje grootste veranderingen brengt of valt dat wel mee? (wij zitten al graag thuis en zijn geen party animals)
Gefeliciteerd! Ja, een baby verandert je leven enorm, maar misschien nog niet eens zo zeer in je doen en laten, maar wel in jezelf, als persoon. Je bent niet meer alleen jij, je bent ook ineens mama!! Dat is echt een gigantische verandering; je hebt er een hele grote verantwoordelijkheid bij. Tegelijkertijd echter brengt een kindje zoveel moois in je leven, al vanaf dag 1! Zien hoe je kindje groeit, elke dag dingen leert, hoe blij hij is je te zien 's morgens als je 'm uit bed haalt.... Het is geweldig! En ja, het blijft altijd moeilijk van tevoren in te schatten wat het met je leven gaat doen. Zeker in het begin ben je beperkter in je doen en laten, maar dat hangt ook grotendeels van jezelf af, hoor. Na een poosje, zeker als je een makkelijk kindje hebt, kun je gewoon weer lekker doen wat je gewend was, alleen met wat meer gedoe (luiertas, kinderwagen, flesjes, etc.; hele checklist voor je de deur uit bent, hahaha) Misschien is het een troost, maar die angst en twijfel die je vriend heeft, had mijn man ook toen ik zwanger was, terwijl wij er toch echt bewust voor hadden gekozen! Het ís spannend en het ís eng, maar als jullie ervoor gaan is het ook het mooiste wat er is... Heel veel succes!
ik ken je vriend natuurlijk niet maar denk dat zodra hij jullie kindje in zn armen houdt dat hij zich zeker wel papa voelt. Natuurlijk is het een hele verandering, vooral de eerste maanden! Probeer je vriend daar dan ook op voor te bereiden dat hij dan echt even door de zure appel heen moet bijten. Je slaapt stukken minder, bent de hele dag druk met voeden en slaapjes, en slepen (je moet zoveel bij je hebben met een babytje) maar op een gegeven moment gaat het allemaal vanzelf en het wordt minder en je slaapt weer langer en je kindje gaat steeds meer zn eigen ik worden en dat is zo ontzettend leuk! Een kind is zo'n verrijking aan je leven dat ik me nu geen leven meer zonder voor WIL stellen.
Hallo allemaal, Even een update; we gaan ons babytje houden ben zo blij Het zal natuurlijk wel aanpassen worden maar het is vast niet iets dat we niet aankunnen 8) Nu lekker babyspulletjes kijken en het bezoek aan de ha en vk afwachten Groetjes, Elena