hoi dames, ik heb 2 kindjes en ik heb altijd gedacht dat ik er 2 wel genoeg vond. Omdat ik iemand ben die echt tijd en aandacht voor zichzelf nodig heeft, en met 2 kindjes is dat al wel eens lastig, maar met 3 kindjes helemaal denk ik. Daarbij ben ik bang voor de lichamelijk gevolgen van weer een zwangerschap en bevalling. Ben na de 2e bevalling maanden incontinent geweest en ben zóó blij dat ik er nu vanaf ben. Maar ik merk dat ik mijn bekkenbodem moet blijven trainen, anders komt het weer terug. Ik ben echt wel depri geweest, zag mezelf al de rest van mijn leven met Tena lopen. Als ik voor de 3e keer zwanger zou raken, ben ik heel erg bang dat het weer terugkomt en dan niet overgaat. Maar ik merk dat ik gewoon nog niet klaar ben met zwanger zijn en bevallen. En vind zo'n baby zo lief en schattig. Het gaat veels te snel voorbij allemaal. Wie herkent dit? Heeft dit ook gehad en wat heb je gedaan?
Ik wist na de tweede zo zeker dat het genoeg was. Toch had ik het gevoel dat er nog iets miste. Een absolute nee is langzaam aan een ja geworden. We hebben in 2012 besloten het toch te doen. Ik heb nu een derde schat waar ik zo gelukkig mee ben. Mijn bekken is na 9 maanden nog behoorlijk bagger. Gisteren stukje gelopen en vandaag echt wel last. Volg je gevoel. 3 is echt wel te doen, alleen tijd voor jezelf is kostbaar.
Dankjewel voor je reactie. Hoe lang heb je erover gedaan om van 'nee' naar 'ja' te gaan? En je man? Hoe stond die er tegenover? Mijn man heb ik het wel gevraagd, maar die is er helemaal niet mee bezig zei hij. Dus geen 'ja' of 'nee'. Hij denkt er gewoon momenteel niet over na. Ik heb wel zoiets van: de jongste moet eerst minimaal een jaar zijn en er zijn ook nog wat andere dingen die eerst meer op orde moeten zijn (oa werk dat niet helemaal soepel loopt en een groter huis want nu is al krap). Dat klinkt misschien allemaal heel zakelijk, maar zo voelt het nu wel. Maar ik ben vooral bang bij een 3e dat ik lichamelijk niet meer herstel (lees: incontinent word, omdat ik dat tijdelijk was na de 2e bevalling)
Ik herken je gevoel. Maar het hoeft toch ook niet NU als je jongste nog zo jong is? Ik weet ook dat het nog niet 'klaar' is, misschien zelfs na 3 kindjes niet Mijn jongste wordt in juni 2, dan hoop ik ongeveer 'klaar' te zijn (fysiek) voor een nieuwe zwangerschap. Als het eerder al gebeurt ook mooi. Maar ik heb dat pas sinds kort zelf, heb zo lang getwijfeld en veel beren op de weg gezien. Mijn man was al wel klaar voor de start zeg maar Ik vind het qua loopbaan heel moeilijk omdat ik een veeleisende baan heb en het nooit echt goed uitkomt. Jij hebt ook lichamelijke redenen om er bang voor te zijn, hoe lang is het dan geleden dat je jongste geboren is? Als je nou een jaartje wacht en dan gaat denken? (zo heb ik het gedaan, maar ik wilde ook zeker 1 jaar of liever zelfs 2 jaar borstvoeding geven).
Hier hebben we er 1,5 jaar over nagedacht .... Voor ons was het meer de baby fase die ons tegen hield, De eerste een huilbaby die bleek na onderzoek 18 uur per dag te krijsen sliep pas door bij 15 maanden De tweede wou helemaal geen fles ze bleek kma te hebben en na 6 maanden lag ze in het ziekenhuis met zware reflux en slokdarm beschadigingen continu ziek verkouden koorts oorontsteking Hoewel we het met alle liefde deden zagen we die baby tijd niet echt zitten, toch kozen we er wel voor omdat we zoiets hadden ...wij zijn goed voorbereid, we weten hoe en wat, hoe we ons zelf rustig kunnen houden bij een huilbaby,de symptomen van KMA en reflux, en de baby tijd zou zo voorbij gaan, het ging ons niet om dat lieve schattige baby'tje want dan zouden we na 15 kinderen nog niet klaar zijn haha, het ging ons echt om het kindje zelf, en die babytijd wouden we wel door, Ik heb een draagdoek aangeschaft die ik ha de tweede weg gedaan had, een wiegje wat ik bij de eerste twee niet had uit voorzorg omdat het meer geborgenheid schijnt te bieden pucka baby newborn teddy aangeschaft omdat deze slaapzak nauw aansluit etc etc En nu is ze er alweer een half jaar, na drie weken zagen we tekenen van KMA en dit meteen aangekaart, ze bleek indd net als onze middelste KMA te hebben, niet veel later ook reflux, hierdoor hebben we snel kunnen handelen en geen weken aanmodderen gehad, ze sliep door met 13 weken, huilt eigenlijk nooit, lacht hele dagen, slaapt goed, draagdoek nooit hoeven gebruiken, en bij haar...is het zooo jammer dat de baby tijd zo snel voor bij gaat, ze is zo anders als de andere twee in de baby tijd, ze is zo makkelijk, ik kan overal heen met de oudste twee, de jongste vermaakt zich wel, als ze in bed ligt en de kinderen willen opeens graag naar de speeltuin zou ik haar er zo uit kunnen halen en in de wandelwagen leggen, of ze slaapt verder of ze word wakker en slaapt een half uurtje later weer, Ik ben enorm dankbaar voor deze ervaring ( ik hou van deze meid net zo veel als van de eerste twee, en zou die tijd met hun ook voor geen goud gemist willen hebben ) maar vind het fijn dat ik het krijgen van een baby op deze manier mag afsluiten
heb 2 snel achter mekaar gehad...wilde nog wel een 3e...maar vond het druk zat... nu zit er 4 jaar tussen de 2e en 3e...en wat genieten de oudste 2 er nu van! Succes met je keuze!