Ben benieuwd of hier meer mama's zijn met een hoogsensitief kind... Mijn middelste zoon is hoogsensitief... Hij is erg gevoelig voor prikkels, drukke muziek betekent een druk kind, drukke tekenfilms idem... Als hij lief is is hij extreem lief, als hij blij is is hij extreem blij, als hij boos is is hij extreem boos...en hij heeft last van stemmingswisselingen, binnen een minuut kan hij van 'gewoon' omslaan naar een mega driftbui om een minuut later weer vrolijk te zijn...het is soms heel vermoeiend. Ik probeer heel consequent te zijn, zijn leventje kalm en relaxt te houden, niet teveel grote veranderingen aan te brengen, hem ruim van te voren voor te bereiden op dagjes uit, vakanties, bijzondere dingen enzo... Maar soms gebeuren er nu eenmaal onverwachte dingen en dat betekent dat weer dagenlang een kind wat helemaal over de flip is... Op school gaat het redelijk, hij is vrij lief maar er zitten nu een paar behoorlijke ettertjes (sorry) in zijn klas, een paar kinderen met ADHD en hij weet niet hoe hij er mee om moet gaan...dus of hij duikt zijn eigen wereldje in en de juf kan hem niet meer bereiken of hij gaat het gedrag kopieren en wordt superdruk en vervelend... Daarnaast heeft hij totaal geen besef van gevaar...hij heeft bijvoorbeeld tijdens een ruzie zijn oudere broer bovenaan de trap een duw gegeven (ging gelukkig goed), hij heeft hem ook eens een duw gegeven aan de rand van de weg terwijl er een auto aankwam (ging gelukkig ook goed) en gisteren gooide hij een grote steen naar zijn hoofd Hij begrijpt echt niet hoe gevaarlijk dat is en dan straf ik wel maar het is soms zo moeilijk... Gelukkig is hij voor zijn babybroertje superlief maar ik vertrouw hem gewoon niet alleen met hem, hij zal Jens nooit bewust kwaad willen doen maar ik ben soms wel bang voor wat hij onbewust kan doen... Waarschijnlijk krijgt hij binnenkort een psychologisch onderzoek, hoewel de kinderarts en ik er van overtuigd zijn dat hij hoogsensitief is worden de deuren naar hulp pas geopend als er een etiketje op geplakt wordt...ik ben heel bang dat uit die test zal komen dat hij toch een vorm van autisme heeft en ik ben best wel bang wat voor invloed dat stempeltje zal hebben op zijn schoolcarriere.... Zijn er hier mama's die het herkennen? Ik zou zo graag eens met lotgenoten willen kletsen...
Hey Roelie, Hier een hoogsensitieve mama van een hoogsensitieve peuter. Je verhaal is heel herkenbaar ook van school. Damian gaat nu al een tijdje naar de creche en daar is het hetzelfde verhaal. Helaas herken ik ook het stempeltjes verhaal. Bij Damian wordt er al geroepen over ADHD, omdat tie megadruk kan zijn bij prikkels. Mijn advies ga op zoek naar een specialist die HSP erkent. Er zijn er niet veel, maar ze zijn er. Mocht je behoefte hebben om ff op msn te kletsen geef maar een berichtje, dan stuur ik mijn msn. Als je wilt kan ik eventueel meekijken naar een specialist die HSP erkent bij jou in de buurt.
Heerlijk iemand die het herkent! Ik pb je straks mijn msn even! Wat doet zo'n specialist precies? Ik ben heel blij met mijn kinderarts die het grotendeels met me eens is vwb de hoogsensitiviteit, jammer genoeg vindt zij de voorbeelden van het in gevaar brengen 'horen bij de leeftijd'...iets waar ik het absoluut niet mee eens ben! Wat ik momenteel heel erg merk bij Niels is zijn 'clowntjesgedrag'...hij is ontzettend druk, zwiept en maait met armen en benen, praat gek...hij heeft gewoon een masker op en het is zo moeilijk de echte Niels te bereiken...
Hoog-sensitieve kinderen zijn anders, maar wel normaal Vragen-test voor ouders Aan het begin van het boek staat een zelftest voor ouders. Ik eindig ermee, omdat het goed is om u nu af te vragen of uw kind 'gewoon' hoog-sensitief is, danwel leergestoord, gedragsgestoord of anderszins afwijkend. Geef antwoord op onderstaande 23 vragen. Turf hoe vaak je 'ja' zegt. Mijn kind: schrikt snel; heeft last van kleren die kriebelen, naden in sokken of kledingmerkjes tegen zijn huid; houdt over het algemeen niet van grote verrassingen; leert meer van een vriendelijke terechtwijzing dan van strenge straf; lijkt mijn gedachten te kunnen lezen; gebruikt moeilijke woorden voor zijn leeftijd; ruikt elk vreemd geurtje; heeft een scherpzinnig gevoel voor humor; lijkt zeer intuïtief; is moeilijk in slaap te krijgen na een opwindende dag; heeft moeite met grote veranderingen; wil zich verkleden als zijn kleren nat of zanderig zijn geworden; stelt veel vragen; is een perfectionist; heeft oog voor het verdriet van anderen; houdt meer van rustige spelletjes; stelt diepzinnige, beschouwende vragen; is zeer gevoelig voor pijn; kan slecht tegen een luidruchtige omgeving; heeft oog voor detail (iets dat van plaats is veranderd, een verandering in iemands uiterlijk, e.d.); kijkt eerst of het veilig is alvorens ergens in te klimmen; presteert het best wanneer er geen vreemden bij zijn; beleeft de dingen intensief. Wie 13 keer of meer 'ja' heeft geantwoord, helpt zichzelf een grote stap vooruit door het boek van Elaine Aron te gaan lezen. Je kind heeft er recht op. (stuur je zo ff pb'tje meid)
Toch doet jouw verhaal me ook aan autisme (of een aanverwante stoornis van autisme) denken. Ik hoop dat snel ontdekt word, wat er aan de hand is.
@ Smoekie, ik ken deze test, een uitgebreidere hiervan staat ook op de site van hooggevoelig.nl http://www.hooggevoelig.nl/drupal/kind-hoogsensitief Ik heb voor zowel Niels als mezelf ook de uitgebreide test gedaan van 100 vragen daarin hadden we beiden een hoge score...ik zie mezelf ook echt terug in Niels alleen is hij iets extremer dan mij @ Prinses dat vragen wij ons dus ook af, waar ligt de grens tussen een autisme stoornis of hooggevoeligheid? Ergens gaat het ook samen, een autistisch kind kan ook hoogevoelig zijn en omgekeerd...het lijkt veel op elkaar. Daarom dat we binnenkort het balletje weer aan het rollen zetten (tijdje stilgestaan door de geboorte van Jens) en er een gedragspsychologisch onderzoek zal worden gedaan. Ik hoop aan de ene kant niet dat er iets uit komt, aan de andere kant worden dan wel de deuren naar hulp en begeleiding geopend dat is vooral voor hem zo belangrijk.
Tuurlijk hoop je dat er niets uit komt. Maar mocht er wel iets uitkomen dan kan er gerichte begeleiding komen, en dat is ook wel heel prettig. Ouders hebben vaak liever geen stempeltje, wat ook heel begrijpelijk is. Maar als er wel wat aan de hand is, dan is een stempeltje soms wel heel makkelijk. Sterkte met deze onzekere periode!
Ik weet me nog goed te herinneren dat een juf van levy toen hij in groep 3 zat me vertelde dat ze het idee had dat hij pdd-nos had... waarom? er zat een meisje in hun klas die lichamelijk en geestelijk niet met de rest mee kon komen en in de ogen van veel ouders speciaal onderwijs nodig zou moeten hebben... dat meisje mocht tussendoor vaak "spelen-wat leuks" doen terwijl iedereen moest doorwerken, Levy vond dat heel oneerlijk en vond dat zij dat dan ook mochten.. de Juf had hem uitgelegd dat zij gauw moe was van het harde werken en dat zij dat nodig had om even bij te komen...Levy vertelde haar weer dat hij het nog oneerlijk vond want zij werkte ook hard, zij waren ook moe, maar zij moesten doorwerken... omdat hij de enige was die het oneerlijk vond en de rest het niet zo veel kon boeien dacht ze dus dat hij pdd nos had omdat hij zich niet kon inleven in "anderen" (lees dat meisje)... Levy is in veel dingen anders dan andere kinderen, Levy heeft houvast nodig, die heeft hij nodig in de vorm van "vaste vriendjes" die heeft hij thuis nodig etc ...hij heeft veel moeite om "anderen" te vertrouwen en vertrouwd hij eenmaal iemand is dat zo blijkt "voor het leven" ongeacht wat diegene bij hem doet... eenmaal een boekwerk uitgeprint over pdd-nos en gegeven aan de juf kreeg ik excuses van alle kanten want ja wat daarin vermeld stond was toch niet van toepassing op Levy Levy is best een kind met een "gebruiksaanwijzing" maar heeft in mijn ogen niets met een (aanverwante) autistische stoornis... het afgelopen jaar werd meerdere malen gedacht dat het toch die kant uitging, omdat hij niet meer naar school wilde (durfde) ontzettend bang was dat er met mij wat zou gebeuren, hij was ineens bang voor het vliegtuig, was ineens bang toen hij met oma en haar vriend meeging met de trein dat ze een ongeluk zouden krijgen etc etc... ben nu een jaar bezig geweest bijna, vele gesprekken gehad op het rckjp, uiteindelijk zelf besloten hem op een andere (kleinere) school te doen, in de hoop dat hij weer naar school zou gaan, en zich weer wat "beter" zou voelen... stapje voor stapje zijn we op de goede weg, hij zit nu ongeveer 6 wkn op de nieuwe school en eerst moest ik mee de klas in, bleef ik achter hem zitten terwijl zij in de kring zaten, dan zorgen dat ik aan de andere kant van de klas kwam, om vervolgens de deur uit te lopen en heel hard naar mijn auto toe te rennen zodat hij me als hij dat zou doen, niet achteraan kon komen... het bleef moeizaam maar eenmaal op school ging het verder hartstikke goed, ben in de tussentijd ook bij een hypnotherapeut geweest 3 wkn geleden, en ik heb een heel ander kind terug gekregen hij was diezelfde ochtend dat we bij haar vandaan kwamen heel rustig in ontspannen en vrolijk de dag erna ging het heel erg goed (buiten verwachting) nu 3 wkn later is het zelfs zo dat hij nu met zijn fiets naar de hoek fiets, op zijn kinderen uit zijn klas wacht en met hen naar school fiets.. Hoera wat een winst wat een gevoel dat mijn kind na een jaar eindelijk weer "zelfstandig" naar school gaat zonder zich naar te voelen, zonder zich een nietsnut die niets kan te voelen, hij gaat weer graag naar voetballen etc etc ... hij is 10 heeft best wel veel dingen van wat Roelie beschreef, maar ik ben blij dat ik hem nooit de stempel van " pdd - nos " op heb laten drukken... "stempels" die levy opgedrukt heeft gekregen en die idd op hem van toepassing waren "Seperatieangst" "Faalangst" "schoolfobie' (beter bekend als schoolweigering) het is een heel heel zwaar jaar geweest, maar eindelijk gaat het in heel korte tijd (3 wkn) zo snel de goede kant op dat we dat nooit hadden verwacht.. hij is alles wat hij altijd geweest is plus nog meer...en we zijn er nog steeds niet, hij is nog steeds bezig zich verder te ontwikkelen... wens jullie met je zoon hetzelfde meid want ik weet hoe zwaar het kan zijn als het "niet gaat zoals gehoopt" liefs smoekie
Lieve Roelie, Toen ik jouw verhaal las las ik precies hoe mijn zoon van 5 1/2 is. Het (on)opzettelijk pijn doen van iemand omdat hij het gevaar niet ziet herken ik dan weer niet maar in het verkeer heeft hij bijvoorbeeld totaal geen gevaarsbesef. Sven zit in het speciaal onderwijs met kleine klassen om dat hij op een reguliere basisschool overgeprikkeld werd door alles wat hij om hem heen zag en wat er om hem heen gebeurde. Hij verzoop gewoon letterlijk. Hij staat ook op de wachtlijst om getest te worden op autisme en wijzelf denken dat er PDD/NOS uit gaat komen. Dit is een vergaarbak van allerlei soorten autisme waar niet direct een naam aan gegeven kan worden. Daarnaast heeft Sven motorische problemen, spraaktaalproblemen, sociaal emotionele achterstand en is hij sociaal erg onhandig. Regelmaat en een vast dagritme is voor hem zooooooooo belangrijk en als er van af geweken wordt dan kan echt het huis te klein zijn. Verder is het de meest lieve en behulpzame jongen die ik ken. Mensen omschrijven hem vaak als aandoenlijk. En ja dan die extreme buien van heel blij naar inene vanuit het niets naar heel boos of intens verdrietig. Vanmiddag na de zwemles gaan we naar opa en oma op de camping. Dat weet hij nog niet anders loopt hij zich helemaal op te vreten van binnen door de spanning en krijgt hij last van zijn darmen wat erg pijnlijk is. Zit jouw zoon in het speciaal onderwijs? Groetjes Sen. Je mag me altijd PB-en hoor.