Papa komt impulsief tussen in opvoeding

Ow wat vervelend! Ik kan me jouw frustratie heel goed voorstellen hoor.

Ik zou dat ook vreselijk vervelend vinden. Je hebt het niet voor niets afgesproken.

Misschien dat de timing voor het beginnen met slaaptrainen beter had gekunt voor je man. Want ik snap zijn frustratie ook wel. Werkt je man in het weekend? Anders in het weekend beginnen als jullie toch kunnen uitslapen? Of anders oordopjes voor je man kopen zodat hij het gehuil niet zo hard hoort? Ik denk dat hij net als jij heel slecht tegen het laten huilen kan, maar het niet op kan brengen zoals jij dat wel kan om te wachten.

Probeer er morgen even rustig met hem over te praten en te kijken of je een ander moment kan kiezen wat hem beter uitkomt en minder boosheid opwekt. Hopelijk lukt het snel met slapen met je zoontje!

 

Je denkt dat je kindje angst heeft om alleen te zijn en dan laat je hem slaaptraining ondergaan. Ik vind dit dus een no go. Hij heeft je nodig. Er is zoveel gaande dat je niet kunt verwachten dat hij dit allemaal alleen kan verwerken. Hij is nog geen 2 jaar..

Onze dochter heeft ook een peuterbed gekregen maar dit was nog te eng voor haar. Gelukkig kun je van dit peuterbed een groot ledikant maken dus nu de zijkanten erin.

En wbt je man.. tsja erg ongelukkige aanpak.
Ik zou even terug naar de basis gaan. Geborgenheid bieden uitleggen wat er gaat gebeuren en de tijd nemen hiervoor. Slapen is niet af te dwingen.
Haal uit de slaaptrainingen misschien wat tips maar een hysterisch laten krijsen vind ik echt zielig.

 

Als eerste heel mooi om te lezen op welke manier jij het wilde aanpakken echt top..
Ik ben zelf ook niet van het laten huilen en ga zelf elke avond langs zoontje liggen. Hij ligt sinds begin nov samen met grote zus in een stapelbed. Ook bij grote zus altijd er naast gelegen..

Wat betreft papa tjaa ik snap hem wel. Ochtend dienst en niet kunnen slapen gaat idd wen irritatie opwekken. En eerlijk het heeft wel geholpen. Niet op de manier die ik zou doen(op bed gooien).
Ik zie het alleen niet zoals jij ziet (niet naar mama hoeven luisteren) het is nou eenmaal bekend dat papa's een andere (kracht) hebben. (Man des huizes) het werkte hij ging slapen en soms mag je best duidelijk zijn hoor tegen een kleine. Want eerlijk is eerlijk ze zijn gehaaid hoor. Laat je ze een paar keer bij je in bed dan denken ze dat het elke avond feest is.

Neem het niet te zwaar. Bekijk het ook vanuit papa's ogen. Niet kunnen slapen net op het moment dat je in slaap valt weer wakker gehuild worden. Ja dat gaat echt vervelen.

 

Ik vind het oneerlijk dat je vindt dat je man hem door angst stil heeft gekregen, terwijl hij bij jou ook een half uur heeft gekrijst door angst. Beide aanpakken zijn anders dan de mijne en ik vind ze niet enorm verschillen van elkaar. Ik zou wel kijken of jullie nu samen toch op 1 lijn kunnen uitkomen, maar wat ik hier merk is dat we er soms toch gewoon anders in staan en dat is niet erg. Natuurlijk moet het geen verschil van dag en nacht zijn, en wat jullie van je zoon verwachten is ook hetzelfde (dat hij gaat slapen) alleen de uitvoering is anders (en daarbij speelt spanning van papa mee die werd gewekt en moest gaan werken de volgende ochtend).
Hier nemen we het bij ‘conflicten’ ook van elkaar over. Als ik er bv met mijn dochter niet uitkom, probeert papa het op zijn manier - voor dochter betekent dit juist eerder dat papa en mama samenwerken dan dat papa mama’s gezag ondermijnd. Maar uiteindelijk is dat alles menselijk en dat vind ik ook belangrijk; papa en mama zijn mensen die soms ook gewoon heel moe zijn, prikkelbaar, of juist een gekke bui hebben en een pannenkoek op je hoofd leggen

 

Hier was uit de kamer gaan geen optie. Maar bij hem liggen ook niet meer want zwanger etc.
We blijven net zo lang bij hem tot hij slaapt.
Maakt hij daar een spelletje van dan reageer ik niet. Ik ben heel saai midden in de nacht
Als mijn zoontje ging spelen dan benoemd eik dwt het slaap tijd was. Als zoon ging spelen kon ik de kamer ook wel uit . Dat wou hij niet dus ging hij na een knuffel en soms wat drinken wel liggen.
Andere optie is om een bed naast zijn bed neer te leggen. Uiteindelijk wil je allemaal slapen.

Ik ben ook geen voorstander van slaap trainen. Heb ook ondervonden dag het bij onze middelste niet werkt. Alleen maar averrechts.
Hij wil zich veilig voelen. En papa en mama die hem alleen op de kamer laten vond mijn zoon niet veilig genoeg.

 

Ik vind het veel erger dat hij hem woest op bed flikkert dan dat hij jou ondermijnt.

 

Jeetje jij haalt er echt veel teveel bij... Zowel je gedachten over je kind als over je man. Waarbij je zelf van alles gaat invullen voor een ander. En maakt het veel te ingewikkeld.

Je man was moe (wellicht half in slaap) en kind blijft maar huilen en zeuren. Als je niet volledig wakker bent kan dat irritatie opwekken. Omdat jouw aanpak niet werkte heeft hij gehandeld. En dat heeft gewerkt. Soms heeft een kind ook gewoon duidelijkheid nodig. Klaar. Het is geen kleine baby meer. Ze kunnen echt wel wat begrijpen.

Hem het laten voelen en een oprecht sorry krijgen is onzinnig. Hij heeft zijn stijl jij die van jou. En het is ook zijn kind. Je draaft echt te ver door. De gemiddelde man communiceert een stuk simpeler en draaft niet zo ver door.

Als deze duidelijkheid werkt voor jou kind is het toch goed. Hou op eindeloos te gaan zeuren tegenover je man. Zeker niet midden in de nacht.

 

Je zegt zelf 'gooit hem boos op bed'. Maar goed.

 

Een kind van 21 maanden kan heus begrijpen dat het nacht is, en hij moet gaan slapen.
Ik heb ook veel bij zoontje geslapen nu alleen nog als ie ziek is of tandjes pijn heeft.
Is er niks aan de hand en wil hij gewoon niet slapen, neemt ie een loopje met me.
Zou het dan juist prettig vinden dat mijn man ingrijpt op zijn duidelijke no nonsense mannen manier. Daarmee laat ie juist zien: nu is het genoeg, je moeder zegt dat je moet gaan slapen en ik sta achter haar.
Slapen, nu!

Ik denk dat je veel teveel nadenkt. Jij wilde dat je kind ging slapen. Je man ook. En hij ging slapen.
Niks ondermijning van jouw gezag. Dat gebeurt pas als jij wilt dat ie gaat slapen en je man zegt dat hij niet hoeft te slapen. Dan ondermijnt ie.
Nu niet, nu ondersteunde hij door hetzelfde doel als jou te stellen. Zij het op zijn mannen no nonsense manier.

 

Sorry ik vind echt dat je veel te overdreven reageert. Je man is een mens geen robot die op een bepaalde tijd iets kan overleggen... "Oh schat ik ben nu zo geirriteerd vindt je het goed dat ik hem nu even duidelijk maak dat het slaaptijd is".

Nee hij heeft dit gedaan omdat het genoeg was en jij alleen bezig met je regeltjes...

 

Ik denk dat je er veel teveel over nadenkt. Ja hij had misschien beter even kunnen 'overleggen' met jou dat een andere (duidelijkere 'bozere') aanpak misschien meer helpend zou zijn in deze situatie en dan kijken of jij of hij die het beste zou kunnen bieden. Mja hij was moe, wilde slapen, was geïrriteerd. Dan doen en zeggen we allemaal weleens dingen die niet handig zijn.
Maar ik denk niet dat dit het enige is wat speelt bij jou en dat er meer dingen zijn waardoor je het gevoel hebt niet serieus genomen te worden door je man. En of dat nu aan jouw gevoel of zijn gedrag ligt kan ik nu niet beoordelen. Het is wel goed om hierover met elkaar in gesprek te gaan, niet over dit concrete voorval maar over jouw gevoelens in het algemeen en dan kunnen jullie er beiden aan werken

 

Misschien kon je man het wel niet langer aanhoren dat je zoontje een loopje met je nam.
Misschien kan deze situatie een aanleiding zijn voor een normaal gesprek over jullie beider aanpak.
Misschien toch samen besluiten dat de grenzen duidelijker gesteld worden richting zoontje.
Je man vind je mss te soft, steek de hand eens in eigen boezem. Is dat mss ook zo, vind je het moeilijk om door te pakken. Ben je bang dat je je kind daarmee tekort doet.
Slaap is zo belangrijk voor een opgroeiend kind, te lang leuren doet hem denk ik eerder te kort.

Nieuwe afspraken maken. Jouw manier is niet per definitie fout. Zijn manier ook niet. Spreek Bijv af dat als jouw manier niet werkt na een half uur, je duidelijker je grenzen aan geeft met evt hulp van je man. Breng hem om en om naar bed Bijv. Meet in the middle. Er is geen goed of fout, jullie moeten gewoon een manier vinden waar jullie beide tevreden mee zijn en wat werkt voor je kind.

 

Mijn ervaring is dat opvoeden soms echt een zoektocht is... je maakt afspraken die op dat moment het beste lijken, maar soms blijken ze toch niet te werken, anders uit te pakken, niet vol te houden of iets anders... vooral bij situaties ‘s nachts als de lontjes standaard korter zijn wanneer de slaap wordt onderbroken.

Je schrijft ook dat hij je opvoedingsstijl afbreekt en je niet serieus neemt. Ik vraag me af of je partner hetzelfde ervaart (dus dat hij bijv denkt jij het niet eens bent met zijn stijl en hem niet serieus neemt...), dat zou voor mij het ‘opscheppen’ verklaren... als een manier om ook gezien / gehoord te worden. Misschien kun je proberen om het samen meer als een zoektocht te zien... jullie proberen allebei je best te doen en opvoeden is soms pittig. De ene keer werkt dit en de andere keer dat (bij mijn kids dan). Volgens mij hoef je ook niet alles tot in de puntjes vast te leggen of precies hetzelfde te doen en als je maar hetzelfde voor ogen hebt en elkaar wat ruimte geeft (met respect, en als de communicatie soms niet helemaal lekker loopt dan kijk je er later samen op terug als de emoties zijn gezakt... als t dan nog nodig is, want soms blijkt t dan al genoeg om tegen elkaar te zeggen ‘pff wat een nacht, dit was voor niemand fijn... hoe gaan we dit vannacht doen?’).

 

Precies dit !!!