6 maanden geleden bevallen van een prachtige zoon. Al die tijd heb ik me enorm gelukkig gevoeld. En uiteraard nog steeds helemaal gek op m'n zoontje! Maar... Toch zit ik in een dipje, kan niet verklaren waardoor het komt. Ik ben mezelf niet. Zo moe steeds. Heb ook veel stress momenteel door oa ziekenhuisonderzoeken vanwege de bevalling. Ik voel me niet gelukkig terwijl ik juist alle reden heb om me heel gelukkig te voelen! Ben veel moe, ik slaap goed maar voel me niet uitgerust. Chagrijnig, kort af en ik ben erg stil geworden. Iemand die dit herkent? Is dit nou ontzwangeren? Of toch wat anders?
Ik weet niet wat je allemaal hebt meegemaakt rond je bevalling (omdat je schrijft dat je nu onderzoeken hebt naar aanleiding daarvan), maar kan het zijn dat die (negatieve) ervaringen je nu achterhalen? Wij hebben het rond de bevalling en kraamtijd ook zwaar voor de kiezen gehad en dat brak ook later pas op. Ben ook zoooooo moe geweest. Voelde me schuldig to mn dochtertje dat ik niet meer kom genieten. Verder zeggen ze wel: negen maanden op, negen maanden af. Dus negen maanden ontzwangeren... Wat het ook is, ik hoop dat je je snel wat beter voelt. Hopelijk wordt het eindelijk lente en helpt dat ook wat mee. Sterkte!