Ayla is nu bijna 14 maanden en de laatste 2 weken is ze echt niet te pruimen . Ze is ontzettend drammerig en huilerig. Als iets niet op haar manier gaat, of het duurt haar allemaal te lang dan zet ze het op een brullen waar je akelig van wordt . Dodelijk vermoeiend vind ik het, maar hoe ga ik hier nu het beste mee om? Zeg ik er wat van? Of laat ik haar liever maar even in haar sop gaar koken als ze zo bokkig is? Verder is ze een super-goede eter, maar heeft ze er wel een handje van om haar eten uit te spugen... Niet omdat ze geen honger meer heeft, maar volgens mij gewoon om zich een beetje uit te sloven . Ik heb hiermee al geprobeerd om er op strenge toon wat van te zeggen, wat dan ongeveer 2 happen helpt, hahaha, en ik heb geprobeerd het uitspugen en haar als ze zo doet te negeren. Maar helaas heeft beiden niet het gewenste effect. Het maakt overigens niet uit of ik haar voer (bijv. als we macaroni of chili eten ofzo) of dat ze zelf eet (aardappels, groente). Zodra ze maar half het idee heeft dat de aandacht op haar gevestigd is werkt ze haar eten naar buiten. Dus ook hier de vraag: streng toespreken of negeren?
Ik zou dr even alleen laten(even de afwas doen oid, wel in de buurt zijn maar wel negeren dus) en lekker laten knoeien. Na 15 min bordje weghalen en belonen(ongeacht of het bordje leeg is en of alles onder zit), toetje aanbieden en hierna haar even aandacht geven. Als je moeite hebt met rommel op de vloer zou je nog een grote vuilniszak open kunnen knippen en onder de kinderstoel kunnen leggen.
We hebben een vaatwasser . Nee, zonder geintjes, ik ben er persoonlijk niet voor om haar alleen te laten eten. Ik vind dat eten een gezamenlijk gebeuren is en dat doen we dus standaard ook met z'n 3-en aan tafel. De troepjes op de grond kan ik mee leven. Ik zwieper er even een bezem en een doekje over en klaar. Evengoed dank voor het meedenken.
hier een vergelijkbaar probleempje. ook ik heb geprobeert wat jij hebt gedaan ook helaas zonder effect. Ik hoop dat het een fase is want af en toe word ik er gek van, hij slaat ook de lepel weg als hij gevoerd wordt na een tijdje, als hij zelf eet dan gooit hij het weg. Eerst lustte hij alles, nu spuugt hij het soms uit en soms eet hij hetzelfde heerlijk op. Ik ben er ook voor om met z'n 3en aan tafel te zitten, vind eten ook een sociale bezigheid. Wij geven dan aan tafel gewoon geen aandacht meer, na een tijdje zet ik het weg en pak ik een toetje. Als hij netjes heeft gegeten een zoetig yoghurtje, anders een naturel kwarkje (vindt hij ook lekker) Wat ik wel merk is dat hij minder eten nodig lijkt te hebben dan een paar maanden terug. Misschien heeft hij niet echt honger en is dus erg kritisch met eten en gebruikt eten als speelgoed? Ik weet het niet, ik lees mee hier.
Ik ben zelf niet zo voor negeren (zie ander topic over 'ondeugende' dreumes) maar wat eten betreft, zou ik zeker niet té veel aandacht geven. Ik zou gewoon opmerken; hmm, je spuugt je eten uit. Heb je vast niet veel honger. Wil je je eten terug op je bordje doen? Dan zet ik het wel weg. (onze zoon doet sinds kort écht het eten terug op zijn bordje dankzij mijn man! ik wist niet wat ik zag!) Elke keer als hij genoeg had of het beu was aan tafel, ging hij met zijn arm over het blad en zwiepte zo alles op de grond. Nu dus niet meer... In andere situaties zou ik gewoon haar en/of jouw gevoel benoemen en het mogelijke gevolg of de reden waarom je iets doet/niet toestaat. Bvb: ja, ik merk dat je boos/ongeduldig/gefrustreerd/... raakt omdat het zo lang duurt voor je maar dat komt omdat... Of: ja lieverd, ik begrijp dat je graag aan dat mooie beeldje wil komen. Het blinkt dan ook zo mooi! Maar ik ben bang dat je het stuk zal doen. Zullen we er anders samen even naar kijken en het dan samen terugzetten? Of: nee, je mag écht niet alleen de trap af! Ik snap dat je dat heel graag zonder mij wil proberen en dat je er gefrustreerd van raakt dat ik er de hele tijd naast sta maar ik ben écht bang dat je anders hard zal vallen.
Belonen met iets zoet vind ik ook niet zo'n goed idee. Ik denk dat je daarmee het idee versterkt dat zoete dingen véél lekkerder zijn dan andere dingen want je krijgt ze als je braaf bent etc... Ik zou gewoon nooit belonen met eten, eten doe je om in leven te blijven, het is een basisbehoefte. Niet iets om 'tamtam' rond te maken...
ons mannetje begint nu ook eten weg te gooien, uit je handen te slaan en alles wat jullie ook bekend is. Eerlijk...ik moet echt aan dit gedrag wennen, ik begrijp en snap dat dit weer een fase is en ik weet dat het erbij hoort maar ik moet er echt aan wennen. vanmiddag sloeg hij mij een lepel tomatensoep uit mn handen..ik schrok me wild..hij ook. Hij gilde het even uit en ging daarna vrolijk weer verder eten... ik gun mezelf even de tijd om hiermee te leren omgaan, en hem gun de tijd om groter te worden. De tijd en situatie leert mij vanzelf de weg naar beter
Hier ook zo'n fijn meisje. Ze kan heel goed eten, maar vooral als er iemand is vind ze het leuk om haar eten uit te spugen. Wij zeggen 1 keer dat ze haar eten in haar mond moet houden of het anders niet moet pakken. Als ze het dan nog een keer doet zeggen wij, oke je hebt dus genoeg gehad. Dan zetten we haar bordje op tafel. Soms wijst ze er naar, dan krijgt ze het nog 1 keer, als ze het dan weer doet is het klaar, soms eet ze daarna normaal door. En als ze zo bokkig doet omdat iets niet lukt of omdat iets niet mag zeg ik dat ze zich niet zo moet aanstellen en geef ik er geen aandacht om. Als ze weer normaal doet zeg ik dat ik dat fijn of knap vind (of als ik zie dat ze iets nog een keer probeert zonder dat wij er iets van zeggen). Ik hoop dat deze manier werkt...
Dank voor de reacties! Jullie ideeën hierover komen wel overeen met hoe ik erover denk en het aanpak. Idd, als ze het uitspuugt doe ik het meestal zo dat ik haar bord wegpak en iets zeg in de trant van "zo te zien heb je geen honger meer, dan zet ik het weg". Vaak gaat ze dan toch wat sip kijken en naar haar bord reiken. Ik bied dan nog 1x aan en dan eet ze vaak wel weer normaal. Als ze dan weer begint haal ik definitief weg. Ik denk dat ik het dan maar zo blijf doen idd. En voor wat betreft het bokkig doen....daar besteed ik dan ook maar niet meer teveel aandacht aan. Hahahaha, makkelijker gezegd dan gedaan... Moet ook wel eerlijk bekennen dat ik nu ik zo hoogzwanger ben ook wel wat minder kan hebben van haar .
mbt eten: 1x waarschuwen, dan is het bord weg met nog 1 herkansing. Maar vaak eet hij wel lekker, al zit soms alles eronder drammerig en huilerig: ligt aan mn stemming of ik het negeer of niet. En ook wat hij doet. Hij gaat op de grond liggen bokken of op tafel slaan () doe ik vaak niks, maar als hij mij gaat slaan (ja dat is ook begonnen) dan pak ik zn hand/arm vast en zeg dat dat niet mag.
hier ook een peuter die een hap uitspuugt. ze is nu 2,5 jr, maar dit is al een hele poos terug begonnen. we zijn toen heel consequent begonnen met haar hier streng op aanspreken en dat ze gewoon een hap moet doen nadat ze de vorige hap heeft uit gespuugd. Dit om haar te laten weten dat het eten hier niet mee eindigt (ze wilde dan nl niet meer eten). Als ze dan weer ging uitspugen dan werd ze even op de mat gezet. Terug aan tafel kreeg ze eerst weer een hap (kleintje natuurlijk). Daarna mocht ze stoppen met eten. We wilden haar laten merken dat ze met spugen niet bereikt maar met praten wel! Tegelijkertijd zijn we er heel duidelijk mee begonnen om haar te laten zeggen dat ze klaar is met eten en haar buikje vol heeft. Natuurlijk op haar nivo. Hier heeft dit goed gewerkt, ze spuugt niet meer de laatste hap uit en kan nu goed vertellen dat ze niet meer wil eten.
na maanden lang vloer moeten dwijlen na t eten heb ik er achter gekomen waarom mijn jongen zo deed. hij is moe en hij kan niet zo goed kauwen. maar hij wil ook eten want heeft honger. dus hij gooidde boos alles weer, uitspugen na een tijdje kauwen. ik maak nu koftes voor hem(vlees en groente malen in stafmixer bakje met mesjes, kleine ballen van maken plat drukken en in oli bakken. is makkelijker te eten voor mijn zoontje. en groente en vlees samen dus, vandaag kipfile broccoli ui kofte. vond zelf ook wel lekker!
@ Belize: Dat heb je handig opgelost, maar dat is bij mijn dochter niet het probleem . Die doet het pas als ze het idee heeft dat ze de aandacht heeft. Dan gaat ze grapjes maken, waar zij dus onder verstaat het uitspugen van haar eten, hahaha, jammer alleen dat (vooral) mama dat niet zo'n leuk grapje vindt .