Hallo meiden, Ik heb een prachtige dochter Lynn van net 2 en we willen over een half jaar/jaar weer proberen een kindje te krijgen. Alleen nu wil ik een maand afspreken zodat ik me erop kan instellen, want ik heb echt rammelende eierstokken en zou gewoon duidelijkheid willen hebben. Alleen op een of andere manier 'schrikt' me man dan en zegt nou dat zien we dan wel. Hij fantaseert over hoe het is nog een kindje, zegt tegen iedereen dat hij zo graag een tweede wil. En als mensen vragen en wanneer komt jullie tweede? Zegt hij: sneller dan je denkt. Dus aan de ene kant maak ik me zorgen dat hij opeens niet meer wilt en de andere kant denk ik het zit goed maar hij word gewoon gek van mm gezeur. zoals vandaag was onze dochter met een jongetje aan t spelen, dus hij zegt : soms maak ik me zo'n zorgen als ze groter is en al die jongens willen wat van d'r. Dus ik zeg: als we haar eigenwaarde leren en zorgen dat ze voor zichzelf kan opkomen, moet het goed komen. Dus ik grap erachter aan: of we maken een jongetje en zorgen dat die voor z'n grote zus opkomt zegt hij: nou nog even niet hoor en een beetje gemopper dat ik er niet zo over moet zeuren. Kijk dat ik door sla weet ik haha, heb het er lekker over met vriendinnen en probeer m'n man er buiten te laten ( al die baby talk) maar ik zoek eigenlijk ervarings verhalen hoe het bij jullie ging? Het lijkt een soort koud water vrees, zodra het dichtbij komt word hij bang. Oja m'n lieve man heeft wel een super leuk wiegje gekocht voor onze toekomstige baby, omdat hij hem zo gaaf vond. Dus het is geen kwestie van niet willen, maar meer er nog niet aan toe te zijn.
Hoi! Hier ook zoiets.. Mijn man wil ook wel een tweede, maar hij weet nog niet wanneer.. Pas zei hij januari, toen werd het december. Dus daar hou ik een beetje aan vast! Na deze pilstrip heb ik er nog eentje, dus dan wil ik eigenlijk geen nieuwe meer kopen. Dus hoop dat we er dan voor kunnen gaan. Kan hem wel overhalen, maar ik wil dat hij er ook echt helemaal achter staat. Verder vind ik het zelf ook wel weer berespannend als het dichterbij komt hoor. Toch wel weer een verandering. Mijn gezondheid is niet top, ben regelmatig ziek, heb last van migraine. Heb zat hulp in de buurt, maar toch.. dan zijn het er wel ineens twee... Kan ik het wel aan? Kunnen we het financieel wel aan? Maar als ik dan zwangeren zie of net bevallen vrouwen/vrouwen met ieniemienie mensjes, dan rammelen mijn eierstokken over alle bezwaren heen .
Had je reactie nog niet gezien maar herken veel. Ook omdat 1 super makkelijk is, zal de tweede net zo makkelijk zijn? En ook financieel. Ik heb gelukkig niet de klachten die jij heb, dat lijkt me nog moeilijker. Maar ik vraag me af of ik het niet te makkelijk zie. Ik laat het even rusten bij m'n man, maar vrijdag komen er weer vrienden die bezig zijn en dan komt altijd de vraag wanneer die van ons nou komt haha omdat hun dochtertje jonger is dan Lynn..
Helaas herken ik het ook.. Mijn vriend heeft ook koudwater vrees zoals je het zo mooi zegt. We willen voor ons eerste kindje gaan. Ik ben sinds januari al gestopt met de pil (zonder zeuren van mij, hij kwam er zelf mee! ) maar we hebben afgesproken om er in 2014 voor te gaan. Maar wanneer precies, dat wil hij niet afspreken omdat het "spontaan" moet zijn en niet van te voren afgesproken volgens hem.. Pfff ik word er best gek van, ik wil zo graag! En nu kan ik niet echt naar een periode uitkijken.. Wordt het nu januari 2014? Juni 2014? December 2014?!
Herken jullie verhaal. Heb twee jaar moeten wachten tot het er uit kwam. En nu in derde rondje voir tweede kindje. Onze dochter was ern cadeautje en mijn vriend heeft erg lang moeite gehad met het "moeten". Nu hebben we afgesproken dat ik hem verleid maar niet perse iets zeg als het tijd is zeg maar. Nog steeds voelt hij wel aan wanneer het "de keer" is zeg maar. Merk wel dat hij nu ook heel erg hoopt dat het raak is dus dat is wel heel lief.
wij willen eigelijk ook allebei voor een 1ste mini ons gaan maar helaas slaat ook hier de angst toe zodra het er op aankomt, zijn pas geleden getrouwd dus nu even de spaarrekening weer wat aanvullen, maar gelukkig beide een goede baan waardoor we tussen de 500 en 700 kunnen sparen per maand dus dat gaat snel , mijn man is nogal bewust als het on geld gaat en wil dan ook dat er minimaal 5000 op de rekening staat voor we aan kinderen beginnen, vind dit een goede deal hij schrok alleen toen ik zei dat als we zo door sparen dat we dat in feb al hebben haha, ik wil hem niet pushen maar wil ook weer niet dat ik nog 2 jaar moet wachten en dat hij zich laat leiden door angst. zodra hij een kleintje ziet of een vrouw die zwanger is vind ie het allemaal leuk maar hij is bang dat als we er zelf 1 hebben hij altijd slecht slaapt dat ik te weinig ga werken etc etc. we zijn al 8 jaar samen en getrouwd en vanuit mijn kant super gelukkig (en ik denk ook wel van de zijne hoor haha) maar het blijft de angst. iemand van jullie tips hoe ik hier rustig over kan praten met hem zonder te pushen haha
Hier wilde manlief geen kinderen meer. We hebben samen een dochter, hij heeft nog een zoon uit zijn eerste huwelijk. Ik zou het niet erg vinden als ik zwanger zou raken, maar hij vind 2 genoeg. Ik had me er bij neergelegd. Ook omdat ik lichamelijk erg achteruit ging, wilde hij het niet nogmaals proberen. Uiteindelijk is bij mij de oorzaak van mijn lichamelijk probleem weggehaald (ik had een spiraal en daarmee begon de ellende. Gyn zag dat mijn spiraal niet goed zat en voor beklemming kon zorgen bij zenuwen, ik had last van spieruitval en fibromyalgie. Nu alleen fibro, maar het gaat nu stukken beter daarmee!) Manlief is stiekem met zijn zoon gaan praten, of hij nog een broertje of zusje zou willen. Zoonlief is op zijn beurt naar mij toe gekomen en heeft gezegd: "ik mag nog een broertje of zusje van papa, dus ga jij maar maken." Na een gesprek met manlief, die aangaf dat hij vond dat hij enigszins zichzelf egoïstisch vond, hij had twee kinderen maar ik 1 van mezelf. Hij merkt ook dat onze dochter het leuk zou vinden omdat haar grote broer alleen om het weekend bij ons is. Manlief zou het nu wel willen proberen om nog voor een kindje te gaan. Hij wil alleen nietzo gericht klussen, hij ziet het wel. Ik wil wel wat meer klussen dan nu, maar praat er niet met hem over. Ik verleid hem gewoon wat meer tijdens de vruchtbare dagen. Praten erover doe ik dus hier, op zp.... Schrijf ik van me af en manlief "stoor" ik niet met mijn rammelende eierstokken!
zo dat is best heftig dat een spiraal dat te weeg kan brengen! fijn te lezen dat het nu toch weer goed met je gaat en jullie weer gaan klussen! mijn moeder heeft ook fibro dus weet wel dat dat niet niks is vooral het feit dat het amper erkent word! vind het wel een goeie wat je zegt ik schrijf hier van me af en verleid hem tijdens mijn vruchtbaren dagen! ga ik ook maar eens proberen want er over blijven praten werkt ook niet haha