Hoi dames Ik heb nogal moeite met het verloop van mijn bevalling , wat er aan vooraf ging en nadien gebeurt is . Bevalling lees je hier http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/180628-genante-memorabele-bevallingsverhalen-177.html Dit is in een notendop . Meid blijkt ook zware kma te hebben , ka die moeilijk deed , meid met veel pijn doet me nog meer aan de voorbije periode denken . Ik zie men 3 kids suuuuuuuper graag , maar heb soms echt gedacht en gewenst dat ik nooit aan kinderen was begonnen , ik hoopte wakker te worden uit een nare droom . Verscheurd door men kids. 2 thuis en 1 in het ziekenhuis .kraamtijd heb ik niet gehad , toen ik in het zh lag heb ik men 2 oudste 1 week niet gezien , voel me zoooo schuldig tegenover hun . Ik durf soms niet slapen uit angst een van de 3 te verliezen ..... Ik was van 10u tot 15u30 en van 19 tot 21u30 weg naarhet zh dusheb men oudste 2 tekortgedaan , ze hangen nu zoooo hard aan hun papa dat ik denk dat ze van mij niets meer moeten hebben ... Ik vraag me af of deze gedachten normaal zijn ? Is het misschien nodig hulp te zoeken ? Ben zoooo bang dat ik een pnd ga krijgen Sorry voor het onsamenhangend verhaal maar ben echt doodop
Ik heb je verhaal gelezen en echt met kippenvel! Ga naar de ha en lucht je hart en die weet wat je moet doen! Ik heb vorige week de stap naar de ha gezet, en woensdag heb ik een gesprek met een maatschappelijk werkster. Ik heb een te snelle bevalling gehad, een huilbaby en een peuterpuber. En toen de kleine 5 weken was kreeg mijn broer te horen dat hij doodziek is. Dit alles word mij teveel en weet niet meer wat ik goed kan doen. Ook ik denk soms wat als ik geen kinderen had? Dikke knuffel!
Wat naar dat je je zo rot voelt! Ik denk in zekere zin dat het normaal is om het zwaar te vinden, maar het moet niet je leven gaan beheersen. Ik denk dat hulp zoeken erg kan helpen, iemand bij wie je je verhaal kwijt kunt. Wellicht kan de huisarts je doorverwijzen? Je zou ondertussen ook eens dit boek bol.com | Perfecte moeders bestaan niet, Diana Koster | Boeken kunnen lezen. Dat is echt geschreven voor mensen die het moederschap als erg zwaar ervaren en helpt om daar weer wat richting in te geven. Het is een erg fijn boek met heel veel ervaringen van andere vrouwen die het allemaal ook moeilijk vinden.
Het gaat op en af , de ene dag voel ik me goed de andere dag wat minder Ik probeer nu vooral te genieten van men gezin . Het moederschap op zich valt me niet zwaar maar het schuldgevoel wel en de vraag of ik iets had kunnen doen ..
Goh meid, je hebt het niet makkelijk gehad. Ik kan me voorstellen dat je nog onder de indruk bent van je bevalling en vooral van de manier waarop er met je om gegaan is. Ronduit schofterig! Heb je een klacht ingediend? De kraamtijd was pittig, helemaal het heen en weer pendelen lijkt me moeilijk. Ik kan me voorstellen dat je je schuldig voelt, maar ik geloof niet dat je het anders had kunnen doen, behálve dat je jezelf misschien wat vergeet..?? Je bent wél bevallen, neem eventjes rust. En inderdaad bespreek het eens met je huisarts, misschien kan hij iets voor je doen. Ik heb een post traumatische stress stoornis gekregen door de bevalling en kraamtijd. Heb hiervoor therapie gehad wat erg heeft geholpen.
Ik heb idd gedacht om een klacht in te dienen maar heeft dat zin ? Het pendelen was slopend 4 maal per dag een half uur stappen . Kraam tijd heb ik niet gehad en het roze wolk gevoel ook niet dat komt nu stilletjesaan . Ik ga het eens aankaarten bij de ha
Vervelend dat het zo gelopen is! Ik herken wel veel in je verhaal, ook ik werd niet geloofd en moest me niet aanstellen ( even kort samengevat, was jong en m'n eerste dus moest echt niet verwachten dat ze nu al weer ging toucheren, alsof dat zo'n plezier is 😞 en toen ik echt boos werd deed ze t met tegenzin, was ik al klaar om te persen en was het binnen 3 uur van 3 naar 10 cm gegaan) Dus kan voorstellen als er super lang niet naar je geluisterd word dat je aardig gefrustreerd word! Als ik jou was zou ik er hulp voor zoeken en misschien toch een klacht? Zodat ze hun werkwijze onder de loep kunnen nemen, want hoor van best veel mensen dat ze de signalen van moeders ( intuïtie ) niet geloven en maar af gaan op hun ( vaak verouderde ) apparatuur
KMA: koe melk allergie Ka: kinderarts Pnd: post Natrale depressie ( even de juiste spelling kwijt haha iig depressie na de bevalling)
Hier wel een enorm schuldgevoel (gehad) maar gaat steeds beter. Ivm hellp syndroom bevallen met 34 weken. Uiteindelijk 1 kindje verloren (had geen relatie tot hellp) schuldgevoel, mijn lichaam kon niet meer waarom.. Angst me aan mijn Andere kindje te hechten.. Wat als ik die ook ga verliezen. Advies vraag hulp, praat met mensen die je vertrouwd. Laat niet de situatie bepalen maar neem zelf de touwtjes in handen.. Ga stapje voor stapje de trap op en je mag af en toe best een stapje terug maar daarna weer omhoog! Succes met alles