Ik ben even ten einde raad... En ik hoop dat iemand hier misschien nog een idee heeft waar ik nog niet aan heb gedacht of iets Ik moet door omstandigheden snel verhuizen, ik wil heel graag in dezelfde stad gaan wonen als me schoonouders ( kan ik niet online zetten vanwege eigen veiligheid ) maar omdat ik rond de binnen 3 maanden moet verhuizen is er dus heel veel spoed bij.. Nu heb ik 2 keuzes.. en ik weet echt niet wat ik ermee moet! - 1. Naar een tienermoederhuis voordeel: onderdak nadeel: begeleiding/weer op een 'groep'/ te ver weg van m'n vriend en ook maar iemand die ik ken.. begeleiding is een probleem omdat ik nogal zelfstandig ben ondanks me leeftijd (19) en ik echt niemand om me heen hoef die me gaat zitten vertellen wat hun vinden dat ik moet doen of iets, ben al jarenlang zelfstandig en weet wat me zo ongeveer te wachten staat - optie 2 : bij mijn schoonouders intrekken voordeel : zo'n beetje alles wel, onderdak/eten/goed zitten... nadeel : risico op ruzies (daar kan je nog wel wat mee) en het grootste nadeel voor ons - mijn 2 katten moeten weg.. Waarom mijn 2 katten wegmoeten : hun hebben 2 rottweilers die echt heel lief zijn maar niet tegen katten dus. Ik heb gezegt dat als je het goed aanpakt ze echt wel aan elkaar kunnen wennen maar heb meer het idee dat ze de katten gewoon niet willen eerlijk gezegt. Waarom ik de katten niet weg wil doen: ik heb geen familie, niks meer naast mijn vriend en schoonouders dan.. En dit is het laatste wat ik heb, al 2 jaar. En daarnaast zal 1 kat ingeslapen worden waarschijnlijk door gedragsproblemen en angststoornis richting mensen *niet dieren dus wonderbaarlijk* en ja na maanden is ze zo vertrouwd.. ik krijg het gewoon echt niet over me hart om het uberhaupt te overwegen ! Nu hebben we de reactie al gehad van '' Ja maar je kind is toch belangrijker dan een dier? '' Ja maar voor mij vraag je echt teveel, en voor een ander is het maar een dier maar voor mij is het echt alles wat ''ik'' heb. Ook maar iemand een idee..tip..advies.. Ik probeerde al met me schoonouders te overleggen en die lopen wel te pushen dat ik bij hun kan komen wonen maar ze weten ook dat ik de beesten niet weg kan doen.. voel me echt hopeloos en radeloos op t moment! (tijdelijke opvang word het niet - heb ik al naar gekeken en verder ken ik niemand die ook goed voor ze zou zorgen)
En het aan hun uitleggen dat je het heel fijn zou vinden bij ze te wonen, maar hoe jij je katten nu ziet: als je enige eigen familie de afgelopen jaren. Dat je het vreselijk zou vinden ze weg te moeten doen en of het echt geen mogelijkheid is te kijken of er gewend kan worden aan elkaar? Onze hond flipte echt letterlijk als zij een kat zag, maar was toch zo gewend aan onze kat. Andersom ken ik ook katten die honden aanvielen, maar toch vrij simpel samen konden leven met een hond later: moesten alleen echt de tijd hebben om te wennen aan de honden. Weet je trouwens wel zeker dat je ze bij je eerste optie mee mag? Maak het bespreekbaar met je schoonouders. Lijkt mij enorm heftig überhaupt voor zo'n keuze te staan en dan ook je maatjes van de afgelopen jaren mogelijk weg moeten doen: maakt het allemaal nog moeilijker! Succes!
Nouja ik weet dus niet eens of me katten wel mee mogen naar een tienermoederhuis, ga ik morgen wel vragen maar verwacht dat ze me daar ook weer gaan weigeren. Denk dat ik zoiezo het nog een keer wil proberen want ik weet dat ik dan ook meer van me zwangerschap kan genieten dan op t moment zelf.. Maar ja ik heb ook zoiets dus van ik ben bereid te tijd te nemen plus me vriend is heel goed met die honden dus daar zouden wij samen denk ik heel veel mee kunnen bereiken.. Nu moeten hun nog overtuigd worden.. ( vind het eigenlijk lastig dat hun het vragen aangezien ze zelf de honden ook nooit voor iemand weg zouden doen en het ook net hun kindjes zijn zoals de katten bij mij zijn.. )
Ik snap dat je je katten niet weg wil/ kan doen. Mijn kat is ook superbelangrijk voor me! Ik neem aan dat de katten ook niet mee kunnen naar het tienermoederhuis? Soms moeten er moeilijke keuzes gemaakt worden. Er zit een klein hummeltje in je buik, waar jij verantwoordelijk voor bent en voor wie jij keuzes moet maken. Een stabiele omgeving waar jij ook gelukkig bent, is belangrijk. Ik denk dat er genoeg mogelijkheden zijn om een goed huis te vinden voor je katten. Er zijn genoeg mensen die het niet erg vinden dat het een 'probleemkat' is. Je zal er dan wel zelf moeite voor moeten doen. Ik ga je niet vertellen wat je moet doen, die keuze moet je zelf maken... Succes en sterkte!
Dankjewel! Ja als het niet anders kan.. Maar ik probeer dus nu even eerst echt alles uit de kast te trekken om ervoor te zorgen dat het niet zover hoef te komen.
Vervelend meid.. Hoe lang verwacht je bij je s ouders te gaan wonen? Zou je met een dichtstbijzijnd pension/dierenasiel niets af kunnen spreken? Dat je tegen een kleine vergoeding ze daar laat en ze regelmatig even kan komen knuffelen, en je ze later als je alles op orde hebt weer in je eigen huis neemt.
Wat een rot situatie, kan me voorstellen dat het lastig is om zo een keuze te maken.. Als je bij je schoonouders gaat wonen, kunnen de katten niet in een aparte kamer of kamers waar de honden niet komen?
Ik heb hetzelfde met mijn honden hoor, dat zijn mijn kinderen. Toen ik begin van het jaar ging verhuizen moest ik afstand doen van mijn twee katten, omdat ze in onze tuin teveel opgesloten zitten en mijn jongste hond teveel op ze jaagde. MIjn oudste kat (lastig dier qua gedrag) woonde al deels bij mijn buurman en die wou hem met veel liefde overnemen gelukkig. De jongste is bij een gezin terechtgekomen (zeer makkelijke kat) en zit daar super. Als je echt geen afstand wil doen, zou ik (zoals hierboven al aangegeven) kiezen voor een pension. Huiskamerproject of een hok met buitenverblijf voor je katten alleen. Er zijn genoeg plekken in nederland waar dit kan. Er zit wel een prijskaartje aan en dat is wat minder handig soms zeker in een dure periode met baby. Of je zou een pleeggezin kunnen zoeken bij iemand thuis voor kleine vergoeding. Het is het proberen waard om je probleem bij een pension of asiel voor te leggen, mischien dat ze daar een oplossing voor je hebben! Ik ben vroeger zelf zo'n pleeggezin voor honden geweest, nam dan honden in huis die voor langere periode (plus 3 maanden) een plaatsje nodig hadden voordat ze terug gingen naar hun eigen baas. proberen gewoon
nouja ik verwacht dus ongeveer over 2 'a 3 maanden daar dan toch heen te gaan en daar te blijven tot na de geboorte en ja dan wacht ik op een woning zo snel mogelijk eigenlijk.. Dus ik ga uit van ja hooguit toch wel een jaar. Ja ik bood dus ook aan om ze gescheiden te houden en snap eigenlijk nog steeds niet waarom niet maar '' dan gaan de honden de hele dag daar voor de deur liggen '' asiel denk ik niet aangezien ik ze qua kosten echt abnormaal vind en ja pleeg gezin weet ik nog zo niet omdat het meestal duurder is om ze ergens te zetten dan ze zelf te houden en ik ben ook niet de rijkste..
Mischien kennen je schoonouders wel vrienden of buren waar de katten tijdelijk of permanent heen kunnen. Dan kun je ze geregeld zien en weet je goed waar ze terechtkomen.
Kun je ze niet af en toe meenemen naar je schoonouders om te kijken hoe het gaat? Dan kunen jullie kijken hoe de honden reageren op jou katten. Raken ze wat gewend aan elkaar. Misschien gaat het wel hartstikke goed. En wie weet gaan je schoonouders wel overstag als je jou lieve katten zien. Zo heb ik het gedaan toen ik bij mijn vriend ging wonen en het is goed gegaan. Anders heb je ook van die katten opvang huizen. Waar ze zieke en oude katten opvangen die in een asiel weinig kans hebben. Misschien kunnen die iets voor jou betekenen. Valt allicht te proberen.
Denk dat bij je schoonouders intrekken wel de beste optie is voor je eigen comfort voor de katten zou ik ofwel - vragen of ze toch niet mee kunnen en daar (een tijdje) in de garage/washok/... aparte ruimte mogen zitten tot iedereen aan elkaar gewend is, en of het uberhaupt lukt of niet - een pleeggezin zoeken of rondhoren bij familie/vrienden/... die de katten willen opvangen zodat je zelf nogvaak op bezoek kan. Lijkt me hele lastige situatie en wil het zeker niet minimaliseren. maar die katten zullen ook niet levenslang bij je kunnen blijven en ooit komt er toch eens e moment v afscheid. het lijkt me belangrijker om je op je vriend en de band met je schoonouders te concentreren want hun hulp en steun zal je de komende maanden meer dan ooit nodig hebben. ik hoop dat je er snel uitgeraakt, en mss komt er wel nog hulp uit een onverwachte hoek Sterkte hoor!