Goedemorgen meiden, Mijn oude account deed het niet meer dus heb ik toch maar een nieuwe aangemaakt.. Vorige maand zijn we gestart met iui, nadat we na 2 jaar nog niet zwanger waren. Ik was erg blij dat we eindelijk een stapje verder konden gaan. Ik startte vol goede moed. Begon vanaf dag 5 met spuiten van puregon. Bij de eerste echo op dag 10 bleek dat er 2 eitjes heel mooi aan het groeien waren en de 3 lagen oa baarmoederslijmvlies was super mooi. We stonden er perfect voor zeiden ze in het ziekenhuis. 2 dagen later, dag 12 dus, moest ik terug komen en zouden we savonds waarschijnlijk de pregnyl krijgen. Maar toen we de echo kregen bleek er ineens geen activiteit meer te zijn en de eitjes waren al verdwenen! In het ziekenhuis begrepen ze er ook niet veel van maar waarschijnlijk hebben mijn eitjes een groeispurt gemaakt.. Geen iui dus die maand... Op dag 22 werd ik ook al ongesteld en dus konden we al snel weer opnieuw beginnen. Dit keer op dag 9 naar het ziekenhuis voor een echo. De vorige keer was mijn grootste eitje op dag 10 zo'n 14 mm. Nu had ik ipv 2 eitjes, 1 eitje welke goed groeide en zat op dag 9 al op 16 mm! Het ging dus nog sneller dan de vorige keer. De dag erna, op dag 10 meteen weer voor een echo en toen was het eitje 1 mm gegroeid, dus dezelfde avond terug voor de pregnyl en anderhalve dag erna, dag 12, de iui gehad. Vanaf 1 a 2 dagen na de iui, begon ik enorme zere borsten te krijgen. Ook begon ik vanalles te voelen in mijn buik. Steekjes etc. Ik had al gelezen dat dit van de pregnyl zou komen. Nu, 10 dagen na de iui, is het gevoel uit mijn buik vrijwel verdwenen. Heb wel zo nu en dan het gevoel ongesteld te zijn. Maar mijn borsten hebben nog nooit zo pijnlijk aangevoeld. Als ik me omdraai in bed doet het al pijn en vooral als ik geen bh aan heb, of mijn bh uit doe..mamamia... Ook heb ik zo nu en dan van die warmte aanvallen, terwijl ik het eigenlijk altijd koud heb.. Wat die hormonen allemaal wel niet met je kunnen doen... Het wachten vind ik vreselijk. Had nooit gedacht dat het zo zwaar zou zijn. De hormonen doen vooral veel in mijn hoofd. Elke dag huil ik en ik kan echt aan niks anders meer denken dan zwanger worden.. Iedereen om ons heen raakt zwanger, echt onvoorstelbaar. Zelfs totaal geplande zwangerschappen... het lijkt allemaal zo onrechtvaardig.. Nog 6 dagen en dan hoop ik niet ongesteld te zijn en mag ik testen..maar wat duren de dagen lang! Helaas ben ik sinds eergisteren ook nog grieperig geworden.. zal er allemaal wel mee te maken hebben.... En elke dag droom ik van het moment, dat we een positieve zwangerschaps test in handen hebben en ons geluk niet meer stuk kan........ Dit was een heel verhaal.. Moest het echt even kwijt..maar ik wil er niet teveel met mijn omgeving over praten. Elke keer weer die vraag.. hoelang moet je nog wachten, heb je al positief nieuws? en als het dan weer mis is... dan heb ik wel even genoeg aan mezelf.....
Lieve Hope, Even een hele dikke knuffel voor jou! Je verhaal komt me heel bekend voor, ook wij hadden ronde 1 van IUI een te vroege eisprong, alleen geloofden ze me in het ziekenhuis niet, waardoor ik me nog rotter voelde. Ronde 2 had ik overstimulatie en dus verschrikkelijk veel pijn. Beide rondes door de Pregnyl inderdaad gigantische pijn aan m'n borsten gehad en allemaal nieuwe symptonen die hoop gaven, maar natuurlijk niks betekenden. Wij waren er na twee rondes helemaal klaar mee en hebben een pauze ingelast. Na vier maanden gaan wij volgende week weer starten met IUI. Hou in je achterhoofd dat het volledig vrijwillig is en jij je er goed bij moet voelen! Als je een pauze wil inlassen dan las je een pauze in. Als je wil huilen dan huil je Als je maar blijft praten! Wij groeiden in die twee rondes super ver van elkaar vandaan, omdat ik echt niet te genieten was, elke dag huilen, alleen maar ruzie zoeken. We hebben daar wel van geleerd Heel veel sterkte en ik ga natuurlijk keihard voor je duimen!
Herkenbaar. Zwanger worden en dan ook nog eens in de mmm valt niet mee. Wat een emoties en spanning kun je voelen. Steeds weer die hoop en teleurstelling. En dan al die goed bedoelde opmerkingen. Mensen moesten eens weten hoe het echt voelt, al gun je niemand de mmm natuurlijk... Heel veel succes en hopelijk ben je deze ronde wel zwanger. De opvliegers en grieperig zijn heb ik bij beide zwangerschappen ook gehad. 1 eindigde in een gezonde dochter en 1 helaas in een mk. Nu opnieuw in de mmm en ik verwacht binnenkort weer te starten met Iui. Succes meid!
Dank jullie wel voor jullie lieve berichtjes..!! @PrettyMuffin, jullie hebben ook al heel wat meegemaakt dus!! Gelukkig kan ik er met mijn man heel goed over praten en steunt hij me in alles. Ik weet nog voordat we begonnen dat het ziekenhuis me vertelde, dat we wanneer wij dat wilden, een pauze konden in lassen. Ik kon me niet voorstellen dat ik daar de behoefte aan zou hebben, maar nu begrijp ik dat maar al te goed. Ik hoop dat jullie opnieuw een goede start mogen hebben en dat alles heel snel goed komt!! Ik duim voor je en een dikke knuffel terug!! @misty1984, dank je wel. Makkelijk is het inderdaad niet. En die 'symptomen' maken het alleen maar moeilijker.. Het gevoel alsof je zwanger bent..en dan ondertussen de angst dat je die enorme klap weer gaat krijgen over een paar dagen.. Heel veel sterkte en succes met de komende iui! Duim ook voor jou!
Hoi hope.. Weer herkenbaar verhaal, ik ga deze maand starten met iui en ben benieuwd wat de pregnyl Met mij zal doen.. Ik was de wacht weken ook zo zat februari vorig jaar gestopt met de pil en sindsdien elke maand die weken gehad.. Daarom deze maand een keer niet geklust en ben deze week ongesteld geworden heerlijk omeens niet te denken wel of niet ongesteld. Voordat ik ongesteld word heb ik ook altijd last van mijn hormonen en elke maand anders dus elke maand denken wel/ niet zwanger. Ben benieuwd hoe dat dalijk is.. Zal het zelfde zijn als bij jou denk ik.. Ik ben van plan om te denken dat het de eerste keer toch niet gaat lukken.. Ookal weet ik dat ik het toch ga denken na de eerste keer weet al hoe ik ben haha .. Maar ik denk dan als ik er van uitga dat het niet gelukt is dan kan het alleen maar positief uitvallen en scheelt ookal flink wat stress want stress genoeg.. Nog ff bikkelen de komende dagen en natuurlijk hoop ik met je mee..
Heel herkenbaar allemaal! Ik heb vrij weinig last van alle prikken, maar ben veel moe, duizelig en voel van alles tijdens het slikken van de Utrogestan tijdens de wachtweken! We hebben na 3 mislukte IUI's bewust een paar maanden pauze gehouden en zijn toen er ook even samen tussen uitgeweest. We hebben nu net een nieuwe cyclus van 3 IUI's achter de rug, waar de laatste poging net van mislukt is. We mogen door met IVF, maar gaan eerst weer een pauze nemen van een paar maanden. Even niet elke dag bezig zijn met zwanger raken en denken dat je wat voelt! Ik heb al zoveel gevoeld, dat ik gestopt ben op mijn lichaam te vertrouwen dat dit signalen kunnen zijn dat ik zwanger ben. Anders valt het alleen maar tegen en kost het nog veel meer energie!
Succes Willie bij de ivf.. Wat een rot nieuws maar nu ff pauze dan kunnen jullie met volle moed en energie voor gaan!