Oh ja, ik gebruikte de allerlaagste dossering, 37,5 Mg. Dus ben niet ineens gestopt, het was niet mogelijk meer af te bouwen...
Ik vind het raar dat een psychiater zoiets kan zeggen... Ik vond de eerste weken juist ontzettend zwaar en ik denk veel vrouwen met mij. En als ik mij lichamelijk niet lekker voel, merk ik dat ook meteen in mijn hoofd. Plus de onzekerheid van de eerste weken. Ik denk dat als je nu weer begint, je lichaam niet al te veel hoeft te wennen omdat je nog maar zo kort gestopt bent. Maar ik ben natuurlijk geen professional... Antidepressiva schijnen echt niet zoveel kwaad te kunnen tijdens een zwangerschap; zeker niet met jouw dosering. Er zijn zoveel onderzoeken naar gedaan. Ik gebruik 150 mg per dag 😁 en tja, ik zou nu liever wat afbouwen voor mijn gevoel maar dat wordt mij dus afgeraden.
Ik zou inderdaad contact zoeken met de poppoli, jouw medicatie valt in zelfde categorie als die van tulpenbol en mag tijdens de zwangerschap (onder begeleiding) van een specialist. Ik weet niet welke reacties je overtrokken vind wellicht de mijne: echter neem van deze specialist aan dat het advies goed je te laten informeren en voorzorgsmaatregelen te nemen niet overdreven is (daarom neem ik ook de moeite om uitgebreid op je vraag te reageren) de situatie is namelijk nieuw: gevoeligheid voor depressie in combinatie met hormonen. Beter voorkomen...succes ! En inderdaad: ongeloofwaardig dat een andere psychiater zegt dat je in prille zwangerschap geen risico loopt: dat is (helaas) apert onwaar
Je hebt vast al veel handige bruikbare tips gekregen, ik heb ze niet allemaal gelezen. Maar ga eens in gesprek met een psycholoog. Ik hoor nu namelijk vooral dat je bang bent voor bepaalde scenario's. Praat die van je af, dat lijkt mij een goede start. Verder hebben veel vrouwen de eerste 12 tot 15 weken het gevoel dat de grond onder hun voeten worden weggehaald. Ik wil hiermee niet jouw gevoelens bagatelliseren, maar het hoort ook een beetje bij die hormonale verandering in het begin en het hcg hormoon die nu door je lijf giert. En stoppen met antidepressiva en met roken, meid echt echt echt sterk van je! Ik begrijp dat je hierdoor alles nog heftiger ervaart. Luister daarom goed naar jezelf. Het is jammer dat je je baan gaat verliezen. Maar je baan is nu niet het belangrijkste. Jij en je gup staan op nummer 1. Je mag ook best zo gaan denken. Zeker wanneer je ook vecht tegen een depressie. Niemand kan je daar scheef om aankijken.
Rosalie, klopt... Ik schrok vooral erg van je reactie, maar dat was meer omdat je gelijk hebt en ik nog ergens met m'n kop in het zand zat. Vanaf morgen neem ik gewoon weer zo'n tablet van 37,5 Mg want indd, zolang ben ik er niet mee gestopt geweest. Dan ga ik maandag direct alles in werking stellen om een afspraak te krijgen bij de pop poli. Dat zal vast wel even duren voordat die afspraak er is. Dan licht ik ook direct mijn psych in dat ik weer begonnen ben. Deze lastige dingen, die kan ik niet alleen. Mensen in nabije vertrouwde omgeving neem ik niet zo snel in vertrouwen omdat zij niet uit ervaring en kennis weten wat en hoe het is en hoe een antidepressiva werkt en zich alleen maar zorgen gaan maken en uit ontwetendheid enge dingen gaan zeggen die ik me aantrek omdat ze zo dicht bij me staan. Natuurlijk had ik het het liefst allemaal op eigen kracht gedaan, maar helaas. Ik ben jullie echt heel erg dankbaar, en vind het super lief en aardig dat jullie met me mee denken.
Ik zou idd ook niet stoppen met de venlafaxine. Ik heb tijdens de vorige zwangerschap ook venlafaxine geslikt 225 mg. Tijdens deze zwangerschap slikte ik het nog steeds. Ik ben bij de pop poli geweest en op aanraden van hen ben ik nu aan het afbouwen met de venlafaxine, niet omdat het kwaad kan maar omdat het bij mij niet voldoende werkt. Maar ieder stapje van 37,5 mg heb ik last van, voel me depressiever. Ik ga als ik op 37,5 mg zit, starten met andere medicijnen.
Over medicatiegebruik (anti depressiva) in een zwangerschap zijn de meningen natuurlijk heel erg verdeeld, ook bij de artsen. Mijn arts heeft me destijds geadviseerd het wel te doen omdat stress en angst (met name in heftige en langdurige mate) erg slecht (slechter dan de medicatie) zijn voor je kindje. Ben blij dat ik t gedaan heb maar ben altijd nog voorstander om t zonder te doen tijdens een zwangerschap, maar wat niet gaat gaat niet. Pop poli is echt een goede tip, dat zou ik ook doen. En eerst met je arts bespreken wat je gaat doen met de medicatie. Ik zou zelf niet zomaar weer beginnen maar dit altijd eerst even overleggen. Je weet niet hoe je lichaam erop gaat reageren.. Ik wil je heel veel succes wensen. Doe hetgeen waar jij achter staat en wat voor jou en je kindje het beste is ;l Liefs
Het is zeker niet de bedoeling je onnodig laten schrikken - vind het juist heel goed dat je je nu al oriënteert. Het zijn helaas feiten waar je - heel oneerlijk- wel rekening mee moet houden. Feit dat je nu al actief zoekt naar oplossingen maakt je nu al een goede moeder! Ik zit op het forum niet als behandelaar maar als medezwangere. Echter als ik je vraag zie kan ik niet anders dan vanuit mijn kennis en zeer lange ervaring reageren. Het is natuurlijk zo dat hormonen veel vrouwen in zwangerschap wat labieler of kwetsbaarder maken maar met jouw voorgeschiedenis doe je jezelf en je kindje te kort om het hieronder te scharen. Helaas is dat voor mensen zonder jouw ervaringen vaak moeilijk te bevatten (zoals je zelf al schreef). Voorkomen is in dit geval veel véél beter dan genezen. Veel sterkte, een goede zwangerschap en bevalling èn kraamtijd (ook is dat nog heel ver weg😉 gewenst. Ik denk dat je heel goed plan hebt gemaakt voor komende tijd!
Dank je wel lieve iedereen...! Jullie hebben me echt heel erg geholpen! Heb er zelfs met m'n partner over gepraat, die heeft m'n broer weer gebeld (daar kan ik altijd zo goed mee praten) en samen zijn we eruit gekomen dat we het morgen gewoon rustig even aankijken, leuke dingetjes gaan doen (babykamer kijken🙃 en dan maandag ochtend direct gaan bellen met de eigen psychiater. Slaap lekker allemaal, en wie weet komen we elkaar nog eens tegen op dit forum! Heel veel succes en plezier in jullie zwangerschap... Oh ja, even een quote... "Het is nooit zo donker of het wordt wel weer licht"...