Eva is nu vier maanden en ontzettend gevoelig en 'eenkennig'. Thuis, in de dagelijkse routine, is ze een heerlijk meisje, vrolijk en amper huilen. Komt er visite over de vloer, is het ook nog wel aardig te doen, als er maar rust heerst. Teveel mensen, harde geluiden, kortom: teveel prikkels, is krijsen geblazen. Ze blijft dan ook maar krijsen en is, ook als de rust wedergekeerd is of als we haar uit die situatie halen, amper te kalmeren. Voor haar vreemde mensen moet ze ook niets van hebben, op het moment is het zo erg dat wanneer mensen haar aankijken, ze al begint te huilen. Wederom gaat dit ook maar door en is ze amper te kalmeren. Met haar op visite gaan is op deze manier ook lastig, in een andere omgeving is het helemaal prut. Zodra we binnenkomen, kijkt ze rond en is het even later krijsen. Ik heb iedereen al geïnstrueerd om haar te negeren, zodat ze zelf rustig kan rondkijken, maar dat is uitstel, ipv bij binnenkomst meteen huilen is het na een kwartier... Zo heeft ze Eerste Kerstdag alles bij elkaar gekrijst en nu op Nieuwjaarsdag zijn we na drie kwartier visite ook maar weer huiswaarts gegaan. Nu vind ik dat het ergste nog niet en roep ik telkens: 'ach, voordat ze 18 is, zal het wel weer over zijn'. Maar vervelend is het wel... Echter... ik werk nu maandag- en donderdagmiddag, dan komt mijn moeder bij ons thuis oppassen. Daar is ze nu aardig aan gewend en dat gaat wel redelijk. Ik heb echter de mogelijkheid om binnenkort ook op maandag- en donderdagochtend aan het werk te gaan. Dat zou betekenen dat Eva op donderdag naar mijn ouders gaat en op maandag naar een gastouder. Op dagen als deze twijfel ik echter of ik hier goed aan doe. Ik zie helemaal gebeuren dat ze die beide dagen alleen maar krijst (want ze gaat maar door en een ander kan haar helemaal niet rustig krijgen...) en ben geneigd om bij voorbaat al te bedanken voor dat werk. Maar wat is verstandig? Haar niet in deze situaties brengen of juist wel? Tips om haar aan te laten wennen of gewoon wachten tot het beter wordt? Wel/niet naar een gastouder?
Je ontkomt niet aan deze fases en ze gaan over het algemeen weer over. Aan een gastouder zal ze ook wennen, al twijfel ik wel of één dag in de week daar genoeg voor is... Kan een ander haar ook niet rustig krijgen als jij niet in de buurt bent? Dat maakt hier vaak namelijk veel verschil. Ik zou het op z'n minst proberen, wie weet accepteert ze het wel gewoon (al zal ze echt wel even moeten wennen) en zo niet, dan zie je dat dan wel weer. Onze jongste is een heel eenkennig kind, altijd al geweest. Ze gaat twee dagen naar het KDV en heeft er lang over gedaan om daar een beetje te wennen. Toch vond en vind ik het belangrijk dat ze gaat, juist òmdat ze zo eenkennig ed is. Ik volg haar zoveel mogelijk in wat ze nodig heeft/lijkt te hebben, maar sommige dingen 'moeten' (als het even gaat natuurlijk, als het echt echt echt niet zou gaan, dan zouden we een andere oplossing moeten zoeken).
Nee, als ik er niet ben, blijft ze krijsen totdat ik er wel weer ben (om vervolgens nog wel even door te gaan, wat ik zei, ze is dan amper meer te kalmeren). Ik vind het heel lastig om te beslissen wat te doen... Uiteraard weet ik dat het weer over gaat, maar ik wil hier niet onnodig van streek maken.
Ook als je langer weg bent? Ik snap dat je haar niet onnodig van streek wilt maken, maar is het onnodig? Wil je meer werken? Hebben jullie het geld nodig? Heb je het nodig om 'carriere' te maken? En hoe belangrijk is dat allemaal voor je? Er zullen nog (veel) momenten komen waarop je je dochter niet tevreden kunt houden...en dat zal ze ook moeten leren. Nu snap ik dat vier maanden nog heel vroeg is, hoor, er is nog genoeg tijd om dat te leren. Maar zelf denk ik dat de meeste (!) kinderen er wel mee om kunnen gaan dat hun moeder één of meerdere dagen werkt en ze dan naar één of andere vorm van opvang moeten. Zoals ik al schreef is onze jongste dochter heel eenkennig. Ze is erg gehecht aan huis en aan mij en ook aan haar vader en haar zus. Het heeft lang geduurd (ongeveer 1,5 jaar) voordat we echt het idee hadden dat ze zich helemaal op haar gemak voelde op het kinderdagverblijf. Bij haar was het wel zo dat ze niet uren achtereen huilde als we haar daar brachten. Wel even, maar zodra wij uit het zicht waren, hield ze na een tijdje wel op met huilen. Over het algemeen dan. In het begin waren er ook dagen dat ze niemand in haar buurt wilde hebben, behalve haar zus (die zat op dezelfde groep). Maar dat was af en toe en het ging steeds beter. Ze ging steeds meer spelen, durfde op een gegeven moment op het kleine plein buiten te spelen, enz. De leidsters gingen er heel goed mee om, ze gaven en geven haar wat ze nodig had en heeft. Zo hoefde ze niet buiten te spelen als ze dat niet wilde, mocht ze met Sinterklaas bij een bekende leidster blijven zitten, enz. In het geval van mijn dochter denk ik dat het heel goed is geweest dat ze al jong naar het kinderdagverblijf is gegaan en op dit manier ook leert dat ze het ook zonder mij redt. Natuurlijk is ze nog steeds het allerliefst bij mij en dat laat ze ook duidelijk merken, maar ik ben er nu eenmaal niet altijd en ik vind het wel fijn om te weten dat ze dan inmiddels ook gewoon eet en drinkt en speelt en zich laat troosten ed. Hoe het voor jouw dochter, en voor jou en haar vader, is, kun je alleen voor jezelf bepalen. Als het echt niet goed voelt en je er de voordelen niet van in ziet (of als de nadelen veel zwaarder wegen voor jullie), dan moet je het gewoon niet doen.
Dat is net het dilemma. Het is geen moeten, de enige reden om het werk aan te nemen is dat ik het wel fijn vind om wat meer aan het werk te gaan. Maar fijn is dat natuurlijk niet met de gedachte dat Eva huilt bij een gastouder. Het is ook dat ze nog zo klein is dat me doet twijfelen. Als ze iets ouder zou zijn, zou ik misschien makkelijker denken 'daar moet ze maar aan wennen'. Aan de andere kant: went ze ooit aan anderen als ik haar amper in die situaties breng? Vind het heel lastig...
Mijn meisje is ook erg gevoelig.. Voor prikkels en mensen.. Wil heel graag de wereld ontdekken maar wel vanaf mama"s schoot. Ik denk dat,ze gewoon graag contact heeft, gevoel van veiligheid. We kiezen bewust voor een go om haar,af en toe in die situatie te brengen. Gewoon omdat het leven helaas niet prikkelarm is. Onze go is eel rustig, er is maar 1 ander kindje, ze houdt mn dochter veel bij zich om haar pp haar gemak te stellen. Ze is nu 2x gaan wennen en geen traantjes oid mss ook iets voor jou? Een kdv vond ik dus wel te massaal en te prikkelend, te weinig echt contact.
Hier geen eenkennig kindje, maar onze dochter, nu 4,5 maand, kan ook niet zo goed tegen die drukte van visite zoals jij dat beschrijft. Als hier bezoek is, is het goed te doen, als je haar maar aan haar "schema" houd en tegen visite zegt als ze op bepaald moment even rust nodig heeft. maar op visite gaan is andere koek, niet dat ze meteen begint te huilen, maar leuk vind ze het op een bepaald moment ook niet meer, vooral als het met een grote groep mensen is, iedereen die haar aandacht vraagt, aan haar zit. Ook vind ze op schoot zitten niet zo leuk, houd ze niet lang vol, thuis leg ik haar dan in de box, onder babygym of in de wipstoel, maar elders heb ik niks om haar eventjes apart te leggen zodat ze uit kan razen van een huilbui of gewoon rust kan pakken. Binnenkort moeten we op nieuwjaarsborrel van mijn schoonfam. Ik zie er zo tegen op! hele huis vol met mensen, net een kippenhok, iedereen wil haar aandacht en geen plek om haar even rustig weg te leggen... Je zit dan niet lekker op visite, dat gevoel ken ik maar al te goed! Heb zo geen tips voor je, ik denk dat dit ook een soort fase is, die kleintjes doen zoveel indrukken op, en ze snappen er nog niks van, en dan opeens een vreemde omgeving, met andere mensen die allemaal aandacht van je willen. Hopelijk is het snel over, voor je kindje ook het fijnst! heel erg veel succes!
Een kinderdagverblijf is daarom ook geen optie Sophy, inderdaad veel te massaal. Lastig hè Nora, zeker gaat het weer over, voor nu is het wel vervelend inderdaad. Ik ga maar eens bellen met het gastouderbureau, zien wat zij me kunnen vertellen, welke opties er zijn (gastouder aan huis misschien?), kan ik op basis daarvan nog verder twijfelen.