Mijn dochter (7 jaar) is vanmiddag opzettelijk door een ander kind (een vreemde geen bekende) het zwembad ingeduwd. Zij stond aan de rand klaar om te springen toen er een paar kinderen aankwamen lopen 1 kind liep op de lijn naast het zwembad, zij zag mijn dochter wel staan maar mijn dochter zag haar niet want zij keek naar het bad. Dat kind stak haar beide handen naar voren en duwde mijn dochter het water in, ze kwam proestend boven. Mijn reactie naar het andere kind was dat ik tegen haar zei dus je duwt een ander zo het water in en ik gaf haar toen een klein duwtje, ze viel niet of zo zelfs geen voetstap verzetten zo hard was het dus niet. (ik was voor de rest trouwens niet boos tegen het andere kind en heb niet lopen schreeuwen etc. wel gewaarschuwd dat ik haar in de gaten hield dat ze het niet nog een keer deed bij mijn dochter en ik dan de badmeester in zou schakelen) Zou jij het pikken als je ziet dat een ander kind jou kind om verduwt?
Hmm. "Iets pikken" van een kind van 7-8-9 jaar vind ik behoorlijk heftig geformuleerd. Ik ga dan maar bij mezelf na; werd ik vroeger wel eens in het water geduwd? Of deed ik dat wel eens bij anderen? Ja, ik denk het wel. Was dat erg? Nou ja, je schrok er van, maar kids will be kids, vind ik. Stel dat je kind niet kan zwemmen (niet dat ik dat uit je verhaal opmaak, maar stel je voor) neem ik aan dat je kind daar niet alleen gelaten wordt. Een ander kind aanspreken? Als dat lukt wel, op een nette manier, of met een grapje. Een ander kind duwen? No way
iedereen die op de rand van een zwembad staat loopt het risico/neemt het risico om er zo ingeduwd te worden. Het is zó makkelijk.... Ik waarschuw hier altijd voor... als je dáár gaat staan, lig je er zo in... En natuurlijk het is rot als je maar 2 seconden op de kant staat en je krijgt gelijk een duw.. en als 'slachtoffer' op dat moment snap ik ook dat je boos bent, maar toch . En oke, voor je kind heb je ook natuurlijk de neiging om er gelijk voor op te komen, maar dit doet bijna iedereen wel eens.. en is iedereen weleens overkomen. Ik kan me daar niet druk om maken eigenlijk... In mijn situatie (dochter is dus 6,5) zou dochter WOEST zijn- en ik staan lachen op de kant
De reden waarom ik dit niet pik is omdat ik zelf daardoor angst heb overgehouden om onder water te zijn.
Ik zou het vooral niet groter maken dan het is, ze stond op de rand om te springen en kreeg een duw het water in; ja, dat is vast schrikken, maar verder valt het wel mee toch? Ik denk dat ik wel zou zeggen dat niet iedereen het leuk vindt om zomaar in het water geduwd te worden, maar boos zou ik niet worden en zelf terug duwen - ook al is het een zacht duwtje - al helemaal niet.
Heel eerlijk? Ik zou het niet tof vinden van een ander kind maar goed, kinderen doen zulke dingen nou eenmaal, er zitten altijd van die types tussen die daar lol in hebben. Ik probeer mijn dochter dat soort dingen zelf op te laten lossen. Maar als ik zie dat een andere ouder mijn dochter aanraakt, al is het maar een heel klein vingertopje en geen echte duw, dan ontplof ik wel.
Wauw wat denk je dat er op school tijdens de pauze allemaal gebeurt, dan is een duwtje bij het zwembad niets hoor! En een volwassenen moet praten en niet aan een ander kind zitten of terugdoen!!
Dat zoekt ze op school maar uit daar is de juf of meester. Thuis ben ik er bij en als het andersom zou zijn dat mijn dochter dit had gedaan had ik er ook geen probleem mee als een ander haar terecht had gewezen of een klein duwtje had gegeven. Maar zij weet dat ik niet wil hebben dat ze anderen bewust duwt vooral bij het water.
Ik heb nu vooral het idee dat je niet zo goed kunt hebben dat wij niet helemaal aan jouw kant staan en we er dus anders over denken Correct me if I'm wrong!
Nee dat niet iedereen denkt er anders over. Ik had vanmiddag wel zoiets van oké misschien had ik beter rustiger kunnen reageren maar ik was vooral gepikeerd omdat ze het gewoon bewust deed en ze kon zien dat mijn dochter wilde springen. En echt waar als ik zag dat mijn dochter dit had gedaan was had ik deze reactie ook op mijn dochter gedaan alleen dan had ik mijn dochter in het water geduwd.
Ik snap dat kinderen die elkaar kennen dit bij elkaar doen, maar een vreemd kind..... Daar zou ik wat meer moeite mee hebben. Eerlijk gezegd vind ik dat gewoon onfatsoenlijk ook al doet een kind dat. Als volwassenen haal je toch ook niet snel een grap uit bij iemand die je niet kent? Prima dat je er wat van gezegd hebt. Duwen had ik niet gedaan.
Ok, nadeel van geschreven tekst dan he Nou ja, wel goed van je dat je het in ieder geval nog even overdenkt. Zodat je weet dat je een evt. volgende keer anders / rustiger zou reageren
Ik ben zelf echt panisch onder water door jeugdtrauma's van zwemmen mijn kinderen mogen mij ook nooit onder water duwen. Ik stop dan met ademen en en weet niet meer hoe of wat, ik ben al lang blij dat mijn kinderen nu vrijer worden in en onder het water en hoop dat zij die angst niet krijgen.
Als ze met vriendinnetjes aan het zwemmen zijn doen ze dit ook bij elkaar, maar ik wil dus echt niet dat ze een vreemde in het water duwen.
Ik heb zelf behoorlijke waterangst (en die gaat veel verder dan niet geduwd worden, ik raak volledig in paniek als ik de bodem niet kan aanraken met mijn voeten, ook jeugdtrauma), maar in al die jaren heb ik juist geleerd om mijn angst niet te projecteren op mijn kinderen. Want in dat geval zou ik ze niet eens op zwemles (durven) laten gaan. Dan moet je immers in het diepe. En ik krijg bij jou heel sterk het gevoel dat jij volledig vanuit je eigen trauma praat. De meeste kinderen worden/zijn in een zwembad gegooid, geduwd, meestal wel door een bekende. Maar de grootste lol hebben ze toch als het onverwacht gebeurt. Niet dat het voor iedereen meteen lollig is, maar de meeste krijgen daar geen trauma's van. Ik heb bijv afspraak met mijn man dat hij de kinderen actief begeleidt bij het zwemmen, juist om ze dit vanuit zijn plezier en durf te laten beleven, en niet vanuit mijn angst. Misschien voor jou ook een tip
Jij ziet dat juist als negatief een reden om het niet te doen (sowieso al niet natuurlijk, maar toch) maar voor die ander die het deed was het misschien juist een reden om het wél te doen. Je dochter wilde al springen, dus kon waarschijnlijk gewoon zwemmen, wilde het toch al doen, dus geen drama dat ze er eigenlijk niet in mocht/wilde . Ik heb zelf wel eens een volwassen man het water ingeduwd zien worden - door zijn zoon van 6/7 ofzo.. dus papa armen in de lucht- woest zwaaien met zijn armen in het water... tot bleek dat het niet voor de grap was maar dat papa niet kon zwemmen... en hij (vanaf de kant) uit het water gehaald moest worden. Dus bij water moet je eigenlijk geen aannames doen. Maar weet een kind dat? Nee... hoewel ik in betreffende situatie als ouder zijnde mijn kind wel op het hart zou drukken dat papa/mama niet kan zwemmen en je dus geen 'geintjes' uit mag halen. Maar oke.
Maak er niet zo'n,drama van. Het zijn kinderen die duwen en trekken elkaar nu eenmaal. Dat jij een ander kind duwt als volwassene is niet ok. Tegen je kind zeg je dat kan gebeuren en gaat over tot de orde van de dag. Projecteer niet je eigen gevoel op een kind. In een zwembad gooien ze elkaar wel vaker in het water.
Zelf stoei ik wel met mijn kinderen in het water ik til ze op en gooi ze erin, dat vragen ze dan dus niet onbewust. Mijn zoontje heeft een hekel aan onder water te gaan dus bij hem doe ik dat niet want dat brengt dan weer een blokkade op voor zwemles terwijl dat juist nu goed gaat. Als het een bekende was geweest was ik niet boos geweest maar een vreemde die mijn kind opzettelijk duwt dat neem ik niet.