He mede mama`s, Julian is nu 6 weken oud en sinds deze week merk ik een verandering in zijn ritme qua slapen. Normaal sliep hij echt heel veel, met het warme weer vorige week heeft hij overdag alleen maar beneden geslapen. Nu doe ik hem zodra hij moe begint te worden naar bed toe, maar hij wil niet in zijn bedje slapen. Ik laat hem liggen en stop een paar x zijn speen weer in zijn mond. Na een half uur slaapt hij nog niet dus ik ga dan naar hem toe en neem hem mee naar beneden, dan valt hij vrijwel direct bij mij of in de box in slaap. `s avonds gaat het hetzelfde, wat moet ik doen? Hij is echt een beetje jengelig maar heeft geen last van krampjes oid.. Misschien een gekke gedachte maar ik heb het idee dat hij niet op zijn kamertje wil slapen omdat hij daar "iemand ziet" Ik ben daar helemaal niet van maar hij kijkt vaak langs ons heen en kijkt dan ineens bang of begint tegen iets te lachen, heel vreemd herkennen andere mama`s dit? Liefs Mamalous
Hi, Ja, dat zien van voor ons onzichtbare dingen dat herken ik wel en ook het niet willen slapen. Je zult hier veel verschillende reacties op krijgen. De één ziet het als 'mamahonger' en vindt dat je je kindje dan vooral veel bij je moet houden, de ander ziet het als ongewenst gedrag en dat moet je kindje leren. De waarheid zal waarschijnlijk in het midden liggen maar belangrijkste is wel... waar voel jij je prettig bij? Wil jij je kindje graag bij je houden of wil je 'm graag leren in z'n eigen bedje te slapen? (beide kan trouwens ook hoor ) Een paar vragen kun je beantwoorden: - hoe groot is zijn bedje.. soms zijn bedjes gewoon nog te groot voor zo'n klein kindje. Een mozesmandje in het ledikant kan dan goed helpen of je kindje zijwaarts neerleggen. - 'onbekend terrein' helemaal alleen in een kamertje is ook zo wat. Soms helpt het om een T-shirt waarin jij 's nachts hebt geslapen bij je kindje te leggen dan ruikt hij mama toch... - laten huilen. Sommige kindjes moeten even huilen voordat ze gaan slapen. Kindjes maken een boel mee en moeten even communiceren (net zoals wij dat soms hebben) en de enige manier die ze hebben is huilen. Huilen moet mogen is dan het principe maar dit is wel iets waar je je prettig bij moet voelen. - het verschil tussen huilen en krijsen. Huilen is vaak niet erg maar het wordt anders wanneer een baby ontroostbaar is of heel boos! Krijsen! Is het misschien een optie om je kindje nog een tijdje op je kamer te laten slapen? Dit maakt de overgang soms gewoon wat kleiner. Tot slot, sommige kindjes slapen (ondanks de adviezen) beter op hun buik... De risico's zijn klein en als daardoor je kindje wel kan slapen, is het het overwegen waard. Je moet kijken waar je je prettig bij voelt en misschien zijn er inderdaad wel dingen die wij niet zien... maar of dat nou zo is of niet.. bij mama is het toch het fijnst PS: wij hadden het probleem tussen 17:00 en 19:00.. en wij hebben hem laten huilen maar dat duurde maximaal 10 - 15 minuten. Na 3-4 dagen was het helemaal over en sliep hij zelf in. Nu nog hebben wij een kind wat heel makkelijk gaat slapen (11 maanden) maar goed, dit was waar ik me (met hulp) in kon vinden. Iedereen is daarin anders en laat je niet aanpraten dat je gevoel niet goed is. Mama knows best!
Hij is nog zo klein! Hij heeft gewoon behoefte om lekker bij jou te zijn. Mamahonger noemen ze het ook wel eens. Ik zou hem lekker geven wat hij wil en dus bij je houden. Het gaat vanzelf weer beter En met 6 weken is inderdaad het eerste sprongetje, misschien heeft het daar ook mee te maken.
Lastig! Aan de ene kant wil je gewoon dat hij ook lekker in zijn eigen bedje kan slapen, maar aan de andere kant kan je het ook weer niet aanhoren om ze te laten huilen. Ik zou hem lekker bij je nemen hij zal het wel nodig hebben en hij is ook nog zo klein.
Heb hem nu net in slaap gekregen en in zijn bedje gelegd. Ik denk sprongetje want zoals nu ken ik hem niet...julian is heel makkelijk en liwf nou ga ook even half uurtje ogen dicht doen...hoelang duurt zon sprongetje morgen maar even het boek kopen
Dat dingen zien is geloof ik te verklaren door bepaalde vormen en structuren die ze bijvoorbeeld in hoeken zien en wat voor baby's interessant is. Dat heeft dus niets met geesten te maken en hebben vrijwel alle kinderen. Verder, je hebt afgelopen week zijn ritme verstoord. Logisch dat ie nu niet meer in bed wil slapen. Dat vereist dus doorzettingsvermogen van jouw kant. Ook al kost het je 20 minuten, help hem in slaap te vallen in zijn bed. Ga er naast zitten, aai over zijn bolletje en leer hem weer dat ie daar gewoon lekker kan slapen. Tobe heeft die fase ook gehad toen ie kleiner was. Nadat we dit hebben toegepast en het beter ging, zijn we overgegaan tot het laten huilen methode en binnen mum van tijd viel ie weer lekker zelf in slaap in zijn eigen bedje. Maar het kost gewoon even wat moeite.
Hier duurde het inderdaad ook maar 3 dagen. Beter gezegd, na 1 dag merkte ik al een heel groot verschil en na 3 dagen ging het perfect.
Merle, ik herken ze hier ook niet maar er zijn genoeg mensen die hier hun kind wel in herkennen. In ieder geval geeft het ook een boel mama's en papa's hou vast om bepaalde fases door te komen. Persoonlijk heb ik geen idee of het boek en de theorie nu echt wetenschappelijk onderbouwd is, er zijn in ieder geval wel een boel ervaringen in verwerkt. Ieder z'n ding toch?
Precies ieder zijn ding. Ik weet dat het wetenschappelijk is onderbouwd dat ze niet bestaan. Sterker nog, ik ken de man voor wie Plooij zich moest verantwoorden vanwege zijn frauduleuze praktijken. Het is gewoon een vreselijke wetenschapper.
Het is bij ons weer over, Julian slaapt al de hele dag heerlijik in zijn eigen bedje, helemaal moe van gister... gelukkig!!