Hoi meiden, Ben deze week 12 weken zwanger en moet deze week bloed laten prikken. Misschien vinden jullie me een watje , maar ik zit er nu al over in angst! Ik ben zo bang hiervoor. Ben dan ook bang dat ik daarna flauwval, en zo blijft het balletje maar rollen. Hebben jullie tips voor mij? Vooraf stress ik altijd zo erg, ik zweet op dat moment heel erg en als ik wegloop word ik altijd licht in mn hoofd. Ik weet dat ik dat niet moet maar pfff.. vind het zo verschrikkelijk!
Ik snap je gevoel, ik vind het ook niets. Maar uiteindelijk is het maar een prikje van een seconde wat even pijn doet en dan is het alweer gebeurd. Geef bij diegene die het bloed bij je afneemt aan wat je angsten zijn en dat je je licht kan gaan voelen in je hoofd, zij/hij kan dan maatregelen nemen (evt. liggen bij het prikken) en je gerust stellen. Bij mij helpt het altijd als ik even de andere kant op kijk als er geprikt wordt. Succes!
Kan me er niets bij voorstellen ben 0,0 bang ervoor. Misschien iemand meenemen en daar dan mee praten als afleiding of aan leuke dingen denken. . Misschien een flesje extran of een dextro snoepje innemen na t prikken? Succes meis je kan t!!
Ik vond/vind het ook vreselijk. Als het goed gedaan word, doet het weinig of eigenlijk geen pijn. Ik heb het 3 keer moeten doen volgens mij, 2 x tijdens zwangerschap en 1 keer na de bevalling. De eerste keer deed geen zeer, 2e en 3e keer wel. Met bloeduitstorting tot gevolg. Ik dacht altijd maar; bevallen doet meer zeer en tis opzich zo voorbij. Niet kijken en hand van vriend vasthouden of zo.
Vragen of ze wil tellen of zeggen dat ze gaat prikken. Teug lucht nemen en langzaam uitademen, dan is het zo gepiept. Voor de rest geen tips, ik ken die angst niet.
Ik had/heb hetzelfde als jij. Wat voor mij werkt is andere kant op kijken en heel hard je billen bij elkaar knijpen (hahaha als ik het nu schrijf klinkt het heel raar). Doordat je je daardoor concentreert heb je minder last van de prik en ben ik ook minder lang licht in je hoofd. Ik sta altijd in stappen op, van lig naar zit, van zit aankleden en pas als ik me goed voel gaan lopen. Als je uitlegt aan degene dat je dat gaat doen is dat meestal geen probleem. Succes!
ik herken de situatie voor 100%. Ik ben zelf doktersassistente en kan zelf heel goed ook bloedprikken bij mensen (heb echt een stuk angst overwonnen voor mezelf). maar bij mezelf blijft het drama; Geef aan dat je het eng vind vraag of ze evt het raam stukje open zetten en de stoel naar achter vraag of ze evt met een vlindernaald kunnen prikken (voel je wisselen van de buisjes stuk minder/niet) en blijf even zitten voor je weg loopt zorg dat je genoeg gegeten hebt neem iemand mee dit werkt altijd goed bij mij en bij de mensen die ik prik die erge angst hebben voor naalden! succes meid! Ik ben trouwens ook pas geprikt en tegenwoordig worden meer onderzoeken gecombineerd waardoor ze minder buisjes bloed nodig hebben
Ik vond het ook altijd heel eng, maar ben nu al zo vaak geprikt (alleen al toen ik tijdens mn zwangerschap in het ziekenhuis lag een maand lang elke dag) en nu ben ik er overheen. Dus er is hoop! Toen ik jonger was nam ik mijn moeder altijd mee, die ging altijd (hele foute) grapjes maken waardoor ik wel móest lachen en dan was het zo voorbij.. en die grapjes confronteerden me met mijn angst, dan vond ik het geluid van het bloed wat in het buisje ging vervelend en dan zei ze "ohh ja ik zie het hoor, je loopt heeeelemaal leeg." het stelt uiteindelijk niks voor en hoe relaxter je bent, hoe soepeler het gaat.
Bedenk dat je eigenlijk niet flauw kunt vallen van het bloed of de pijn. Alleen van hrt slechte slapen uit angst en slecht eten. Eet dus vooraf voldoende dan hoef je niet bang te zijn voor flauwvallen. En het prikken zelf valt reuze mee. Ik heb als 15 jarige kanker gehad en moest vaak geprikt worden en nu bedenk ik dan ook, waarom zouden kinderen het wel kunnen en lachend weg rennen terwijl ik moeilijk doe. En als ik een vervelend onderzoek doe helpt het mij te bedenken wat ik daarna als beloning mag. Bijv. kopje koffie drinken samen of chocolade kopen in zielenhuis winkel. Succes in ieder geval en hoop dat het meevalt
Ik herken het volkomen. Zag er destijds meer tegenop om bloed te laten prikken dan om te bevallen. Ik heb het steeds aangegeven. Lekker liggen op de onderzoektafel, knieën omhoog. Even diep inademen en langzaam uitademen. Gevraagd of de VK tijdens het prikken mij wat vragen kon stellen. Even blijven liggen nadien, niet meteen rechtop. Man was mee. Het grappige is dat ik dit dus al had toen ik klein was. Ik weet ook heel goed dat dit tussen de oren zit en ben blij dat ik nu een manier heb om er mee om te gaan. Geef het gewoon aan. Zelf geef ik dagelijks anesthesie (verdovings prikken) en stel ik patiënten met een naalden angst ook op hun gemak. Veel succes!
Ik blijf de naalden ook naar vinden, maar bedenk altijd maar dat 1 het is gewoon nodig en 2 het is zo weer voorbij.. het komt wel goed
Ik lees meerdere malen dat je goed moet eten, maar ik moest vorige week rond deze termijn mijn bloed nuchter laten prikken. Voor de bloedsuiker. Ik vind prikken niet leuk, maar ben er niet bang voor. Ga gewoon 's ochtends meteen zodra het kan, dan heb je het maar gehad! Het is zo gepiept Verder geen wijze tips, gewoon doen. Succes!
Klopt, ik moet ook nuchter. Dat vind ik ook zo vreselijk, want ben echt iemand die s morgens eerst even moet eten, voordat ik wat doe, ben altijd zo flauw als ik niet wat eet!
Ik heb precies hetzelfde! Ik ben zo blij dat ik dat prikken achter de rug had, todat de verloskundige vond dat ik wel heeeeel erg veel ben aangekomen en een flink kindje heb. Ze vermoed dat ik zwangerschapsdiabetes heb. Dus ik moet nuchter naar het ziekenhuis om me te laten prikken, daarna een vies drankje drinken om me vervolgens 2 uur later weer te laten prikken. In die tussentijd moet ik daar wachten. Ik stel het al weeeeeken uit. Ik heb me voorgenomen om morgen echte te gaan omdat de bevalling steeds dichterbij komt. Die naalden... Verschrikkelijk!
Och meid, vervelend dat je er zo tegenop ziet. Probeer rustig te blijven en als je in de stoel zit de andere kant op te kijken. Je voelt de prik nauwelijks. Ik was ook heel bang voor bloedprikken maar heb inmiddels zo vaak bloed moeten prikken dat ik er ook niet meer tegen op zie. Succes! Owja, ik lees dat je nuchter moet. Neem wat te eten mee zodra je gelijk iets kan eten. Ik moest laatst 7 buisjes bloed laten prikken en nuchter maar de prik vrouw was zo aardig. Ze vroeg of het ging en adviseerde me eerst iets te eten en te drinken voordat ik terug naar huis ging.
Gek he? Na het prikken denk ik altijd "Och, dat viel wel mee eigenlijk", maar die glucosetolerantie test schijnt vreselijk te zijn. Ik mag tot de laatste prik niets eten of drinken behalve dat vieze drankje van 350ml die ik verplicht moet drinken, daarna moet ik verplicht minimaal 2 uur in de wachtkamer te wachten voor de volgende bloed aftap. Ik schrok me rot toen de verloskundige zei dat m'n kindje gevaar zou kunnen lopen bij en na de bevalling als ik me niet laat testen op Diabetes.
Voor mij was flauw vallen eerst ook vaste prik na het bloed prikken.. Maar doordat ik nu in een relatief korte tijd erg veel heb moeten prikken, ben ik er vanaf volgens mij Wat bij enorm helpt is dat ik het van te voren altijd aan geef. Ik ben eigenlijk niet angstig voor het prikken, maar wel voor het flauw vallen. Tegenwoordig ga ik altijd liggen tijdens het prikken. En erna blijf ik nog altijd even rustig liggen. Ik neem altijd iemand mee, voor het geval dat het mis gaat. En ik zeg altijd tegen diegene dat ze gewoon een praatje met me moeten houden. Op die manier ben je wat afgeleid en is het zo gepiept. Succes!!
Heel herkenbaar. Je kunt wel degelijk flauwvallen, door je angstreactie. Ik loop al jaren met een prikfobie. (Alleen bloedprikken trouwens, gewone injecties zijn geen probleem) Sommige mensen zeggen: even doorbijten, het is voor het goede doel. Die hebben geen idee wat een fobie inhoudt. Dat je in paniek raakt, niet meer kunt redeneren en dat je oergevoel het overneemt, etc. Er bestaat een prikangst arts. Hij heeft een keer per week spreekuur en neemt een uur de tijd voor je. De meeste mensen komen er geprikt (en niet in paniek) vandaan. Hij kan je zelfs behandelen met lachgas, als je minstens 12 weken zwanger bent. (maar bij voorkeur natuurlijk zonder) Ik ben er twee keer geweest en het blijft niet leuk, maar ik ben niet flauwgevallen en ook niet in paniek geraakt, iets wat ik niet voor mogelijk had gehouden. Hij heet Henk Schenk, je kunt hem vinden op prikangst.nl. Ik hoop dat je hier wat aan hebt, laat onwetende mensen maar kletsen, die hebben vast hun eigen angsten op heel ander gebied. Succes!