Dames iemand de gouden tip? Onze zoon van 7 weken slaapt overdag zo goed alleen. Geen enkel probleem mee. Zodra we naar boven gaan wilt meneer niet in zijn eigen bed maar alleen bovenop mij liggen. Nu zullen er veel zeggen aan toe geven maar ik wil het eigenlijk gewoon niet. Onze oudste zoon nooit problemen mee gehad. Maar weet niet hoe ik dit moet aanpakken.
Tjah.... hij is pas zeven weken. Ieder kind is anders. Misschien dat je toch iets te veel verwacht en je verwachtingen dus een klein beetje moet bijstellen. Ik zou het wel blijven proberen maar wat niet is, is niet.
Tja, helaas is er op dit moment weinig voor jou te willen... Een ander kind, betekent een ander karakter en andere behoeftes. Je baby heeft duidelijk nood aan jou tijdens de nacht. Je kan je daartegen verzetten, maar daarmee maak je het jezelf alleen moeilijker denk ik.
Hier bijna hetzelfde. Onze zoon sliep elke nacht gelijk in zn wiegje. Heerlijk vond ik dat. Maar onze dochter krijste alles bij elkaar, net zo lang tot ik dr uit wanhoop in ons bed legde en dan sliep ze. Na 2 weken martelen heb ik dr gelijk in ons bed genomen en daar slaapt ze nog elke dag. Overdag slaapt ze prima in de box of dr bed maar snachts niet. Ik heb zelfs gisteren de wieg verkocht Ik geef me dr wel even aan toe. Over een paar weken als ze wat ouder is proberen we het in haar ledikant op dr eigen kamer.
Maar slaapt ze naast je of op jou? Naast me in bed zou ik nog mee kunnen leven. Ik lig/zit nu in bed J ligt op mijn borst/buik en zo slapen we
Wel naast me. Dat is idd wel een verschil. Zou je dat niet lukken denk je? Ik moet H soms echt even vasthouden voor ze in slaap valt en dan is het goed Misschien zou dat een oplossing zijn? Ik snap je trouwens goed hoor. Ik vind het heerlijk en gezellig zo in bed. Maar ik mis ook beweging ruimte en mn privé. Voor jou is dat nog erger.
Vervelend hè? Mijn oudste heeft zo ook maanden op mij of mijn man geslapen. Was de enige manier waarop het iet of wat ging met de reflux...ik bouwde een fort van kussens rondom me, zodat ik zelf toch ook kon slapen zo.
Ik vind het echt door vermoeiend. Kleine slaapt alleen op mij. Maar in de ochtend stap ik als een oud vrouwtje uit bed.
Eerste 6 weken hier ook gehad, dochter werd geplaagd door verborgen reflux en lactose intolerantie. Was t ook niet van plan eigenlijk maar t was kiezen tussen twee kwaden. Ze begon altijd in dr eigen bed maar tegen 02:30 was t verkassen naar t grote bed waar ik een half fort had gebouwd dat zij geen kant uit kon en ik ook nog een beetje kon slapen. Dr werd nog steeds niet veel geslapen elke keer microslaapjes van 6-7 minuten, maar het was beter dan elke keer op en neer lopen voor een **** speen. Viel ze in slaap flopte ze die er uit, vanwege de krampen wilde ze m weer terug bleven aan de gang. Dus ook hier, weg van de minste weerstand gekozen, was echt ff survivalmodus toen.
Ik heb de eerste 7 weken dag en nacht zo gelegen. Ook overdag wilde mijn zoon alleen maar op mij slapen. Toen ik hem met 7 weken 10 minuten kon wegleggen in zijn bedje was ik gewoon in shock... Daarna ging het steeds beter eigenlijk en met 8 weken sliep hij in zijn eigen bedje in de nacht en door. Denk dat het zelfstandig slapen pas komt wanneer een kindje eraan toe is en niet eerder.
Hier nog iemand die weet hoe het is en het kost je inderdaad wat slaap... Ik heb weinig goede tips voor je, want hier is het nooit helemaal bijgetrokken. Ik ben het wel eens met wat de rest hier zegt, dat het waarschijnlijk grotendeels het karakter van je kindje is. Onze zoon sliep, en slaapt, het liefst bij ons en niet alleen. Hij begint elke avond in zijn eigen bed, maar zodra hij wakker wordt wil hij niet meer alleen liggen. Nou slaap ik zelf ook niet graag alleen, dus ik begrijp het wel Er komt vanzelf een tijd dat hij niet meer bij zijn ouders wil liggen Geen idee of zijn zusje hetzelfde gaat doen, maar we bereiden ons voor op gezellige drukte in ons bed...
Hier ook een mama bed slaper. Overdag sowieso Snachts slaapt ie tot uur of 4 in eigen bedje. Daarna naast mij. En hij is al 6 maand
Oudste ook nooit bij mij geslapen zonder al te veel problemen. Jongste absoluut niet. Ik herken je gevoel. Behoefte aan slaap, bewegen, niet zo brakwzkker worden etc. Ik ben er inmiddels aan gewend. Met vlagen lukt 't wel en da weer niet in z'n eigen bed. Is er een onderliggend probleem? Koud, krampen, reflux oid? Ik gaf er vrij snel aan toe gezien 't eindeloze gehuil van onze jongste de eerste 5 maanden. Bij hem bleek koemelkallergie 't probleem. Nu is hij 8 mnd en slaapt laatste weken in z'n eigen bedc met af en toe even bij mij. En nu mis is hem Samen slapen went. Voor beide.
7 weken is wel heel jong. Laat je kindje lekker bij je. Er wordt zo vergeten dat ze nog graag bij papa en mama willen zijn. Geef het die warmte en veiligheid. Het hoeft niet meteen alle slaapjes in zijn bed te doen.
Ik vermoed van niet. Overdag slaapt hij prima alleen. Zodra we naar boven gaan huilt hij in zijn eigen bedje. Zodra ik hem op mij leg is hij stil.
Waarom wil je persé dat hij in zijn eigen bed slaapt dan? Ik denk dat je méér rust krijgt als je deze gespannen toestand even laat voor wat het is en meegaat in zijn behoefte. Ik heb hetzelfde gehad met mijn kinderen: mijn oudste sliep vanaf het begin prima in haar eigen bedje. Zelfs beter dan bij ons in bed! Maar mijn jongste heeft maandenlang bovenop me gelegen, zowel overdag als 's nachts. Zelfs nu (Ze is bijna tien) heeft ze nog veel behoefte aan lichamelijk contact, veel meer dan haar zus. <3
Omdat ik het zelf niet fijn vind. Ik geef er wel aan toe maar fijn nee. S ochtends ben ik gebroken alles doet zeer maar daar heeft mijn 21 maanden oude zoon natuurljk geen boodschap aan die meld zich ook weer om 7 uur. Dus als hij lekker naast mij in zijn eigen bedje zou gaan slapen heel graag
Ik vind het ook zo zwaar die eerste drie maanden. Het is echt even doorbijten. Hier ook 3 totaal verschillende kinderen. De oudste slaapt vanaf dag 1 prima in haar eigen bedje, maar slaapt wel pas door sinds ze 4 jaar is. De middelste heeft tot 1.5 jaar 2 á 3 nachtvoedingen gehad. Hij stopte daar overigens zelf mee van de een op andere dag. En onze baby van nu 5 maanden slaapt sinds ze 4 maanden is alleen aan de borst. Overdag slaapt ze ook prima alleen, maar 's nachts slaapt ze naast mij in bed. Wel volgens de veilige regels Ik snap goed wat je bedoelt met brak wakker worden. Ik heb ook spierpijn va de hele nacht maar in 1 houding te liggen. Maar ik heb besloten om weer met haar bedje te gaan oefenen als ze 6 maanden is. Blijkbaar is het voor baby's tussen de 4 en 6 maanden een turbulente tijd wat betreft slapen. En ondanks het zwaar is, helpt het loslaten toch het beste om deze periode door te komen.
Tussen in, bij papa of weg leggen na in slaap vallen lukt ook allemaal niet? Mijn oudste wilde ook nooit alleen slapen maar het maakte echt niet uit wie het was. Mams, paps, oma's of de kraamhulp, het was allemaal goed. Met 10 weken was dat helemaal over trouwens, sliep hij van 7 tot 7 in zijn eigen bed in zijn eigen kamer.