Pfff ons schatje is een erg actieve en beweeglijke baby. Ze doet sinds een a twee weken weer allemaal nieuwe dingen: heeft bijna de pincetgreep onder de knie, idem met tijgeren, speelt met dingen zien in een spiegeltje, doet je gebaren en geluiden na (voorzover ze ze kan natuurlijk), onderzoekt alles met een wijsvingertje, laat zich niet meer foppen als je snel een voorwerp verstopt of weglegt, etc. Allemaal leuk, maar ze is ineens continu boos! Verschonen betekent krijsen en schoppen, geen zin meer in eten betekent strekken in de stoel en alles aanspannen + gekreun en heel boos kijken, opgepakt willen worden betekent buikje omhoog drukken en met twee beentjes tegelijk schoppen (en boos kijken en huilen), niet snel genoeg in slaap vallen betekent driftig gaan draaien en een goeie houding zoeken en boos huilen, etc. Herkennen jullie dit van de 8 mnd sprong oid? Hebben jullie ook van die kleine draakjes? Gaat het weer over? Als ze kan kruipen bijv? (Dat probeert ze al sinds ze kan draaien, met 3 mnd).
Hier ook een draakje! Maar inmiddels weer een (b)engeltje.. Ze heeft ook zo'n periode gehad, echt verschrikkelijk maar de laatste anderhalve week gaat het weer beter.. Nu is ze alleen nog gefrustreerd omdat ze niet vooruit komt af en toe maar ik laat haar maar beetje aantobben anders leert ze het nooit..
Hier ook een draakje! Ze kan dan wel tijgeren, maar kan zichzelf niet goed vermaken. Is erg aan het zeuren, heeft veel minder zin in eten. (de fles weg slaan na 100 ml en dan woest worden als ik 'm weer probeer aan te bieden) en het in slaap vallen is 1 groot drama Denk ook dat het een fase is en we snel weer onze engeltjes terug zullen hebben
jaa ehct rond 7,5/8 mnd wa shet echt veel boos en krijsen...snel geirriteerd....hij kon echt heel veel in een hele korte tijd!
Nou fijn die herkenning! Ze werkte zich van pure woede bijna van de commode af vanochtend! Kon haar nog net grijpen zeg, eng gewoon. Gelukkig kruipt ze af en toe lekker bij me weg als vanouds en krijg ik soms ineens een stralende glimlach Dus nog even uitzitten dan maar!
Hier ook, haha! Hij leert ineens ontzettend veel, maar is wel erg chagerijnig hoor! Niks is meer leuk, op de grond niet, in de wipper niet, in het stoeltje niet, in de box niet en zelfs bij papa of mama op de arm wil hij niet meer zoveel...tja...dan blijft er weinig over. Hij is erg jengelig!!!! Heb het gevoel dat hij zichzelf ook heerlijk in de weg zit, haha! Ik hoop dat het snel over gaat en dat hij weer lekker in z'n velletje zit, heb soms gewoon medelijden met hem!
Tandje door!! Misschien maakt dat nog uit?! Kan dat haar pijn hebben gedaan, vooral bij het neerleggen?
Las ook dat het typisch gedrag is van de 8,5 mnd sprong: boos reageren als je ze (onverwacht) neerlegt, of bij het verschonen. Ze doet het ook beduidend minder als ik net uitgebreid met haar heb gespeeld of geknuffeld.
hihi zooo herkenbaar hier ook een klein meisje die uit het niets ff gaat gillen in de supermarkt en dan die vuistjes ballen en beentjes strekken... idd ook steeds met verschonen heel boos worden en met die kont de lucht in gaan hahah vooral als ze wil draaien en ik haar terug draai. ze weet dat ze dat niet wil en zo laat ze zien dat ze er niet mee eens is haha..
Ja herkenbaar, met 8 mnd begonnen hier ook de driftbuien. Navraag bij moeder leerde dat ik dat ook al vroeg had.
Hier ook zo'n meisje. we hebben op het moment regelmatig 'ruzie'. Moet zeggen dat ik dat best lastig vind.
Ik las ergens dat ze met deze leeftijd ontdekken dat de ene "strategie" meer effect heeft dan de andere, en boosheid krijgt zeker onze aandacht want je schrikt je rot. Ik probeer dus nu wat meer "echt" met haar te communiceren zolang ze juist niet boos is maar tevreden (te verleidelijk als je moe of druk bent om ze maar even te "laten" zolang het goed gaat, toch?). En als ik moet verluieren of verkleden dan begin ik zittend, of staand op het aankleedkussen, vindt ze interessanter, en oeoa manier is dan de overgang niet zo groot en wordt ze niet zo "weggelegd" onverwacht. Dan geef ik ook nog een knuffeltje of ander ding uit haar kamertje vlak voor ik haar neerleg voor de luier zelf, en het gaat allemaal wel een stuk soepeler. Ook als ik haar weg wil leggen om te spelen doe ik dat wat geleidelijker, zit er nog even bij, zet haar eerst op haar voetjes neer op het kleed, etc. Kijken hoe het zo verder gaat!
Wat ik me afvraag is: Hoe ga je met je baby om op het moment dat hij/zij zo driftig is? Ik negeer het vaak en doe net of er niets aan de hand is, of ik leg haar even in haar bedje om te bedaren. Zijn er nog andere manieren om eea in goede banen te leiden?
Het zijn hier (nog) geen driftbuien waar ze in blijft hangen ofzo, maar wel boze reacties op vanalles. Het is dus gelijk weer over als het "klaar" is, dus bijv de luier, of als ze afgeleid is door haar speelgoed nadat ze even boos was dat ik haar neerlegde. Wegleggen in bedje zou hier JUIST nieuwe boosheid veroorzaken volgens mij. Ik probeer wel met haar te blijven praten als ze zo boos is, dan zeg ik, ja je bent even boos want je wil niet, maar ... Bij jou dus wel echte driftbuien dus? Zou ik niet zo goed weten hoe daarmee om te gaan.
Wow! Opluchting! Die van ons is sowieso pittig, maar ik vroeg me de laatste wkn ook af of er zoiets is als baby puberteit Normaal dus... Oké. Ze is nog steeds een droppie hoor, maar zo intens. Slaapt slecht, wil vanalles zelf doen en is boos als het niet lukt, kan haar draai (letterlijk) niet vinden, is 'stout' in de zin dat ze perse dingen wil vasthouden die ze niet mag (glas cola, warm bord, tv knopjes) en krijst als we die uit zicht leggen (oké, die heeft ze nu dus door...jammer). Ze huilt weer met mouwen en broekspijpen. Ze is even een handenbindertje. Maar goed, ik mag niet klagen, ze heeft de eerste drie maanden 12 uur/dag oorverdovend gekrijst. Dit is 1000 keer beter! (Maar ik was stiekem wel even bang dat het mss meer aan haar lag, ben wel blij te lezen dat meer babytjes dit nu hebben). Gelukkig kan ze nu ook veel meer dan een paar weken geleden, dat maakt het nu ook wel erg leuk. Spoken die van jullie nu ook zo 's nachts?
Vooral zelf rustig blijven, zacht maar duidelijk praten, liefdevol en duidelijk zijn. Ik probeer haar te ondersteunen waar kan (bijv met het vinden een fijne houding), te troosten waar nodig (als ze echt over de rooie gaat omdat ze teleurgesteld is), grenzen aangeven en uitleggen (ook al begrijpt ze het niet, ik hoop dat ze aan de toon merkt dat het echt niet gaat zoals zij vindt dat het moet) en veel applaus en aandacht voor dingen die ze goed doet (dan straalt ze helemaal en herhaalt ze het kunstje vaak voor me). In het algemeen merk ik dat regelmaat nu ook beter werkt dan eerst. Ze heeft er houvast aan en kan een driftbui soms voor zijn. Als ze echt aan het drammen is en ze houdt niet op, probeer ik haar soms af te leiden (bijv door naar buiten te gaan), maar laat haar soms ook even. Tja, teleurstelling hoort bij het leven, daar kan ze maar beter snel aan wennen
Hier nog steeds een draak op de commode en nog steeds een gevecht om in de kindersteol te krijgen en wat zijn ze dan sterk ineens he haha.....Mijn kleine kan al een tijdje kruipen en loopt bijna los dus wie weet wanneer het ophoud. Ik denk gewoon een sterke eigenwijs willetje.
Ja, dat denk ik ook steeds: zal wel een pittige tante zijn en blijven! Maar het schijnt wel dat "dit soort kindjes" ook nog later heel lief en zoet kunnen zijn, haha, we zien het wel. Leuk al die ervaringen om te lezen!
Volgens mij zegt het idd niet zoveel over hoe ze over een paar jaar zijn, maar ik vind het ergens ook wel leuk. Ze is soms wel driftig, maar zingt ook hard mee met muziek (nou ja, zingen....) en oogst bewust lachjes van vreemden (daar doet ze enorm haar best voor en als ze hem dan heeft probeert ze het bij de volgende) en communiceert wat af.... Ik lig vaak helemaal in een deuk, dus het weegt wel op tegen de driftbuien. Hopen maar dat de leuke dingen de overhand houden! Volgens mij zijn pittige kindjes vaak ook intelligenter (maar mss hou ik mezelf voor de gek ) Maar, druk, hè, zo'n pittige meid?!