Goedemiddag, Mijn dochtertje is 8 maanden en heeft de laatste tijd problemen met het zelfstandig in slaap vallen. Zodra ze moe is (oogjes wrijven/gapen) leggen we haar in bed. Nog voordat wij de kamer uit zijn staat ze alweer en begint met huilen. Dit houdt niet op... Ik heb haar wel eens 15 minuten laten huilen wat dan meestal al is overgegaan in krijsen (echt overstuur zijn). Dan loop ik toch terug troost haar , leg haar weer in bed en ga weer weg... soms met resultaat maar vaak niet. Hoe moe ze ook is, gaat weer staan en het hele riedeltje begint weer opnieuw (soms troost ik haar met woorden maar soms ook alleen maar met een knuffel). Discussie met mijn vriend hierover dat ik haar moet laten huilen en dat het bij hem niet meer dan 15 minuten duurt (hij zet ook wel eens de babyfoon qua geluid uit maar laat de lichtjes wel aangeven of ze nog huilt of stil is). Ik daar in tegen wil haar niet overstuur laten gaan. Dat ze huilt prima, maar krijsen en dikke tranen vind ik lastig om te negeren. De laatste 2 dagen is het zo dat als ik haar uit bed haal (alleen als ze echt overstuur is), ze binnen 5 minuten in slaap valt. Weet dat dit niet de bedoeling is maar na 15 minuten, en soms wel iets langer, huilen/krijsen vind ik het wel mooi geweest en troost ik haar toch zodat ze kan slapen. Als ze eenmaal slaapt, slaapt ze ook goed. ze is soms zelfs al een uitslaper Ritueel met knuffel gedag zeggen, gordijnen dicht, muziekje aanzetten, nachtlampje aanzetten heb ik ook al geprobeerd. Sorry voor dit hele verhaal maar hebben jullie misschien nog andere tips of ideeën waardoor dit kan komen? Alvast bedankt voor jullie reactie. vriendelijke groet Lisa
Hoi hoi, Het hoort helaas een beetje bij de leeftijd. Ze hebben dan goed in de gaten dat je weggaat, en ook dat huilen er voor zorgt dat je terug komt. Het is een beetje verlatingsangst en éénkennig zijn. Probeer een middenweg te vinden. En wat belangrijk is dat je je hart volgt. Dat je man daar anders over denkt, is wel lastig, maar probeer er over te blijven praten. En probeer het samen eens te worden over de aanpak. Je zult dan wel beiden water bij de wijn moeten doen, maar voor je kleintje is het beter dat jullie op één lijn zitten. De tijd die je weggaat eerst kort te houden en dan steeds langer, zorgt ervoor dat er vertrouwen wordt gekweekt dat je terugkomt. Blijf eens gewoon een beetje rommelen in de buurt van haar bedje, maar geen haar geen aandacht. Iets lezen van Ria Blom is ook aan te raden! Groetjes Adrienne