Hoi allemaal, De laatste tijd merk ik dat onze kinderwens steeds meer naar de voorgrond komt. Mijn man en ik hebben altijd al ("jong") kinderen gewild, maar het voelt nu anders dan anders... We hebben er de laatste tijd veel over gepraat en we hebben het over stoppen met de pil gehad (dan zou ik zo rond december stoppen en daarna zo rustig aan proberen zwanger te raken). Dat idee alleen al is echt superspannend! Maar we twijfelen ontzettend. Aan de ene kant hebben we zoiets van: waarom niet even wachten tot ik klaar ben met mijn deeltijdstudie, omdat het dan maar achter de rug is, maar aan de andere kant willen we het zo graag en je weet maar nooit of het ons gegund is, hoe lang het uiteindelijk duurt en of alles wel goed gaat... Daarom ben ik benieuwd wat jullie vinden. Wat feitjes: We zijn beiden bijna 27, zo'n zes jaar bij elkaar, wonen nu zo'n vier jaar samen en zijn sinds de zomer getrouwd. Ook studeren we deeltijd naast ons werk, we zitten in onze laatste studiefase. Hij studeert in december af als fysiotherapeut, en ik - zoals het er nu uitziet - een half jaar later, juni 2013. Hij is nu assistent-bedrijfsleider in de sportsector, maar gaat aan de slag als fysio als hij klaar is (heeft al een baan aageboden gekregen). Ik ben docent en mentor op een middelbare school (parttime), maar ik ben niet van plan om na mijn afstuderen (veel) meer te gaan werken dan ik nu doe. We hebben al jaren een redelijk goed inkomen, en we verwachten daar aan het einde van het jaar een zeer positieve verandering in. We hebben lieve (schoon)ouders die vaak 'tussen neus en lippen door' hebben aangegeven graag één of twee dagen in de week te willen oppassen, mocht dat nodig zijn i.v.m. eventuele opvang. Zij wonen allemaal op loopafstand. We willen op termijn graag een eengezinswoning met tuin, maar we wonen nu nog naar ons zin in een appartement met drie slaapkamers, dus we hoeven niet weg. Ik ben heel benieuwd of er andere vrouwen/stellen zijn die met deze keuze worstelen? Heeft iemand van jullie ervaring hiermee of hebben jullie adviezen? Alvast bedankt voor je reactie!
Hi Nadientje: Het klinkt echt alsof alles klopt en jullie een perfect stel zouden zijn voor een kindje. Wat fijn dat je alles zo op orde hebt! Ik kan me voorstellen dat je graag eerst je studie af wilt hebben. Maar vind het ook nog een heel eind tot juni 2013 en een kinderwen kan echt heel sterkt zijn.. Ik denk dat het een keus is die je zelf moet maken.. Maar misschien is het wel goed naar je verlangen te luisteren. Ik denkd at als je wens te sterkt wordt, je studie ook moeilijker wordt om te voltooien. Maar als jij denk dat je je studie goed kan vervullen met deze wens op de achtergrond is het voor de "orde" in je leven misschien handiger om eerst je studie af te maken... Moeilijk maar je gaat er vast snel uitkomen!
Klinkt inderdaad allemaal heel erg positief en goed voor een kindje. Ik snap dat je de wens misschien nog even uit wil stellen, maar als je zwanger zal raken in december/januari, dan duurt het nog 9 maanden voor je kindje er is. Dus ik zou de wens niet uitstellen vanwege school. Je kan natuurlijk ook sowieso in december stoppen met de pil en dan alvast een beetje ontpillen en je cyclus een beetje leren kennen en ontdekken. Doe waar je je goed bij voelt en ik zou zeker je wens niet opzij zetten vanwege je opleiding. Succes met het maken van je beslissing en straks het zwanger worden.
Hallo, Ik zou zeggen ga er gewoon voor!! Ik heb ook de hele tijd zitten te twijfelen. Ik moet ook nog beginnen aan een studie dit jaar of volgend jaar. Het is afhankelijk van het werk wanneer ik hiermee kan beginnen. Het probleem is dat ze steeds niet kunnen zeggen wanneer het nu doorgaat. Eerst zou het dit jaar doorgaan. Toen toch 100% zeker volgend jaar. Toen heb ik dus besloten om mijn spiraal te laten verwijderen. 2 weken later kwamen ze ermee dat er toch een kleine kans inzat dat ik toch dit jaar kon beginnen. Na lang twijfelen heb ik vandaag toch besloten om ermee door te gaan. Ze kunnen me op dit moment nog steeds niks beloven...dus. Ik ga niet mijn leven laten bepalen door hun! Ben blij dat ik nu eindelijk de knoop het doorgehakt! Ben eigenlijk wel heel blij met de beslissing die ik nu heb gemaakt. Het was voor mij al helemaal moeilijk om er nu weer mee te stoppen als je er al zo mee bezig bent. Zo te horen hebben jullie het allemaal goed geregeld!!Dus meid!! Als je vind dat je er klaar bent! Gewoon doen!
Hier is het ongeveer hetzelfde. Ik (28) studeer deze maand af (voltijdstudie) en we zijn vorige maand na de laatste zware tentamenreeks begonnen. Moet nu nog 1 tentamen. We zijn bijna 11 jaar samen en vorig jaar ook in de zomer getrouwd, en sindsdien kriebelt het enorm. Want ja.. als je kinderen wilt, is na trouwen het toch een logische stap? Daarbij had ik ook een goed gewicht bereikt om zwanger te worden... dus...... Ook ik ben niet van plan fulltime te werken. Gewoon omdat ik het zelf niet fijn vind eerst fulltime te werken en dan weer om te moeten schakelen. Daarnaast redden wij het financieel prima met het inkomen van mijn man. Ik zou zeggen als het goed voelt: DOEN! Maar ik zal wel overwegen hoe het mogelijk kan lopen tijdens je studie zo'n zwangerschap. Bij mij (eerder bij mij man hihi) was het eerder de angst om ziek te worden van de zwangerschap tijdens de belangrijkste tentamens, de drempel om ruim voortijdig aan het afstuderen zwanger te worden. En het diploma ligt nu binnen handbereik. Ik ben achteraf erg blij dat wij het op deze manier hebben besloten. Heb namelijk al een jaar extra moeten studeren ivm eerdere operatie. En zit dus niet op 3000eur boete te wachten voor het volgende jaar. En trouwens, ik ben het studeren nu ook spuugzat aan het worden en wil mijn diploma op zak hebben.
ik zou in ieder geval niet na al proberen... Stel het is in 1 keer raak dan ben je in december uitgerekend. Dan heb je echt oponthoud aan je studie. Je kan je heel goed voelen tijdens de zwangerschap maar ook heel brak. Persoonlijk zou ik dat half jaartje even wachten. Wat is nu een half jaar op een mensenleven? Kan je je rustig concentreren op je studie.
Ik ben ook m'n studie aan het afronden. In april ga ik afstuderen en september vorig jaar met de pil gestopt. Vanaf die tijd had ik zwanger 'mogen' raken omdat de opleiding dan wel wordt afgerond nog zonder baby (maar eventueel met zwangerschap). In mijn klas zijn tijdens de opleiding overigens een aantal meiden zwanger geraakt en bevallen en ik moet zeggen dat zij allemaal de opleiding netjes hebben volgehouden. Het ligt er denk ik ook wel aan hoe je er zelf mee omgaat en hoe graag je dat diploma wilt behalen. Succes met je beslissing!!
Ik was net 25 en mijn partner 24, toen wij dachten van we zien het wel. We waren beiden net een jaartje klaar met studeren. Het liefst was ik al 2 jaar eerder begonnen, maar mijn partner was er echt nog niet aan toe. Al met al zijn wij heel blij dat wij toen zijn begonnen, omdat ik (28) nu pas ruim 2.5 jaar later in verwachting ben. We waren al in het MMM traject gestapt. En gelukkig snapte onze vruchtjes, dat ze nu wellicht zelf harder moeten werken Geen idee hoe het nu ineens wel kan, maar zo zie je maar dat je een kind niet kan plannen. Nu achteraf was het wel prettig voor mijn partner. Hij kon rustig aan wennen aan het idee, en is nu ook dolblij dat ik zwanger ben. Tevens nu 2.5 jaar later is ons leven er volledig op ingericht. We wonen groter, beiden een vaste baan. Dus wellicht moest het gewoon zo zijn. Mocht je binnen een halfjaar zwanger raken, dan duurt het alsnog 9 maanden voordat het er is Succes!
Bedankt voor jullie reacties! Ik had er misschien bij moeten zeggen dat ik na december in principe geen tentamens meer heb, maar nog 2 of 3 vakken en dan in juni assessment (soort scriptieverdedigen). De twijfel ligt inderdaad bij de vraag "wat maakt dat half jaartje nou uit" en "ja, maar dadelijk duurt het echt heel lang". Als ik de verhalen lees van meiden die toch al wel langer dan een jaar bezig zijn, kan dat halve jaar dus best belangrijk zijn. Maar je leest ook genoeg verhalen over meiden die een heftige zwangerschap hebben, en dat kun je dan in dat laatste halfjaar niet hebben. Jeeeetje wat lastig zeg... Hopelijk blijven jullie je mening geven, misschien helpt dat haha Ik vraag dit trouwens misschien wel vroeg (we zouden pas evt. in november-december beginnen), maar ik slik de pil op doktersadvies zo lang mogelijk door (voor iets heel anders dan waar die pil voor bedoeld is hoor, haha). Dus mijn "ontpillen" duurt wel even, ik zou dan max. na de zomer moeten stoppen.
dat lees ik altijd als argument... maar dat is toch geen argument. Het is niet dat je nu MOET voor je leeftijd ofzo... ja dalijk duurt het heel lang... of dalijk is het de eerste ronde raak. Dat weet je niet. Dat is afwachten. Of je nu nu begint of over een half jaar...
Ik ben het wel met Debby eens; ik snap heel goed dat een halfjaar heel lang lijkt als je graag een kindje wil (sinds ik ben gestopt met de pil lijkt een maand al een eeuwigheid) maar eigenlijk stelt het niks voor en is ook zeker geen reden om aan een kindje te beginnen. Als ik jou was zou ik nu alvast stoppen met de pil, een paar maanden de tijd nemen om te ontpillen en er dan voor gaan. Mocht je meteen zwanger raken dan heb je toch je studie (bijna) afgerond en kun je volop van je zwangerschap genieten!
Hey Nadientje Ik loop iets achter op jou, ik verwacht eind 2013 helemaal klaar te zijn. In de herfst begin ik met mijn master. Naast mijn voltijd studie werk ik ook fulltime. Als jij in december zou starten zit je toch nog redelijk veilig? In het geval dat het direct raak is heb je uitloop die nog te overzien is. Ik denk er misschien wat makkelijker over, maar je weet toch niet hoe het loopt en ik heb gelukkig voorbeelden van vrouwen om mij heen die het ook op die manier hebben gedaan. Wij zijn inmiddels 16 maanden aan het proberen en ik ben dus blij dat ik niet heb gewacht tot na mijn studie. Je weet het niet hoe het loopt. Ik denk maar zo, ik heb al een goede baan en studeren kan ik altijd nog... een gezinnetje krijgt dan toch prioriteit van mij. Succes met je keuze!
Klinkt als een goed doordacht plan. Als het na de zomer nog steeds goed voelt, gewoon lekker voor gaan. Zeker als je geen druk van tentamens meer hebt.
Wat klinkt dat bekend in mijn oren! Mijn man en ik waren 9 jaar samen, woonden 5 jaar samen en waren 3 jaar getrouwd, toen we aan kinderen dachten. Ik was bezig met een deeltijd studie, werkte parttime en mijn man was eigenaar van een restaurant. Hij wilde heel erg graag, ik twijfelde... studie eerst afmaken of niet?? Uiteindelijk hadden we besloten om er toch maar voor te gaan; het kan tenslotte nog lang duren voor je zwanger bent... Maar meteen de eerste ronde was het raak! Wat waren we gelukkig! Ik kon mijn studie een half jaar opschuiven. Over 3 weken word onze zoon alweer 2 jaar! Ik moet zeggen dat het studeren, werken, huishouden en voor je kleintje zorgen een hele opgaaf is, maar als je kleintje slaapt, overdag en 's avonds kan je veel aan je studie doen! Ik zou het zo weer doen.... Succes met een keuze maken....!!!
Wat een geluk dat je het kon opschuiven! En tof dat je het alsnog hebt afgemaakt, met alle bezigheden eromheen Als het goed is, ben ik al klaar met mijn studie als het kindje er is... Al we rond of in december beginnen, en stel dat het in één keer raak mag zijn, dan ben ik zwanger tijdens mijn afstuderen. Ik ben alleen bang dat wanneer ik een gecompliceerde zwangerschap heb (dat weet je natuurlijk nooit van tevoren), het afstuderen in gevaar komt. De studie zelf is vanaf december niet meer zwaar, een paar vakken en dan in juni verdedigen (veel thuiswerk dus). Ik lees hier veel ga-ervoor-reacties, maar ook dat er meiden zijn die aanraden om dat halve jaartje nog te wachten, dus in de zomer van 2013 te gaan beginnen, als alles achter de rug is. We wachten deze zomer nog wel even af.. Misschien maakt die komende tijd meer duidelijk. We zullen aan het einde van de zomer sowieso een knoop moeten doorhakken, want ik zou uiterlijk in augustus moeten stoppen met de pil als we voor december willen gaan, ivm doorslikken en het ontpillen daardoor.
Wat een leuk topic! En herkenbaar! Mijn man en ik wilden ook jong kids. Hij werkte en ik was bezig met mijn masterscriptie en moest nog 1 vak doen. We hebben even getwijfeld om te wachten, maar ik wilde zo graag, en inderdaad met de gedachte 'geen idee hoe lang het duurt' zijn we er gewoon voor gegaan. We waren toen 25 en 1,5 jaar getrouwd. Het was snel raak en in het begin was ik erg moe, dus heb ik weinig aan mn studie gedaan. Maar vanaf maand 4 ging dat weer beter en kon ik verder met schrijven. Bij de 20 weken echo kregen we te horen dat onze knul een ernstige hartafwijking had. Gelukkig goed operabel en hij huppelt nu heerlijk met z'n autootjes rond, hoor. Maar op dat moment had ik dus een aantal weken m'n hoofd niet bij m'n studie, waarna het later weer beter ging. Een maand voor de bevalling mezelf uitgeschreven a/d universiteit en 3 maanden na de bevalling en ziekenhuisperiode weer ingeschreven. Toen nog een maand of 3 aan m'n scriptie gewerkt tijdens de dutjes van de kleine en nog een laatste vak gedaan (wat gelukkig gedeeltelijk ook thuiswerk was). Toen de kleine 9 maanden was afgestudeerd als trotse moeder! Ik heb geen moment spijt gehad van de keuze jong aan kinderen te beginnen. Het is heerlijk om geen haast te hebben. Als je wacht tot het perfecte moment, wil je dat het nú raak is. Die druk was voor ons minder, ook al wil je sowieso natuurlijk graag dat het snel raak is. Ook financieel hebben we het altijd makkelijk kunnen redden. Ik ga graag af en toe bij de kringloopwinkel neuzen en op marktplaats staan tegenwoordig zo veel goede 2e hands producten. We hadden het ook nieuw kunnen kopen, maar zo hebben we aardig wat geld bespaard. Succes met het maken van een keuze, maar weet dat je echt geen spijt hebt als je je kleine in je armen hebt!
Wat fijn dat jullie al jullie adviezen, meningen en ervaringen willen delen!! Het geeft een goed gevoel dat ik niet de enige ben die met dit dilemma zit, en gelukkig zijn er ervaringsdeskundigen die het bewust wel of bewust niet gedaan hebben en daar kan ik echt veel mee. Het voelt nu gewoon heel anders dan een tijd geleden, toen was ik er niet zo mee bezig en dacht ik er niet zo vaak aan. We hadden het er toen wel zo af en toe eens over, zo van "over een tijd", maar de laatste tijd denk ik er vaak aan en ik ben er erg mee bezig. Mijn man wordt zo langzamerhand helemaal gek van al dat gesurf van mij op de laptop hier op de bank... Voor Lizzy: ik vind het heel jammer voor jullie dat het zo lang duurt. Ik hoop dat het snel goed mag komen voor jullie. Fijn om al jullie verhalen te lezen!
Lief van je Nadientje! Gelukkig genieten wij nog elke dag samen en staat niet alles in het teken van kinderen krijgen. Tenminste niet meer. Maar ik ben wel heel blij dat ik niet tot aan mijn bijna 32e heb gewacht..
Misschien zit ik in een iets andere situatie als jij, maar ook ik zou het liefst wachten op het perfecte moment.... Ben iemand die erg onzeker kan worden door reacties uit de omgeving. Zelf ben ik afgelopen jaar afgestudeerd en sta nu voor het tweede jaar zelfstandig voor de klas (VO). Wij hebben besloten voor een wondertje te gaan, maar ik heb er lang over nagedacht. Vooral over wat de omgeving ervan zou vinden. Vinden ze het op mijn werk niet te vroeg als ik nu al moeder zou worden? Kan ik het wel aan werken en een kleintje? etc. Maar eigenlijk ben ik steeds meer tot de conclusie gekomen dat het perfecte moment niet bestaat..... Er is altijd wel een "maar". Mijn man zegt daarnaast dat ik moet doen waar ik me fijn bij voel en niet moet afgaan op meningen van anderen. Dit vind ik nog wel lastig... Als iemand bijvoorbeeld iets negatiefs zegt over jong moeder of dat de eerste jaren in het onderwijs zo zwaar zijn voel ik me gelijk aangesproken en onzeker worden. Stom natuurlijk. Ik weet dat het niet helemaal overeen komt met jouw situatie maar wat ik je dus mee wil geven is dat je op je gevoel af moet gaan. Het perfecte moment waarop alles helemaal klopt en tiptop in orde is, bestaat namelijk niet. Er is altijd wel iets dat beter kan
hallo Ik ben momenteel bezig met me laatste half jaar van me studie en wij zijn nu in de eerste ronde zodat ik als het in 1 keer raak zou zijn ik niet hoog zwanger mijn proeve van bekwaamheid af moet leggen (doe opleiding verpleegkundige). Ik heb daar in tegen al een zoontje van 3 en moet zeggen dat ik heel blij ben dat ik pas met deze studie ben begonnen toen hij een jaar was want met een baby is het heftig vooral bij een eerste, tenminste dat vond ik en zou er niet aan moeten denken dat ik toen midden in me studie zat Wij hadden echter al in januari 2011 besloten dat wij dit jaar zouden stoppen met de pil. We hebben ons hier ook echt aangehouden omdat zoals je zelf zegt het lang kan duren maar daar in tegen kan het ook in 1 keer raak zijn en wij vonden dat iets om ook rekening mee te houden. Ik had echt momenten van ik wil nu al ervoor gaan maar me verstand heeft me hier van weerhouden en we zijn gewoon een hoop leuke dingen gaan ondernemen om zo het jaar snel voorbij te laten gaan.