Hallo, We hebben een dochtertje van 8 maanden en zondag 2 weken. Sinds 2 weken geleden is het een ramp met slapen. voorheen sliep ze 2x per dag van half 11 tot 12 en s'middags van half 3 tot half 4. Maar sinds 2 weken geleden gaat ze echt s'middags niet meer slapen terwijl ze wel gewoon moe is ( ogen wrijven, jengelig worden) Ook s'avonds na de fles wanneer we haar op bed leggen lukt het haar niet om in te slapen en ga ik meestal naast haar bed zitten en heen en weer bewegen tot ze slaapt. Dit werkte goed maar vandaag dus niet, ze trok zichzelf naar de kant waar ik zat en wou alleen maar aandacht. Na een half uur ben ik maar weggegaan en heb ik dr maar 10 min laten huilen en nu slaapt ze. Ik denk een sprong maar lees overal verschillende dingen de een zet begint met 36 weken en de ander zegt met 33 weken. Hier is het dus met 33 weken begonnen.. hoelang duren die sprongen?
Yep, hier ook. Begon met 7,5 maand de eerste signalen van een sprongetje te vertonen. Heb zl vanavond voor het eerst in maaaaanden in slaap moeten wiegen! Overdag slaapt hij tegenwoordig met een beetje geluk 2x drie kwartier (ochtend en middag) maar dat is het wel zo een beetje. Moet ik we wel bij zeggen dat hij zich in de afgelopen 4 weken in rap tempo heeft ontwikkeld: tijgeren, zitten, probeert zich nu ook al overal aan op te trekken en heeft er 3 tandjes bijgekregen. Dus tja hij zal het toch op een manier moeten verwerken denk ik maar. Het duurt hier dus al zo'n 4 weken dus ga er ook maar even vanuit dat hij bijna voorbij is
ja hoor, herkenbaar! Caylan sliep tot 8 maanden door, daarna was het 2 keer in de nacht feest, plus 's avonds niet in slaap willen komen. Heeft denk ik 3 weken geduurd....
?? Vind ik persoonlijk erg negatief overkomen. Misschien bedoel je het goed hoor maar bij het lezen van die zin krijg ik altijd de kriebels. Wil je absoluut niet aanvallen maar een baby heeft natuurlijk aandacht nodig! Ook wel eens als het je niet uitkomt. Met 8 maanden is er geen sprong. En je kan elke maand als iets niet lekker loopt wel wijten aan een sprong. Met 9 maanden kan verlatingsangst beginnen. Nogmaals ik wil je niet kwetsen.
Klinkt als verlatingsangst, hier gister ook. Er naast zitten tot ze slaapt en die oogjes die telkens even open gaan om te checken of mama er nog zit gewoon aan toegeven. Is een fase...
Ik geloof niet zo in sprongetjes, maar het helpt me wel om een wat lastigere periode door te komen (als in: dit gaat weer over...). Mijn zoontje, 8 maand, is ook een beetje uit zijn doen. Veel jengelen, weinig slapen en bij hem weglopen als hij aan het spelen is is echt not done. En idd, 's avonds blijf ik ook naast zijn bed zitten tot ie in slaap valt. Ach, gaat vast weer snel over denk ik.
Dankjewel voor de reacties! @kwebbel ik weet dat baby's aandacht nodig hebben, en tuurlijk bedoel ik het noet verkeerd. maar het was toch echt aandacht trekken op een moment dat ze moet slapen en ik er ben om haar gerust te stellen dus vandaar dat ik daarom ook de kamer maar weer even af ben gegaan. Heb gehoord dat er een sprong is met 8 maanden vandaar dat ik het vroeg en verlatingsangst is het ook zeker wilt ook alleen maar mama op dit moment
Vind het helemaal niet negatief hoor! Als ze moeten gaan slapen is het moment er niet naar om te willen spelen of iets dergelijks. Hier ook van 8 tot 9,5 maand uit zijn doen. Er is wel degelijk een 8 maanden sprong. Van 33,5 tot 37 weken ongeveer volgens oei!
Hier ook al 2 weken.. Als hij zo moe is helpt het hier om rustgevende pianomuziek van YouTube op te zetten, hij word dan helemaal relaxed en valt in slaap, anders niet
Ja is een sprong in de ontwikkeling. Tsja een sprong wil niks anders zeggen dan een hersenontwikkeling dus als je het zo ziet dan hoef je het boek van Oei ik groei er niet exact op na te houden. Alle kinderen hebben aan het begin zo'n beetje dezelfde mentale ontwikkeling dus dit verloopt min of meer synchroon. Bij de een uit het zich wel heftiger dan bij de ander. Hoe dan ook het klinkt als verlatingsangst en dit moet op deze leeftijd echt serieus worden genomen. Voor een kind duurt een nacht lang en het gaat om een reele angst. Een kind van deze leeftijd is nog geheel afhankelijk en het is traumatisch als de primaire verzorger(s) zijnde mamma of pappa niet in de buurt is. De enige manier om hier overheen te komen is dat het kind leert dat pappa en/of mamma er WEL voor 'm is. En ja het gaat om aandacht maar in dit geval is dat echt een primaire levensbehoefte (evolutionair gezien heeft dit dus een functie). Het kind wil degene die hem of haar in leven houdt in de buurt hebben. Hopelijk als ik het zo uitleg snap je dat het om iets zeer essentieels gaat. Negeer het niet. Het is een heel lastige periode maar het gaat weer over. Op een gegeven moment is het deel van de hersenen 'die snapt dat mamma niet echt weg is als ze de kamer uitloopt' volgroeid. Vanaf dat moment kan je weer andere technieken toepassen zoals even laten huilen (de 5 min. methode). Bij ons duurde deze fase van 7,5 maand t/m 10 maanden en ik heb het als de meest heftige fase tot nu toe ervaren. We hebben het opgelost door haar bij ons op de kamer te laten slapen, de ledikant stond naast ons bed. Het gaat echt weer over. Dat is het goede nieuws.
Heel erg bedankt voor je bericht. ja ik vind het ook zo zielig voor dr.. maar ook heel moeilijk wat ik moet doen. misschien ga ik ook maar haar bedje weer bij ons op de kamer zetten en kijken hoe dat gaat. het lastigste vind ik vooral dat ze niet rustig word wel kwa huilen maar als ik er ben wilt ze spelen en dat lijkt me ook weer niet de oplossing..
Je kan ook wat rommelen als ze moet slapen, zodat ze hoort dat je in de buurt bent, dat wil hier soms ook helpen.
Iedereen bedankt ik heb nog zo'n bol die muziek geeft en lampjes die ga ik vanavond maar is proberen. en ook het blijven rommelen.
Pffft, heel fijn dat jullie dit herkennen! Onze dochter slaapt de laatste weken opeens ook overdag 2x een kwartier, soms een half uurtje. Ze is supermoe, huilerig en niks is goed, maar slapen: ho maar Gelukkig gaan de nachten (nog?) wel goed!