Heee, Moet even mijn ei kwijt hoor...Zit nu al een half uur te luisteren naar gehuil en gejengel van mijn dochter van ruim 8 mnd, die voorheen heerlijk kletsend en kraaiend in slaap viel, maar sinds gisteren heeft "besloten" dat ze t eigenlijk helemaal niet meer leuk vindt in bedje. Ik ga wel elke 10 min even bij haar langs, maar ja, als je dan weer wegloopt denk ik bij mezelf: doe ik er wel zo goed aan om mezelf weer even te laten zien. Dat wegloop moment blijft erg moeilijk voor haar (en voor mij). Ook eet en drinkt ze een stuk slechter en dus denk je: ze zal toch geen honger hebben? Maar als ik haar dan nog wat drinken/fles geef neemt ze een paar slokjes en dan hoeft ze niet meer, dus daar ligt t toch niet aan. Ook s avonds bij het neerleggen is t lastig voor haar in slaap te vallen en na de avondfles van 23.00 (die ze nog steeds krijgt omdat ik sinds 3 weken geleden met BV gestopt ben, ze nog niet gewend is grotere hoeveelheden in 1 keer te drinken, voorheen 3 a 4 keer per nacht kwam en t hier nu heel goed op doet) ligt ze eerst nog 10 min te huilen/jengelen als ik haar weer terug leg, terwijl ik haar voorheen weer slapend terug legde). Ik heb 3 kindjes en ik kan me natuurlijk wel herinneren dat t van die fases zijn die ook weer over gaan, maar vroeg me even af of dat rond deze leeftijd herkenbaar is voor anderen. Zat er een sprong rond deze leeftijd? Nu beseffen ze toch ook dat je zomaar weg kunt lopen en misschien niet meer terug komt? De zgn verlatingsangst? Of is dat pas een op latere leeftijd? Herkenbaarheid op dit forum? Bedankt voor de reacties!
Jazeker herkenbaar! Hier precies hetzelfde én hoor het echt veel om me heen! Fijn hè die sprongetjes/ fases..
Hoi, ik heb even mijn boek erbij gepakt en daar staat dat ze weer een sprong hebben met 8,5 maand. Dus waarschijnlijk heeft je dochter dit nu
Hier een mannetje van bijna 8 maanden (zondag a.s.). Sinds een week gedraagt hij zich ook anders. Overdag wel vrolijk, maar slapen is een drama. 's Ochtends gaat goed, 's middags wordt al lastiger en 's avonds/'s nachts is een drama. Meneertje heeft nu besloten dat alleen de speen krijgen 's nachts niet voldoende is, maar gaat alleen slapen als hij opgetild wordt en even kan knuffelen. Zodra je hem in bed wil leggen zet hij het weer op een krijsen en is dan niet stil te krijgen. Ook wordt hij nu iedere nacht tussen 04.00-04.30 uur wakker en blijft dat dan ook een uur lang, al dan niet gepaard met huilen. Hopen dat deze fase snel voorbij is, want het begint wel op te breken (maar komt ook door zwangerschap natuurlijk). Hij heeft nog nooit een hele nacht doorgeslapen, dus daar ben ik wel aan gewend. Normaal was het even speen geven en doorslapen, maar als je nu echt een uur rond moet gaan lopen met hem, dan hakt het er wel in. Sterkte met je kleine meid.
Met 8 maanden krijgen ze verlatingsangst! Ze beseffen ineens dat je wel eens weg kan zijn als ze je niet zien en dat is eng. En juist als ze naar bed gaan zijn ze alleen. Dus door te huilen kijken ze of je daadwerkelijk komt als er iets aan de hand mocht zijn. Wat helpt is heel veel kiekeboespelletjes spelen. Zo leren ze dat als je weggaat, je ook weer terugkomt! Verder hou een vast bedritueel aan en vertel dat ie zo gaat slapen en als ie weer wakker is dat je hem komt halen. Als ie gaat huilen dan ga je elke 5 (of 10) minuten even naar hem toe om te laten merken dat je er bent. De eerste keer zeg je dat het tijd is om te slapen, geef je hem een kus/knuffel en leg je hem weer terug. Huilt ie na 5/10 minuten nog, ga je weer heen, zeg je dat het tijd is om te slapen en leg je hem weer recht. Weer na 5/10 minuten alleen even rechtleggen, niks meer zeggen. enz tot ie slaapt. Dit is een hele lastige leeftijd, je wordt nl voor het eerst echt op de proef gesteld, ze kunnen zelf nog niks zeggen, alleen huilen en er komt nu een soort van angst bij kijken. Laat vooral merken dat je er bent en veel kiekeboe spelen.
@ Napoleon: meer kun je idd niet doen. We leggen hem ook alles uit (doen we al maanden) en kiekeboe deden we al veel. Krijg wel het idee dat hij dat ook wel snapt. Alleen 's nachts is er geen land mee te bezeilen, maar heb goede hoop dat dat ook snel goed komt.
O Esje, voor jou is t helemaal lastig. Helemaal nu je zwanger bent en zo te horen heeft jouw zoontje het (tot nu toe) nog zwaarder dan mijn dochter. Ik klop t gelijk af, maar ze wordt nog niet s nachts wakker (soms even huilen in haar slaap, maar slaapt dan weer verder. Het zijn eigenlijk vnml de 'neerleg-momenten'. Tot nu toe valt het dus misschien toch best wel mee als ik t zo hoor. Het troosten doe ik inderdaad zoals boven beschreven, maar eerlijk gezegd haal ik haar er niet uit om haar te troosten. Gewoon even een kusje en een aai over haar koppie. Vanmiddag sliep ze na 3 keer terug komen. Nou ja, we zien wel waar t op uitdraait.. Bedankt voor nu!