Beste allemaal, Op korte termijn starten wij met IVF. Momenteel ben ik mij aan het inlezen, vooral het "technische" deel van de IVF. Maar volgens mij is het emotionele deel veel zwaarder... Veel van jullie zijn al veel verder in de trajecten, daarom mijn volgende vraag: wat waren of zijn voor jullie de dingen geweest waar je veel aan had of eerder had willen weten? Zijn er boeken die de moeite waard zijn? Wat doe je om jezelf op te beuren als je het helemaal gehad hebt? Welke rituelen heb je? Maar ook dingen waar je pas tijdens het traject achterkwam maar graag van te voren had willen weten? Hoe zorg je ervoor dat het toch nog wel een beetje romantisch blijft? enz enz enz Ik ben erg benieuwd naar de reacties en hoop er wat aan te hebben.
Hey Bambi, Vervelend dat jij ook in de molen zit..Enige dat ik misschien van tevoren had willen weten was dat het langer duurt dan je denkt. Toen wij traject ICSI kregen dacht ik ook binnen 4 maanden dan wel zwanger te zijn, maar door allerlei 'vervelende' tussenkomsten als een vakantie van het ziekenhuis, en ziekte van man voor volgende poging, nog steeds niks. Wat ik ook wel eens miste is de positieve verhalen over de hele behandeling. Overal las ik dat het heel zwaar is, extreem pijnlijk, bijwerkingen. En dat dat dus niet allemaal hoef te zijn. Ik heb behoorlijke spanningen gehad voor een hystoscopie, prikken en punctie, en of de relatie nog 'normaal' blijft, maar het viel allemaal erg mee. Heel veel succes met komende periode. Probeer gewoon lekker veel bezig te zijn dat de tijd snel gaat, en laat het gewoon over je heen komen.
Ik lees ook ff mee! Mijn punctie is 28 Juni. Vandaag prikinstructies gehad en alle medicijnen gehaald. Ik heb ook naar boeken gezocht, maar vond het aanbod ook vied tegenvallen. Panter! Hoe is het met je? Kiekske en ik hebben je niet meer gezien bij het andere topic. Alles ok?
Ik ben het andere topic idd kwijt...dacht dat er niet meer gereageerd werd...ben ik mn abbo kwijt? ff kijken!
Het enige wat ik wilde weten: lukt het ooit? Op deze vraag krijg je natuurlijk geen antwoord. Als je weet dat het lukt, dan ga je niet zitten sippen. Dan ga je maar door tot het raak is. Maar die garantie krijg je helaas niet. Die onzekerheid, worden we ooit ouders, die vond ik het moeilijkste. Wat als het allemaal voor niks is, ik nooit moeder zal worden, nooit oma (vergezocht misschien). Het MOEST gewoon lukken. Boeken: Ik heb eigenlijk alleen Open Zenuw gelezen, en toen was ik al zwanger van Ruben ( Open zenuw | Echt herkenbaar ). Aanrader!! Verder erg veel op dit forum en nog een fora speciaal opgericht voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Lotgenotencontact had ik nodig. Lid geworden van Freya. Die website vaak bezocht en de magazines verslonden. Voelde sowieso nuttig, lid worden van www.freaya.nl We zijn overigens nog steeds lid hoor! Mijzelf opbeuren: Eerst even niet (na een teleurstelling). Ik huilde het liefste de hele middag en eindigde dan verlept in bad. Soms nam mijn moeder me mee. Even het dorp in, lekker lunchen o.i.d. Ook wel zalig. Verder schreef ik veel van mij af. Privé. In mijn eigen IVF dagboeken. Romantisch was het niet meer vanaf de eerste inwendige echo. Het circus was begonnen. We gingen ook van niks naar ICSI dus alle hoop op een spontane zwangerschap was vervlogen. Het was dit of niks. In mijn hoofd was ik al bezig met Adoptie / pleegzorg of een donor (willekeurige volgorde). Wetend dat mijn man de eerste twee zeker niet zou steunen. Donorzaad... gelukkig uiteindelijk nooit voor deze beslissing gestaan. Geen idee of we hier uitgekomen waren. Een grote steun is onze psychotherapeut geweest. We zijn er misschien maar 3x geweest maar dit was voldoende om onze neuzen even dezelfde kant op te krijgen. Ook de acupunctuur heeft mij (tussen de oren) enorm geholpen. Ik moest en zou er ALLES aan doen. Gedaan dus. Gestopt met roken vanaf de 1e uitslagen, gezond geleefd, alle mogelijke hulp aangepakt. Schroom dus niet en vraag om hulp als je denkt dat jullie hier van opknappen! Verder had ik de dingen achteraf niet anders gedaan. In de loop van de behandelingen er wel voor gekozen om familie / vrienden een update per mail te geven. Dan hoefde niet iedereen te bellen (en ik hun niet). Zeker bij slecht nieuws zat ik daar niet op te wachten. Dit was echt heel fijn. Ik kon vertellen wat ik wilde vertellen, op mijn tempo en op mijn manier. Vragen kon ik op mijn eigen moment beantwoorden. Het bleef hierdoor aan mij om te delen. Nou heeft het voor ons goed uitgepakt. Naast het feit dat we twee prachtige jongens hebben mogen krijgen zijn we ontzettend naar elkaar toe gegroeid. Ik ben denk ik nog meer van mijn man gaan houden. We begrijpen elkaar nog beter en voelen ons samen ijzersterk. Heel veel geluk.
Mijn verwerking is trouwens nog niet voltooid hoor. Ik denk dat de molen nooit meer uit mij gaat, al ben ik al even uit de molen. Ik zoek de verhalen nog steeds op en vind het prettig iemand een hart onder de riem te kunnen steken of te kunnen helpen. Ik had het toen zelf ook zo nodig.
@Elmo Heel herkenbaar! Ook wij gingen van niks naar ICSI. En ook ik heb heel veel gehad aan het boek "Open Zenuw". Maar daarna merkte ik dat er over de daadwerkelijke IVF en/of ICSI behandelingen weinig boeken waren. "De Babyplanner" was mooi/leuk, maar toch meer chicklit. Wat voor mij helpt is (anoniem) bloggen. Je kunt je verhaal zo kwijt en is ook makkelijk dat je naaste vrienden en familie zo mee kunnen lezen. Wat Marjolein zegt heb ik ook, dat ik positieve ervaringsverhalen mis over het prikken en de punctie. Ik zie er toch ook als een berg tegenop na al die enge verhalen...
Mijn puncties waren alle 8 goed te doen!! Positief genoeg? 6x punctie in eigen cyclus (dus maar 1 eicel aanprikken) maar zonder verdoving 2x punctie hyperstimulatie (met roesje), naar maar niet afschuwelijk ofzo. Overstimulatie: Daar zou misschien wel meer bekend over mogen zijn. Hoe goed voor jezelf te zorgen (dat hoor je wel in het zh als het zover is maar deze info vooraf weten is ook wel handig). Ik heb het beide keren na de hyper gehad. De eerste keer matig, de tweede keer moest ik worden opgenomen. Na een flinke babbel mocht ik het thuis proberen ... en gelukkig is het goed gegaan (elke dag controle hoor, dat wel!). Overstimulatie is toch wel een risico. Pas dus altijd goed op jezelf!
Sodejuu@Elmo 8 puncties?!! Heftig zeg! Wat ik vooral merk, zowel hier als op het IVFmoeders.nl forum is dat de pijnstilling zo verschilt per ziekenhuis. Ik hoor veel mensen over een infuus, roesje of morfine prik in de bil, maar ik heb begrepen dat ik vier prikjes in mijn vaginawand en 2 paracetamol. Ik word al misselijk van de zenuwen bij de gedachte van de puncie. Ik hoop echt dat het mee gaat vallen. Het is bij jou dus 2x gelukt. Heb je je ooit afgevraagd wat dit op de lange termijn betekent voor je kinderen? Ik weet dat IVF al sinds 1978 wordt toegepast, maar ICSI nog niet zo lang en ik kan ook nergens wat vinden over evt. Afwijkingen of dat soort dingen bij ICSI kinderen. Heb bijv gehoord dat ze vermoeden dat ICSI kinderen zelf onvruchtbaar zouden zijn?
Ohhhh! Wat veel antwoorden al! Dank jullie wel Ik ga ze allemaal rustig doorlezen. Blijf vooral posten
Als dit echt zo is, zou ik dat dus niet willen... ga mijn toekomstige kinderen niet dit verdriet aandoen....
Dat icsi kinderen onvruchtbaar zouden zijn door de icsi is niet waar. Wat wel zo kan zijn is dat ze de vruchtbaarheid overnemen van de ouders...en als die verminderd vruchtbaar zijn heb je kans dat ze dat doorgeven....icsi krijg je niet voor niks natuurlijk....
@Panter Mijn vriend is verminderd vruchtbaar vanwege een dubbele waterzakbreuk in zn pubertijd. Dat is volgens mij niet erfelijk toch? Ach ik weet het ook niet. Je vangt overal dingen op, maar soms is het ook moeilijk te achterhalen wat je moet geloven! Dat is zo vervelend dat je er niet veel over kunt nalezen!
Hoi meiden, Zojuist vanaf 12 april begonnen met injecteren en morgen de eerste echo! We zijn van ZI naar ICSI gegaan, omdat ik de laatste keer nog maar 7 eitjes had en een heel lage AMH-waarde heb van 0.3 (wat op mijn leeftijd 7 hoort te zijn!). De vraag is dus of ik nog eitjes aanmaak. Ik zie heel erg op tegen de punctie. Het gaat onder verdoving van een soort morfine via een infuus en 2 plaatselijke verdovingen. Over onvruchtbare kinderen na ICSI; ik heb mij laten vertellen dat de risico's niet meer of mminder zijn dan bij IVF! Dat was nemalijk wat wij ook graag wilden weten voordat we er aan gingen beginnen! Het zaad van onze donor is namelijk van TOP kwaliteit en dus wilden wij voor IVF gaan, maar dat werd afgereaden door de weinige eitjes... Dus niet meer risico's zegt mijn arts... X D.
nee zo'n breuk is gewoon een kwestie van stomme pech... btw...mijn man is dus echt compleet onvruchtbaar. En ondanks dat het erg verdrietig was toen we kindjes wilden...is ie dolgelukkig dat ie leeft. Dus de uitspraak om geen behandeling te nemen als dat de oorzaak zou zijn is wel wat kort door de bocht. Er is meer in het leven dat kinderen krijgen om van te genieten. Als mijn man er niet was geweest dan was de wereld niet zo mooi als dat ie nu is. Wij krijgen kindjes mbv een donor, en zijn dankbaar dat zoiets kan.
Ja dat dacht ik al@panter Jij gaat gewoon zwanger worden bij ICSI 1 van jullie topdonorzaad! Let maar op! Ik ga ook jouw blog volgen. Vind het erg grappig dat we Bijnagelijk lopen! Diana wat spannend! Wanneer is je punctie?
Ik lees bij Elmo dat ze mailtjes stuurt om de mensen om je heen op de hoogte te brengen. Hebben jullie het eigenlijk op het werk en vrienden verteld? Aangezien ik al een stukje historie heb (Kindje met afwijking, zwangerschap moeten afbreken en vervolgens Asherman) zijn ze wel op de hoogte waar ik mee bezig ben. Maar om nu te vertellen dat ik een terugplaatsing heb en dat men weet dat je mogelijk over twee weken zwanger kan zijn.....