Ons zoontje van net 4 maanden is maar de hele tijd zo boos. De eerste maanden waren niet makkelijk voor hem, met oorontstekingen en koemelkallergie, maar toen kon ik duidelijk aan hem merken dat hij pijn had en wist ik hem nog wel te troosten. Nu lijkt hij pijnvrij, maar hij ontploft zodra het even tegenzit: als hij na het boertje doen nog even op je schouder ligt, als hij op je schoot zit en hij is er klaar mee, als je hem in de box legt, etc. En dan niet een jengeltje, nee, meteen vól erin. Het is een lastige slaper en al mijn kindjes zijn snel overprikkeld, dus we hebben een vast ritme en ik heb wel het idee dat hij dat heel prettig vindt. Maar desondanks doet hij alleen hazenslaapjes van max. drie kwartier overdag. Ik denk dus dat hij deels zo prikkelbaar is door vermoeidheid. Maar eigenlijk valt er geen peil op te trekken; hij is niet in de ochtend vrolijker dan in de middag of na een slaapje vrolijker dan daarvoor of zo...hij is gewoon snel boos. Iemand tips of herkenning?
Mijn dochter was ook heel vaak boos en driftig. Dat kwam omdat ze van alles wilde en het niet lukte. Toen ze met 7 mnd kroop was het over. Nu huppelt ze vrolijk rond
Mijn zoon had dat ook. Hij wilde meer dan hij kon en dat frustreerde. Zodra hij een 'sprongetje' had gemaakt en zijn handjes meededen met zijn koppie, ging het al een stuk beter. Nu hij meer kan gaat het nog beter, maar het is een kind met een sterk karakter. Dat perfectionistische heeft hij van zijn moeder
Mijn zoontje had dat ook heel erg. En idd wat de dames hierboven ook zeggen hij wilde veel meer dan dat hij kon. Hij laat nog steeds duidelijk merken wanneer het genoeg is voor hem en hij er klaar mee is. Ook onze begin maanden waren erg zwaar ivm kma maar moet nu zeggen dat hij makkelijker is geworden naarmate hij meer kon uit zichzelf. Moet ook eerlijk toegeven dat ik niet kon wachten totdat hij wat zelfstandiger was.
Herkenning ook hier, maar helaas geen oplossing voor je. Zodra hij wat meer kan zal het vanzelf minder worden. Mijn zoontje laat het nog altijd heel duidelijk weten als hij ergens klaar mee is, maar hij vermaakt zichzelf nu veel beter dan de eerste paar maanden. Dus dat is wel fijn
Mijn oudste was een hele boze baby. Zelfs op de opvang maakte ze er altijd grapjes over. Ik noemde haar zelf altijd liefkozend 'boosje de baby' . Het was soms hilarisch en verdrietig tegelijkertijd. Toen ze wat meer zelf kon, zoals kruipen en langs de meubels lopen (waar ze ook nog eens vrij laat mee was ), veranderde dit en voor ze 1 werd was het een heel vrolijk meisje. Sindsdien is het bijna altijd een heel vrolijk meisje, dat zelf vrolijke leidjes vetzint, veel lacht en bijna alles leuk vindt. Op de opvanh waren ze ook echt verbaasd over hoe totaal anders ze was als dreumes en peuter dan als baby. Ik wil dus vooral zeggen, dat hoe zwaar en lastig het nu kan zijn, het gelukkig geen voorspellende waarde hoeft te hebben voor het karakter over een paar maanden. Ik ben er zelf van overtuigd dat het baby zijn sommige mensen gewoon niet zo goed afgaat. Dat afhankelijke en zelf niets kunnen kan niet iedereen even goed tolereren en dat merk je al jong. Wat betreft de slaapjes, grote kans dat dit vanzelf snel gaat verbeteren. Meestal gaat dit vanaf een maand of 5 a 6 een stuk beter. Mn jongste deed ook alleen maar hazenslaapjes, maar slaap overdag inmiddels gewoon volgens het boekje.
Herkenning helpt altijd, bedankt dames! Het is onze derde en de oudste was ook altijd zo boos, dus ik weet dat het over gaat...maar als je er middenin zit...poe! Bij mij waren de eerste twee ook extreem laat met alles (de oudste liep met 2,5 jaar, de middelste met 2 jaar; kruipen e.d. deden ze ook pas na ruim een jaar), dus als het inderdaad is dat zijn lijf niet meedoet met zijn hoofd dan kunnen we onze lol nog op de komende jaren .