Ik merk dat een school in de eigen buurt enorme voordelen heeft. Veel meer aansluiting met kinderen uit je eigen omgeving. De vrijheid en zelfstandigheid om zelf naar speelafspraakjes te gaan (waarvan ze ook weer groeien). Daarbij is het grote nadeel bij scholen zoals jena dat je langdurig afhankelijk bent van 1 of 2 vaste juffen. Als het daar toevallig niet mee klikt kan je niets. En ik denk dat kinderen ook weer anders en nieuwe dingen leren van verschillende docenten. Iedereen pakt het net weer anders aan. Wellicht is een reguliere school met wat meer structuur juist wel heel goed voor je dochter. Dan weet ze beter waar ze aan toe is in deze voor haar onrustige tijd. En bedenk dat reguliere scholen ook tal van zaken overnemen van bijzondere scholen. Jullie hebben het lang genoeg aangekeken en het werkt niet met zowel docenten als kinderen. Daarnaast is het ver reizen en haal je haar uit de nieuwe omgeving. Een buurtschool geeft haar hopelijk meer aansluiting. Natuurlijk moet het onderwijs je daar wel aanspreken.
Ik denk dat je nu op de goede weg bent - gezien je reacties. Mijn ervaring is dat de overstap van de middenbouw naar de bovenbouw op een jenaplan gróót is.... Mijn oudste moest écht wel wennen, die kwam in een klas waar echt al pubermeiden zaten (lang gekleuterd, dus ook echt meiden van 12 - terwijl zij net 9 was) en daarvoor hoorde ze natuurlijk bij de oudste - kende alles en iedereen, wist hoe alles liep. Bij de jongste merkte we wat die overgang ook groot was, maar die wende een stuk sneller. (overigens was de overstap naar de middelbaar vloeiend bij de oudste In jullie situatie echter denk ik dat je het lang genoeg aangekeken hebt. Het houd een keer op. Sowieso merk ik om me heen ook dat dit een lastige leeftijd is - groep 6/7 veel meer bewustwording van zichzelf en de mening van anderen over hen. Hun plekje in het geheel. En als dat dan niet meer past en ze heeft geen fijne groep vrienden/vriendinnen om zich heen en geen juf/meester die haar écht ziet... dan zou ik ook verder gaan kijken. En waar de verhuizing eerst een moment was om te zeggen; we ontnemen haar niet óók dit stukje stabiliteit - is het nu juist een goede reden om te zeggen; we zijn verhuisd een school ver weg heeft geen voordelen meer - dús toch eens kijken of de school dichtbij meer voordelen heeft dan alleen de afstand. Hier was 2 weken terug ook een meisje geweest, dat heeft 2 dagen meegedraaid en 2 weken later was de overstap geregeld en heeft ze haar plek gevonden. Het kan gewoon heel snel gaan!
Het lijkt of je al heel wat stappen hebt genomen en dat jullie er qua schoolkeuze wel uit gaan komen! Over dat stukje dat je dochter niet lekker in haar vel zit en moeilijk haar emoties kan uiten - dat herken ik heel erg. Onze dochter heeft dat ook heel lang gehad rond haar 8e. Bijna een jaar lang haast iedere dag buikpijn of hoofdpijn, maar de huisarts kon alle medische oorzaken uitsluiten en op school heeft ze leuke vriendinnen. We hebben uiteindelijk een kindercoach gezocht die haar echt zo goed heeft geholpen. We hebben echt een ander kind nu. In dit traject waren ook gesprekken met mij en mijn man en is er met ons beiden een familieopstelling gedaan, ze keek dus echt naar het grotere plaatje en naar dingen en karaktereigenschappen die misschien onbewust van ouder op kind zijn doorgegeven. Ze heeft daar echt geleerd om zelf 'eigenaar' te worden van haar emoties, trucjes om zichzelf rustig te krijgen als ze overprikkeld is, van een afstandje te kijken naar situaties waar ze in zit of die haar overweldigen etc. Ook mijn dochter was/is snel van slag door veranderingen, maar dit is echt een veel minder groot issue dan dat het was voor de gesprekken met deze coach.
Ze heeft inderdaad ook altijd buikpijn, en bij spannende dingen al helemáál. Ik heb vandaag een afspraak gemaakt met een orthopedagoog van onze huisartsenpraktijk. Ik vind het echt heel fijn om deze ervaringen te lezen! Ik maak me soms best wel zorgen en weet niet zo goed wat ik precies moet doen, ik moet denk ik maar gewoon haar moeder zijn en wat hulp inschakelen. Ik ben wel heel benieuwd hoe ze dit soort dingen aanpakken met kinderen! Interessant beroep
Ja alle kinders van groep 5 naar 6 liepen met hun ziel onder de arm de eerste tijd! Maar die hebben hun draai nu wel gevonden.. en ze had echt een droomjuf de afgelopen 3 jaar, daar heeft ze het nog steeds iedere dag over. Dat is nu wel anders En bedankt voor je fijne reactie! Vind het fijn om te lezen hoe het bij anderen gaat, en vooral als het een goede keuze was
Ik heb als kind op een jenaplanschool gezeten, leuke school, maar drama met speel afspraken en aansluiting bij kinderen in de buurt. Daarbij heb ik een zorgintensief gezin. Dus toen ik een school voor mijn jongste moest uitzoeken heb ik om die redenen een school op loopafstand uitgezocht, 5 minuten lopen. Grote verschil is natuurlijk wel dat mijn dochter al vanaf het begin naar deze school gaat. Maar in jouw geval zou ik zeker overwegen van school te wisselen.
Wat goed! Een orthopedagoog kan jullie vast goed helpen. En ik herken het hopeloze gevoel als ouder, maar idd gewoon maar haar moeder zijn, veel met haar knuffelen en regelmatig één op één momentjes is al zó goed en belangrijk!
Ik heb ook op jena gezeten En ik vond het tot groep 5 wel oké Maar groep 6 vond ik verschrikkelijk allemaal bij elkaar met oudere kinderen en inderdaad je zit dan lang aan 1 juf vast Als je het al een half jaar aankijkt en ze met buikpijn zit etc zou ik op zoek naar iets anders
ik moet alleen wél zeggen; hier willen ze graag 3 jaar dezelfde stamgroepleider- maar is dat nog maar zelden gelukt hoor.. zowel door kleine wisselingen in het personeel, als door zwangerschappen (en daarna wat minder gaan werken - waardoor er een betere combinatie mogelijk is met een andere docent in een andere klas etc) . Maar oke...