borstvoedingscentrumpantarhei: Richtlijn excessief huilen, een heftige persoonlijke ervaring Om te janken!
Nou idd! Zeker nu ze weten dat dat ventje hoog sensitief is. ik krijg gewoon een afkeer van miss Blom. Bah!
Heb m ook vol verbazing gelezen.. hier ook een huilbaby gehad.. ondanks t vele huilen hebben we haar nooit langer dan 5 min laten huilen! afschuwelijk!!
Onze dochter heeft ook veel gehuild, heb haar ook niet langer als 5 min laten huilen, achteraf maar goed ook, want er was wel degelijk iets met haar aan de hand, ze had hele erge verborgen reflux. Ik weet niet maar op een of andere manier heb ik het idee dat een baby niet zomaar zoveel huilt.
Pfff, tranen in mijn ogen. Mijn dochter was ook een huilbaby en wat ben ik blij dat ik altijd mijn gevoel heb gevolgd, ik wist zeker dat er iets niet goed zat, en had het geluk dat wij een kinderarts troffen die meteen aan kma dacht. En hier was ik wat betreft de borstvoeding ook eigenwijs; in het ziekenhuis moest ik iedere 3 uur voeden, niet eerder. Maar ik voelde gewoon dat mijn dochter honger had, en dan legde ik aan (volledig verkeerd dankzij de adviezen daar, maar ze kon wel drinken gelukkig), het feit dat ze daardoor tevreden weer in slaap viel, was voor mij het teken dat ik het juiste deed. Maar dus niet dankzij de zogenaamde professionals. Het cb gaf ook keer op keer vreemde bv-adviezen, de kraamverzorgster wist niks van aanhappen (ze hielp door mijn dochter tegen m'n borst te rammen zodra ze enigszins hapte, echt erg hardhandig). En ook het laten huilen idd. Het cb adviseerde ons met 9 mnd om m'n dochter om 19u in bed te leggen en dan pas om 7u weer gaan kijken. Als ze zou gaan huilen, dus negeren. Ook als ze het uren vol zou houden. Bah!!
Waarom negeren zoveel mensen toch onze natuurlijke instincten?waarom voelen we ons rot als onze kindjes huilen?omdat ze ons nodig hebben!of dat nou honger,slaap,vuile luier,pijn of grootst en geborgenheid is.wie zijn we om te zeggen tegen zo'n weerloos hummeltje wat wel en wat niet nodig is? Het laten huilen van het CB nooit gesnapt en zijn zoveel onderzoeken die bewijzen,dat ook maar 10 minuten huilen zoveel stress oplevert dat ze dagen later nog een verhoogd stresslevel hebben.en als je ze regelmatig maar laten huilen dit zelfs op de lange termijn effect heeft op hoe iemand met stress om kan gaan.en het is slecht voor de hechting wat ook blijkt uit dit verhaal.
Waarom? Omdat wij in de westerse maatschappij ondertussen heel ver weg zijn komen te staan van hoe een mensenbaby werkt. Dat zie je terug in voeding (kv kan ook op verzoek), bijvoeding geven(niet nodig voor 6 maanden,babylijfjes zijn gemaakt om op melk te groeien,medische uitzonderingen daargelaten), al heel vroeg willen dat je baby doorslaapt, je kindje niet bij je willen dragen omdat hij nu eenmaal in zijn eigen bedje moet slapen. Dan maar een paar nachten huilen. Rekken.tot het volgens het schema tijd is om te eten. Baby moet zich aanpassen. Nu kan je heus niet altijd alles om baby laten.draaien maar je kan wel meer vanuit baby denken ipv de eigen.volwassen gedachtegang te volgen. Het is ook meer een conclusie dan een waarde oordeel. Maar in onze gestructureerde levens zijn we dat behoorlijk kwijtgeraakt Wat een ontzettend heftig verhaal en wat een afschuwelijk mens dia ria Blom.. Het doet mij denken aan het "breken" van een paard, op een gegeven moment geven ze het op en doen ze maar wat er gevraagd wordt. Maar het kan ook anders..
Het 'cry it out' is bedacht voor baby's vanaf 4 maand met max 8-10 maanden. Dat het cb dit advies geeft bij babys van 3 weken zegt al genoeg? Wat ik persoonlijk erger vind is dat er ziekenhuizen met kinderartsen die hierin mee gaan. Laatst stond er een artikel in een tijdschrift waarin een kinderarts zegt; reflux word doorgaans veroorzaakt door te veel huilen. Om dit te verbreken moet je dus in bed laten huilen, want het stopt dan. Huilen wordt zelden veroorzaakt door een medisch probleem. Dat maakt mij woest. Een kinderarts die deze stelling heeft zal in mijn ogen al niet eens meer naar een kindje willen kijken of luisteren naar een ouder. En wat kan je als ouder hier tegen doen?
Ohhh nou ga ik vast veel shit over me heen krijgen maar ik vind het onzin om deze methode af te schrijven door dit stukje tekst. Natuurlijk ben ik het er mee eens dat het enorm zielig is hoe het voor deze moeder en haar kindje is verlopen en de manier waarop alles rondom de dvd van Ria ging is ronduit belachelijk! Echter heeft het hier wel goed geholpen. Echter wel in combinatie met een chiropractor (vraag me ook af of het kindje in het verhaal geen Kiss heeft, na een vacuumbevalling). Het inbakeren en even huilen (ja 30 minuten soms en niet langer, dan gingen we om de 10 minuten kijken) waren de oplossing. Na een week of 2 sliep hij prima en nu nog. Dit terwijl hij voorheen hele dagen huilde....dus de Ria blom methode afschrijven doe ik zeker niet. Denk vooral dat je het bericht van deze moeder als waarschuwing moet zien, de methode van Ria Blom is een leidraad/ hulpmiddel dit volg je in combinatie met je eigen intuïtie en andere dingen die mogelijk helpen. Er een jaar met nauwelijks resultaat aan vast houden, ligt mijn inziens vooral aan de onzekerheid van moeder.
aurora, ik heb het al vaker gezegd, maar er is inmiddels genoeg wetenschappelijk bewijs dat laten huilen slecht is voor de hechting, en dat een onveilige hechting, later veel problemen met zich mee kan brengen , zie onderstaande link Onveilige hechting en veilige gehechtheid (kind/volwassenen) | Mens en Samenleving: Pedagogiek DAt het bij jou goed geholpen heeft, nou ja, oke dan. Ik ken jouw kind niet dus ik onthoud mij in jouw geval van een oordeel. Jij moet zelf je eigen strategie bepalen als opvoeder, daar bemoei ik mij verder niet mee. Maar ik vind het ronduit schandalig dat het cb zulke adviezen geeft.
Ik ben het met je ens dat het CB en huisarts in dit verhaal enorm hebben gefaald! Maar niet dat ze dit advies niet zouden mogen geven. Bij een huilbaby's ben je zo uitgeput op een gegeven moment dat je het echt niet meer weet en van een CB zou je dan tips en ondersteuning moeten krijgen. Mijn inziens werkt de methode van Ria Blom bij sommige kindjes wel. Mijn zoontje slaapt gewoon niet als wij op zijn kamertje zijn en had het huilen denk ik nodig om de dag te verwerken. In dit geval mogen ze mijn inziens best dit advies geven om dit uit te proberen. Werkt dit echter na 2 weken nog voor geen meter, ja dan moeten ze de moeder weer nieuwe opties geven om te ondersteunen en niet een jaar lang laten klungelen met iets wat niet werkt....daarin hebben ze zeker gefaald. Het advies van 90 minuten huilen vind ik ook belachelijk, daarom zei ik ook dat de methode een hulpmiddel moet zijn in combinatie met eigen intuïtie, zou mijn kind nooit 90 minuten laten huilen. Maar als je zo wanhopig bent kan ik me voorstellen dat je luistert naar dit advies, dus het CB zou dit niet moeten geven!
mijn kind heeft ook heel veel gehuild maar ik wist zeker dat het niet lag aan ritme en regelmaat want dat hadden we. ik wist dat ze pijn had en ben gaan uitzoeken wat. en ik had het nog goed ook! kiss sybdroom. en ook al wilde t cb me niet geloven... cb saar luister in niet naar. ik volg mij eigen gevoel.
Wij waren ook de wanhoop nabij, en hebben zelf het advies gekregen om onze zoon snachts maar op stal te zetten dan zouden we zelf kunnen slapen. Gelukkig pakte ik mijn zoon nog steviger vast op die momenten en lachte (voor zover ik toen nog kon lachen, want ik jankte vrolijk met mijn zoon mee) ik zulke adviezen weg. Ik heb veel steun gehad van mijn moeder en mijn vader en mijn broer en absoluut niet te vergeten, mijn man. Wij wisselde elkaar allemaal af in het trooste van onze kleine vent. Snacht is mijn broer vaak in huis geweest zodat ik tussen de voedingen door kon slapen. en overdag nam mijn man, mijn moeder of mijn vader mijn zoon van mijn over tussen de voedingen door. en dan liepen hun met mijn zoon in de draagdoek rond. Want dat was de enige manier om hem stil te krijgen... En als wij er alleen voorstonden was het aantobben. Soms was ons ventje zo uitgeput dat hij aan de borst in slaap viel en dan bleef ik ook liggen waar ik lag, want ik ging daarom juist ook altijd liggend voeden... Het waren hele moeilijke tijden, maar ik ben o zo blij dat ik ons gevoel heb gevolgd. Ons ventje gaf duidelijk aan dat hij pijn had, vond ik. Hier waren de meningen over verdeeld en we kregen dus niet de erkenning dat er iets mis was. Naar meerdere malen bij de huisartsenpost de dokters end. geweest te zijn werden we pas na anderhalve maand gezien. En toen pas werd erkend dat er iets mis was, en toen werd er pas gezocht na medicijnen wat ruim een maand geduurd heeft voor we de goede hadden. onze zoon heeft verborgen reflux. Maarja je zoon groeit zo hard, werd steeds gezegd. Dat was ons probleem nou juist, ons ventje kon alleen wat verzachting vinden in mijn melk dus ja dan groei je extreem hard. (hij weegt nu ruim 9,5 kg) Dus ja hij had extreem veel pijn. Nu nog vind ik ooit bloed in zijn bedje ondanks de medicijnen. Maar hij lacht nu en is vrolijk en heel erg tevreden. En ik heb na maanden stuwing gehad te hebben, geen stuwing meer. Ik dacht dat stuwing normaal was zo lang..... En als ik eraan terug denk dan kan ik nog gaan janken, maar de blijdschap die ons ventje nu heeft is onbetaalbaar. En wat ben ik blij dat ik mijn (ons) gevoel gevolgd heb! voor mij geld: je moeder gevoel staat boven alles!!!! En zoals ik hier al ooit vaker heb gelezen: Zet ria blom maar lekker achter de blommetjes!
Corry wat heftig! Gelukkig volgde je je moedergevoel en stond je hele familie achter je en kreeg je hulp van hun. Ik ben ook echt tegen huilen, nu hij 10 maanden is nog steeds. Hij huilt nooit zomaar omdat hij graag wil huilen, er is altijd een reden. Ik bedoel. Wie huilt nu voor de fun? Hij is wel geen huilbaby dus ik heb het wel nooit moeilijk gehad. Ik geloof er ook in dat als je een baby laat huilen en dat meermaals doet omdat ze het maar moeten "leren" geen idee wat ze moeten leren eigenlijk? Wat moeten ze leren? Leren dat je er alleen voor staat? Ik kan geen andere reden vinden Maar ik geloof er ook in dat als mn deze opvoedingsmethode gebruikt dat deze baby's ook sneller vatbaar zijn voor depressies in hun tienerjaren of zelfs in hun volwassenen jaren want ze leren dat er eigenlijk toch geen hulp is en ze het alleen moeten oplossen wat niet gaat maar ze vertrouwen anderen niet, kunnen hn gevoelens niet kwijt en volgens mij heeft dat met elkaar te maken. Ik laat ons mannetje ook soms jengelen, als ik hij s'ochtends wakker word dan kan het wel eens 5 minuutjes duren neerdat ik reageer omdat ik net uit een diepe slaap kom maar ik herken ook wel wanneer ik onmiddellijk moet reageren. Als hij in paniek wakker word dan sta ik binnen 5 seconden bij hem maar word hij wakker en hij begint me te roepen dan kan het enkele minuten duren maar dan duw ik half slapen op die babyfoon zodat hij een muziekje krijgt, dan weet hij al dat ik eraan ga komen. En als ik hem eens laat jengelen dan kijk ik op de klok want soms jengelt hij maar dan weet ik dat als ik hem opneem hij niet meer gaat slapen of heel moeilijk wel geef ik hem dan zijn speentje en knuffel maar dat hoor ik ondertussen ook al maar 5 a 6 min is het maximale anders gaat het jengelen over naar huilen en dat vind ik zielig en onnodig Resultaat bij het niet laten huilen is dat hij hier zelden huilt, als ik echt goed oplet kan ik zelfs het jengelen voor de volle 100% voorkomen op een dag (jengelen versta ik zonder traantjes en noem ik babyvloeken) Het babyvloeken gebeurt wel dagelijks hoor omdat we fysio-oefeningen moeten doen wat hij niet leuk vind maar zodra hij begint te vloeken stoppen we ermee Natuurlijk wel een pruillipje als vreemde mensen lomp tegen hem doen
Ik zeg maar een ding....huilen is de enige manier waarmee een baby kan communiceren! Ga je dat negeren door een baby maar te laten huilen voor een hele tijd, dan ontneem je hem dus zijn enigste communicatiemiddel. Jij hebt dan rust, maar je kindje weet dan niet meer hoe hij je iets duidelijk kan maken. Praten kan ie immers nog niet? En huilen om iets kenbaar te maken, daar wordt niet meer op gereageerd..........
Ja corry, jouw verhaal is mijn verhaal.. De eerste weken gingen gek genoeg nog best oke, zoon sliep rond de 6 weken van 23.00- 04.00, ik helemaal in mijn nopjes, voelde me goed. Overdag was ie soms wel wat onrustig, wou niet graag liggen. En toen begon de ellende. Opeens was het s'nachts een grote toestand. Ik had hem gevoed, en 1 uur later was ie al weer wakker. Meteen schreeuwen. Zodra ik hem aanlegde, was het fanatiek drinken. En viel ie in slaap. Zo ging het de hele nacht door...De onrust overdag werd ook steeds groter. Het inbakeren hielp een beetje (hij was ook helemaal kapot), maar eigenlijk wou hij niet liggen. Natuurlijk de leefregels van reflux nageleefd, maar dat hielp ook niet. Naar de huisarts geweest (3x) maar nee hoor, er was niets aan de hand. Dat spugen dat hoort er bij op die leeftijd. JBPM geprobeerd, hielp niet. Ik was bij de KA voor na controle. Ik legde het probleem voor en hij zegt :u legt te vaak aan, geef maar een flesje water ...Het cb kwam met de RRR en daar ben ik heus ook een voorstander van. Maar ik kon er met zoon helemaal niets mee...en tja, dan maar eventjes laten huilen he! Zou het dan aan de borstvoeding liggen? Nee hij groeit goed, dus daar kunnen de problemen ook niet bij liggen. (Ik had ook een enorme productie trouwens) Dat beetje spugen heeft ie dus blijkbaar GEEN last van...Dus u moet toch echt proberen om s'nachts die voedingen maar niet te doen. Hij moet leren om te slapen! Ondertussen was zoon 16 weken en kon ik s'ochtends niet uit bed komen zou moe was ik. Maar ik had geen keuze want er lopen hier nog 2 kindertjes rond. S'nachts voelde ik (het klinkt raar maar echt waar, wellicht herken je het) de hormonen door mijn lijf gieren. Adrenaline om wakker te blijven en het slaaphormoon dat je aanmaakt tijdens de borstvoeding. Het deed gewoon pijn. Toen ik dus op een zondag uitgeput naar de dokterspost ben gereden omdat het gewoon echt niet meer ging, zat daar een huisarts die meteen zei: mevrouw, uw kindje heeft reflux... Meteen aan de losec, maar dat hielp niet. Het bleef allemaal bij hetzelfde. 3 weken later zat ik in tranen bij mijn eigen huisarts en die heeft nog dezelfde dag een afspraak bij de KA geregeld. En werd hij meteen opgenomen, diagnose heftige reflux en een slokdarmonsteking. Aan de nexium/motilium. Een paar weken later hadden we een ander kind. Dat het zolang heeft geduurd voordat er een arts of ander medisch geschoold persoon mij geloofde, is voor mij achteraf nog steeds echt bizar. Ik wist dat er iets niet klopte. Maar ja, ik moest dus idd ook maar de "huiltherapie"gaan toepassen.. Fijn dat het beter gaat met je zoontje. Met een beetje geluk is hij er over een paar maanden vanaf. Wij zijn de medicatie gaan afbouwen toen hij 10 maanden was en dat ging prima!