Hallo. Gistermiddag hebben we te horen gekregen dat het hartje van ons kindje gestopt is met kloppen. Ik zou gister 17 weken en 5 dagen zijn en het hartje is waarschijnlijk gestopt rond 13.5 week. Nu heb ik maandag een afspraak bij de gyn om alles door te spreken en dan wordt er gelijk een afspraak gemaakt voor de bevalling. Wat kan ik verwachten? Gister heb ik iig al gehoord dat er een capsule wordt ingebracht om de weeen op te wekken, en ik krijg pijnstilling om het allemaal zo gemakkelijk mogelijk te maken Zijn de weeen net zo erg als normaal met 40 weken? Duurt een bevalling van een klein baby'tje even lang of niet ? Vind het ook dood en dood eng om straks zo'n klein babytje te zien. De gyn heeft gezegt dat niets hoeft ( bv kijken ) maar dat wil ik wel. Ze zegt dat ouders vaak na de bevalling helemaal niet bang zijn om te kijken omdat het toch "eigen" is. Wat is jullie ervaring daarmee? Sorry hoop vragen maar spookt van alles door mijn hoofd heen - is het raar om goede vrienden kaartjes te sturen om te laten weten dat je bevallen bent ect....
Allereerst wil ik jullie even heel veel sterkte en kracht toewensen voor de komende tijd! Wat betreft de vragen, ik kan niet alles beantwoorden, maar ik zal m'n best doen. Bij ons is het hartje gestopt met kloppen bij 12 weken en 5 dagen en ik zou gecurreteerd worden als het er niet vanzelf uit zou komen. Dat is natuurlijk wel heel wat anders dan een bevalling. Maar het is er uiteindelijk wel vanzelf uitgekomen. De weeën vond ik echt net zo pijnlijk als bij de bevalling van Milan. Sowieso vond ik het heel erg op een bevalling lijken, alleen was 't persen wat anders natuurlijk omdat er geen volgroeid kind uit hoeft en het was nu bij mij op de wc. Het duurde wel een stuk korter, bij mij 1 uur, maar de vk zei dat 't normaal zo'n 2 uur duurt (ik beval ook snel, dus waarschijnlijk lag 't daaraan). Ik wilde zelf het kindje heel graag zien en vriendlief wilde dat niet. Toen het er uit was heb ik het echt uitvoerig staan bekijken en ik vond het echt heel mooi. Het ziet er echt zo uit als op die plaatjes die je wel eens in een banner of avatar ziet staan, van kindjes van 12-13 weken (als je snapt welke ik bedoel? Ik weet even niet van welke site ofzo). Je kan ook echt alle lichaamsdelen al heel goed herkennen. Mondje, neusje, oogjes, vingertjes, teentjes, alles zit er al aan. Het ziet er gewoon heel perfect uit, maar dan niet meer in je buik. Mijn vriend heeft uiteindelijk ook nog gekeken en die vond het ook heel mooi en totaal niet eng. Ik vond het alleen wel heel moeilijk om te zien omdat toen echt het besef kwam dat dat kleine perfecte kindje nooit meer zal leven en dat je hem/haar daarna ook nooit meer zal zien. Ik denk dat dat wel makkelijker was geweest als ik het niet gezien zou hebben, maar ik heb er totaal geen spijt van dat ik heb gekeken. Qua kaartjes: wij hebben 't niet gedaan omdat ik dat echt niet aan zou kunnen. Maar ik vind het totaal niet raar als jullie dat wel zouden willen. Het is toch jullie kindje en hij/zij zal altijd belangrijk voor jullie blijven. Het is dus ook begrijpelijk dat jullie dat aan jullie omgeving willen laten weten. Ik zou dan idd wel alleen aan goede vrienden en dichte familie doen en niet aan iedereen die je normaal gesproken een geboortekaartje zou sturen. En ik zou van tevoren even bedenken of je er mee om kan gaan dat je het kaartje bijvoorbeeld ergens bij iemand ziet staan als je daar komt (dat was één van de redenen voor ons om het niet te doen, ik zou het ook verschrikkelijk vinden als "men" het kaartje na een tijdje misschien weggooit, zoals veel mensen dat met geboortekaartjes doen). Ik hoop dat je er wat aan hebt en als je nog meer vragen hebt hoor ik het wel!
Dag meid, Wat erg voor je dat het zo moet eindigen. Mijn zoontje is met 23 wk overleden. En ik moest echt bevallen van hem. Ik kreeg om de 3 uur tabletjes ingebracht in de vagina om de bevalling in te leiden. Ik ben gelijk aan de ruggenprik gelegd dus heb totaal geen pijn gevoeld alleen het laatste stukje ( het persen) heb ik wel goed gevoeld. Het is niet te zeggen of het langer of korter duurt. Mijn ervaring is dat het ineens kan gebeuren. Omdat ik ook geen weeen voelde wist ik ook niet of het al opschoot maar ik had steed geen ontsluiting. En ineens kreeg ik persdrang. Na de bevalling hebben wij uren met ons zoontje gezeten en van het genoten. Nou weet ik niet hoe het in jouw situatie is omdat je kindje al een tijdje overleden is maar ik zou zeker kijken. Anders krijg je misschien spijt. Je moet doen waar je je goed bij voelt. Ik heb aan de arts gevraagd of hij eerst wilde omschrijven hoe hij er uit zag en me dan pas mijn zoontje te laten zien. Misschien is dat een idee voor je. Laat je leiden door je gevoel. Ik weet het is doodeng, maar geloof me als het voorbij is zal het je zijn meegevallen. Heel veel sterkte meid en als je nog vragen hebt dan beantwoord ik die graag voor je. liefs
Bedankt voor jullie reacties Ik heb gister bij de gyn idd gevraagd wat ik kan verwachten. Omdat de beeb al iets van 4 weken dood is was ik bang dat het misschien aan het vergaan is ( raar misschien ) maar dat is niet zo. Hij blijft mooi intact door mijn bloedsomloop. Ik heb de hele nacht liggen malen. Ik wil de kleine iig zien, hij/zij krijgt een naam en gaan een mooi plekje uitzoeken om hem/haar te begraven. Kaartjes moet ik nog even over nadenken en kijken wat mijn man er van vind.
Jeetje! Ik zit hier met kippenvel over mijn hele lijf! Bij deze wil ik je ontzettend veel sterkte wensen voor de komende tijd, ik hoop dat de bevalling een beetje meevalt en dat je de kracht kan vinden om het een plekje te vinden.
jeetje kaatje kom geregeld nog in de vlinderlounge en zie nu je bericht allereerst een hele dikke knuffel voor jullie weet helaas wat het is op je vragen weet ik helaas niet alles daar Kylian* bij ons 30 weken was maar denk toch wel dat het net zo is als bij een bevalling van 40 weken wat je wel zou kunnen vragen is een ruggeprik mijn gyn zei nml je hoeft geen pijn te lijden(en heb geen pijn gehad gelukkig) wel met het persen en wat een ander al zei het is minder pijnlijk omdat het kindje niet volgroeid is nogmaals heel veel sterkte en een hele dikke knuffel veel liefs debby
Jemig meis, heel veel sterkte! Ik was ( 2 1/2 jaar terug) 16 weken zwanger toen we er achter kwamen dat het kindje niet meer leefde. het kindje was met 13 weken gestopt met groeien. Zelf heb ik een curretage gehad! Ik heb dus geen flauw idee hoe het is om natuurlijk te bevallen van een overleden kindje... Maar wil je veel kracht toewensen!
Vanochtend is de vk langs geweest en die heeft me wel gerust gesteld met een paar dingen. Als het goed is krijg ik een ruggeprik, hoef ik geen 10 cm ontsluiting te hebben en zal ik niet hoeven te persen omdat het kindje zo klein is dat hij er vanzelf uitzakt.
Ik was rond dezelfde termijn als jij toen ons kindje overleed. Ik kreeg ook pilletjes ingebracht en ze zeiden dat het zeker een uur of 12 kon duren. Ik kreeg 's ochtends rond half zes het eerste pilletje en uiteindelijk rond elf uur 's ochtends kwam het kindje eruit. 10 cm hoeft idd niet. Daar is het kindje te klein voor. Wel moest ik een beetje meepersen. Ik mocht pijnstilling, maar dat wou ik bewust niet. Ze zeiden dat als ik de pijn als het ergst zou ervaren, het einde ook in zicht was. En dat klopte. Op een gegeven moment deed het dusdanig pijn dat ik wel pijnstilling wou. Toch besloot ik nog om eerst even onder een warme douche te gaan staan. Onder de douche voelde ik iets van onderen en toen bleek het kindje eruit te komen. Ik ben uiteindelijk blij dat ik het zonder pijnstilling heb gedaan. Zo heb ik voor mezelf het gevoel dat ik het helemaal zelf heb gedaan. Maar ik snap het heel goed als mensen wel pijnstilling willen. Het is verdorie ook niet eerlijk om zoveel pijn te hebben voor iets wat je moet afstaan. Het is klein, maar zo compleet. Ik kon zelf kleine nageltjes zien. Het heeft bij mij ongeveer een half uur geduurd voor ik heb gekeken, want ze moesten mij goed uitleggen wat ik kon verwachten. Ik vond het namelijk erg eng. Maar toen ik uiteindelijk keek, vond ik het heel erg meevallen. Totaal niet eng. Alles aan het kindje was wel erg slap en de huid was doorzichtig rood. Maar nog steeds niet eng. We hebben het bewonderd en fotoos gemaakt. Vantevoren werd ik gewaarschuwd dat rond deze termijn de placenta niet vanzelf los zou komen. En dat klopte. Ik moest diezelfde avond nog een curretage ondergaan. 's avonds om elf uur was ik weer goed bijgekomen van de narcose en wou ik naar huis. We hebben nog een keer goed gekeken naar ons meisje in hebben haar in het ziekenhuis achtergelaten. Ze is gecremeerd samen met andere kindjes onder de 24 weken zwangerschap en samen met deze ouders hebben we de asverstrooiing gedaan op de begraafplaats. Hier is een speciaal plekje voor deze kinderen ingericht (vlinderrots). Niet alle ziekenhuizen en begraafplaatsen bieden dit. Als we het niet zo hadden kunnen afronden had ik haar zeker mee naar huis genomen. Heel veel sterkte meid...ik denk elke dag nog aan wat er gebeurd is en nu ik jouw verhaal lees voel ik de pijn die jij nu moet voelen. En dat vind ik echt heel erg voor je.
Dank je wel. Romy, bedankt voor je verhaal. 12 uur? Hoop dat dat hier toch niet het geval gaan zijn... we laten het maar over ons heen komen. Ik ga wel voor pijnstilling omdat ik de lichamelijke pijn er op het moment echt niet bij ga trekken.
Lieve Kaatje, Kan maar één van je vragen vanuit mijn gevoel beantwoorden... Als nabije familie of vrienden zou ik het fijn vinden om een kaartje te krijgen. Dan zou ik ook iets tastbaars hebben om te bewaren (men leeft vaak erg mee) en iets hebben om op te reageren. Een kaartje is voor mij ook een manier om duidelijk te maken dat je weer ouders bent geworden. veel liefs, PS: mooie banner
Ik hoop voor jou ook dat het geen 12 uur gaat duren meid. Dat is verschrikkelijk. Maar het hoeft niet hoor. Ik werd er voor gewaarschuwd, maar 'gelukkig' ging het bij mij nog redelijk snel.
tijdens de 20 echo afgelopen donderdag zijn we erachter gekomen dat het kindje weinig vruchtwater had en vrijdag na de echo in het umcg groningen hebben we te horen gekregen dat het kindje het Potter syndroom heeft. Wij hebben besloten om de zwangerschap af te breken we willen graag dat het volgende week geboren wordt als dat kan. Ik ben ook best bang voor wat komen gaat. Wij zijn nog een beetje aan het nadenken of we een gedenksteen ofzoiets kunnen krijgen op het kerkhof bij ons in de woonplaats. Ik denk dat we het achterlaten in het ziekenhuis. zij of hij wordt dan gecremeerd met ongeveer 9 andere lotgenootjes. Ik wil eigenlijk wel een plekje hebben waar ik heen kan gaan later om het kindje te herdenken enzo.... we weten nog niet wat het is dus kunnen we het ook nog geen naam geven. Ik heb al kleertjes besteld op internet.
Jeetje muisje wat erg voor je!! Wij hebben ons zoontje in zijn eentje laten cremeren en hebben hem in een steentje thuis. Misschien is dat iets voor je. Zo heb je je kindje altijd bij je. Sterkte volgende week met de bevalling.